Aan de Mega Man liefhebber: laat je vooral niet afschrikken door mijn eindcijfer. Van liefhebbers hoor ik niets anders dan lovende dingen. Deze recensie is vanuit een nieuwkomer perspectief geschreven.
De laatste keer dat ik was ge-ragequit bij een videogame was toen ik de Robot Boss op expert mode probeerde bij Cuphead. Nu is de laatste keer bij Mega Man 11 geworden. Ik heb nog nooit een Mega Man game geprobeerd en dit leek me een prima manier om te beginnen, maar het wekte meer frustratie dan daadwerkelijk plezier. Wat vreemd is.. want klassiekers Super Mario, Donkey Kong, Rayman en Castlevania tot moderne indie games als Super Meat Boy en Celeste vind ik goed. Daar vormde de hoge moeilijkheidsgraad en speelstijl geen hinder, maar er is iets aan het spelen van Mega Man wat niet prettig voelde in vergelijking met die games, al koste me het een tijdje om door te hebben waar dat precies aan zou moeten liggen. Nou heb ik sowieso weinig met sci-fi en robots, en ik speel liever een game waar de focus ligt op obstakels trotseren ipv vijanden neerschieten, maar dat bleken niet de grote hinderpunten te zijn.
Voor mij lagen de grootste frustratiepunten bij de straffen die je krijgt voor het maken van fouten, de moeilijkheidscurve en dat het je niet voldoende uitleg gaf. Op normal mode word er van je verwacht om met slechts 3 levens redelijk lange levels te doen met weinig checkpoints, veel instant death pits, sommige obstakels en enemies die haast onmogelijk zijn om te ontwijken (of overleven) zonder de juiste power ups, en er zijn weinig tot geen manieren om aan nieuwe levens te komen tijdens de levels. Als je dat allemaal lukt wordt er verwacht dat je ook nog genoeg levens hebt om een boss battle aan te kunnen. Als je alle levens kwijt bent mag je het hele level opnieuw doen. De enige manier om levels te halen was door het zo dusdanig vaak te doen dat ik het hele level op automatische piloot kon speedrunnen en (hopelijk) al mijn levens overhad voor de boss battle. Op gegeven moment werd ik zo vermoeid van telkens de levels helemaal opnieuw te doen, enkel omdat de boss niet wou lukken of omdat er rond het einde een moeilijk obstakel was, dat het plezier eruit was gezogen.
Je mag zelf kiezen met welk level je begint, maar dit zorgde ervoor dat de moeilijkheidsgraad verstrooid was. Sommige levels zijn duidelijk moeilijker dan andere, soms voelde ze zelfs onmogelijk zonder de juiste power ups. Dat is mijn 2e probleem met de moeilijkheidsgraad. Toen ik op internet opzoekte hoe mensen bepaalde stukken haalde zag ik ze ineens allerlei handige moves gebruiken die het hun een stuk makkelijker maakte om door de levels heen te komen, of aanvallen die opeens een stuk meer schade bij de bosses deden. Dit voelde niet meer alsof mijn vaardigheden tekort kwamen. Dit voelde alsof de game met opzet handige informatie van me weghield om het mij extra moeilijk te maken. Wanneer je de levels in een specifieke volgorde had moeten spelen dan waren deze problemen er niet en had dit veel frustratie gescheeld. Ook bekeek ik later een recensie waarin een reviewer het had over een “shop” waarin je allerlei extra levens en power ups kon kopen. Hier wist ik niets van en had de game ook geen indicatie van gegeven. Een simpele pop-up die je daar een melding over gaf was welkom en had het ook heel wat makkelijker kunnen maken.
Op gegeven moment, na een paar uur te hebben gespeeld, vond ik eindelijk 3 levels die ik aankon door te experimenteren met wat ik had. Ik besloot dat het wel voldoende was voor één dag en wou later in de week weer verdergaan. Toen ik de game weer opstartte zag ik opeens dat er geen save file was en ik weer vanaf New Game mocht beginnen. Blijkt dat Mega Man 11 geen autosave heeft, wat ik deze tijd niet acceptabel is. Nergens was er een vraag of ik wou saven of een andere indicatie dat ik handmatig moest saven. Of ik even de 3 levels opnieuw wou doen. Het was dit punt dat ik de game een grote middelvinger gaf en er helemaal klaar mee was.
Phoew.. dat terzijde, verder zit de game prima in elkaar. De besturing werkt heel soepel, er zit duidelijke variatie in de gameplay en designs, ieder level is anders van elkaar, de power ups konden handig zijn en lagen lekker in de vingers, visueel is het prettig en de muziek is energiek. Ik kijk niet raar op van de positieve recensies aan de hand van deze punten, al verbaas ik me enigszins over dat ik niemand anders deze minpunten heb horen opnoemen.
Misschien dat ik over een tijd de game een 2e kans geef op casual mode oid, met de kennis die ik nu heb. Dan zal ik een 2e recensie schrijven waarin ik zeg “ik was helemaal fout over Mega Man! Ik speelde het gewoon niet zoals het bedoeld was”, maar voor hoe het nu was vond ik de game veel te frustrerend in elkaar zitten. Te harde straffen voor fouten, onduidelijk zijn over het saven en de shop, vervelende moeilijkheidsgraad waarin hoe goed je presteert meer afhangt van of je de juiste level volgorde doet en de juiste power ups beschikt dan dat alles even eerlijk is gemaakt. Ondanks mijn liefde voor 2D platformgames blijkt dit niet in mijn straatje te zitten en ik heb geen behoefte een andere Mega Man te proberen.
2*