Octopath Traveler (2018)

Dit gaat wel echt een heel interessante game worden. De demo beloofde veel goeds, de artstyle vind ik echt prachtig en het is van het team achter de Bravely serie op de 3DS

Nu met de tweede demo bezig, en nog net zo onder de indruk als tijdens de eerste. De sfeer in de graphics is werkelijk prachtig, net als de muziek. Nog slechts een maandje wachten!

Nog niemand die dit in zijn bezit heeft? Nog altijd Switch-loos maar wel echt benieuwd. Hoe meer ik hier van zie in diverse youtube reviews en filmpjes hoe meer zin ik er in krijg (gelukkig geen gebrek aan een mooie backcatalogue van Jrpg's). Lijkt me perfect voor de Switch zo'n retro stijltje.

Ik heb de quasi voorganger(s) nog niet eens uit, vooral omdat me de repetitie van Bravely default na een 60-tal uren me zuur opbreekt. Hoop dat ze hier met die 8 "verschillende" personages niet ook dergelijke stomme verhaal-technische truck gebruiken.

Oh...ik moet nog eens 'echt serieus' aan Bravely Default beginnen. Ben nog steeds boertje aan het spelen in Story of Seasons. Wel pas weer opgepikt vanavond toevallig - tijdje stilgelegen vanwege gebrek aan zin en andere activiteiten (die zich voornamelijk beperkten tot koffie drinken op een terras). Echter maar een manier om het uit te vinden - kopen die game en beginnen? (..want als ik op onze gezamelijke kennis moet wachten die net een Switch heeft gekocht...eh...half cadeau gekregen heeft van zijn vrouw....). Ik stel mijn hoop dus in op jou. De game heeft niets te maken met Bravely Default dus er is technisch gezien niets wat je tegenhoud en je kan het lekker op je terras spelen s'avonds buiten als de kleine naar bed is. Ga je gang! Ik weet dat je het kan!

Ben het vanaf de release aan het spelen, ben nog niet zo ver ik ben namelijk ook nog met Ys bezig. Ik heb Bravely default nooit gespeeld maar heb ook van niemand gehoord dat dit er qua ervaring veel op lijkt.

De eerste indrukken van dit spel zijn zeer goed, ik heb van alle characters de eerste chapter gespeeld zodat ik ze allemaal heb, ben nu met een tweede chapter van een van de characters begonnen. De gameplay in de battles is in eerste instantie vrij simpel en rechtlijnig maar namate er meer opties bijkomen wordt het steeds interessanter. Graphics en muziek zijn prachtig, ook de verhaalijnen zijn meeslepend maar zeker niet te complex.

Doorslaand succes deze game!
Octopath Traveler Ships One Million Copies Worldwide In Just Three Weeks - Nintendo Life - nintendolife.com

Beste game op de Switch.

Dat battle-systeem vind ik echt het beste wat ik ooit heb gezien in een RPG.

En dat eindgevecht was episch.

Is het in dit spel echt de bedoeling 8 story-lines door te spelen? Is er geen overkoepelend verhaal of tenminste eind-traject?

Als je alle 8 de verhalen uitspeelt en aan bepaalde eisen voldoet dan unlock je nog een laatste dungeon met één echte eindbaas. Daar komen de verhalen ook een soort van samen.

Komt 7 juni uit op steam.

De hele aanloop (eerste chapter, verhaal en alle speelbaar personages) is op den duur wel echt hemeltergend. Het had wat mij beteft met wat minder personages gemogen.

Eigenlijk een beetje jammer dat hij niet Switch Exclusive is gebleven.

Anderszijds goed dat SquareEnix zich weer niet aan Nintendo vast pint. Een relatief neutrale SE is me veel liever.

In veel gevallen wel - maar dit ene gamepje had ik ze wel als exclusive gegeven. Het is Nintendo wel weer gegund om een paar 3rd party exclusives te hebben op hun Switch. Nu ja denkelijk zal ik het sowieso wel daarop kopen als ik me (ooit) een Switch kopen.

Ondertussen zo'n 35 uur ver.

Ben nu halverwege de twee ring aan plotjes, had ergens wat schattingen gezien van lengte van het spel maar vrees dat ik daar weer royaal ga bovenkomen. RPGs gaan bij mij nooit zo heel snel blijkt wel.

Doet me sterk denken aan een mix tussen Romancing SaGa (duh), Final Fantasy 5 (vanwege het class system) en Bravely Default (battle systeem met het opsparen - als ik me dat goed herinner). Maar dan visueel allemaal net iets aantrekkelijker natuurlijk.

Uiteindelijk misschien net wat té retro voor mijn smaak. Hoewel ik hier nog steeds erg goed van kan genieten, heb ik eigenlijk net wat te weinig tijd om me met van die oldskool RPGs bezig te houden. Dat ligt niet zo aan de kwaliteit van het spel, wel aan m'n persoonlijke voorkeur.

Ik ben hier weer eens vol ingedoken, had eerder al alle eerste chapters van elk karakter gedaan maar was toen om onduidelijke reden ineens gestopt (wellicht dienden andere games zich aan). Heb na wat grinding nu van drie karakters chapter 2 uitgespeeld en ik ben echt hooked nu. De teller staat op zo’n 35 uur en er zullen zeker nog wat uurtjes bijkomen.

Toch wel goed game design. Ik deed een sidequest met aan het einde ervan een eindbaasgevecht. Ook al zat ik met drie van mijn karakters vrij ver boven het vereiste level werd ik alsnog kapot gemaakt. Toen ben ik een andere tactiek gaan hanteren en iets beter over het inzetten van mijn boost gaan nadenken en toen was het ineens een heel stuk eenvoudiger. Ik begrijp nu wel een beetje waarom jrpg’s zo verslavend kunnen zijn (ik heb eigenlijk alleen maar ruime Pokémon ervaring).

Da's wel een omschakeling ja, want hoewel het qua complexiteit nog wel meevalt, is dit wel een spel waar je je team regelmatig af moet stemmen op de omstandigheden waarin/tegen wie je vecht.

Precies, het heeft voor mij net de juiste moeilijkheidsgraad waar ik eigenlijk altijd naar snak in een Pokémon game. Ook geen overdreven gecompliceerde menu’s maar toch genoeg diepgang in de combat.

Een erg charmante JRPG, maar wel één met flinke problemen.

Omdat Chrono Trigger - een klassieker in het genre - me onlangs prima beviel wilde ik ook een keer een recentere JRPG een kans geven, en zo kwam ik bij Octopath Traveler uit. De belangrijkste reden dat ik voor dit spel koos (naast of ik het überhaupt kan spelen op mijn laptop) is ook meteen haar grootste kracht: Octopath Traveler is simpelweg een erg mooi spel. De stijl van het spel is duidelijk geïnspireerd door klassiekers, maar is echt een modernisering daarvan, met aanzienlijk meer details en moderne effecten, wat resulteert in een erg charmante stijl die mooi 2D en 3D combineert. Voeg daar een uitstekende soundtrack aan toe, en je hebt een wereld die echt een plezier is om in rond te lopen. En ook de gameplay beviel me over het algemeen prima. De gameplay van Chrono Trigger vond ik vaak net wat te simplistisch, en in dat opzicht is dit zeker een stap omhoog: het spel heeft een "break"-systeem, waarbij je de verdediging van vijanden moet breken (door hun zwakke punten aan te vallen) om extra schade te doen, en een "boost"-systeem, waarmee je je aanvallen kan "boosten" met "boost points" die je kan opsparen, en beide elementen brengen een welkom strategisch element in gevechten. Heel ingewikkeld is het allemaal niet, maar in combinatie met nieuwe elementen die worden geïntroduceerd (nieuwe job combinaties, nieuwe skills, taaiere bazen, etc) blijft dit systeem van begin tot eind vermaken, en dat is knap voor zo'n lang spel.

Tot zover het positieve. Maar het spel heeft helaas ook de nodige problemen, om te beginnen met het verhaal - of beter, de verhalen, want het spel heeft niet één echt hoofdpersonage (hoewel je wel een startpersonage moet kiezen) maar volgt acht verschillende personages die ieder hun eigen verhaallijnen hebben. Dat is op zich prima: het brengt de nodige variatie in het spel, en op deze manier zie je de wereld vanuit heel veel verschillende perspectieven (van een ridder, een academicus, een dief, etc). Maar het probleem zit hem in de spanning tussen het feit dat de verschillende personages en hun verhaallijnen niets met elkaar te maken hebben, en dat ze om de één of andere reden toch samen reizen. En het spel doet amper moeite om die verhaallijnen met elkaar te verbinden: de personages hebben vaak geen enkele reden om samen te reizen (ze hebben ieder vaak super urgente missies, dus waarom zouden ze een wildvreemde gaan helpen? en waarom vindt een zuster het prima om samen te werken met een dief? of een apotheker die het redden van leven boven alles stelt met iemand die wraak zoekt?), en in de cutscenes verdwijnt de rest van de party opeens en werkt het personage officieel vaak zelfs alleen. Hoewel de verhaallijnen op zich wel oké zijn (niet opzienbarend maar ook niet vervelend) heb je daardoor geen enkele investering in de personages als een groep of de wereld als geheel (de eindbaas brengt het een beetje samen, maar dat is too little too late), en dat is problematisch voor een spel waarin je voortdurend in een party vecht.

Maar oké, persoonlijk vind ik het verhaal van een spel toch nooit het belangrijkste: dat is voor mij of het fijn speelt. Maar helaas laat het spel ook dat opzicht een aantal steken vallen. In visueel opzicht mag het dan een mooie vernieuwing zijn van de stijl van klassieke RPGs, maar de gameplay voelt (op het fijne battle systeem na) in veel opzichten juist een stap terug. Ik prees in mijn recensie Chrono Trigger omdat het veel van de typische tekortkomingen van RPGs wist te ontwijken, maar Octopath Traveler heeft ze allemaal. Waar Chrono Trigger een systeem had waarbij je zelf kon kiezen om met vijanden te vechten heeft Octopath Traveler random encounters, en de random encounter rate ligt behoorlijk hoog: op zich hoef je niet echt te grinden in dit spel (met uitzondering van de eindbaas), maar daardoor voelt het spel toch een beetje "grindy", want je vecht vaak keer op keer tegen dezelfde mobs met weinig variatie en innovatie. En daardoor wordt het spel na een tijdje (mede door de erg lange speelduur) behoorlijk repetitief. En hoewel ik hierboven het battle systeem prees is de uitvoering in de praktijk minder indrukwekkend. Onderhond schreef hierboven dat je regelmatig je team af moet stemmen, maar persoonlijk vond ik dat (opnieuw met uitzondering van de eindbaas) vrijwel nergens nodig: zolang je team een healer (Ophilia of Alfyn), een physical damage dealer (H'aanit of Olberic) en een elemental damage dealer (Cyrus - mijn startpersonage - in mijn geval) heeft kom je ieder gebied wel door - gedwongen tot tactisch denken word je zelden. Daarnaast zijn de zwakke punten te willekeurig om je te prikkelen om bepaalde personages of teamcombinaties te gebruiken: bij Pokémon weet je als je een bepaalde pokémon ziet meteen wat zijn zwakke punten zijn (water tegen vuur etc) en kun je daar je strategie op afstemmen, maar hier zit er weinig lijn in, waardoor er weinig ruimte is voor creatieve strategieën.

En slotte is er de moeilijkheidsgraad. Octopath Traveler is een open spel, waarbij je zelf kan kiezen wiens missie je op welk tijdstip doet, en dat werkt helaas tegen haar. Chrono Trigger was een behoorlijk lineair spel, waardoor je bij bazen over het algemeen wel een geschikt level had, maar bij Octopath Traveler komt je level regelmatig niet goed overeen met de moeilijkheidsgraad van missies. Om een voorbeeld te geven: het aangeraden level voor de laatste missies (in hoofdstuk 4) is level 45. Maar dat level geldt voor alle missies! Dus tegen de tijd dat je bij de laatste missie komt zit je daar ruim boven en loop je zo over alle vijanden heen. En waar Chrono Trigger automatisch alle personages tegelijk levelde moet je dat hier apart doen, waardoor je enorm ongebalanceerde teams krijgt waarin het level van je startpersonage ruim boven dat van de rest zit en je gedwongen wordt om personages in je team te doen puur om ervoor te zorgen dat hun level niet te ver achter blijft bij de rest in plaats van omdat ze optimaal zijn voor een missie. Daarnaast breken de "secret jobs" die je tegen het einde kunt vrijspelen het spel een beetje: die zijn zo overpowered dat de bazen daarna weinig uitdaging meer bieden, laat staan de eindeloze mobs.

Kortom: Octopath Traveler heeft flinke problemen. De personages zijn te veel een collage van verschillende verhaallijnen die weinig met elkaar te maken hebben, en ze hebben nul charisma als een groep. En de gameplay is te repetitief, simplistisch en ongebalanceerd om echt indruk te maken. Maar daar staat tegenover dat het gewoon een erg sfeervol spel is: de stijl is een prachtige modernisering van de stijl van old school RPGs, en in combinatie met de uitstekende muziek is het daardoor een plezier om in de wereld rond te lopen en haar vele locaties te verkennen. En daarnaast vermaakt de gameplay - ondanks al haar gebreken - over het algemeen gewoon prima en zijn de verhaallijnen (hoewel cliché) lekker gevarieerd. Een meesterwerk is het kortom zeker niet, maar verder is het gewoon een zeer degelijke RPG. 3.5*