Princess Piranha schreef:
Waarom ik Monster Hunter games juist beter vind dan 'normale action games', is omdat ze het zo anders aanpakken. Het is niet rammen op je knopjes, lompe acties en hordes monsters verslaan. Maar juist om het wat tactisch spelen. Je moet timen wanneer je slaat en je moet timen wanneer je moet stoppen, anders wordt je geraakt. Dus ook waar je een potion drinkt, of je wapens gaat slijpen. Desnoods ga je wat verder weg. Inderdaad gepaard met frustraties, want je raakt al snel overmoedig.
Ik heb juist bij deze game veel meer het gevoel dat timing veel minder nodig is dan bij bijvoorbeeld Dark Souls, Bloodborne, een DMC op Dante Must Die mode of Bayonetta op de moeilijkste moeilijkheidsgraad, of zelfs een fighting game. Sure, de drie weapons waar ik het meeste tijd mee besteed heb zijn Dual Blades, Long Sword en Sword & Shield. Hoewel de Charge Blade wat meer diepgang heeft en ik hier alleen wat mee heb liggen klooien in Training Mode lijkt me dat een nog meer frustrerende experience dan wat ik op het moment ondervind met de immense mobiliteit van de Dual Blades.
Bij elk wapen komt het er gewoon op neer dat er een meest efficiënte manier is om te spelen... om vials of meters te chargen en dan in de meest damaging combo je hoogste damage uit te dishen. Ik merk dat ik bij Dual Blades voornamelijk RT, B, Y+B of Y,Y, Y+B spam. Andere attacks zijn het gewoon niet waard. Bij Long Sword merk ik immens dat de AI alles eraan doet om de laatste attack die je blade charget te interrupten. En ALS je dan EINDELIJK drie blade levels gecharged hebt, en je enthousiast je massive damage move wil doen waarbij je jezelf de lucht in launcht en een helmbreaker attack wil doen.... doen ze een scream terwijl je fucking airbourne bent en val je uit de lucht op je frats.... En ze hebben ZOVEEL interrupts. Screams, over je heen trampelen, tail whips, tail spins, zich gewoon omdraaien en met hun fat ass op je frats gaan zitten.
Verder ondervind ik ook veel frustratie van het targetting systeem. Je kan een monster part targetten of gewoon niet on-locken. Maar bij de Long Sword merkte ik dat, zelfs als ik niet locked on was, mn sword gewoon toch naar een bepaalde body part neigt. Ik probeer dus zo te mikken dat ik op een hoofd aim... en hij draait gewoon onder elke hoek naar het lijf toe. Bij een Kirin is dit absoluut niet chill.
Daarnaast lijkt de moeilijkheidsgraad gewoon zo random. Ik ben toevallig deze week de event quest heel vaak aan het herhalen omdat deze de gold crowns vrij regelmatig toekent. Dezelfde quest, zelfde difficulty, zelfde monsters. Heb je pech en besluit Diablos om alleen te tunnelen en te chargen.... good fucking luck. Dan kan ik nog mn tier 8 armor hebben en een meal waarvan ik meer health en defense krijg. Als ik gewoon letterlijk niets kan doen omdat ik geraakt wordt nadat ie uit de grond komt gejumped (halve lifebar weg), hij over me heen komt gecharged NET als ik opsta en ik dus geKDed wordt (weer een kwart lifebar weg), ik weer opsta en sta te wiebelen omdat ik stunned ben en net voordat ik weer controle krijg een tailwhip in mn frats krijg.... tja... Dat is niet skill en dat voelt absoluut niet fair. Het voelt gewoon cheap. Een gevoel wat ik niet krijg bij een Dark Souls bijvoorbeeld. Als ik daar gedreund wordt kan ik vaak zeggen... yup I fucked up.
Meer dan bij elke game die ik de laatste jaren gespeeld heb betrap ik me erop dan ik mid fight een diepe zucht eruit laat en bij mezelf denk.... waarom speel ik dit?! En vervolgens ga ik maar een potje GWENT spelen. Pffft. Helaas ben ik ook nog zo OCD dat ik al mn games wil completen qua score dus dit wordt een martelgang
Misschien is het verstandiger om een therapie traject te gaan volgen zodat ik die neiging niet meer heb