Resident Evil 2 (2019)

Een leuke game om gedaan te hebben, maar ik zag al die hoge cijfers niet aankomen. Mij leek het een vermakelijke korte survival horror ervaring voor ”tussendoor”, om de hype erin te houden terwijl er mogelijk een Resident Evil VIII aan ging komen. Toen het 60 euro prijskaartje eraan werd gehangen, alsof het net zo groot als een officieel vervolg zou zijn, gingen mijn verwachtingen een stuk hoger en mijn eisen werden strenger dan dat ik voor een ‘tussendoor game’ zou zijn.

Om te beginnen met wat de game fout doet: het duurt maar 7 uur, wat gewoonweg te kort is voor iets waar je de volle 60 euro voor betaald. Resident Evil 2 probeert deze korte duur goed te maken door je aan te moedigen om 2 verschillende campaigns te doen: Leon (die me aan een jongere Leonardo Dicaprio deed denken) en Claire (die me aan Emilia Clarke deed denken). Dit zijn niet simpele model swaps, maar beiden characters beleven het verhaal van een ander perspectief. Om het “echte einde” te krijgen moet je daarom beide campaigns gedaan hebben; aka je moet de game 2x doen om het uit te spelen. Op papier klinkt cool, maar om eerlijk te zijn vind ik de uitwerking van dit idee maar slecht gedaan. Minstens 80% van de campaigns zijn exact hetzelfde, waardoor het overbodig voelde om ze beide door te lopen. De enige opmerkelijke verschillen zijn dat ze beiden een ander zijverhaal meemaken (die allebei vergeetbaar zijn), ze hebben beide een sequentie die de ander niet meemaakt en ze krijgen beiden een ander laatste obstakel om tegen te vechten. Uiteindelijk nemen deze verschillen een relatief klein deel van de totaal ervaring in beslag, waardoor het eerder als een New Game+ voelde dan een noodzakelijk deel van de ervaring. Ik dacht dat "the true ending" een soort laatste grote missie zou zijn die het allemaal de moeite waard maakte, maar dit is niets meer dan 3 minuten extra cutscenes aan het huidige, abrupte einde geplakt. Vind dit een slappe methode om de game langer te laten lijken dan het eigenlijk is. Het had me veel prettiger geleken als ze de game 30/40 euro maakte met één campaign waar de true ending standaard in zat. En als je de game uitspeelde dat er een New Game+ melding kwam voor de andere campaign, ipv de indruk wekken dat het nodig is ze beide te doen terwijl het weinig nieuwe content bied.
Het verhaal is een mager hoopje clichés: het is een cheesy zombie uitbreek verhaal met actiefilm stereotypes. De cutscenes waren geinig als popornfilm vermaak voor op de late avond, maar het verhaal was geen reden om door te spelen. Het merendeel van de game is sfeervolle survival gameplay, maar de momenten dat het van deze gameplay afweek sloegen minder aan. Ik vond voornamelijk de boss battles tegen de over-the-top monsters niet leuk om te doen. Dit was een kwestie van heel veel munitie schieten op hun grote gele plekken, een stukje terugrennen als ze te dichtbij kwamen and repeat. Dit waren een paar van de mindere RE bosses die ik heb gezien, maar uiteindelijk waren er weinig bosses waardoor het niet teveel van de ervaring ontnam.

Phoew.. die preek terzijde, ik heb me verder prima met de game kunnen vermaken. Wederom slaagt Capcom erin een sfeervolle game neer te zetten waar ik me regelmatig zorgen maakte over munitie. Ik kon nooit voorspellen wanneer er een vijand om de hoek ging staan, en wat voor techniek effectief tegen de betreffende vijand ging zijn. Net wanneer ik dacht dat er alleenmaar zombies gingen zijn kon er plots een vreemd wezen voor me staan, en ik schoot in de paniek over wat ertegen te doen. Dit maakte het heel spannend om het politiebureau te verkennen. Er waren zelfs momenten dat ik terug moest naar een ruimte, maar er niet heen wou gaan ivm alle vijanden die nog op het pad zouden zijn.
De puzzels zou ik geen breinkrakers noemen waar een “eureka” moment bij kwam kijken, maar er word wel van je gevraagd goed op de locaties te letten die je bezoekt en de items die je vind te onderzoeken. Regelmatig kwam ik objecten tegen waarvan het in de eerste instantie niet duidelijk was wat ik ermee kon, maar door goed te verkennen kon je voor alles iets vinden.

Normaal gesproken vind ik zombies de saaiste, meest over-gebruikte vijanden in zowel films als in games. Toch wist REII ze intimiderend te maken door hun gedrag onvoorspelbaar te laten zijn. Zelfs na 3 headshots konden ze nog opstaan ALS ze besloten ter plekken op te staan, ipv wachten tot ik dichtbij kwam zodat ze plots een been konden grijpen. Naast zombies is de meest voorkomende vijand een grote bruut genaamd Mr X. Hij verschijnt regelmatig uit het niets, maar je kunt hem niet doden waardoor rennen de beste optie is. Op het eerste gezicht vond ik het een coole vijand omdat je hem al kan horen aan het geluid van zijn voetstappen. Toen kwam ik er echter achter dat je gemakkelijk langs hem kan lopen, waardoor ik hem eerder een lichte irritatie vond dan een leuk obstakel. Voornamelijk wanneer je in de bibliotheek iets moest sjouwen ergerde ik me mateloos aan hem omdat hij telkens eraan kwam lopen, waardoor ik meerdere rondjes moest rennen om hem af te schudden.

Al met al is het een vermakelijke game. Het is voornamelijk het hoge prijskaartje voor de korte duur en de matige 2e run wat het enthousiasme voor mij eruit haalde. Maar het heeft goede graphics, sfeervolle grauwe omgevingen en goede sound design. Munitie is schaars wat het hele survival aspect onderstreept, een paar intimiderende monsters en vermakelijke puzzel momenten.

Eerste run = 3,5*
2e run = 2/2,5*

Eindcijfer 3*

"Nothing dies down here."

Met het origineel ben ik niet zo bekend, maar dit leek mij wel een toffe remake.

Het uitgangspunt dat je het narratief vanuit twee hoofdpersonages kan volgen is leuk bedacht. In de vorm van Leon Kennedy en Claire Redfield kun je de game doorlopen en elk personage maakt weer andere dingen mee. Wel moet gezegd worden dat je met Claire veel gedeeltes overslaat. Zelf heb ik ze allebei doorlopen om zo het echte einde te krijgen.

Zoals vanouds moet je weer een pad banen door alle zombies, terwijl je met weinig middelen moet dealen. Hierdoor is het echt een kwestie van overleven en tactisch te werk gaan. Persoonlijk vind ik het gedeelte in het politiebureau het best. Het is lekker sfeervol en oppassen geblazen, met daarbovenop nog eens de befaamde Mr. X die later zijn intrede doet.

Het is alleen jammer dat de gemaakte acties geen invloed hebben op de andere speelbeurt. Wat mij betreft konden de personages met elkaar afgewisseld worden, zoals er eigenlijk al voor een klein gedeelte is gebeurd. Voor de rest zijn de graphics en het sound design van de bovenste plank; een remake waardig.

Al met al een prima remake. Ik ben benieuwd of Capcom de andere delen ook een soortgelijke remake gaat geven. Het zou mij in ieder geval goed uitkomen, gezien ik tot nu toe enkel deel zeven en deze remake heb gespeeld.

Dikke 3,5 sterren.

Hoewel ik sommige kritiekpunten herken ben ik uiteindelijk best te spreken over deze game. Het origineel nooit gespeeld dus vergelijkingsmateriaal heb ik niet, maar ik vind deze ongeveer wel op het niveau van bijvoorbeeld Resident Evil 4.

Erg fijn om weer eens een echte ouderwetse survival horror game te spelen zonder al teveel actie of spektakel. Munitie is lekker schaars, de zombies zijn behoorlijk taai en tijdens de close-quarters stukken moet je echt op je hoede zijn. Vind de afwisseling tussen horror, puzzels en enkele lichte actie-georiënteerde elementen ook nagenoeg perfect, maar kennelijk is een klein beetje geduld/nadenken voor een hoop mensen teveel gevraagd. Wat dat betreft betwijfel ik ook of ik de RE3 remake even goed ga waarderen.

Een Amnesia is het uiteraard niet, maar qua horror mag het verder best tellen. Vooral de momenten met Mr. X in het politiebureau zijn bij wijlen best intens, met die constante voetstappen op de achtergrond. Toegegeven, zijn A.I. mag dan niet perfect zijn en hij is inderdaad best makkelijk te ontwijken als je het eenmaal door hebt, maar ik vind dit soort non-scripted encounters altijd wel een meerwaarde in horrorgames. Geeft toch een zekere onvoorspelbaarheidsfactor, iets waardoor een game als Alien: Isolation bijvoorbeeld ook zo subliem was.

Allergrootste kracht van de game vind ik nog dat je nergens teveel bij het handje gehouden wordt en echt vrij losgelaten wordt in een soort sandbox. Het is natuurlijk geen open-world game of zo, maar je krijgt wel alle vrijheid om relatief grote gebieden zoals het politiebureau op je dooie gemak te verkennen en progressie te maken wanneer en hoe je maar wilt. Ook in de latere stadia in het spel (Garage, Riool) krijg je nog de vrijheid om te backtracken naar eerdere locaties om bepaalde geheimen te unlocken bijvoorbeeld. Als ik ergens een hekel aan heb zijn het games die te ''gescript'' en gestroomlijnd aanvoelen, dus ik ben hier zeer over te spreken.

Boss battles waren dan weer een beetje aan de zwakke kant, sowieso steeds ook een beetje dezelfde soort creaturen. Ook de alternatieve campaign van Claire is zoals eerder gezegd een beetje matig, voelt veelal toch gewoon hetzelfde aan en is inderdaad meer een New Game + dan een echt nieuwe ervaring. Maar al bij al een erg fijne game, beetje aan de korte kant helaas maar dat lag wel in de lijn der verwachting. 4*

Fantastische remake. Erg mooi gemaakt en het zit zo goed in elkaar, goed uitgebalanceerd qua inventory management, leuke puzzels die nooit te onlogisch worden en heel speelbaar (met gelukkig geen fixed camera meer). Die Tyrant is een briljante vondst geweest. Het enige wat je kunt doen is wegrennen. Hierdoor ben je continue op je hoede want hij loopt als een terminator achter je aan. De setting, aanvankelijk vooral een groot politieburo, lijkt beperkt maar is erg mooi afgewerkt en langzaamaan moet je je weg banen door gaandeweg, via soms puzzelachtige stappen of te overwinnen gevaren, meer sleutels te vinden, dit werkt heel belonend, hoe simpel het ook klinkt. Herspeelbaar ook omdat het verhaal met zowel Claire als Leon leuk is om te spelen en genoeg afwijkt. Er zijn ook nog wat kleinere extra's maar die boeien wat minder.

Kan niet anders zeggen dat het een top remake is.