Half-Life (1998)

YouTube - Half-Life in 20:41

Wat het al zegt, speed run in twintig minuten.

Het is wel grappig maar ik ben toch zo iemand die het net wat minder indrukwekkend vind als je ziet wat voor tricks ze gebruiken om dit mogelijk te maken.

Voor die tijd was het wel spectaculair en ver vooruit in de tijd maar als ik er naar kijk wil ik zo de orange box weer opstarten HL2 EP2 kan nog prima mee tussen alle shooters. Episch blijft het eindgevecht met de tripods brrrrr...

Ziet er wel karig uit zo achteraf ja. Ik was zelfs bijna geneigd om er een halfje af te halen.

Die run helemaal gekeken dus ook het eindstuk weer gezien, vreselijk was dat eigenlijk.

Helemaal mee eens, ik snap dat hier veel werk ingestoken werd. Maar als je speciale mods nodig hebt, met save-games werkt en met verschillende mensen verschillende segmenten speelt stelt het allemaal toch wel een beetje teleur. In mijn ogen is een echte speedrun iets wat een enkele speler met het oiginele spel in een keer afspeelt. Maar ok, die hele "speed-run" scene heeft zo z'n eigen regels.

Het Mysterie van Half-Life - gamekings.nl

Geinig verhaal. Wel jammer dat die Emiel vrij vervelend is in video's, maar dat is mijn mening. Ieder geval wel leuk dat er eens wordt gespeculeerd over HL 3 en ook waarom deze franchise zo mythisch is.

Ik heb het ook gekeken. Leuk item. Maar toen ik las: het mysterie van Half-Life, moest ik eigenlijk meteen aan G-Man denken...

Ach, Half-Life... wat was ik hier destijds onder de indruk van. Voor het eerst een sterk verhaal dat het geschiet vergezelde; ik weet nog goed dat ik het gevoel had in een sci-fi thriller te zitten. Ik was toch eens benieuwd of de game vandaag de dag nog steeds zo goed zou zijn. Nu is het natuurlijk grafisch enorm gedateerd, maar de gameplay en de sfeer blijft nog fier overeind.

Je bent Gordon Freeman, werkzaam bij Black Mesa en deelnemend aan een wetenschappelijk experiment... en daar gaat het gruwelijk mis. Alle apparatuur ontploft, buitenaardse wezens teleporteren naar het gebouwencomplex, en voor je het weet komen de militairen je bevrijden... of toch niet? Genoodzaakt om te overleven pak je een wapen op en begint het avontuur. Met een scala aan realistische en echte sci-fi wapens, je vertrouwde HEV-suit, en een aantal verwaarloosbare bewakers en wetenschappers, ga je het gevecht aan met de aliëns en doe je alles om hun invasie te stoppen. Oké, dat klinkt wel als een hele foute promo-tekst, maar dat is wel waar het eigenlijk om draait. In een serie ruimtelijke levels escaleert het verhaal op een hele mooie manier, en het fijne is dat niets aan je verteld wordt door cutscenes. Je moet zelf goed opletten en je maakt het zelf mee; een verteltechniek enkel gebruikt door Half-Life 2 en de Bioshock serie, bij mijn weten. En het is precies die mysterieuze sfeer en de sci-fi setting die dit spel zo ontieglijk onvergetelijk maken, nog steeds.

Voor mij is Half-Life dan ook zoveel fijner qua setting dan Half-Life 2. Het verhaal an sich is niet diep, maar de uitvoering, met drie verschillende facties die elkaar beschieten (of vijf, als je de uitbreiding Opposing Force speelt), met vrijwel geen uitleg, is heel sterk gedaan. Ook bevat dit eerste deel leukere wapens, zoals de hivehand, welke vliegende beestjes schiet, de tau cannon, en ook de gluon gun. Ook de vijanden vind ik veel interessanter; de Alien Grunt, Alien Controller of de Vortigaunt zijn een stuk veelzijdiger dan enkel de Combine, welke in wezen gewoon mensen zijn, en die hebben we ook in Half-Life 1. Noem het nostalgie, maar de eerste Half-Life, inclusief de twee uitbreidingen voor PC (Half-Life: Decay heb ik nooit kunnen spelen) bevat een van de fijnste gamewerelden die ik ken.

Gelukkig kunnen we voor een grafische update met de re-make Black Mesa vooruit (bijna compleet vernam ik), maar ik stoor me er niet aan.

Voor mij is dit een van de beste PS2 games die ik ooit gespeeld heb. En dat voor een PC port.
Met de uitbreiding Decay is het ook een van de weinige survival horror games die je met z'n tweeën kan spelen.