Nu ik alle episodes heb uitgespeeld, is het tijd voor mijn cijfer. Ik ga niet meer te inhoudelijk op het verhaal in, die dingen kun je nalezen in mijn vijf beschrijvingen van de losse episodes op deze site. Even over het eindcijfer na moeten denken, want na het spelen van episode 1 tot 3 had ik op zijn best een hele kleine voldoende in gedachten. Life is Strange 2 heeft echt een verschrikkelijk lange aanloop nodig om boeiend te worden. Waar Life is Strange 1 van begin tot eind een emotionele rollercoaster genoemd mag worden, vol met geweldige personages, schokkende keuzes en diepe emoties, daar neemt Life is Strange 2 ruim de tijd om je voor zich te winnen. Maar net op tijd is er dan toch nog een flink stijgende lijn, waardoor ik nu toch met een goed gevoel terug kijk op de game.
We volgen de broers Sean en Daniel Diaz, die na een zwaar incident waar ze bij betrokken waren op de vlucht moeten voor de politie. Waar Life is Strange 1 vooral draaide om een diepe vriendschap, daar draait het hier om broederliefde en opgroeien. Een andere insteek, maar voor mij ook minder pakkend. Daniel is als kleine broertje nog soms een zeikerd en Sean is lange tijd niet interessant genoeg als hoofdpersoon. Ook voelen de keuzes die je maakt niet echt als wereldschokkend, waardoor het een beetje nutteloos op me over kwam. Maar daar heb ik zo nog meer over te zeggen. Wat de game wel leuk doet is de diversiteit in de omgevingen. Dan zit je in het huis van de familie Diaz, dan weer in de bossen bij een groepje outcasts, dan weer in Nevada in gortdroge gebieden in de felhete zon en zo gaan we door. Zeker in de laatste twee episodes ligt het tempo enorm hoog en vlieg je van locatie naar locatie. Dat waren dan ook met afstand de twee beste stukken van de game en die zorgen ervoor dat ik er toch nog een prima cijfer aan ga verbinden. Het weet richting het einde toch nog ontroerend en gevoelig te worden, met de terugkeer van bepaalde mensen en met de keuzes die wel degelijk het leven van beiden veranderen. Wel is het verhaal soms te zwak en rommelig geschreven, zodat niet alles over overtuigend verteld wordt.
Wat ik achteraf pas door had (na o.a. research op internet), is dat de vele kleine keuzes die je neemt in de game wel echt een grote invloed op het verloop van het verhaal hebben. Als je Daniel de ‘’goede’’ keuzes laat nemen in zijn leven, dan denkt hij aan de medemens en krijgt hij een geweten. Maar als je hem meer egoïstische keuzes laat nemen, dan zal hij vooral aan het lot van de beide broers denken. Zelf ben ik meer liefhebber van de wat extremere keuzes, dus ik heb Daniel meer aan de broers laten denken. Dat leverde bij mij een bijzonder heftig slot op, maar wel eentje waar het verhaal voor mij op een bevredigende manier mee eindigde. Er zijn liefst 7 eindes heb ik gezien, heb ze online allemaal even bekeken. Sommige eindes lijken grotendeels op elkaar, maar je kan echt hele verschillende eindes vinden waar leven, dood en je toekomst enorm van elkaar verschillen. Dat vind ik dan wel echt knap uitgewerkt. Sowieso blijft het ook nog altijd leuk om na het spelen van een episode te zien hoeveel procent van de gamers een bepaalde keuze wel of niet heeft gemaakt. In dat kader blijft Life is Strange enorm interactief en boeiend. De visuele en muzikale stijl van de game spreekt me ook nog altijd aan. Zeker het gedeelte in de canyon is echt prachtig om te zien.
Maar als er een nieuw deel nog komt, dan hoop ik wel dat ze een wat beter script gaan schrijven waar ik als speler meer door geraakt ga worden en waar keuzes maken iets meer impact hebben. Voor nu is dit gewoon achteraf toch een prima game geworden die spelers van de eerdere delen of fans van verhalende interactieve games gewoon aan moeten beginnen.
Overigens zit er wel een bekend personage uit LiS 1 in deze game:
LIFE IS STRANGE 2 EPISODE 5 Gameplay Walkthrough Part 1 FULL GAME [1080p HD PC 60FPS] No Commentary - YouTube
Vanaf 1:10:00, dan herkennen de mensen hem vanzelf wel. Leuk. LiS 2 speelt zich dus af na de gebeurtenissen uit LiS 1.
3,5*