Dit is wederom een game waarin het makkelijk is om zijn mindere kanten aan te wijzen (als je het vergelijkt met een vervolg die het beter doet), terwijl het gewoon een prima spel is. Deze had ik na deel 2 gespeeld en het is duidelijk dat deel 2 heeft geleerd van de fouten van zijn voorganger:
- In dit deel gaan de dialogen trager en je kunt ze niet versnellen.
- Er worden geen afbeeldingen gebruikt van de personages die praten (waardoor het soms onduidelijk is wie er aan het woord is).
- Onderzoeken en rondlopen is minder soepel door de hoeveelheid iconen op het scherm, de overbodige “look” functie (die je nooit echt nodig hebt).
- De achtergronden herhalen zich te veel en gebieden zijn onnodig groot.
- Je komt regelmatig bij dezelfde gebieden terug ipv steeds nieuwe gebieden verkennen.
- De immersie wordt meestal verbroken wanneer de geesten eenmaal voor je neus staan, door de lelijke gezichtsanimaties. Dit was vooral extreem bij
de Bruid Geest die het meest angstaanjagend was voordat je haar gezicht te zien kreeg. Ik schoot hard in de lach bij de confrontatie over hoe slecht het eruit zag.
- De gezichten zijn soms overdreven agressief, terwijl het personage niets raars zegt of doet. Het had een onbedoeld komisch effect en de personages konden daardoor minder goed hun verschillende emoties uitten. De emoties in deel 2 waren neutraler en paste beter bij hun teksten.
- Deel 2 had teveel personage ontwikkeling en het had teveel opbouw voordat de geesten kwamen. Dit deel is het tegenovergestelde: er is weinig tot geen personage ontwikkeling of opbouw. Bijpersonages komen en gaan, soms zonder echt iets te doen. Voor je het weet zit je op onderzoek naar de eerste geest. Hoewel het fijn is dat dit deel meer to-the-point is vind ik teveel ontwikkeling beter dan te weinig.
Maar goed, toen ik eenmaal stopte met vergelijkingen maken en het puur op zichzelf beoordeelde dan is het een prima tijd. Net als het vervolg doe je onderzoek naar verschillende kwaadaardige geesten. De geesten hebben meestal interessante achtergrondverhalen, of doen allerlei gruwelijke dingen die je de rillingen kan geven. Omdat het tempo er meer inzit kan je vrij gemakkelijk van geest A naar B springen, waardoor het lekker rap wegleest.
Wederom zit de tekenstijl goed in elkaar, is het geluid sfeervol en de designs zijn heel creatief. Geesten kunnen er ten oprechte eng uitzien, of hebben een eigenaardige eigenschap waardoor je de rillingen kan krijgen. Vooral
de bijen-geest (die menselijke bijenkorven probeerde te maken) was akelig. Het hoogtepunt was de Bruid Geest die je in trailers / covers kan zien. Urban Legends waarin men spellen speelt met een geesten heb ik altijd leuk gevonden. Zeker wanneer je afwijkt van de regels of een andere reactie krijt dan de legendes beweerde.
Hier en daar goede jumpscares, creepy stukjes of interessante wendingen. Ik bleef altijd nieuwsgierig naar wat het te bieden had. Overigens: complimenten voor de sfeervolle
Japanse hoes! Dat was in de eerste instantie de reden dat ik nieuwsgierig raakte naar Spirit Hunter. Jammer dat ze deze hoes niet voor Westerse releases gebruikte.
Geen aanrader, maar zeker niet onaardig. Dan zou ik eerder deel 2 aanraden te proberen, maar als je een liefhebber van dit type horrorgames bent dan kan het een prima tijd bieden. Waar deel 2 een 7.5/10* is, is dit een 6/10*.
3*