The Walking Dead: The Final Season (2018)

Damn son.. ik heb nog nooit zo hard gejankt bij een videogame. Sterker zelfs: het einde van deze game is één van de zieligste momenten die ik ooit in entertainment heb gezien (films, muziek, series en al). Eerst tranen van verdriet om de dood van Clementine, gevolgd door tranen van vreugde toen ze bleek te leven. Dit is een personage dat je, verspreid over een paar jaar, heb zien groeien van kind naar jongvolwassene en een band mee hebt gevormd. Dat maakt Clementine, en de groei die je haar ziet maken, heel bijzonder voor een videogame personage. Het voelde haast alsof een goede kennis aan het sterven was, en ik had ten oprechte moeite met de realiteit van haar dood te accepteren. Dit is waarschijnlijk de enige keer dat het cliché dat een personage “toch blijkt te leven” me daadwerkelijk stomverbaasd liet. Het feit dat schrijvers deze reactie konden uitlokken in een videogame wilt wat zeggen. Games zijn een ver eind gekomen van het simpele save the princess verhaal. Een dik compliment daarvoor. Maar goed, de rest van de game:

Hoewel de game het typische zombiefilm formule volgt van een thuis zoeken terwijl er gevochten word met andere bendes, of voedselbronnen op aan het raken zijn, weten de krachtig uitgewerkte personages en de spot-on acteerprestaties het spannend te maken. Je krijgt ruim de tijd om kennis te maken met de verschillende jongeren in het gebouw. Er zijn zelfs momenten waarin ze gewoon plezier samen hadden zoals spelavonden of muziekavonden. Qua verhaal was er geen noodzaak deze stukken erin te plakken, maar het zorgde er wel voor dat je een band met ze vormde. Op gegeven moment begon ik echt om de personages te geven, het rot te vinden als er één te overleden kwam of elders ellende meemaakte, waarde te hechten aan de lessen die je AJ leert en er was zelfs de optie om een romance te beginnen (wat niet in andere delen kon). Ikzelf begon een romance met Violet. Het was mooi om te zien hoe 2 characters, die los van elkaar zoveel narigheid meemaakte, samen momenten van rust vonden.

Grafisch is dit de best uitziende Telltale game die ik gespeeld heb. Ditmaal is er aanzienlijk meer geëxperimenteerd met filters en harde contrasten, wat het comic-book gevoel sterker naar voren brengt. De models zijn gemiddeld gedetailleerd en er werd in de wereld meerdere keren mooi gebruik gemaakt van sfeervolle belichting. Soms waren de filters wat lelijk doordat ze de achtergronden te donkerzwart maakte, en soms zijn de gezichtsuitdrukkingen iets de cartoonisch (bv lippen die teveel naar beneden hangen en wenkbrauwen die te ver omhoog staan wanneer een character ontevreden is), maar niets dat de scene geheel verpeste.

Het duurde echter wel 2 episodes voordat ik verwikkeld in het verhaal raakte. In het begin is het voornamelijk rondlopen en praten. Door de cliché setting, waar al zoveel zombie apocalypse films/games zich aan hebben gewaagd, heeft het gewoon tijd nodig om de clichés op te frissen. Ook heeft deze game last van de Telltale kwalen zoals dat je overduidelijk weinig invloed hebt, wat de keuzemomenten meestal niet bijzonder maakt (de enige echt pittige keuze vond ik het kiezen of AJ de vrouw moest neerschieten of sparen). Dit word soms zelfs komisch gemaakt door de vreemde “x will remember that” of “x is displeased with your action” notificaties die Telltale altijd in hun games heeft zitten. Ditmaal worden ze op je geforceerd ipv dat je de optie hebt om ze uit te doen. Thanks voor de melding game, ik had niet door dat iemand ontevreden was toen ik met opzet kwetsende rotopmerkingen naar hem ging maken en hij agressief reageerde. Heel ophelderend dat je daar een melding over maakte.

De eerste 2 episodes zaten op een 3*, laatste twee op een 4*. Gemiddeld zou een 3,5* dus gepast zijn, maar zoals ik al zei heeft het einde zo’n grote indruk gemaakt dat een 3,5* gewoon niet juist voelt. The Walking Dead reeks (als geheel) is niet iets dat ik persé zou aanraden om te doen, wetende dat er interactive dramagames zijn met met een ronder verhaal en waar je meer invloed hebt, maar als je de vorige games goed vind dan is dit zeker geen verkeerde keuze. Een fijne afsluiter.

4*

"Always aim for the head."

Met Telltale ben ik al een tijdje klaar, maar ik was toch benieuwd hoe het laatste seizoen van 'The Walking Dead' zou eindigen.

Ten opzichte van 'A New Frontier' heb je weer de controle over Clementine. Ondertussen zijn er een aantal jaar voorbij en ben je samen met AJ aan het overleven. Na een autocrash kom je in contact met wat tieners die in een afgelegen school wonen. Eindelijk een plek om thuis te noemen, maar zoals verwacht duurt de rust niet lang.

De eerste paar episodes bestaan voornamelijk uit het exploreren en kennismaken met de personages. Het gebeuren wordt aardig ingeleid voordat de bom echt barst. Wat dat betreft zijn de laatste twee episodes gevuld met de nodige actie. Hoogstaand is het allemaal niet, maar het biedt zeker het nodige vermaak. Daarbij was ik tegen het einde aan positief verrast.

Het is al langer bekend dat de gemaakte keuzes slechts een wassen neus zijn. Men neemt niet eens meer de moeite om dit te verbloemen; the show must go on. Op deze wijze worden er een aantal geforceerde momenten ingepropt. Ik liet het maar over me heen komen. Wat ik daarentegen wel kon waarderen is de treffende art style en de passende soundtrack.

Al met al is 'The Final Season' een gedegen afsluiting van de reeks. Het was ongetwijfeld een mooie reis om Clementine te zien groeien.

Dikke 3,0 sterren.

De hele reeks uitgespeeld. Dit was de laatste episode. Als echte fan van de tv serie heb ik de afgelopen jaren ook wat van de game seasons gespeeld. Na aanschaf van The Definitive Edition alles weer opnieuw gespeeld en dus ook de laatste die nieuw voor me was: The Final Season.
De weg van Clementine door de seizoenen heen van klein kwetsbaar meisje naar een puber met een sterk karakter en een groot verantwoordelijkheids gevoel vond ik geweldig.
Hoe ze zich aan het eind van seizoen 2 over de baby AJ ontfermt, hem in deel 3 uit het oog verloren is en aan het eind weer gaat zoeken raakte me.
Dan de final season. AJ is weer teruggevonden. Clem doet er alles aan om hem goed voor te bereiden op het leven in de wereld van de Walkers. En wat is hij toch een fel, mooi mannetje. Tijdens de game kreeg ik steeds meer compassie voor deze 2 met heftige emoties tijdens het eind van de tocht. Het eind vond ik echt verrassend. Mooi, heftig en emotioneel. Een prachtige afsluiting van de reeks.