Een game die ik meer respecteer dan dat ik ‘m leuk vind om te spelen. Ik schreef eerder al over
Sokobond. Dit Stephen’s Sausage Roll (SSR) is een puzzel game in hetzelfde genre. Dit keer is het doel om saucijzenworstjes, goed te barbecueën. Daarvoor moet je ze over de grill heen rollen. Maar als je met dezelfde kant van het worstje nog een keer over de grill gaat, brand de worst aan en haal je het level niet.
SSR is vooral een masterclass in puzzel design, het heeft echt enorm mindblowing momenten waarin het je nieuwe mechanieken leert. Vrijwel elk level moet je wel weer iets nieuws met het worstje doen wat je voorheen niet bedacht had. In de eerste levels kun je alleen tegen het worstje aan duwen. Later komen daar nieuwe dingen bij. Zo is het bijvoorbeeld zo dat er hoogteverschillen in de levels zijn. Als je het worstje tegen een verhoging aanduwt, kun je ‘m spiesen aan je vleesvork (waar je ‘m tot dat moment alleen mee duwde). Met de worst aan je vleesvork kun je alleen niet meer draaien, dus dat opent weer een wereld van nieuwe logistieke problemen. Een ander ding is dat je bijvoorbeeld op de worst kunt gaan staan; als je dan loopt beweegt de worst mee, wat in sommige levels ook weer essentieel is.
Ik heb de game echter niet uitgespeeld, aangezien ik nogal vastloop in sommige levels. Waar ik bij een game als
Tametsi in ieder geval altijd het gevoel heb iets op te zijn geschoten als ik bezig ben met een level, heb ik dat bij SSR vaak niet: je ziet het of je ziet het niet, en dan kun je urenlang blind staren op een puzzel. Het is minder een cumulatieve vorm van puzzel, meer een oefening in lateraal denken. En daar ben ik wat minder goed in. Dan wordt het al gauw heel veel trial and error, wat gewoon niet zo boeiend is. Maar dat ligt meer aan mezelf dan aan de game, denk ik zo.
4,5/5, ondanks dat ik het niet heb uitgespeeld. Vooral voor de echte puzzelfanaten met (nog) meer doorzettingsvermogen dan ik heb.