Dead Cells (2017)

Dead Cells scoort overall hoge cijfers !
Het spel schijn wel erg herhalend te zijn je moet bijvoorbeeld level's steeds weer opnieuw spelen.
Om beter te worden.. maar dat schijnt helemaal niet eens een nadeel te zijn.
Het is dus niet voor iedereen bestemd lees ik in een recencie maar het zou zo maar je ding kunnen zijn..

en de controverse die door een vermeende plagaait van IGN onstaan is: IGN Copied my Dead Cells Review: What do I do? - YouTube

Uitstekende roguelike - maar het weet de gebreken van het genre niet helemaal te overkomen.

Het afgelopen decennium was een bloeiperiode voor roguelikes (in de zin van spellen met random level generation en permadeath). Het begon met spellen als Spelunky, Rogue Legacy en Binding of Isaac, maar voor mij klikte het pas echt bij een aantal recentere spellen: eerst was er Crypt of the NecroDancer, toen kwam Downwell, en als meest recente voorbeeld was er nog Nuclear Throne. Ieder van die spellen verbeterde op een aantal punten de eerdere pogingen. De eerdere spellen waren vaak nogal traag, maar de latere spellen hadden een lekker hoog tempo, waardoor ze nooit verveelden. Ze waren vaak een stuk minder repetitief: zo bood Crypt de optie om in latere levels te beginnen en bazen te oefenen. En - het belangrijkste - de gameplay klikte gewoon een stuk meer bij mij. Het vechten was leuker, het platformen minder houterig.

Dead Cells past in veel opzichten perfect in die trends. Het tempo ligt doorgaans hoog (al heb je de optie om "tactisch" te werk te gaan, door gebruik te maken van vallen, wat tot passief spel kan leiden, vooral in nieuwe gebieden), met in ieder level een heleboel vijanden, maar belangrijker is dat de gameplay gewoon erg gepolijst is. Het spel heeft heel lang in early access gezeten, en dat merk je aan het level design. In eerdere roguelikes was vaak niet ieder willekeurig gegenereerd level even leuk, en kon de moeilijkheidsgraad enorm wisselen. Niets van dat hier. Dead Cells biedt daardoor het positieve van random level generation - een spel dat langer fris blijft - zonder aan veel van de typische nadelen - dat levels niet individueel ontworpen en daardoor minder gepolijst zijn - ten prooi te vallen. En de gameplay is gewoon erg fijn. Het vechtsysteem is intuïtief en makkelijk op te pakken, maar laat een hoop verschillende speelstijlen toe, en de vijanden zijn divers. Daarnaast is de moeilijkheidsgraad (met enkele uitzonderingen) perfect. Het spel is taai maar fair, en doordat je permanente upgrades kunt kopen en manuscripten kan verzamelen is een run nooit verspilde tijd. Ten slotte weet Dead Cells beter dan veel andere roguelikes herhaling te vermijden. Een aantal redenen daarvoor heb ik al genoemd (variatie in vijanden en mogelijke speelstijlen), maar net zo belangrijk is dat Dead Cells een zeer groot spel is met ontzettend veel levels waarin je zelf je pad kan kiezen. Daardoor hoef je niet altijd door dezelfde levels te reizen maar kun je je pad variëren op basis van je stemming en wapens.

Dead Cells is kortom een uitstekende roguelike, en als je van dit genre houdt kan ik het je ten zeerste aanbevelen. Maar het heeft helaas ook haar gebreken. Ten eerste gaat het spel - zoals vrijwel alle roguelikes - na een tijdje toch in herhaling vallen, en vergt het gewoon een heleboel tijd. Vooral later in het spel wordt dit merkbaar. Dead Cells is een groot spel, en als je je tijd neemt kan een run waarbij je de eindbaas bereikt zo anderhalf uur duren. En die is taai, dus daar ga je gegarandeerd een aantal keer dood. Waardoor je weer opnieuw kan beginnen, en weer door dezelfde levels heen moet. Na een tijdje gaat dat gewoon vervelen, zelfs frustreren. En oefenen kan je niet. En hoewel je permanente upgrades kan kopen en vrijspelen gaat dat niet bepaald snel. Daarvoor moet je een hoop tijd steken in het spel, en bazen meerdere keren verslaan.

En ten tweede toont de gameplay, hoe gepolijst ook, soms toch wat barsten. Zo is er een level waar je schade opdoet als je langer dan een bepaalde tijd in het donker loopt. Op zich een leuk mechanisme, dat voor veel spanning kan zorgen. Maar de lampen zijn willekeurig over de levels verspreid, en de schade loopt snel op, waardoor je soms puur door oneerlijk level design het loodje legt. Daarnaast moedigt het spel een passieve speelstijl eigenlijk iets te veel aan. Vallen zijn erg effectief, vooral tegen de grote, sterke vijanden in latere levels. Maar ze zijn tegelijkertijd saai: je gooit een val en moet vervolgens een paar seconden op een afstand wachten totdat de vijand het loodje legt. Of je richt je (vooral bij bazen) op het ontwijken van aanvallen en laat vallen het aanvallende werk doen. Heel effectief, maar niet erg bevredigend. En vreemd genoeg is de eindbaas in dat opzicht de enige trendbreuk: bij hem loont juist een aanvallende speelstijl. Dus terwijl het spel je de hele tijd aanmoedigt om je tijd te nemen en voorzichtig te werk te gaan is zo'n speelstijl bij de eindbaas volstrekt ineffectief. Daardoor werd ik voor mijn gevoel slecht voorbereid op dat gevecht en moest ik mijn speelstijl flink aanpassen voordat ik een kans maakte. Gezien de tijd die het kost om hem te bereiken, en de afwezigheid van een kans om te oefenen, maakte dit de eindbaas onnodig frustrerend.

Die tekortkomingen zorgen ervoor dat het spel - net als de andere recente roguelikes - net niet aan de 4.5* raakt. Maar hoewel het spel haar gebreken heeft is het voor mij misschien wel het voorlopige hoogtepunt in het genre. Dead Cells is groot, gevarieerd, aangenaam uitdagend, zeer gepolijst, en gewoon ontzettend leuk om te doen. Het potentieel van roguelikes komt er de laatste jaren meer en meer uit. Nu de laatste paar oneffenheden er nog uit, en die 4.5* komen nog wel. Voorlopig krijgt Dead Cells echter een dikke 4.25*.

Dead Cells is geweldig! Hierboven staat ook al een uitgebreide review van Animosh, dus ik ga vooral even kijken wat ik er aan toe kan voegen. Allereerst dat de game nog constant geüpdatet is wat betreft items, balancing, extra levels, etc. allemaal gratis. Volgend jaar komt er nog een betaalde DLC ook. Van de week hebben ze een update gedaan waarmee je terug kunt naar specifieke builds van de game, wat ook erg tof is en ik nog nooit in een andere game heb gezien. De developers hebben in ieder geval hart voor de zaak, dus.

Het grootste pluspunt van Dead Cells is hoe ongelofelijk geweldig het speelt. De meeste roguelikes raak ik zat doordat ik de levels en speelpatronen uiteindelijk wel gewoon gezien heb, maar dat is niet waardoor ik gestopt ben met Dead Cells spelen (na 122 uur tot nu toe, maar met de DLC ga ik het vast weer spelen). De reden dat ik gestopt ben is eerder de moeilijkheid. Als je de eindbaas een verslaat hebt, kun je vervolgens op een hogere moeilijkheidsgraad de game nog ‘ns doorgaan. En dat speelt echt wel anders: nieuwe soorten monsters, minder plekken waar je kunt healen, meer geld en betere wapens. Meer cursed chests ook, wat ik een wat vervelende mechanic vindt. Als je zo’n chest opent, wat je eigenlijk gewoon moet doen voor de upgrades die je er in vindt, moet je vervolgens 10 monsters vermoorden zonder geraakt te worden. Als je wel geraakt wordt, is het gelijk game over. High risk, high reward, maar runs van anderhalf uur lang weggooien op een cursed chest is wel vermoeiend. Ik heb met veel plezier de derde moeilijkheidsgraad uitgespeeld, en behoorlijk ver gekomen op de vierde moeilijkheidsgraad. Helaas in de eindbaas daar nogal bullshit, en toen was ik er wel een beetje moe van.

Maar holy shit, wat is de game tot die tijd fijn om te spelen. En ik heb nu eigenlijk wel weer zin er eens in te duiken… maar liever wat andere games die ik in de huidige Steam sale gekocht heb.

4,5/5 

Berichten verplaatst naar Dead Cells: The Bad Seed (2020)

Dankzij Metroid Dread realiseer ik me dat ik hier helemaal geen cijfer op geplakt heb. Heb deze best een tijd gespeeld. Hoe slecht ik er ook in was. Grootste probleem voor mij was en is dat hier nooit een einde aan komt. Ja dat is onderdeel van het genre, maar breekt bij mij eigenlijk altijd dit soort games op. Alleen Hades weet dat redelijk goed tegen te gaan.

Dat wil niet zeggen dat hier nou geen lol aan beleeft is. Want het speelt werkelijk heerlijk. En voor de liefhebbers ook zeker een aanrader. Hoewel ik niet alle nieuwe updates mee gekregen heb. En schijnbaar ook DLC gemist heb. Is mijn ervaring vooral op de eerdere versie van het spel gebaseerd. De laatste keer dat ik hem opgestart heb is oktober 2010 zie ik. Misschien moet ik hem gewoon weer eens oppakken eigenlijk. Eens kijken of ik het nog een beetje in de vingers heb.

Dat heb ik recent gedaan, deze keer op de Xbox middels Gamepass, maar dat zit er nog wel goed in. Het is me nu wel gelukt om alle runes te bemachtigen en ook al bijna tot het einde gekomen. Het speelt in ieder geval nog heerlijk soepel en fijn. Vooral erg fijn dat dit lekker makkelijk op te pakken en te spelen is.

https://www.youtube.com/watch?v=shPyfu6aP58

De trailer voor de nieuwe game van MotionTwin, genaamd Windfall. Een isometric action roguelite die met meerdere spelers kan worden gespeeld (!), zo te zien in een soort van boss rush format. De trailer ziet er, zoals we van Motion Twin gewend zijn, weer fantastisch uit. Hyped!