menu

Life is Strange 2 (2018)

mijn stem
3,50 (19)
19 stemmen

PC / PlayStation 4 / Xbox One / Nintendo Switch
Adventure
single player

Ontwikkeld door Dontnod
Uitgegeven door Square Enix

De broers Sean en Daniel Diaz worden, na een tragisch incident, gedwongen om weg te rennen van hun thuis in Seattle. Uit angst voor de politie proberen ze naar Mexico te vluchten, terwijl ze een mysterieuze bovennatuurlijke kracht moeten zien te verbergen.

Trailer

https://www.youtube.com/watch?v=2ARsBUnTRoI

Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.

Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat GamesMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe GamesMeter met je privacy omgaat.

zoeken in:
avatar van Manny Calavera
3,5
Nu ik alle episodes heb uitgespeeld, is het tijd voor mijn cijfer. Ik ga niet meer te inhoudelijk op het verhaal in, die dingen kun je nalezen in mijn vijf beschrijvingen van de losse episodes op deze site. Even over het eindcijfer na moeten denken, want na het spelen van episode 1 tot 3 had ik op zijn best een hele kleine voldoende in gedachten. Life is Strange 2 heeft echt een verschrikkelijk lange aanloop nodig om boeiend te worden. Waar Life is Strange 1 van begin tot eind een emotionele rollercoaster genoemd mag worden, vol met geweldige personages, schokkende keuzes en diepe emoties, daar neemt Life is Strange 2 ruim de tijd om je voor zich te winnen. Maar net op tijd is er dan toch nog een flink stijgende lijn, waardoor ik nu toch met een goed gevoel terug kijk op de game.

We volgen de broers Sean en Daniel Diaz, die na een zwaar incident waar ze bij betrokken waren op de vlucht moeten voor de politie. Waar Life is Strange 1 vooral draaide om een diepe vriendschap, daar draait het hier om broederliefde en opgroeien. Een andere insteek, maar voor mij ook minder pakkend. Daniel is als kleine broertje nog soms een zeikerd en Sean is lange tijd niet interessant genoeg als hoofdpersoon. Ook voelen de keuzes die je maakt niet echt als wereldschokkend, waardoor het een beetje nutteloos op me over kwam. Maar daar heb ik zo nog meer over te zeggen. Wat de game wel leuk doet is de diversiteit in de omgevingen. Dan zit je in het huis van de familie Diaz, dan weer in de bossen bij een groepje outcasts, dan weer in Nevada in gortdroge gebieden in de felhete zon en zo gaan we door. Zeker in de laatste twee episodes ligt het tempo enorm hoog en vlieg je van locatie naar locatie. Dat waren dan ook met afstand de twee beste stukken van de game en die zorgen ervoor dat ik er toch nog een prima cijfer aan ga verbinden. Het weet richting het einde toch nog ontroerend en gevoelig te worden, met de terugkeer van bepaalde mensen en met de keuzes die wel degelijk het leven van beiden veranderen. Wel is het verhaal soms te zwak en rommelig geschreven, zodat niet alles over overtuigend verteld wordt.

Wat ik achteraf pas door had (na o.a. research op internet), is dat de vele kleine keuzes die je neemt in de game wel echt een grote invloed op het verloop van het verhaal hebben. Als je Daniel de ‘’goede’’ keuzes laat nemen in zijn leven, dan denkt hij aan de medemens en krijgt hij een geweten. Maar als je hem meer egoïstische keuzes laat nemen, dan zal hij vooral aan het lot van de beide broers denken. Zelf ben ik meer liefhebber van de wat extremere keuzes, dus ik heb Daniel meer aan de broers laten denken. Dat leverde bij mij een bijzonder heftig slot op, maar wel eentje waar het verhaal voor mij op een bevredigende manier mee eindigde. Er zijn liefst 7 eindes heb ik gezien, heb ze online allemaal even bekeken. Sommige eindes lijken grotendeels op elkaar, maar je kan echt hele verschillende eindes vinden waar leven, dood en je toekomst enorm van elkaar verschillen. Dat vind ik dan wel echt knap uitgewerkt. Sowieso blijft het ook nog altijd leuk om na het spelen van een episode te zien hoeveel procent van de gamers een bepaalde keuze wel of niet heeft gemaakt. In dat kader blijft Life is Strange enorm interactief en boeiend. De visuele en muzikale stijl van de game spreekt me ook nog altijd aan. Zeker het gedeelte in de canyon is echt prachtig om te zien.

Maar als er een nieuw deel nog komt, dan hoop ik wel dat ze een wat beter script gaan schrijven waar ik als speler meer door geraakt ga worden en waar keuzes maken iets meer impact hebben. Voor nu is dit gewoon achteraf toch een prima game geworden die spelers van de eerdere delen of fans van verhalende interactieve games gewoon aan moeten beginnen.

Overigens zit er wel een bekend personage uit LiS 1 in deze game:

LIFE IS STRANGE 2 EPISODE 5 Gameplay Walkthrough Part 1 FULL GAME [1080p HD PC 60FPS] No Commentary - YouTube

Vanaf 1:10:00, dan herkennen de mensen hem vanzelf wel. Leuk. LiS 2 speelt zich dus af na de gebeurtenissen uit LiS 1.

3,5*

avatar van legian
3,0
Mijn laatste bericht hier dateert alweer van januari 2019. Zo'n dikke twee jaar later heb ik de game pas opgepakt. Voornamelijk dankzij de aankondiging van True Colors om eerlijk te zijn. Hoewel LiS 2 al langere tijd op mijn to play lijst stond, had ik er eigenlijk bijzonder weinig interesse in. En hoewel ik me er best mee vermaakt heb, is het niet echt bijzonder.

Dat komt voornamelijk omdat de personages mij niet echt weten te boeien. En dan wordt het maken van keuzes en hun reis doorlopen een bijzonder saaie gebeurtenis. Voornamelijk omdat ik me helemaal niet kan inleven in het hele startpunt van het verhaal. Waarom je na zo'n gebeurtenis op de vlucht gaat begrijp ik dus totaal niet. Gelukkig wordt daar aan het eind nog wel wat over gezegd, maar het levert al een valse start af. Dat de game je daarnaast constant voorhoud dat racisme slecht is (door tergend veel vervelende personages langs te laten komen) helpt daar ook niet bij. Het is een ongelofelijk cliché en bijzonder storend als voor de zoveelste keer een personage je racistisch behandeld en je maar een beetje als een mak lammetje niets kan uitrichten. Dat al die personages ook nog eens bordkartonnen stereotypes zijn maakt het nog vervelender. Ja ik begrijp dat racisme slecht is, dat hoef je niet elke 10 minuten weer te laten zien. Het helpt niet om een goed en sterk verhaal te vertellen. Sterker nog, het leid behoorlijk af.

Gelukkig levert LiS 2 ook nog wat leuke bij-personages op, zoals Brody en de hippy groep. Het zijn personages waar wel wat meer diepgang en achtergrond aan gegeven wordt. Waarvan Brody veruit het leukste is. Het zorgt voor wat meer kleur en levendigheid in het verhaal.

Iets wat ze hier ook goed doen is het roadtrip principe van het verhaal. Het levert enkele zeer verschillende omgevingen die regelmatig leuk zijn om te ontdekken, voornamelijk de eerste drie episodes zijn mooi. Het beste onderdeel van LiS 2 is echter dat je keuzes niet alleen invloed hebben op de acties en gebeurtenissen die jij doet, maar ook op de ontwikkeling van Daniel. Wat in de latere episodes vooral invloed en gevolgen heeft. Zo bleek aan het eind dat ik hem dusdanig had verpest dat hij ongeacht mijn keuze toch naar Mexico gaat (mijn canon einde is trouwens dat ze beide daar belanden).

En dat blijkt toch weer de grote aantrekkingskracht van Life is Strange te zijn. Het maken van keuzes, de consequenties daarvan ondervinden en maar zien hoe het allemaal afloopt. Hoewel deze zover de minste uit de reeks is blijft het vermakelijk om te spelen.

Gast
geplaatst: vandaag om 02:10 uur

geplaatst: vandaag om 02:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op GamesMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.