Een grootste verbetering van het waardeloze Ultra Smash voor de Wii U. Sterker zelfs: Ultra Smash voelt eerder als een demo van Aces dan een losstaande game. Dat is hoe minimalistisch en zwak het was. Aces is hoe Mario Tennis hoort te zijn: grote selectie aan gevarieerde stages, leuke gameplay mechanics, fijne vormgeving met passende muziek, en een systeem dat makkelijk is om te leren maar moeilijk om meester in te worden. Het heeft een leuke adventure mode waarin je word uitgedaagd allerlei verschillende missies te doen. Zo ben je het ene moment een standaard tennis match aan het houden, het andere moment heb je allerlei gekke obstakels op het tennisveld die een interessante draai aan de match geven, dan moet je een speciale missie doen die je aanmoedigt een special move ten volle te gebruiken of moet je het opnemen tegen een originele boss battle. Kortom: genoeg om voor een fijne speelsessie te zorgen. De moeilijkheidsgraad is verre van laag, soms koste me het zelfs een tijdje voordat ik een uitdaging eindelijk haalde. In dat opzicht is het een game waar je de kop er goed bij moet houden.
Het verhaal van de adventure mode vond ik echter saai en er zaten teveel cutscenes die je niet kunt overslaan. Dit is iets waar je bereid moet zijn om doorheen te skippen. Ook was de adventure mode aan de korte kant: ik speelde het in één weekend uit terwijl ik niet opmerkelijk lang aan de game besteedde.
Ditmaal heb je een power meter waarmee je speciale offensieve of defensieve aanvallen kunt doen. Dit systeem heb ik wisselvallige meningen over. Het geeft Aces een draai aan het standaard tennis systeem maar ik merkte dat, zodra iemand begon met speciale aanvallen spammen, de tegenstander niets anders kon doen dan constant hun power gebruiken om defensieve aanvallen te doen. De kansen dat de rollen in de match werden omgedraaid, vanaf dat moment, waren klein. Matches vond ik daardoor iets te ongebalanceerd; wie meer meter had zat gewoon standaard in het voordeel. Er waren matches waarin ik niets anders deed dan speciale aanvallen proberen te blokkeren terwijl ik niets terug kon doen omdat al mijn power nodig had voor defensieve aanvallen, of omgekeerd. Het had mij prettiger geleken als de meter balken een standaard waarde hadden die naar iedere keer dat er werd gescoord werd herstelt, zodat niet één speler constant met een voordeel rondliep.
Dat terzijde, dit werd pas een issue op de hogere moeilijkheidsgraden. Tot dat punt had ik nergens last van en genoot ik zorgeloos van de game. Zelfs als je klaar bent met adventure dan kun je nog genoeg tijd bezig zijn met tournaments om alle characters te unlocken, en met VS matches met vrienden voor de lol. Ik heb helaas geen vrienden die tijd / zin hebben Aces te spelen boven alle andere games die we kunnen spelen en na een paar keer te verliezen bij de moeilijkere tournaments gaf ik het op.
Voor het volle prijskaartje vind ik dat Aces iets te kort is. Het is eerder een game die ik aanraad te lenen of met korting te kopen, indien het iets is waar je interesse in hebt. Maar daar overheen gekeken heb ik me goed vermaakt met de adventure mode van Aces. Leuke gevarieerde missies, prettige presentatie en soepelere besturing. Indien er single player DLC komt dan ga ik deze ook doen.
3,5*