Assassin's Creed: Odyssey (2018)
PC / PlayStation 4 / Xbox One / Google Stadia
Action / RPG
single player
Ontwikkeld door Ubisoft
Uitgegeven door Ubisoft
Schrijf je eigen heroïsche legende - in een werelds avontuur waar iedere keuze van invloed is op het verloop van jouw reis. Odyssey neemt je mee naar het oude Griekenland, tijdens een invloedrijke periode welke aan de basis ligt van de hedendaagse beschaving. Het is aan jou om te bepalen welke (helden)daden je wenst te verrichten en welke invloed je op de wereld - en personages - om je heen wil uitoefenen. Ga de strijd aan in gevechten die zich zowel op land als op zee bevinden, en groei uit tot een ware legende.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=s_SJZSAtLBA
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat GamesMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe GamesMeter met je privacy omgaat.
Ik speel trouwens op 'Moeilijk' en dat zou ik iedereen willen aanraden. Normal lijkt me namelijk veel te makkelijk voor velen.
Euhm ik zal dan wel sucken maar zit inmiddels op level 33 en speel onder Normal, op Gemakkelijk en "licht". Nu zijn de scheepsbattles wel te makkelijk (vooral omdat ik pijlen afschiet als een mitrailleur) maar huurlingen zijn nog steeds een crime. En in Sparta blijk ik die malaka's niet eens af te kunnen kopen.
Zelfs op dit nivo was ik een kwartier bezig om dat forse sektelid in de arena te verslaan. Terwijl mijn gear en arsenaal aan echt niet zo beroerd waren. Dat was een uitputtingsslag die allesbehalve makkelijk te noemen viel.
En ook omdat ik me vooral op stealth wil richten en niet te veel tijd wil verdoen aan hack en slash vind ik het wel best zo. Er zijn nog steeds kritieke stealth aanvallen die niet direct tot een kill leiden ondanks over 50% aan bonusschade en een maximaal geupgrade wapen...ik vind dat niet normaal. En missies die een aantal nivo's hoger liggen zijn vaak nog steeds niet te doen voor me dus ik word nog steeds teveel aan het werk gezet. Zo was er ook een missie waarbij ik in een veldslag elke keer niet snel genoeg was om alle vijanden te verslaan en toen ging de aanvoerder dood en mocht ik het weer overnieuw proberen...
Odyssey kent grote hoogten maar ook flinke diepten. Het is een spel met gemengde gevoelens geworden voor me. Maar ik wil hem nog steeds uitspelen en dan verder met Atlantis.
Helemaal niet raar hoor...
Hangt er inderdaad vanaf welk spel je het over hebt. Ik moet zeggen dat ik hier bij Odyssey dus zelf helemaal geen last van had omdat imo iedere regio toch wel zijn eigen sfeer en quest's had. En er regelmatig toch wel erg leuke vondsten tussen zaten. Of die nu serieus waren of soms wat meer humoristisch van aard. Ik heb me in de 120 uur die ik erin heb zitten geen minuut verveeld.
Feit dat ik ook wel altijd een bovengemiddelde interesse in Griekenland en Griekse mythologie heb gehad zal echter zeker geholpen hebben. Ik kon hier zelfs gewoon genieten van gewoon wat rond wandelen in de omgeving en genieten van het uitzicht. Meer dan bvb een Skyrim. (dat ook een geweldige game blijft, begrijp me niet verkeerd).
Maar goed ik moet daarbij wel vermelden dat ik dat altijd een sterk punt van de Assassin's Creed reeks heb gevonden. Het rondlopen in de zowat perfecte weergaves van historische steden in bepaalde tijdperken blijft onovertroffen voor mij.
Maar om tot het oorspronkelijke punt te komen vind ik net dat bij Odyssey de wereld niet gewoon kunstmatig vergroot is.
Het blijft samen met Black Flag toch wel mijn favoriete AC. Hoewel ik ook erg uitkijk naar Valhalla. Dat echter zal moeten wachten tot 2021.
..geen minuut verveeld.
Lijkt wat overdeven, want soms zit je wel erg lange boottochten of landreizen te maken waarbij je nog net niet kijkt hoe het gras groeit. Helemaal erg is als je met zo'n klein bootje opeens halverwege te woeste wateren tegenkomt, je boot kapotgaat en dan de rest mag zwemmen. Maar je kunt zeker genieten van het landschap of de pracht van de zee, overal.
Feit dat ik ook wel altijd een bovengemiddelde interesse in Griekenland en Griekse mythologie heb gehad zal echter zeker geholpen hebben.
Dit vind ik ook heel tof, praten met beroemdheden als Sokrates en Herodotos...verder zullen dingen meer spreken soms als je oude Griekse mythen een beetje kent.
Maar goed ik moet daarbij wel vermelden dat ik dat altijd een sterk punt van de Assassin's Creed reeks heb gevonden. Het rondlopen in de zowat perfecte weergaves van historische steden in bepaalde tijdperken blijft onovertroffen voor mij.
Maar om tot het oorspronkelijke punt te komen vind ik net dat bij Odyssey de wereld niet gewoon kunstmatig vergroot is.
Een deel van die wereld wordt gemaakt door de mensen. En daarvan lijken de gezichten soms echt veel te veel op elkaar. Soms toevallig ook met twee verschillende quests die je na elkaar doet, dan zie je een gezicht dat zo lijkt op het vorige dat het gewoonweg verwarrend is. Ik heb dit al zeker 3x meegemaakt.
Hiermee wil ik geenszins beweren dat dit een boutspel is, ik heb er al 70 uren in zitten dus vind het echt wel leuk. Maar het spel dwingt me wel te veel om extra missies te doen, om maar sterk genoeg te worden. De keuze om dat niet te doen (en dan ook niet de poeplap te moeten opentrekken voor Helix punten die enorme hoeveelheden XP kunnen verschaffen) had ik meer gewaardeerd.
Het zou beter zijn als het spel zelf minder nivoverschillen heeft tussen quests maar gewoon meelevelt om de uitdaging erin te houden. Dat ik 9 nivo's hoger nodig had tegen de Minotaurus vond ik echt belachelijk. En dat was nog een optionele queeste, de main quest saboteert een snelle voortgang soms ook op die manier, zij het met iets minder levels verschil.
Lijkt wat overdeven, want soms zit je wel erg lange boottochten of landreizen te maken waarbij je nog net niet kijkt hoe het gras groeit.
Nee hoor, voor mij totaal niet. Kan dat dit voor jou anders is maar ik vind het soms ook gewoon heerlijk om rond te lopen (of paard te rijden) en te varen zonder dat er iets gebeurt. Beter, dat was bvb bij Black Flag ook een van mijn favoriete dingen - lekker in mijn schip varen over de oceaan terwijl de bemanning hun liederen zongen. Dus ook hier stoorde mij dit totaal niet.
Net zoals ik ook graag de zogenaamde 'walking simulators' of 'farming games / life sims' speel. Het mag gerust allemaal op een wat gezapiger tempo gaan.
Een van de meest uitgebreide maar ook beste Assassin's Creed spellen, waarvan ik na 90 uur te spelen eindelijk de hoofdquest voltooid heb (Atlantis, deels DLC, ga ik nog doen). Griekenland is prachtig en zeer gevarieerd. Nergens krijg je het gevoel dat er teveel reycled is, elk fort (mijn favoriete onderdeel) heeft vele hoekjes, struiken en sluipingangen en het al sluipend voltooien van dat soort locaties vergt een planmatige, systematische aanpak. Hoewel er ook genoeg geknokt kan (en soms zelfs moet) worden, een zeer solide basis van stealth gameplay maakte dat ik het spel wilde blijven spelen en dat is uitstekend gedaan. Odyssey mag de kritiek krijgen teveel "vulling" te hebben, maar deze vulling bleef toch wel heel smakelijk.
Gameplay blijft koning, het speelt zo soepel als je van AC gewend zult zijn en er zijn geen vervelende aanpassingen in gemaakt, anders dan het ontbreken van de duo sluipmoord.
Graphics zijn altijd een showcase bij Assassin's Creed, daar is Odyssey zeker geen uitzondering op. Griekenland heeft hier niet alleen een prachtig, stralend landschap maar ook fraaie nederzettingen met (soms gigantische) standbeelden en mooie gebouwen, het is immers de bakermat van cultuur geweest.
De soundtrack is prima, niet memorabel maar door de juiste instrumentatie brengt het je meer in de sferen van de klassieke oudheid.
De beste innovatie is Ikaros. Deze gevederde vriend helpt je enorm bij alle locaties waar je moet sluipen, maar is ook een kei in het vinden van belangrijke items of personen om locaties te voltooien. Ik had graag qua verhaal iets meer aandacht gezien voor de arend, aangezien hij ook zo kenmerkend is voor onze mystios (huurling), bekend als "de adeldrager", in mijn geval Alexios.
Odyssey kent veel diepgang door de vele combat mogelijkheden, stealth trucjes, zeeslagen, aanpassingen op uitrustingen. Die diepgang betekent wel dat je in het begin behoorlijk overweldigd kunt worden, zeker door de hoeveelheid informatie op de kaart. Daarbij zijn quest markers ook vaak niet duidelijk genoeg te vinden. Je bent nogal eens aan het zoeken dus, zeker in het begin.
Ook anderszins is het spel behoorlijk pittig. Je kunt gelukkig altijd het nivo aanpassen. Na wat uitproberen kwam ik uiteindelijk toch uit op makkelijk nivo, met makkelijk nivoverschil. Eigenlijk voor mietjes, maar de stealth gedeeltes zijn er niet minder uitdagend om, dan moet je toch proberen door niemand ontdekt te worden. En ik had helemaal geen zin in uitgebreide hack and slash battles.
De zeeslagen waren mij bovendien anders ook echt te pittig, zeker in het begin. Je moet hierin nogal wat handigheid aanleren door alle buttons te kennen alsmede timing te leren en je boot en bemanning flink verbeteren, voordat je meerdere schepen aankunt. Gelukkig wordt na enteren van een vijandig schip je boot volledig hersteld.
Bepaalde dieren als leeuwen of lynxen zijn dan ook nog eens verdraaid lastig, vooral als ze met meerderen zijn.
Makkelijk nivo stond me ook toe soms een paar nivo's te hoog te spelen, om sneller vordering te maken. Maar 5 nivo's hoger was bijvoorbeeld nog steeds teveel, dan kon ik nog te weinig schade doen, zelfs met een stealth kill met allerlei sluipmoordbonussen.
Jammer genoeg kun je dus niet meer meerdere stealth kills tegelijk doen wat in eerdere AC spellen wel vaak geleerd kon worden. Afgezien daarvan begon ik op level 40 het idee te krijgen dat ik niet echt extra skills meer nodig had. De gaafste skill om erbij te leren was het ingezoomd pijl en boog schieten. Je kunt de pijl in slow motion zelf bijsturen met een bepaalde vaardigheid, erg tof om een headshot mee te doen of mee op dieren te jagen. De Spartaanse trap is zo mogelijk nog bruter, zeker als je iemand daarmee van een berg af laat donderen, kostelijk. De makers van het spel zijn duidelijk fan van de film 300.
Odyssey leent veel van RPG's, maar zaken als healing zijn eenvoudig gehouden, met gewoon een aparte skill daarvoor die een adrenalinepunt kost. Je hoeft je dus niet suf te verzamelen aan potions.
Reizen kan gelukkig met snelreizen zodra je bepaalde uitzichtpunten beklommen hebt. Maar daarvoor ben je vaak flink wat kilometers afstand aan het afleggen. Dat duurt soms te lang maar Odyssey lost het op door automatisch naar je doelwit te reizen als je op wegen (met Phobos, je paard) of wateren (met de Adrestia) bent. Dan kun je gerust even wat koffie zetten (maar pas wel op met vaak vijandige wateren). Je kunt ook altijd je paard oproepen. Vervelend is wel als je de Adrestia niet vlakbij kunt oproepen doordat er geen kade in de buurt is. Dan bieden kleine bootjes uitkomst, maar die gaan te snel kapot bij woeste wateren. Dan rest helaas niets anders dan de borst crawl en dan kan echt te lang duren. Ik had het beter gevonden als die kleine bootjes niet kapot gingen.
Qua verhalen wordt het nooit heel bijzonder hoewel het erg leuk is om historische figuren te ontmoeten als Sokrates en Herodotus (onderbenut helaas, want op het schip waar je mee gaat varen, de Adrestia, heeft hij nooit iets interessants te melden terwijl hij als historicus toch honderduit zou moeten vertellen over al die locaties). Ook zijn er fictieve, maar kleurrijke figuren als kapitein Barnabas en ubernicht Aikibiades, die voor een komische noot zorgen.
Wie het een beetje realistisch wil houden slaat beter de Atlantis gedeelten over, hier gaat het meer de fantasy kant op.
De premiejagers die achter je aan zitten kunnen vervelend worden maar meestal ook makkelijk omgekocht (behalve als je terug in Sparta bent).
Het spel dwingt je door heel sterke bazen en bewakers teveel om flink omhoog te levelen met quests voor XP terwijl sommige spelers misschien gewoon in een uurtje of 20/30 het spel hadden willen uitspelen. ik vind dat die gamers ook bediend moeten worden, in plaats van afgescheept met de optie om de poeplap open te trekken voor Helix punten, waarmee je XP kunt kopen.
Items zijn er veel te veel, waardoor het niet speciaal voelt als je een stuk pantser van Agamemnon vind om maar wat te noemen. Gelukkig is er geen beperking aan wat je mee kunt zeulen. En een complete outfit vinden (5 uit 5), dat is nog een hele klus, waar ik me niet aan gewaagd heb. Het was een goed idee geweest als hier meer mee was gedaan. Bijvoorbeeld je vind de boog van Paris, dan zou daar een aanwijzing bij moeten zitten waar een ander stuk uitrusting lig met als beloning een cutscene van wat er met hem gebeurde zodra je de outfit compleet hebt.
Het zijn weer verbeterpunten voor een toch wel sterke reeks waar Ubisoft nog jarenlang mee verder kan gaan. Of ik Odyssey nog een keer zal spelen? Nee, daar is het veel te groot voor. Maar er is zo ontzettend veel te doen in deze open wereld dat overnieuw spelen ook nergens voor nodig is! Ik kom de winter wel door...
En, waar ben je het meest trots op?
Nou, ik heb de Medusa verslagen!
Helaas een vereiste om aan de Atlantis DLC te kunnen beginnen. Gelukkig heb ik net op tijd de Heldenaanval geleerd. Met nog een modifier erop voor bergen assassijnschade.
Inmiddels ook groot fan geworden van de speer. Wat is die fijn tegen dieren en veel andere vijanden, door zijn lengte!
Wat een avontuur van jewelste! De wereld van het oude Griekenland is echt prachtig en heel overtuigend neergezet. Heb echt met heel veel plezier elke uithoek ontdekt en alles gedaan wat je kon doen. De base game heb ik dan ook echt veel lof voor. Het varen met schepen, veroveren van forten, het upgraden van gear; het werkt allemaal gewoon echt goed. Daarnaast is Kassandra echt een boeiend personage. Dat in tegenstelling tot Leyla. Het moderne verhaal lijkt steeds ergens heen te gaan, maar strand steeds 5 minuten verder. Het is een beetje frustrerend want het is wel de rode lijn. Tot nu toe overtuigd het moderne verhaal vanaf AC origins echt nog niet.
DLC1.
Een teleurstelling. Het moet zich tijdens de base game afspelen, maar het lijkt nergens echt helemaal te kloppen. Het hele idee van de eerste hidden blade komt niet tot zijn recht en daarnaast worden er nog wel meer vage keuzes gemaakt qua verhaal. Deze had overgeslagen kunnen worden. Het is dan ook geen wonder dat ik hier een lange pauze heb ingelast.
DLC2 was een heel stuk spectaculairder. Elk van de drie episodes hebben een eigen nieuw gebied, die echt prachtig zijn, maar gebied 1 en 2 zijn toch best grindy. Geen wonder dus dat ook hier weer een pauze volgde. Deel 3 is echter subliem en een hele toffe afsluiter qua verhaal, flow, omgeving en tijdsduur.
Al met al was het een geweldig avontuur en waren de dlc leuke extraatjes die toch zeker 50 uur extra eruit hebben geperst.