Misschien dat ik Man of Medan te snel net na The Quarry heb gespeeld en er daardoor wat moeheid in sloop, maar ik vond het wel beduidend een stukje minder dan voorgenoemde, en Until Dawn. Dat kan natuurlijk ook haast niet anders, want die spellen zijn ongeveer 3x zo uitgebreid. En op zich heb ik zeker genoten van deze korte, compacte ervaring, en steekt het voor een ''tussendoortje'' meer dan prima in elkaar. Zo is de setting van een spookschip op de de Stille Zuidzee een fantastische keuze voor een horrorverhaal, en wordt die locatie voor een groot stuk ook wel goed benut. Het komt erop neer dat je wel heel veel in krappe, donkere gangetjes zit te lopen met weinig bewegingsvrijheid - wat de gameplay niet enorm boeiend maakt - maar het claustrofobische aspect komt op die manier wel goed naar voren. Af en toe enkele goed getimede jump scares en continu enge geluiden op de achtergrond maken er wel weer een voldoende sfeervolle ervaring van.
Maar helaas ook enkele minpuntjes, de ene wat groter dan de andere. Zo vond ik de Quick-time-events véél te snel in deze game, echt waanzinnig soms. Het is echt paniekerig button mashen soms, en zelfs als je goed oplet, mis je er geheid nog wel een aantal. Dat vond ik niet zo aangenaam werken. En zoals ik hierboven ook al aanhaalde, werkt de claustrofobische setting en het relatieve gebrek aan bewegingsvrijheid wel in het voordeel van een creepy sfeer, maar niet in dat van de gameplay, want die is best oninteressant. Vooral veel wandelen tot de volgende cut scene. En hoewel er zeker weer heel wat geheimen te vinden zijn in de krochten en hoekjes, en ''premonitions'' in de vorm van schilderijen die je kan tegenkomen, vond ik hier ook wat minder variatie in terug dan in een Until Dawn of The Quarry. Vooral heel veel dagboeken en andere papieren, weinig echt coole secrets of mysteries. Ik ben wel het soort speler dat graag elk hoekje probeert te verkennen, maar dat gebrek aan variatie moedigde dat instinct op den duur wel niet echt meer aan.
En het volgende puntje is gevoelsmatig, maar de twist in het verhaal dat er eigenlijk niet echt iets bovennatuurlijks aan de hand is op het schip, of toch in ieder geval niet op de klassieke 'ghost story'-manier, vond ik de spanning er wat uithalen, en een beetje een vluchtige uitweg om het verhaal snel te kunnen afronden. Dat laat ook vrij weinig mysterie of coole mythos over aan de verbeelding. Opnieuw, dat is persoonlijk, maar ik vond het een beetje een ''cop-out''.
De personages zijn ook wat fletser en minder goed uitgewerkt, maar goed, dat komt ook door de relatief kortere speelduur. Qua graphics ziet de game er tip-top uit, bijna filmisch met momenten - hoewel er in de cut scenes wel eens wat durfde te haperen, en de performance niet altijd even vloeiend was.
Maar all in all best wel weer een toffe ervaring hoor, hoewel het zeker geen topper is. Ik blijf dit soort games wel zeer tof vinden en Supermassive heeft met dit genre wel echt een hele goede niche gevonden. Ik blijf heel benieuwd naar de andere delen van The Dark Pictures, maar ik laat er nu wel eventjes wat tijd tussen!
Dikke 3*.