Half-Life (1998)

Ik zat in in het treintje, een vriendelijke vrouwenstem verwelkomde mij in het complex. De bewaker deed de deuren open, en ik kwam de administratiehal binnen.

Wat een geweldig gevoel gaf dat! Dit is zonder twijfel mijn lievelingssfeer, prachtige graphics voor die tijd en een zalige gameplay.

Gordon, i love you!

***5.0***

Ja deze game is natuurlijk een klassieker. Ook al heb ik niet al te veel tijd in de single player verdiept. En werd het vooral de mod counter-strike, en dat blijft voor mij gewoon het meest gespeelde en met de meeste plezier gespeelde game. *5!

En hier is allemaal mee begonnen. En wat voor een begin!
Geweldige gameplay en sfeer.
Zijn maar weinig(lees geen) games die hier aan kunnen tippen.

Echt te verslavend.

Dit is gewoon een typisch voorbeeld van een tijdloze game. Vooral de multiplayer-mode blijft super, en nog steeds speel ik de multiplayer-mode regelmatig. Maar ook de singleplayer is interessant om te doen. Dit was ook mijn eerste first person shooter, en ook de eerste die ik online speelde. En eigenlijk is het de enige die ik nog steeds regelmatig online speel. Ik kan niks anders geven dan 5*.

Vooral het verhaal en de manier waarop het verteld wordt is geniaal aan Half-Life. Het lijkt op het eerste gezicht slechts een alien invasieverhaaltje, maar het is zo ontzettend veel complexer dan dat. De gebeurtenissen in Half-Life 2 laten zien dat ze het verhaal ook al helemaal uitgedacht hadden voor dit deel. Zeer verrassend einde ook, ik vroeg me tijdens het spelen al vaak af wie die kerel nu was die je af en toe voorbij ziet komen. Op het einde blijkt dan dus dat hij je in de gaten heeft gehouden om te kijken of je geschikt bent voor zijn plannetjes, welke dat dan ook mogen zijn.

Geweldig leuk ook om al die wilde theorieën over de G-Man en het verhaal van Half-Life in zijn algemeen te lezen. Waarschijnlijk zit iedereen er gewoon naast en zullen we moeten wachten tot Episode zoveel of Half-Life 3 tot we eindelijk weten hoe, wat, wie en waarom.

De manier waarop het verhaal verteld wordt is ook briljant. Voor Half-Life heb ik nooit een game gezien waarin je in echt alles de hoofdpersoon bent zonder één enkele cutscene. Na Half-Life heb ik ook nog geen enkele game gezien die het zo allemaal oplost. Het is dus compleet uniek en laat zien dat er met computerspellen heel originele dingen zijn te verzinnen met betrekking tot storytelling. Zoiets zou in een film niet echt werken denk ik.

5*

De beste game ooit wat mij betreft. Half life 2 mag er dan gelikter uitzien en wat interessante extra dingetjes hebben, de schok die deze game destijds teweeg bracht zal nooit meer overtroffen worden, denk ik.

Ik sluit me helemaal aan bij BoordAppel

Ook zeer eens met boordappel, het is vooral de manier waarop het verhaal verteld wordt dat dit spel zo briljant, intens en massa's leuk maakt. En uniek, inderdaad.

De wapens zijn onberispelijk cool, de levels zien er goed, de vijanden zijn erg heftig en zo kan ik nog een hele eind doorgaan, maar waar Half Life nog het meest vanal in uitblinkt is de prachtige interactieve storytelling waar zelfs tegenwoordig menig FPS nog niet in de schaduw van kunnen staan. Zelden (zeg maar nooit) slaagde een First Person Shooter er zo goed in om je echt het gevoel te geven dat je het werkelijk allemaal mee aan het maken bent. Stap voor stap wordt je als het ware 'begeleid' ('just another day at work') waarbij je langzamerhand meer en meer verrast wordt en/of verwonderd door een nieuwe gebeurtenis.

Het was ook het eerste shootergame waarbij wapens en munitie eens niet zomaar op de grond slingerden (of nogal 'toevallig' op veel plaatsen te vinden waren), nee, alleen logische redeneringen en plaatsen bezorgden je de nodige moordtuigen. Over redeneren gesproken, de makers van Half Life zijn een er een kei in om allerlei prachtig gemaakte situaties te creeeren, waarbij je heel vaak je koppie moet gebruik om verder (uit de miserie) te geraken. Erg realistisch en amusant allemaal, net als de vijanden die in het bezit blijken te zijn van een (ook naar hedendaagse normen) bijzonder goeie AI (vooral dan de soldaten wel te verstaan), en de vele geweldige effecten.

Ik weet bijvoorbeeld nog goed toen ik voor de eerste keer koortsachtig achter een drankautomaat schuilde omdat ik -natuurlijk weer op een zeer ongelegen moment- m'n shotgun moest herladen, en bijgevolg de blikjes eruit zag rollen na een afgeketste bliksemschicht van één van die freaky schepsels die me moesten hebben... Mocht God een spel zijn, Hij zou Half Life heten.


5*****

Mafia voldoet precies aan deze omschrijving. De game kent samen met Half-Life misschien wel de beste storyline ooit.

IS wel zo, maar maffia was behoorlijk reeël, In Half-Life had je het onheilspellende muziekje van valve in het begin etc.

Deze komt zeker weten in de top 10 terrecht.

Aardig maar overroepen. Vooral het verhaal vond ik saai en kon me echt niet boeien. Het zit wel leuk in het spel verwoven, maar interessant is het niet. Het bleef vooral leveltjes uitspelen, die wat ingenieuzer in elkaar verweven zaten zodat het veel meer leek op een spelwereld.

Los daarvan wel leuk om een keertje uit te spelen, maar daar blijft het voor mij ook bij. Counter Strike vond ik heel wat boeiender. 3* vermoed ik.

Geweldig mysterieus verhaal dat met elke keer spelen opnieuw weet te verbazen! Maar conspiracy en doofpot is natuurlijk altijd erg boeiend .

Verder is het allemaal wel gezegd, op de modscène na. Day of Defeat, Natural Selection (FPS + RTS = oh yeah!), Counter-Strike, de uitbreidingen waarbij je vanuit een Marine en vanuit een Guard het verhaal beleefde...

Wat was er destijds níet goed aan dit spel.

Die monsters waren ook allemaal zo ontzettend gaaf. Dat grote beest waarvan je alleen de 3 tentakels zag en dat reageerde op geluid. Hoe briljant kan iets zijn?

Toch vind ik de opvolger nóg beter, wat vooral komt door de gravity gun.

4,5*

Als iemand Half Life zegt, zeg ik een van de beste games ooit gemaakt. Misschien overdrijf ik voor mensen die deze game wat minder vonden, maar voor mij kwam deze game als een geschenk uit de hemel. Een game die achteraf gezien heel wat teweeg heeft gebracht, waaronder slaapeloze nachten en een levenslange fobie voor zombie's. De openingsscene staat nog precies in mijn geheugen gegrift. In een eindeloze lange in-game intro sta je in een treintje (die overigens veel weg heeft van de beginscene uit de laatste Half Life) waar je voorbij de meest futuristische plaatsen uit het laberatorium komt. Alleen dat was al een hele ervaring op zich. Dan loop je een tijdje zonder eigenlijk doel door het laberatorium - iets wat de spanning ongelooflijk heeft opgebouwd. Dan kom je bij de gevreesde scene waarin je zo'n karretje moet verplaatsen en dan begint de pret, of liever gezegd, de hel. Toen ik voor het eerst kennismaakte met de headcraps - een gruwelijk woord voor de vierpotig springende beesten - wist ik niet hoe hard ik moest gillen. Kippenvel stond letterlijk op mijn huid. Deze krijsende beesten die op de meest onwaarschijnlijke momenten in je beeld springen zijn me altijd bij gebleven. Pas vanaf dat moment begon het verhaal echt en viel je in labyrint van gruwelijke monsters. Geen uitweg leek mogelijk, geen overlevende leek meer vertrouwd. Je stond er vrijwel altijd in je eentje voor en dat maakte de situatie des te enger. Daarnaast werd er omgesprongen met plotwendingen en ook dat droeg haar steentje bij aan een niet te vergeten spel en ervaring. Dan kwamen ook nog eens de verbitterde soldaten die op alles schoten wat ze zagen. Dit bracht ook wel eens hilarische momenten op als mens en beest met elkaar op de vuist raakte. Meestal werden de soldaten dan letterlijk en figuurlijk opgegeten door de gruwelijke monsters. Een beeld dat je als 14/15 jarige (ongeveer?) niet meer uit je geheugen kreeg.

Nog steeds heb ik erg veel plezier van de eerste Half Life game. Grafisch is de game wat verouderd, maar dat mag de pret zeker niet drukken. Lan-party's worden nog altijd uitgevochten met de deatmatchmode uit deze Half Life. De geweldige levels waarin je hopeloos op zoek was naar geheime plekjes waar je genadeloos je tegenstanders kon ombrengen. Je ziet dat heel veel games van tegenwoordig zich hebben gebaseerd op Half Life (Halo, anyone?) en is ook voor mij een hele inspiratiebron geweest voor vele gruwelijke nachtmerries. Dat we ruim zes jaar hebben moeten wachten op het vervolg wist niemand, maar ook het tweede deel is er een om niet te vergeten. Maar dat voor later. Mijn conclusie is dat elke hardcore gamer dit gespeeld moet hebben. Een dikke 5* natuurlijk en waarschijnlijk een positie in mijn top 10.

een heerlijk verhaal , waar half life 2 op aansluit het is echt een pracht serie van games!

voor de rest , altijd lachen / en schrikken met die game en vooral ergelijke puzzels!

4*

heb dit spel heel vaak gespeeld bij mijn buur. na een tijdje merkte ik dat ik soms meer voor het spel dan voor mn buur naar ginter ging. [schaam schaam ) 4.5*

Herkenbaar. Wat een geniale vondst ook weer, die dingen.

Een mooi stuk trouwens, Justinx. Kan het er alleen maar helemaal mee eens zijn. Een spel die van begin tot eind feitelijk voortdurend facineert.

Wat kan je hier over zeggen? Als je zegt First Person Shooter, dan zeg je Half-Life. Als je aan iemand vraagt "Wat is je favoriete shooter" zullen ze ook Half-Life zeggen. Deze game was in 1998 echt onvoorstelbaar mooi. Er werd ook een perfecte sfeer gecreeerd. Alles was gewoon goed. Absolute Topper!

Top game, 1 van de beste games die ik ooit heb gespeeld. Maar de mod van deze game, Counter-Strike, is de beste game die ik ooit heb gespeeld

*5,0

Zeer goed over nagedacht. Dit spel veranderde de wereld van de shooter singelplayers. Hierbij mijn 4 Sterren.

Geweldig spel, creepy sfeertje en super graphics toentertijd.
4*

Voor mij de FPS der FPS'en, op de voet gevolgd door DOOM II en Duke Nukem 3d

Ergens in 1998 in mijn zus haar eerste huis stond een computer.
Ik dacht.. een P2 450MHz, 128mb sdram, Rvia TNT 2 32mb, jaja 32 bits gamen op 1024x768x32. Zowat een supercomputer, van mijn zus toenmalige vriend (senior programmeur).
Me zus en haar vriend ging stappen, ik was 12, helemaal alleen met dat monster van een computer en jawel ik mocht er achter zitten en zelfs rotzooien met de controls (ben linkerhands en reversed mousgebruiker since i was born motherfucker)

Wat een spannend fucking game vond ik dat, met name de sequence dat je voor het eerst in aanraking komt met de mariniers.

Eindmissie die zich op Xen afspeelde vond ik niet echt leuk.
Ik heb ook alle uitbreidingen gespeelt. opposing force, blue shift, x aantal sp mods.

Dit spel kan je nog steeds spelen ondanks gedateerde graphics, want gameplay staat als een dijk voor deze FPS.

OP moviemeter heb ik volgens mij nog nooit een 5 gegeven, nu wel.

Een 5,0* vanwege de game engine & gameplay. Do I need to say more?

Alles klopt gewoon aan deze game en ik zie hier al zoveel berichten staan die mijn mening ook bevatten dat posten eigenlijk onnodig is. Wel kan ik mededelen dat deze mod: www.blackmesasource.com de gehele ervaring in de graphics van Half-life 2 gaat brengen. Het blijft natuurlijk afwachten hoe die mod wordt maar het ziet er in elk geval hoopvol uit.

Echt een geweldig spel. Het verhaal en de sfeer zijn geweldig, en de graphics waren destijds erg goed. Ik heb aan dit spel zeer veel plezier beleefd. Volgens mij een van de eerste spellen dat ik me echt zo erg in het verhaal voelde zitten. Alsof je naar een film keek waar je zelf in meespeelt. De wapens, locaties en monsters zijn ook top. Ik vond het spel ook nog vrij moeilijk eerlijk gezegd.
Geen twijfel over mogelijk, dit spel is echt een klassieker. 4.5*.

Ik heb Half-Life en de Source versie ervan (ook nog Half-Life Deathmatch: Source). Al voelde het spel wat oud aan, de games van Valve hebben gewoon iets wat andere shooters niet hebben. Veel shooters vind ik niets bijzonders hebben en niet boeiend, Half-Life wel.

Zo zeg, wat was deze game soms eng! Dit spel leverde een revolutie in het shooter genre. Alles was zoveel beter uitgewerkt en nieuwe elementen werden toegevoegd. Het verhaal was echt heel belangrijk, waar dat vaak bij games als Quake niet erg boeide. Hier wel en je ging meeleven met de slachtoffers in het Black Mesa Facility lab....
De aliens waren soms beangstigend knap gemaakt en de sfeer was donker en creapy, zoals ie hoort te zijn. Ik weet niet of dit de beste shooter ooit is. Ik vind van niet. Wolfenstein 3D in mijn alltime classic en Goldeneye 64 voor mij de beste, maar ik snap heel goed dat dit spel zoveel fans had. En ik heb er nooit mee gemultiplayerd zelfs.
5* Hoger kan niet he

Dukem Nukem 3D & Quake (1) waren mijn 1e ervaring met FPS maar Half-Life was voor mij de ommekeer.Er zat een verhaal in die nog steeds loopt als een rode lijn tot HL2 EP2 en als je daar over nadenkt is dit gewoon de nr.1(of God) onder de FPS.(eat your heart out Crysis)