The Outer Worlds (2019)

Ik heb hem ingeruild na een uur of 5 (na Emerald Vale)... werd het nog wat leuker daarna of meer van hetzelfde...?

Ik vond het vanaf de start wel een leuke game. Heb vanavond nog een oudere save game geladen, om nog wat content te spelen die ik gemist had. Zo heb ik er toch nog een paar uur aan kunnen knopen.

Kan me wel vinden in je eerdere opmerking over de moeilijkheidsgraad. Die is op (op normal iig) niet echt hoog, waardoor heel veel experiment met wapens, skills, etc. niet nodig is. Anderszijds had ik natuurlijk ook de moeilijkheidsgraad wat op kunnen krikken.

Ja dat had zeker gekund hoor, alleen denk ik dat toch mijn grootste obstakel overeind zou blijven; de structuur van de game. Omdat dit semi-openwereld is, had ik echt het idee dat ik alleen maar van A naar B en C en terug naar A aan het lopen was, lappen tekst 'moest' aanhoren en weer verder.

Hoewel er zeker leuke verhalen bij zaten en daar goed over nagedacht was. Maar doordat de moeilijkheidsgraag zo laag was, begon het op werk te lijken voor mij en had de hele game net zo goed schriftelijk afgedaan kunnen worden...

Daarbij was de setting (lees: grafisch) ook niet helemaal my cup tea en ja, dan houdt het helaas op. Jammer maar was te proberen!

Mooi verwoord, zo heb ik het ook ervaren. Je bent echt onderdeel van een wereld waar ze ook prima zonder jou kunnen. Het is aan jou om er wat van te maken zeg maar.



Same here! Ook omdat ik met dit soort games altijd eerst de good guy wil uithangen en als het even kan conflicten kan vermijden d.m.v dialoog. Bij een 2e playthrough heb ik dan altijd wel de neiging om de asshole cq botte hork uit te hangen. Iets wat uitstekend kan in deze game als ik de opties zo voorbij zag komen.



Op zich mee eens, maar voor mij was het toch wat meer in balans, gameplay is namelijk wél prima. Uitgebreid wapenarsenaal, veel te tunen en te customizen, je companions upgraden en tunen. Specifieke damage types gebruiken wanneer het handig is. Ook de (brute!) special attacks van je (max 2 tegelijk) companions benutten is goed gedaan. Schieten ed in combinatie met de slow-mo is ook erg tof. Ja je hebt het allemaal al een keer gezien en gedaan, maar het speelt wel erg lekker.



Ja in het begin kreeg ik dat gevoel ook eerlijk gezegd. Ik vond het wat saai en de game pakte me niet meteen bij de strot. Grafisch vond je het ook wat meh en ja daar had ik in het begin ook wat moeite mee. Desondanks doorgegaan met de game en ja het wordt leuker, interessanter en ook mooier. Byzantium ziet er bijv erg cool uit. Scylla mag er ook wezen. De mooie views vanuit je schip, etc. Het heeft ook echt zijn eigen unieke smoel qua art en design. Op dat vlak had ik een groot Bioshock gevoel tijdens deze game. Of zelfs Borderlands meets Bioshock wat ik ergens las.

Al met al heb ik me meer dan prima vermaakt met deze game. Voor mijn gevoel heb ik zowat alles ook wel gedaan. Kijkende naar de achievements die ik niet heb gehaald, heb ik wel wat quests gemist, maar dat komt dan door gemaakte keuzes. Eindcijfer komt uit op 4*. Zat nog te twijfelen over 3.5*, maar naarmate de game vorderde kwam ik steeds meer in het verhaal en kon ik de game steeds moeilijker laten liggen. Toch is het verhaal overall gezien wat cliché en ook weer niet super interessant, je companions hebben op hun eigen quests na ook vrij weinig te vertellen en vind ik wat vlakjes. In een game als Mass Effect had ik veel meer binding met mijn companions en vond ik het verhaal veel toffer. In een Mass Effect skipte ik ook minder dialogen, hier las ik wel alles maar ik liet ze vaak niet uitpraten zeg maar. Snel lezen en skippen maar. Verhaal (zowel main als side) was simpelweg lang niet altijd boeiend.

Tot slot nog: de laadtijden op de Xbox One X zijn soms belabberd te noemen, op de PC met SSD schijnt het allemaal supersnel te gaan, maar op de Xbox viel het me af en toe vies tegen. Vooral als je even een side questje wil afronden en even van hot naar her moet dan zat je meer naar laadschermen te kijken dan naar gameplay. Beetje jammer. Toch maar es een externe SSD schijf halen oid.

Oh ja einde van de game, een narrator die even verteld hoe het eea allemaal is verlopen met jou en iedereen is tof gedaan. Ruimte voor een vervolg is er zeker, maar er komt eerst nog een DLC geloof ik. Nou laat maar komen!

Dan begint het spel pas, in mijn ogen. Ik vond de eerste 5 uren niet tegenvallen, maar was me wel zelf ook niet zeker of ik tot het einde wou willen spelen. Maar eens je op groundbreaker terechtkomt en je een wereld van opdrachten tegenkomt die je van hot naar her laten gaan en ook het gevoel geven dat je keuzes verschil maken veranderde dat. Sinsdien is het gevoel van verslaving ingetreden en kan ik na elke speelsessie niet wachten op de volgende. Iets wat ik nodig heb om echt gemotiveerd een spel dat langer dan 5 uur duurt af te spelen.

Nu, ik ben nog maar 8 uur in het spel, dus misschien dat mijn mening nog veranderd, maar ik hoop het niet.

Dat valt mij idd ook op, maar anderzijds vind ik dat een van de minst belangrijke aspecten bij een spel als dit. De wereld, stijl, mogelijkheden de opdrachten aan te vatten, interface en in dit geval ook quirky karakters maken het verschil.

Nou ik heb me van verder commentaar onthouden maar idd. Bij dit soort spellen wel. Maar goed - als ik dan zie in deze gebruiker zijn Decenniumlijstje dat in zijn Flop 5 lijstje zowel dit spel als The Witcher 3 staan dan stel ik me sowieso al grote vragen. Het ene spel nog geen 5 uur gespeeld - en de grafische kwaliteit van het ander spel destijds eerder naar een PS3 spel vond neigen...zeker gezien het aantal 1000'n inferieure games die er wel zijn uitgekomen - maar verder is dit geen aanval. Iedereen mag van mij om het even welk spel kut of geweldig vinden. Hoewel ik liefst het tweede prefereer ivm toch wat waar uit je geld te halen.

In ieder geval staat het op Xbox Gamepass en ben ik aan het twijfelen of ik er niet toch alvast aan zou beginnen en later een GOTY editie van zou kopen aangezien er dus toch DLC van zou uitkomen. En het dan gewoon nog een keertje doe (zoals met alle Fallout games die er wel een keer of 2-3 doorheen gaan).

De berichten die je op verschillende terminal kunt lezen zijn vaak hiliarisch. Ergens vraagt de baas aan zijn medewerker een goed passwoord samen te stellen omdat de vorige makkelijk geraden konden worden. Hij moest er deze keer zeer goed over nadenken en een met systeem bedenken. Antwoord van medewerker (die heb ik nu verzonnen, want herinner me de details niet meer) is iets van

aantal medewerkers op dit station: 1;
aantal rondes per etmaal: 2;
aantal deuren die met code voorzien zijn: 3
hoeveelheid manen rond de planeet: 4.

Antwoord baas: zeer goed, implementeer maar

Ok dat zal best, maar waarom beginnen ze deze game dan zo slecht? Lijkt mij handiger als ze een game juist goed beginnen, zodat je er een beetje inkomt en het leuk gaat vinden. Snap niet dat ze een spel maken die ze pas in een later stadium leuker gaan maken. Maar goed, heb ook nog even op de andere planeten rondgesnuffeld, zag er best geinig uit maar je moet wel zeker weten dat het je gaat pakken, omdat in zulk soort games veel tijd gaat zitten die je nooit meer terugkrijgt. Mensen kunnen Death Stranding een Walking Sim noemen, maar dit is imo veel meer een WS. Je loopt alleen van personage naar personage om een verhaal aan te horen (die je meestal doorskipt omdat ze te lang duren), om weer je quest te verlengen en weer terug te gaan.

Ben momenteel met mn 2e speelronde bezig van The Witcher 3 (om even op Sinners sluikse aanval terug te komen). De graphics zijn nóg slechter geworden lijkt wel, dat dit uit 2015 komt kan bijna niet waar zijn... En de houterige gameplay is ook onveranderd beroerd.
Heb besloten om er dit keer wel mee door te gaan, hoewel het me toch tegenstaat, maar ik hoop dat ik nog iets goeds en positiefs tegen ga komen deze speelbeurt. Anders verlaag ik mijn cijfer naar 0.5.

De humor zit sowieso van het begin wel al goed - ook de hele Spacers Choice en ADA en de antwoorden die je kon geven (mits je persuasion skills hoog genoeg zijn) moest ik best mee lachen. Ben dus idd net met het spel begonnen op Gamepass en net zoals de Fallouts voelt het meteen vertrouwd en ben ik dan ook meteen verkocht.



Wow. NOG slechter Zou je toch echt wel dringend eens naar een oogarts moeten zou ik dan, niet zo sluiks, moeten zeggen! Want dan zal je allicht niet ze heel lang meer met je kijkertjes meer door kunnen op deze manier.

Sorry, Awake78, dat vind ik heel rare opmerking. Je vind het spel op zich al zo slecht dat het bij de eerste speelbeurt nauewelijks 1 ster waard vond, en nu begin je er opnieuw aan, hoewel je al vermoed dat het ook deze keer niks gaat worden en zelfs al pland je stem te verlagen. Waarom? In godsnaam, er zijn toch voldoende andere games waar je dan veel beter je tijd in stopt. Herspeel RE4 desnoods nog een keer of 4.

Nou, in feite is dat helemaal niet raar. Games kunnen zich bevinden in een tijd dat je wat drukker bent, veel aan je hoofd hebt of gewoon in een wat andere levensfase zit. Zelfde had ik met Metroid Prime (net als The Witcher 3 één van de hoogst gerate games ooit); de 1e keer kwam ik tot een uur en kotste ik het spel zowat uit. De 2e speelbeurt, ruim een jaar later, ging ik er echt voor zitten, volledige aandacht erbij en prompt, de beste game ooit.

Ook met Uncharted 2. Géén idee waarom iedereen deze zo goed vond. Poosje later herkansing en voila, supergame!

Datzelfde hoop ik nu ook met TW3 te proberen. Ik sleep me er echt doorheen, maar heb met mezelf afgesproken niet te stoppen dit keer. Al doe ik er een jaar over. Vorige keer had ik hem geleend van de bieb, dan is het gratis en net zo makkelijk retourneren. Nu heb ik er 8,99 voor betaald dus dat geld ga ik er hoe dan ook uittrekken. Dus beetje stok achter de deur idee. Nu moet ik hem wel leuk vinden

Allez, succes dan!

Man o man, dit is mijn nieuwe top game van 2019, heerlijk gewoon!

...te laat...

Maar ik heb er nu ook een 12tal uur inzitten en bij mij zou het ongeveer hetzelfde zijn. Leuk tov bvb Fallout is het feit dat iedere planeet waarop je land toch zowat zijn eigen identiteit heeft imo. Het duurt blijkbaar wel niet zo heel lang maar goed - met DLC in aantocht koop ik vroeg of laat wel een GOTY editie, want net zoals New Vegas zie ik me hier toch wel vaker doorheen gaan.

Gewoon wel weer een erg sterke Obsidian game.

nope, dit blijft voor eeuwig en altijd een game uit 2019
Dat valt toch mee, ik ben nu al 17 uur onderweg en ben vermoedelijk ergens in de helft van het verhaal (Radio Monarch). Een RPG dat 30 tot 40 uur duurt is toch ok? Het moet voor mij zeker niet telkens 80uur+ zijn. Ik heb het liever zo.
Het is wel zo dat je dit in 20 uur kunt afspelen als je je tot de main-quests beperkt, maar niemand verplicht je een tof game gehaast af te spelen. Ik neem me lekker de tijd zo veel mogelijk kwirky side-quests te spelen.

Dat is idd de lengte die een vriend me gisteren doorgaf. (17-18 uur) Hij had er dus nog geen 20 uur over gedaan, wat ik wel snel vond aangezien ik niet het idee heb tegen het einde aan te lopen. Het hoeft ook niet per se 80 uur te zijn voor mij trouwens. Ik speel ook eerder op mijn gemak. En heb het nu verplicht een paar dagen laten liggen vanwege epilepsie aanval en de na-geneugtes hiervan.

Maar in ieder geval staat de game als een huis. Eerste game van 2020 is in ieder geval geslaagd. Benieuwd wat de DLC gaat toevoegen.

Je kan het ook in ca 12 minuten uitspelen: The Outer Worlds Developers React to 12 Minute Speedrun - YouTube

Speedrun is een aparte discipline die ik wel respecteer, want een goede speedrunner steekt veel meer tijd in zo een spel dan iemand die bv. een platinum trophee haalt. Maar mensen die van een RPG houden, en er dan zo snel mogelijk doorheen stappen snap ik dan weer niet. Evenmin als mensen die een film doorspoelen of in een boek pagina's skippen.

Ik ben ook net begonnen. Deel wel mee in de feestvreugde tot zo ver, is heerlijk vertoeven.

Wil het niet direct als minpunt dan wel pluspunt aanstippen maar valt me wel op dat het je met de dialoog opties wel erg makkelijk wordt gemaakt, ze worden je al vanaf de start redelijk in de schoot geworpen zeg maar zonder dat er echt benodigde progressie bij komt kijken. Is mijn indruk althans.

Zeker op het begin is dat het geval - ik weet niet hoe anderen het beleven later in het spel - mijn karakter heb ik qua skills voornamelijk op Dialoog, Long Range Weapons en Technology (en Teamwork) verdeeld. En aldus heb ik in behoorlijk wat quests het voordeel gehad dat ik me uit enkele nare situaties heb weten te praten. Geen idee hoe dat op een tweede playthrough gaat verlopen. Maar het begin verloopt het allemaal vrij vlotjes (in tegenstelling tot New Vegas). Overigens neem ik in een tweede playthrough ook meteen wel twee totaal andere companions mee - nu heb ik het gewoon gehouden bij Parvati en Vicar Max. Nou - tot nog toe heb ik er 24 uur inzitten en ben nog steeds behoorlijk geboeid bezig - hoewel ik langzaam het idee begin te krijgen dat ik riching eindpunt ga. (maar moet ik ook eerlijk zeggen dat Byzantium een beetje een kleine misser is geworden voor mij dankzij een nogal angressieve houding tijdens bepaalde quest's - dus ik zal er hier en daar valt wel wat dingen hebben hebben mislopen).

Vind het in vergelijking met andere, vergelijkbare titels eigenlijk op alle vlakken wel vrij makkelijk aandoen. Zo had ik binnen no time een perk voor vijftig kilo extra draagkracht en is er naar mijn idee nauwelijks sprake van enige krappe item management. Wat wel mijn speelplezier iets heeft verhoogd is de moeilijkheidsgraad opschroeven naar 'hard'. Het speelt wel lekker soepeltjes weg allemaal maar die onbetwiste topper die Fallout: New Vegas evenaart en 4 ver achter zich laat zie ik er vooralsnog niet in.

Ik heb alle companion quests gedaan, telkens ik de unreliable verlaat kies ik een andere combo. SAM als het er hevig aan toe gaat en Parvati als ik wat menselijkheid mee wil hebben. Ook de Vicar draait nog aardig uit. Zeker ook een pluspunt van dit game, hoe de companions zich anders beginnen te gedragen en ook wel evolueren tijdens het verloop van het spel. Mijn companions zijn iig allen zot van mij
Ik een 27 uur en mijn quest log is op 1-na enkel nog de main quest, moet vermoed ik nog een paar uur spelen en dan zit het er op.

Het begint ook wel tijd te worden, want na verloop van tijd is de rek er wel een beetje uit.

Dat vind ik hier net zo goed aan, ik concentreer me op het verhaal en hoe ik quests zo veel mogelijk naar mijn hand kan zetten, en vind de actie-sequenties minder belangrijk. En het spel laat die speel-stijl ook toe. Vaak hebben RPG's met een gelijkaardige opzet wel dat idee, maar laten ze het tijdens de uitvoering afweten. Hier kun je wel degelijk al je perks en level-ups in niet-combat elementen stoppen en toch je weg door het spel banen.

Moeilijk om je in te leven in de personages, omdat ze vaak een kort pittig blauwgekleurd kapsel hebben, maar dat spreekt wellicht een andere doelgroep juist wel aan. Ik kreeg een beetje het idee dat het de vrouwelijke Fallout is, met een ellenlange missie waarin je een lesbische date moet voorbereiden. Ik noem het gewoon een ordinaire fetch quest. Grote ergernis waren de laadtijden als je reisde van planeet, naar schip, naar planeet en weer terug. En ik deed veel fasttravellen, want de wereld heb je snel gezien.

Het spel doet niks slecht, maar ook niks bijzonder.
De diverse keuzes maken het spel goed. Verhaal is redelijk. Eindbaasgevecht is slecht ontworpen, omdat je je personage helemaal moet hebben uitgebouwd in één discipline.

Ik had wellicht teveel op New Vegas gehoopt, aangezien het dezelfde makers zijn. Maar dat is wellicht te hardcore tegenwoordig, aangezien RPG’s steeds meer shooters worden. Of was het nou andersom?

Vroeg me ook wel af wat dat is met al die Ellie Lust adepten.

Begint al met de computer op je schip.

Dat is toch makkelijk te omzeilen? Je kunt voor 500 bits al je perks en punten herverdelen, snel effe doen en dan verder, niet?

Maar snap sommige van je kritiek-punten wel, vooral de laadtijden breken me ook wel een beetje zuur op. Maar de algemene sfeer en ook makkelijke handhaving van alle spel-elementen geven bij mij de doorslag.

En wat is mis met blauwe haren? Nog nooit een persoon met blauwe haren tegengekomen? En al zeker niet dat mensen haar aanstaren en uitroepen: aargh, een blauwharig lesbisch alien!! Dat is zo 20ste eeuws. Het was gewoon een kleine, fijn-uitgewerkte love-story met de schuchtere maar o zo lieve Parvati.

Parvati is wel skatti inderdaad.

Niks mis met blauw haar het is alleen zo dat de oververtegenwoordiging van het zogeheten 'kort, pittig' kapsel in dit spel lichtelijk curieus is.

Als in: is het toeval of wat is het idee erachter.

Misschien gewoon het licht-spectrum van de zon in Halcyon? Of een effect van de ondervoeding en fout eetpatroon?