Mean Streets (1989)

Een van mijn favoriete spellen vroeger. Dat begindeuntje van het spel alleen al, ik kwam er gelijk van in de stemming.
Het spel is behoorlijk sfeervol met een wat grauwe film noir-achtige wereld waarin je mag puzzelen. Een vermakelijke detective-avdventuregame, waarin je ook nog wat moest knokken en schieten vanuit zij-aanzicht geloof ik. Voegt niet zoveel toe maar was wel lollig.
Wat het spel ook bijzonder maakte is dat je in je hoovercar (of hoe het ook heet) moest rondvliegen van locatie naar locatie. Dat kon je de atuomatische piloot laten doen, maar je kon ook zelf vliegen. Dat gedeelte in het spel was gewoon een vliegspel-element waarbij je een bepaalde koers moest volgen. Crashen kon geloof ik niet, en het vliegen bevatte niet heel veel diepgang.
De puzzels in het spel waren ook leuk, en vaak was het nog best lastig allemaal. Je moet zelf aanwijzingen noteren en volgens mij ging het vragen stellen aan getuigen via het typen van commando's, terwijl andere gedeeltes weer point & click waren.
Maar het is alweer een tijdje geleden, dus dat soort details herinner ik me niet meer.
Wat ik me wel herinner is dat ik echt gek op dit spel vond en het veel heb gespeeld. Vond het ook nog behoorlijk moeilijk. Aanradertje!
4.0*

Ik heb Mean Streets sinds vele vele jaren weer eens helemaal vanaf begin tot eind uitgespeeld. Het spel is nog steeds geweldig en erg sfeervol vind ik. Een soort van film noir-sfeer in een wat grauwe en sjofele wereld aan de Westkust van Amerika. Alles speelt zich af rond 2033 nadat er een Derde (nucleaire) Wereldoorlog is geweest. Het deuntje van het spel vind ik persoonlijk erg pakkend en heel veel doen voor de sfeer. Als is dat wel het enige deuntje en duurt het maar enkele seconden. Op een gegeven moment kan ik me voorstellen dat het sommigen gaat vervelen.
Het spel is top, maar het was in mijn herinnering nog wel ietsje beter, waarschijnlijk ook al omdat het spel destijds meer er bovenuit stak.
De karakters die je moet ondervragen (op een echte tekst-adventure manier) kramen er wel wat te vaak dezelfde zinnetjes uit. Het omkopen is ook niet echt moeilijk, zoals het doorzoeken van kamers ook vrij simpel is en vaak teveel van hetzelfde. De simpele besturing vind ik dan wel weer sterk. Het puzzelen is ook leuk om te doen en je werkt in het verhaal, wat weinig origineel is maar toch nog vermakelijke met min of meer twists, goed naar een mooie climax toe. De humor is in het spel meer aanwezig dan ik dacht.
Het flight sim-achtige rondvliegen in je Speeder is leuk om te doen. Wel wat makkelijk en dat je steeds even moet wachten tot je van de ene naar de andere locatie bent gereisd kan op zich wel een beetje hinderlijk zijn. Maar in die tijd kun je mooi je aantekeningen doornemen, want dit is echt een spel waarbij je ouderwets pen en papier bij de hand moet hebben om namen, locaties, uitkomsten van ondervragingen, gebeurtenissen, enzovoort te noteren.
Ook zit er nog een ander element in het spel, en dat is volledig overbodig. Als je op een locatie aankomt raak je zo af en toe eens in een vuurwapengevecht terecht. Dat klinkt spectaculair maar is nogal suf en makkelijk. Je staat met je personage Tex Murphy links in beeld in een zij-aanzicht, en moet dan naar rechts in het scherm zien te lopen. Van rechts naar links lopen de bad guys waar je op moet schieten. Een keer raken is genoeg. Je raakt ze altijd, tenzij ze bukken, wat af en toe even gebeurt. Zelf kan je ook bukken door op het pijltje omlaag te drukken. Zowel jouw kogels ("losse" kogels omdat je slechts met een pistool schiet) als de kogels van de tegenstander (vaak ook elkaar opvolgende kogels omdat ze met machinegeweren schieten) gaan nogal langzaam van de ene kant van het beeld naar de andere. Ze ontwijken is daardoor nogal simpel. Maar in feite was dit spel zijn tijd vooruit, en had het al bullet time voordat dat verscheen in The Matrix en Max Payne.
Maar dit spelelement is nogal makkelijk en elke keer weer hetzelfde. Ze hadden dit beter kunnen schrappen, leidt alleen maar af van waar het echt om gaat in het spel. Een hinderlijke onderbreking, meer is het niet in feite. Ik zeg in feite, want er zijn op de map bepaalde locaties (niet makkelijk te vinden) waar je kunt gaan bountyhunten. Dit zijn dezelfde soort shootouts, alleen schijnen ze moeilijker te zijn. Je kunt dit voor de lol spelen natuurlijk, maar het is vooral bedoeld als hulpmiddel voor als je door je geld heen zit. Dat geld gebruik je om de verschillende mensen om te kopen als ze niet al te loslippig zijn (je kunt ook wat geweld gebruiken, maar dat lukt lang niet bij iedereen, en bij je belangrijke informant kun je dit niet doen omdat je deze, net als je secretaresse, alleen over de videotelefoon kunt spreken). In de praktijk heb ik me nooit tot bountyhunten te hoeven wenden omdat ik meer dan voldoende geld had. Je kunt tijdens het doorzoeken van de kamers soms ook geld tegenkomen over waardevolle voorwerpen die je kunt verkopen in de pawn shop (en die je eventueel later terug kunt kopen tegen de dubbele prijs).
Nou heb ik vrij veel zwakke punten aan het spel opgenoemd, maar laat het duidelijk zijn dat ik dit spel nog steeds erg leuk vind, een van de leukste adventures die ik heb gespeeld. Het gaf me veel voldoening om het spel uit te spelen, ook al was het niet al te moeilijk in feite.