Control (2019)

Staat ook erg hoog op mijn lijstje. Quantum Break op aanraden van hieruit aan begonnen (stond op gamepass maar opgepikt in de winkel voor 5 of 10 euro) en daar zat ik in een ruk doorheen. En dit lijkt me inderdaad ook iets dat me heel erg zal boeien.

Ik speel hem ook via PS Now. Het surrealistische stijltje heeft misschien nog wel enige potentie maar qua gameplay vooralsnog totaal oninteressant.

Begin er toch wel iets of wat schik in te krijgen nou.

Best wel een kek spel.

Het is wel geinig niet geweldig.

Mijn eerste indruk een slappe shooter, later komen je force powers om de hoek kijken en ontvouwt zich wel een lekker dynamische gameplay die eventjes leuk blijft.

Het surrealistische element voelt voor mij hier en daar wat krampachtig geforceerd en komt voor mij niet echt geloofwaardig tot leven, terwijl dergelijke stijl mij normaal gesproken altijd wel ligt.

Niettemin heeft het wel zeker zo zijn momenten.

Voor mij reden om een abo op PSNow te wagen. Ik vond dit wel een tof spel door de intensiteit van de actie. Hoewel het gegeven ook best boeiend lijkt, vond ik de manier waarop het verhaal verteld werd niet zo geweldig. Die innerlijke dialogen konden me gestolen worden en de meeste personages boeien niet zo, alleen die vreemde vogel Ahti en de eccentrieke Dr Darling zijn leuk. Teveel moet je ook herleiden uit instructiefilmpjes of dossiers die je tegen komt.

De omgeving ziet er mooi uit met een fraai ontworpen, reusachtig kantoorpand, erg goede belichting en de effecten van destructie zijn goed zichtbaar. Wel is het upgrade menu veel te saai ontworpen en zijn de symbolen best wel onduidelijk en nietszeggend. Er zijn ook veel te veel random upgrades waar je toch niets mee doet terwijl je ook nog een beperkte voorraad mee kunt nemen. Het elke keer weggooien van zwakke upgrades wordt daardoor een vervelende klus. Je verdwaalt ook veel te makkelijk in het enorme doolhof, waarbij de kaart te weinig helpt. Ik moest meerdere keren YouTube opgaan om te kijken waar ik nu in godesnaam naar toe moest.

Geluidseffecten varieren nogal. Soundtrack ontbreekt teveel ook, meestal is er niets te horen.

Control moet het vooral hebben van de spannende actie waarbij je erg fragiel bent en de enorme destructie die je als de frele Jessie kunt veroorzaken met je wapens en krachten.

Het kon erg moeilijk en frustrerend zijn en ik viel te vaak te pletter of ik werd in 1 klap opgeblazen door een projectiel. Maar met doorzetten heb ik het uit kunnen spelen.

Een aantal zaken waren wel noodzakelijke slagroom op de taart: het Dynamite filmpje met Dr Darling en het fragment met de Take Control metal muziek, want het kon soms verder wat monotoon worden.

Nu ook verkrijgbaar op de Switch het is een cloud version...

Schijnt dat de PS5 versie hiervan goed gebruikmaakt van de diverse mogelijkheden die bij de controller komen kijken.

Voor mij een reden om zojuist tot aankoop over te gaan zit eventjes in de leutige modus.

Zoals hier te lezen valt kende de game voor mij een wat stroeve start. Inmiddels wel op elk vlak gegroeid eigenlijk. De vette PS5 functionaliteiten tillen de voortreffelijk vloeiende actie daarnaast ook wel naar een hoger plan. Het was nadat het van Now verdween dat ik ging denken van ergens toch wel een lekker gek spelleke kek eigenlijk misschien zit er wellicht toch net wat meer in dan ik er tot dusver uithaalde. Dit ben ik momenteel aan het ontdekken.

Dit is inderdaad geen standaard spel, meer een psychotische beleving tot nu toe.
Erg ongewoon allemaal maar ik zal even verder spelen en ik zal hem ook uitspelen want dan heb ik bijna alles wat Remedy heeft gemaakt gespeeld. Trouwens hebben ze op de afgelopen E3 ook nog nieuwe games aangekondigd?.

Even wat momenten naar boven halen Confusie
Ik vind het persoonlijk erg fijn dat een spel ook eens rustig en nuchter beleefd kan worden.
Het heeft echt een eigen sfeer, soms is het wat houterig maar dat geeft niet het draagt bij aan deze beleving. Een vreemde eend in de bijt? ja zeker.. en dat vind ik juist heel fijn in plaats van de overdreven actie zoals dat in Quantum Break (2016) plaatsvond. Ik neig al naar een 4 sterren maar ik mis wel een mooie soundtrack...

Dit is echt zo'n spel wat onder je huid kruipt, je hebt eigenlijk geen idee wat er precies aan de hand is maar de gameplay het verhaal en alle mysterie eromheen blijft mij toch boeien. Dit spel heeft vreemde gevechten met bazen en grotere bazen die echt wel eng en lastig zijn. En je bestrijd je gevechten met wapens en telekinese wat zeer fijn werkt met dat zoevende geluid... het verveeld nooit! stenen, beton, bankstellen en alles wat je maar kan bedenken is op hun af te vuren echt heel vet!. Het gevoel helemaal alleen te zijn (wat altijd sterk is in Remedy spellen) is hier in geen uitzondering. Ik heb er ongeveer 25 uur over gedaan en dit is een van de meest vreemde en opmerkelijkste spellen die ik de afgelopen tijd heb gespeeld en ik moest wel regelmatig denken aan het spel Inside (2016). Het is zelfs aan te raden voor Switch eigenaren die alleen maar de mogelijkheid hebben om heb (tijdelijk) in de cloud te kunnen spelen.

All Seeing Fish, misschien dat deze game dan wat voor je is, wel groots, critically acclaimed, third person action, maar niet open world en wel een next gen upgrade!

Was vorige week in de aanbieding en heb de trailer gekeken en het leek mij niets deed mij gelijk aan Quantum Break denken misschien niet vergelijkbaar maar teveel gedoe, ben echt moeilijk.

Dit is best een dikke game als ie eenmaal op stoom komt de PS5 versie daarnaast best aan te raden wegens de aardige haptic feedback implementaties.

Nou misschien dan maar eens een videoreview kijken dan.
Heb eigenlijk zin om Little Nightmares 2 te spelen maar vind 30 euro iets te voor zo'n game of Planey of Lana maar die is nog niet uit.

Een vermakelijke shooter. Qua thematiek doet het aan de X-files en Fringe denken. Ook hier worden paranormale gebeurtenissen onderzocht door een pseudo-wetenschappelijke bureaucratie. Een interessant uitgangspunt! Remedy weet verder wel hoe ze een spel van sfeer kunnen voorzien. Met name de sound-design en de omgevingen (black rock quarry ) zijn erg gaaf. Desalniettemin mis ik de emotionele lading die Max Payne zo meeslepend maakte. Verder maakt de focus op het paranormale het spel ironisch genoeg ietwat voorspelbaar. Een surrealistisch moment in een grotendeels realistische game valt op. De zoveelste paranormale gebeurtenis wordt echter monotoon. Daarenboven is het spel ook nog eens té lang. Ondanks de opvallende minpunten was 'Control' toch een videogame die ik voldaan afsloot.

Ik denk dat ik weer ergens een nieuwsfeit over het hoofd heb gezien...maar blijkbaar komt er een Control 2.

Nou moet ik de eerste nog in huis halen en spelen, maar ik ben er wel benieuwd naar. Remedy blijft over het algemeen toch wel kwaliteit afleveren.

Control 2 will be an action-RPG, Remedy confirms | Eurogamer.net