Man of Medan (2019)

Na het mediocre Hidden Agenda en de (schijnbaar) ronduit slechte Inpatient laat Supermassive zich weer van een goede kant zien. Man Of Medan voelt als een soort Until Dawn 2, ondanks dat het qua verhaal niets met elkaar te maken heeft. De game behandelt een soortgelijk onderwerp, met een soortgelijke sfeer en dezelfde verhaal-structuur als Until Dawn. Zelfs het “O Death” lied en een verteller, die je weleens spreekt tussen het verhaal door, zijn aanwezig. Dit vind ik zeker geen minpunt. Beter een formule die werkt meerdere keren gebruiken dan compleet het roer omslaan, met een slechte nieuwe truck, en daarmee je publiek kwijtraken. Man Of Medan doet verder zijn eigen dingen met deze formule door nieuwe characters, omgevingen, vijanden en problemen te introduceren. Er heerste wederom mysterie over wat er allemaal aan de hand is, en er heerste spanning omtrent het proberen iedereen in leven te houden. Deze aspecten maken Man Of Eden, soortgelijk als Until Dawn, een sfeervolle thriller die aanvoelt alsof je een spannende Netflixserie bingewatched.

De game kost maar 30 euro, waardoor ik bang werd dat dit een veel kortere/slappere ervaring zou worden dan de 60 euro Until Dawn, maar dit valt reuze mee, Het is inderdaad wat korter en simpeler allemaal, maar ik was alsnog aardig wat uur bezig met één playtrough en ik had niet het idee dat mijn acties geen invloed hadden. Het enige dat echt minder voelde is dat het verhaal gemiddeld minder vlees op het bot heeft: minder characters (en daardoor minder interacties of dilemma's), er word heel weinig tot niet op de vijanden ingegaan, mysteries zijn minder pakkend omdat de opening al aardig wat weggaf ten opzichte van de mijnen in Until Dawn waar je blind inging, en het verhaal speelt zich geheel op een schip af ipv meerdere locaties. Begrijp me niet verkeerd: ik vind niet dat Man Of Medan “slecht “ is op deze fronten, maar het is gemiddeld minder sterk in vergelijking met Until Dawn. Voor het 30 euro prijskaartje was ik iig heel tevreden en geboeid met de inhoud.

Grafisch blijft het me verbazen hoe ver games zijn gekomen in zo’n korte tijd. Als 6-jarige stond ik verbaasd over hoe goed Mario 64 eruit zag, 20 jaar later lijkt het haast alsof ik een film speel met Man Of Medan, en Mario 64 lijkt wel 50 jaar oud. De personages en wereld ogen heel realistisch, met sterke acteerprestaties en goede sound design. Voornamelijk de artistieke composities gaven het een sfeervol, filmisch gevoel.
Wat me ook opviel aan Man Of Medan is dat ik aanzienlijk meer moeite had met de quicktime events dan andere interactive dramagames, wat ik als een goed pluspunt zie. Ik heb meerdere vervelende gebeurtenissen meegemaakt tijdens mijn playtrough omdat ik te laat was met de toetsen intikken, of niet goed genoeg was in de heartbeat-minigame, en ik moest de ongewenste gevolgen maar moest pruimen. Dit zorgde voor extra veel spanning tijdens de belangrijke stukken van het verhaal, wetende dat er meer voor nodig was dan een simpel keuzemoment om te overleven.

Zeker een goede game om gedaan te hebben en ik ben heel benieuwd naar de latere delen van de Anthology! Momenteel bezig met een 2e playtrough waarin ik alle secrets wil vinden en dingen zo anders mogelijk wil doen.

4*

Net mijn eerste playthrough beeindigd en ik ben bijzonder tevreden dat ik de Anthology box in huis heb gehaald. Helaas heb ik Until Dawn nooit gespeeld (een van de titels waar ik echt wel een PS4/5 zou voor aanschaffen) maar Man of Medan maakt veel goed. Dit soort interactieve fictie is werkelijke een kolfje naar mijn hand, net zoals dat ook het geval wel was bij Telltale, alleen heb je hier ook echt duidelijk nog meer het idee dat je keuzes ertoe doen. (ik had zelf twee sterfgevallen).

Maar qua presentatie (de verteller) en sfeer zat alles uitstekend in elkaar in mijn opinie. Ik vond het feit dat het zich grotendeels op het schip afspeelt niet eens zo erg - de claustrofobische locaties en de met name prima geluidseffecten zorgen voor een beleving waardoor je toch steeds op het puntje van je stoel blijft zitten.

Enige 'minpunt' inderdaad is dat soms de quicktime events wel heel snel komen en gaan en je er vaak wel eens eentje mist - soms zonder erg, soms met wat meer consequenties. Maar goed - het is toch een spel om toch weer eens uit de kast te halen om te kijken vroeg of laat om te zien of je (in mijn geval) meer personages weet te laten overleven.

Morgen of overmorgen maar eens aan Little Hope beginnen. En laat me hopen dat ze wel degelijk erin slagen in het plan om alle 8 delen uit de reeks uit te brengen en niet halverwege ergens stoppen of dergelijks vanwege tegenvallende verkoopscijfers of zo. Ik ben in ieder geval aangenaam verrast, en voor die 30 euro...

(nou ja...de Anthology kostte dus 50, voor beide games, 2 pins en een mooie stoffen map).