The Operative: No One Lives Forever (2000)

Heerlijk spel. Qua opzet ligt het tussen James Bond en Austin Powers in. Met een vrouwelijke protagonist. Qua spel eerder een 3D action shooter met adventure elementen. Best moeilijk ook, als ik me goed herinner.

Erg leuke shooter. Heerlijk Austin Powers sausje dat gelukkig niet al te melig wordt. Het vervolg heb ik vreemd genoeg nooit gespeeld. Weet ook niet waarom.

Maar zo moeilijk was het toch niet, of wel?

4*

Misschien inderdaad niet. Maar ik ben dan ook alles behalve 3D shooter specialist. Maar vergeleken met Splinter Cell vond ik dit moeilijker. Maar ik kan me ook vergissen 't is inmiddels al 7 jaren geleden dat ik dit gespeeld heb. Ik vond het trouwens iets serieuzer dan Austin Powers.

Tof spel, die de jaren '60 (vrouwelijke spionnenfilms-) sfeer wat pariodieert en kopieert, en met een goed -soms hilarisch- gevoel voor humor het FPS genre mixt met stealth-elementen. De levels zijn prachtig, met mooie vrolijke kleuren, een fraaie architectuur en een schitterende indeling van objecten en omgevingsruimtes. Het feit dat je op verschillende locaties je ding kan doen maakt het er des te leuker op.

De AI is ook heel deftig, en je (sowieso erg grappige) vijanden vallen zeer sterk geanimeerd neer (dit is geloof ik het eerste, en ik denk enige, spel waarbij je zo mooi iemand van een trap kan zien rollen). Heel aangenaam is (dus) de interactiviteit en de vaak vrije keuze van aanpak (bv stil sluipen met truukjes of gewoon beginnen knallen) en last but not least uiteraard de vele geweldige gadgets die je kan gebruiken. Nolf zit bovendien vol leuke details en dingetjes om te ontdekken, en sommige levels zijn echt geniaal (bv de schietpartij-tijdens-parachutesprong situatie).


Topper. 4,5*

Heerlijke game, een geweldige mix van Austin Powers en James Bond. En er zit genoeg variatie in de game: je hebt levels waarbij je vooral moet schieten maar ook levels waarbij je moet rondsluipen. En bij beiden pakt het goed uit. Ook de humor in het spel is super! Het blijft geweldig om gesprekken af te luisteren, vooral die met die apenverkoper in Marokko!

4*

Leuk spel voor die tijd, vooral door de graphics die er voor die tijd mooi uitzagen. Er zit gewoon veel in dit spel: Actie/Humor en allerlij soorten trucs. Sommige schietpartijen zijn ook leuk en de locaties zijn ook sfeervol(met maar liefst 4 Duitse steden)

Gewoon een topper voor actie en humorfans.

4,0*

Eigenlijk hetzelfde verhaal als bij zijn opvolger....

De humor is het sterkste bij dit spel, de gameplay is soms wat matig maar in het algemeen prima in orde. De muziek en locaties zijn mooi en leuk gedaan. Toch jammer dat het nooit aanvoelde als een "A" game en meer als een budget bak titel

Ook bij deze:

3.5* Aanrader voor de liefhebber van FPS spellen met humor en het niet erg vind om een "oud" spel te spelen.

Ik heb deze (nog) niet gespeeld, maar gek genoeg wel deel 2, en die vondt ik echt heel leuk

Had het spel gekocht maar bleek dat ik het niet goed op de pc kon draaien. Het spel was net te krachtig ervoor. Dus ik heb toen met cheats gespeeld, om toch even snel te spelem voordat ik het spel ging terug brengen. Wat ik ervan weet is dat er zeker heel veel humor in zit, sluipwerk, gadgets. Zou het spel eigenlijk weer eens moeten spelen. Ik geef er geen cijfer nog voor. Oja op de cd's staat ook de muziek erop, beetje boogie, blues, ect muziek

Lang geleden alweer zeg

Dit was een prima game die de jaren 60-70 spionnensfeer goed naar de game overbracht. Foute shirts, muziek en andere zaken gecombineerd met zaken die een shooter goedmaken (slimme vijanderen, wapens, levelbouw etc).
Ik heb me hiermee echt goed vermaakt...7 jaar terug alweer. Damn, wat gaat de tijd snel.

3,5*

Voor mij tot nu toe het beste spel ooit. Sinds hij uit is gekomen speel ik dit, tot op de dag van vandaag. Heb het dan ook op z'n minst al 50 keer uitgespeeld. De conversaties kan ik dan ook wel dromen. Ook de Multiplayer blijft leuk. In de tijd dat hij uitkwam ook best vooruitstrevend. Ben heel blij dat hij ook gewoon op VISTA werkt, want dit spel blijf ik de komende jaren gewoon spelen. prachtig.

Holy crap

Mijn record voor welk spel dan ooit staat op 2 keer uitspelen volgens mij

En dit laat maar weer zien dat zelfs games uit het jaar 2000 nog steeds top blijven.

Van mij part kennen de james bond games nog niet eens tippen aan deze pareltje..(:

Was nog vergeten een review hierover te houden maarja niet veel mensen zullen dit kijken waarschijnlijk..

Je zal wel zien bij de korte review van het spel dat het typisch een bond game is maar dan gewoon met een veeeeel betere gameplay.

Veel leuke missies en goeie gadget's en vooral goeie wapens..

Levels zijn ook zeer goed en het rijden op een sneeuwscooter en motor vond ik nooit tegenvallen..

Als je van een FPS houdt met een lekkere groovy zweer en leuke humor (ja als je de AI hoort praten ken het erg grappig zijn) moet je deze game gewoon kopen..

Hij zal niet meer zo duurr zijn maar als je hem ziet.. koop het..!!
Je zal er geen spijt van krijgen..(:

Verdient een 5 en #4 in mijn top 10.
Want deze legendarische FPS vergeet ik nooit van me leven niet meer en ik heb hem nog altijd met volle trots hier naast me staan..:)

WOW,, Dat is wel xtreem! Dan heb je bijna 500 uur erop zitten!

50 keer is veel, maar het is wel begrijpelijk dat iemand dit spel extreem prachtig vind. Alles wat een oude game kon brengen bevat deze game. Denk maar eens aan de missie, waar je in het begin moet sniperen vanuit ramen om je doelwit in leven te houden...denk dat na 50 keer je nu wel weet hoe de route van je vijanden zijn. op het dak, op het balkon, links onder op straat enz. enz.
En de evil boss is ook legendarisch, vind je ook terug in Contract Jack.
Ja deze game is erg goed en flink veel uitdaging, in ieder deel van deze serie is het te gek om de missies te doen op de sneeuwscooter. Het enigste wat ik minder vond was de parachute-missie
Sweet memories 4,0*!!

Inderdaad, best aardige game,, Meer ook niet..

Leuke game.

Vond het online vooral een magische game, met voertuigen rijden en dergelijke was een totaal nieuwe ervaring online.

Wegens een internetstoring in mijn huishouden en een daardoor verplichte vakantie kon ik een tijdje niet bij Steam of een van de andere launchers. Toch een mooi excuses om mijn oude XP pc weer eens aan te sluiten en eens door mijn fysieke CD-ROMs te bladeren. Ik had een paar jaar terug via eBay en Marktplaats eens wat mooie games van vroeger op de kop getikt die nu niet meer verkrijgbaar zijn op de moderne platforms. The Operative: No One Lives Forever zit momenteel in copyright-limbo, zo begreep ik, dus de kans op een remaster is wel heel erg klein. Het was dus de perfecte game voor mij om deze periode mee te overbruggen. Ik had het zelf ook niet eerder gespeeld, zoals zoveel van die fysieke games die ik in mijn kast heb staan.

De toon van het spel is eigenlijk het leukste element geweest. Zoals hierboven ook al vaak vermeld zit dit spionnenspel tussen James Bond en Austin Powers in, met een uiterst vermakelijk verhaal vol met genreclichés. Geheim agente Kate Archer moet in de mannenwereld van spionage en misdaad proberen haar weg te vinden als ze door een tekort aan agenten eindelijk een missie te pakken krijgt. Het zit vol hilarische dialogen - zowel in cutscenes als in-game - komische, overdreven stereotype schurken en agenten, en het geheel brengt Archer naar allerhande typische Bondlocaties. Denk aan het uit een vliegtuig springen zonder parachute, het duiken naar een gezonken schip, de verplichte ruimtebasis, landen als Marokko, Duitsland, en natuurlijk Oostenrijk voor de sneeuwscènes. De gesprekken met voornamelijk een wandelend Schots stereotype genaamd Armstrong vormen echt een hoogtepunt van de spelervaring.

Qua gameplay zit het spel ook vol met leuke ideeën. Kate Archer krijgt een selectie aan wapens en gadgets die je elke missie van tevoren kunt selecteren. Naarmate het spel vordert speel je meer vrij, en naderhand kun je een New Game+ modus beginnen en in vroegere levels meer verkennen, al heb ik dat nog niet gedaan. De wapens variëren van een selectie aan pistolen en machinegeweren, tot fijne komische wapens, zoals een rakettenwerper die vanuit een koffer kan worden afgevuurd, of een scala aan parfums waarmee vijanden vergiftigd, verdoofd of verblind kunnen raken. Wapens hebben ook verschillende typen ammunitie, waarmee je kan schakelen tussen chemische kogels, explosieve kogels, of kogels die bloeden stimuleren. Met een muntje kun je vijanden afleiden door deze ergens heen te werpen; met je gesp kun je als een Batman omhoogvliegen door deze naar geschikte hengsels te gooien; en met je spionnenbril kun je foto's maken van bewijsmateriaal, of juist een mijnenveld ontwijken. De missies variëren dan ook erg; soms moet je iemand beschermen of redden, soms moet je iemand ondervragen in de hoop dat deze iets vrijgeeft, en soms moet je iets bemachtigen en mag je absoluut niet gezien worden.

Op papier klinkt dit allemaal nog steeds erg leuk, en vond ik ook zeker, getuige mijn cijfer, maar toch is het spel op meerdere vlakken wat minder gepolijst dan ik had gewild. Het begint er mee dat je makkelijk vast zit in de geometrie van de levels. De LithTech engine is volgens mij nog steeds veelgebruikt, maar in het jaar van uitgave kan het wat mij betreft toch echt niet op tegen de IdTech 3 engine of the Unreal Engine 1.0, om maar wat tijdgenoten te noemen. Omgevingen zien er soms wat kaal uit en regelmatig had ik ruzie met deuren, kratten waar ik wel of niet op kon zitten, en dergelijke dingen. Het stealth systeem, wat een bijzonder groot onderdeel is van het spel, laat ook wat te wensen over. Het niet kunnen leunen, de inconsistentie met het soort geluiden dat je aanwezigheid verraden, en dat vijanden soms door muren heen konden schieten maken dat ik me af en toe wel erg heb geërgerd aan het spel. Voertuigen besturen gaat ook niet bepaald vloeiend, en dat maakt die veel te lange secties waar je met een voertuig enorme afstanden moet overbruggen toch erg traag. En zo zijn er nog wel meer kleine dingen waar je toch aan merkt dat Monolith in deze periode wel heel veel leuke ideeën had, maar nog steeds een beginnend bedrijf was.

Maar laat het wel duidelijk zijn dat ik The Operative: No One Lives Forever met een heel fijn gevoel heb afgesloten. Wanneer het allemaal werkt, dan werkt het toch wel heel goed en dan ben ik toch blij dat ik dat spel hier gewoon in de kast heb staan voor dit soort situaties. De opvolger staart me al aan terwijl ik deze lap tekst typ. Misschien dat ik die dan ook maar eens ga proberen, zodra ik Elite Force tot een goed einde heb gebracht.

Heerlijke games waren dit, wat een sfeer.

Helaas idd copyright limbo: Almost 20 Years Later, You Still Can't Buy No One Lives Forever - thegamer.com

Maar ook: You can get No One Lives Forever for free | Rock Paper Shotgun