Super Mario Odyssey (2017)

Wat een prachtige game!!!! Heerlijke graphics ook (zeker als je zoals ik na de Wii bent overgestapt op de Switch)!!!!! Echt een topper!

Ik speel de game pas sinds deze week, eerste indruk is dat het een heerlijk spel is. Visueel betoverend en met die typische klassieke Mario sfeer. Zit nog aan het begin, maar al een hoop leuks gezien. Moet wel bekennen dat het met de pro-controller lekkerder speelt, daarom ook maar eentje deze week gekocht.

Wát is dit steengoed zeg. Gamen in de puurste vorm van het woord. Zo creatief, verrassend, uitdagend en tof. En ik heb pas een paar Kingsdoms gehad. Enig minpuntje vind ik wel de enorme hoeveelheid manen, misschien had je er beter minder kunnen hebben die wat lastiger zijn, vergroot de bevrediging als je er eentje pakt denk ik.

Luigi’s Balloon World is nu beschikbaar.


Luigi’s Balloon World Is Now Available In Super Mario Odyssey - Nintendo Life - nintendolife.com

"I'm busy planning my wedding! Don't you know how stressful that is?!''

Vroeger speelde ik altijd op Nintendo-systemen, maar na het Gamecube tijdperk was het wel klaar, want dat gezwiep met de Wii(-U) sprak me allemaal niet zo aan. Maar toen kwam de Switch uit en de genialiteit van die consolle spatte er vanaf, dus begin dit jaar maar eens de stap weer gewaagd, helemaal omdat ik dolgraag Super Mario Odyssey wilde spelen. Dat zag er zó leuk en uitdagend uit, zoals ik me de 3D Mario games van vroeger ook herinnerde.

Het mooie is dat alles waar ik op hoopte ook gewoon uitgekomen is. Super Mario Odyssey is een van de beste games ooit gemaakt, op alle fronten. De werelden zijn talrijk en zeer uitgebreid (New Donk City is echt waanzinnig!), grafisch oogt de game schitterend en zijn de details en de kleuren betoverend, de muziek is weer pakkend en de gameplay staat weer als een huis. Je nieuwe vriendje Cappie de pet is al heel gauw je beste maatje en ongelofelijk handig om locaties te bereiken en andere personages over te nemen. Dat laatste is trouwens fantastisch en levert enorm veel nieuwe gameplay mogelijkheden op. Bizar hoe creatief Nintendo weer geweest is met de ontwikkeling van Odyssey. Overigens is de game bepaald niet makkelijk, ook al kan je tientallen manen best wel simpel vinden. Er zijn er 999 totaal (die ik overigens nooit allemaal ga halen, my god wat veel) en je moet bij de meeste manen echt moeite doen en skills hebben om ze te vinden. En als je ze hebt gevonden is het nog een beste klus om ze ook te pakken. Gelukkig heb je maar een deel van alle manen nodig om door alle levels heen te komen en krijg je na het uitspelen van de game de mogelijkheid om de rest nog te verzamelen. Als je zou willen. Want Odessey dwingt je nergens toe, wat ik bijzonder fijn vind. Als ik een maan te moeilijk vind ga ik lekker naar een volgende zoeken.

Maar het allergrootste pluspunt van de game is dat ik me weer even kind voelde die een perfecte game aan het spelen was. De game is gewoon af, alles wat je zoekt zit er in verwerkt en dan weet je weer wat het perfecte game-gevoel is. De euforie als je iets moeilijks weet te behalen of de pure fun die je krijgt tijdens het spelen. Sowieso is de game een grote trip door de historie van Super Mario en Nintendo heen. Zoveel verwijzingen (de 2D 8-bit levels zijn ook echt awesome!) in beeld, geluid en personages, echt niet normaal. En dan kom je op het einde ook nog eens in Mushroom Kingdom uit Super Mario 64, zelfs met mogelijkheid om je weer te verkleden als die blokkerige Mario om in een gedateerde locatie uit die game te spelen. Fantastisch en ook schitterend om de klassieke muziek uit die game weer te horen. Er zal geen enkele gamemaker zijn die uit zoveel historie kan putten als Nintendo dat kan en dat weten zij gelukkig ook. De hele game is 1 groot Mario eerbetoon waar ik van begin tot eind van heb gesmuld.

Misschien hadden er wat minder manen in de game mogen zitten en is het soms best frustrerend moeilijk om bepaalde manen te pakken, maar eigenlijk valt er gewoon niks negatiefs over de game te zeggen. Dit is een tijdloze klassieker geworden, zoals Mario 64 dat in de jaren 90 ook werd. Elke komende platformgame zal worden getoetst aan het niveau van Mario Odyssey en daar zal vermoedelijk geen nieuwe game over heen weten te gaan of zelfs in de buurt weten te komen, tenzij Nintendo uiteraard weer met wat nieuws zal komen in de toekomst. Ook al ben ik door de verhaallijn heen, ik ga er nog tig uren in stoppen. Ga dit spelen.

5*

Ik heb blijkbaar een ander spel gespeeld!

SMO is een zeer goed spel, zeer zeker een van de beste van 2018. Maar om het zo hoog te prijzen als de rest van de wereld blijkbaar doet wil ik toch niet gaan. De moeilijkheidsgraag is redelijk laag, toch voor de eerste 250 manen, die ook meer dan genoeg zijn om het (vermoedelijk eerste?) einde te zien. Versta me niet verkeerd, die eerste 18 uren (na 14 het huwelijk verijdeld) zijn in rotvaart voorbij gevlogen en ik heb ook bijna de hele tijd genoten.
Maar dit is toch geen perfect spel? Er zijn veel verschillende vormen van controle geintegreerd en de meesten werken wel zeer goed, maar toch gebeurt het redelijk vaak dat je een landing moeilijk kunt plannen of je hoed in de verkeerde richting schiet. Een groot deel van de eerste manen moet je in de winkels kopen en vaak liggen ze gewoon zo maar rond, Ik zie het nut daar niet van in, hadden ze er beter gewoon minder in gestopt.

Nogmaals, een zeer goed spel, ik twijfel tussen 4 en 4.5*, en ik ga hier nog vaker op terug komen om proberen het tweede einde te zien, maar bijna perfect? Niet in mijn ogen.

Van wat ik gespeeld heb bij vrienden krijg ik ook niet het idee dat het beter is dan Galaxy 1 of 2. Nog altijd de top wat betreft 3D Mario games. (of zelfs 3D platformers).

Ieder z'n mening he, ik vind dit wel een game die richting de perfectie gaat. De game is internationaal ook niet voor niets overladen met 9's en 10'en. Maar de moeilijkheidsgraad laag noemen is echt onzin. Dan heb je inderdaad alleen de voor de hand liggende manen gepakt en de rest niet. Er zitten behoorlijk moeilijke 2D of platformstukken in waar je flink voor moet werken. Zoek op Youtube maar eens naar video's over moeilijke manen. Maar nee, niet elke maan is moeilijk nee. Dat was ook kritiek dat ik gaf, van mij hoeven er geen 999 in te zitten, ik had 500 ook zat gevonden, die dan iets beter verdeeld waren en dat je er meer moeite voor moet doen.

En wat betreft de besturing, geen idee waar je het over hebt. Ik heb de hele game constante controle gevoeld. Als je dood gaat, heb je zelf een fout gemaakt. Wat overigens niet vreemd is, want het tempo ligt in bepaalde levels hoog.

Ik moet bekennen die dus niet te hebben gespeeld, omdat ik geen Wii had. Als deze als digitale aankoop te koop komen op de Switch, ga ik ze zeker spelen.

Absoluut doen. Ze zijn geweldig en imo nog een stuk beter dan Odyssey. Hoewel ik deze natuurlijk enkel bij vrienden heb gespeeld en niet op mijn gemak thuis. Het doet overigens ook niets af aan de kwaliteit van Odyssey, want ook deze is natuurlijk erg sterk.

Ik kan me persoonlijk weer niet voorstellen dat een andere Mario platformer beter dan Odyssey is, maar daar kan ik dus nog niet over oordelen. Odyssey wordt ook pas echt goed als je er uren in stopt. Heb er denk ik een uur of 25 over gedaan met uitspelen, nu vandaag begonnen met de oude kingdoms opnieuw te bezoeken voor nieuwe manen. Dat gaat ook tientallen uren kosten. Wel heel tof dat Nintendo er zoveel replay-value aan heeft gehangen.

Ik ben momenteel bezig met Galaxy 2 en vind die superieuriteit wel meevallen. Vooral gecentreerd op meer gefragmenteerde segmenten rond het ingenieuze galaxy concept maar behalve dat laatste heb je dat soort stukken hier ook. En bovendien voldoende uitdaging daarin. Met name na het hoofdverhaal steken er een paar hele aardige de kop op.

Het weet op voortreffelijke wijze elementen uit het verleden samen te smelten met een meer hedendaagse benadering in een immens Mario document dat werkelijk van elke spreekwoordelijke markt thuis is.

Voor mij een spel met een eeuwige speelduur vermoedelijk. Daar waar ik mij dit niet ooit echt zie completiseren. Het blijft heerlijk om zo nu en dan een van de vele kingdoms te kiezen en daar wat aan te klooien. Of het echt perfect is, tja, wat is ooit, de omvang en variatie blijven hoe dan ook indrukwekkend.

Gameplay technisch zal het met de 3D Mario's in de details zitten over wie welke favoriet heeft.

Zelf vind ik daarom de eerste Galaxy nog altijd het mooiste. Mede vanwege het fijne achtergrondverhaal.

Oddysey pas halfuurtje bij familie gespeeld dus dat vergelijk is nog niet af.

Ik heb alle Mario games wel gespeeld en meerdere malen uitgespeeld. Uiteraard op 100%

Dat Odessey een goede, sorry hele goede Mario betreft staat buiten kijf. Maar met alle respect, de moeilijkheidsgraad is niet heel hoog en ik heb toch echt alle manen gehaald! Denk van de 999 manen dat ik met een handjevol wat moeite had kwa moeilijkheid, maar Itt Galaxy valt dat erg tegen.

Voor mij blijven, Mario 1, 3, world, 64, 3D land en Galaxy toch echt boven Odessey staan!

Neemt niet weg dat ik enorm heb genoten van deze game.

Ruige praat marco.

Niet dat ik je niet geloof.

Of wel geloof.

Niet te zeggen vanaf hier.

Vast staat in ieder geval dat je wel een hele bikkel moet zijn als dit waar is. Ik heb er nog honderden te gaan en kan nou al zeggen dat er wel meer dan een handjevol is dat ik ben tegengekomen en als ruimschoots pittig ervaar.

Wat te denken bijvoorbeeld van die ene in de moon kingdom waar je door heel specifiek gebruik te maken van de driedubbele sprong binnen de tijd een parcour af dient te leggen.

Zelf na een tijdje afgedropen en nu ergens anders bezig waardoor ik momenteel niet specifieker kan zijn maar als jij die even in een handomdraai hebt weten te fixen.

Dan vind ik dat wel bijzonder ja.

Zoek 'm wel even op.

Er is ook een youtube filmpje van anders wist ik nog niet eens hoe ik het moest doen.

Maar jij dan wel natuurlijk.

En vergeet niet.

Ik zeg niet dat het niet kan.

Of wel kan.

Simpelweg niet te zeggen.

Vanaf hier.

Super Mario Odyssey - Dark Side Moon #8: Vanishing Road Challenge - YouTube

Hierzo.

D'n dees.

Staat haarfijn uitgestippeld wat te doen voor de weg vervaagd maar toch is het me tot op heden niet gelukt.

Als dit niet uitdagend genoeg voor je is dan heeft Galaxy je op dat vlak ook niet bijster veel te bieden.

Zoveel staat denk ik wel vast.

^ In dat filmpje ziet er lastig uit maar niet overdreven. Bij Galaxy werd het pas echt lastig in de tweede doorgang voor de groene varianten.

Maar meest ondoenlijke wat ik ooit ben tegengekomen is Championsroad uit Mario 3d World op de Wii U. Diep respect voor iedereen die dat gehaald heeft.

Denk dat het er dan toch makkelijker uitziet dan het in werkelijkheid is.

Zit 'm vooral in de controls die deze moves toch knap lastig maken daar ze toch echt vereist zijn om dit binnen de tijd te doen.

Dit wordt volgens mij algemeen ook wel erkend als een van de lastigste uit het hele spel.

Maar kan goed dat er zelfs nog ergere zijn want ik heb zoals ik al zei nog een hele hoop te gaan.

En vergeet trouwens ook niet het honderd keer touwtje springen, om nog even wat te noemen, met scooter makkelijker schijnt maar nog steeds lastig zat.

Idd wat Horizon zegt. Die was pas hard!! ( wel gehaald natuurlijk )

Confusie, als je al moeite hebt met het voorbeeld dat je geeft (dark side moon 8 ), snap ik wel dat je de game pittig vind

Deze vond ik wel pittig:

Breakdown Road Final Challenge
Master cup race op wooded Kingdome
Long Journeys end

Ps: je steno is echt niet nodig hoor

Zoals ik al zei.

Harde praat marco.

Die breakdown road ziet mij er eenvoudiger uit daar het een kwestie is van steeds dezelfde sprong timen waar de vanishing road meer gevarieerde acrobatiek vereist, zo lijkt het.

En dus, daarbij:

Probeer het aub niet te vergeten binnenin je broze schedel.

Zoals ik eerder al poogde te verduidelijken.

Ik zeg niet dat het onmogelijk is.

Of mogelijk is.

Zou het niet durven.

Dat jij de breakdown road wel lichtelijk uitdagend vond en de vanishing road daarentegen in het geheel niet.

Eenvoudigweg niet definitief vast te stellen.

Vanaf hier bekeken.

Maar enkele bedenkingen wellicht wel of niet op zijn plek.

Wie zal het zeggen.

Kortom er is geen waarde te hangen aan de individuele speel ervaring, maar simpelweg aan het wel of niet hebben van skillz.

De algehele ervaring maakt dit, voor MIJ, niet de meest uitdagende Mario en dat vind ik spijtig.

Ja.

Is jammer voor je.

Yep. Idd jammer, maar blijft een meer dan vermakelijke Mario, met een aantal goede aspecten!

Alleen al onderstaande scene uit Odyssey is echt puur Nintendo-goud. Geniet er elke keer van als ik er weer beelden van zie.

Super Mario Odyssey: DONKEY KONG ARCADE FULL EASTER EGG (New Donk City Festival) - YouTube

Waanzinnig hoe ze zoveel sfeer en jazz in New Donk City hebben weten te krijgen.

Verder is het gewoon moeilijk kiezen. Mario 64 was de vernieuwer, Sunshine de meest sfeervolle, Galaxy (ondanks nooit gespeeld) technisch de knapste en Odyssey de mooiste trip in het Nintendo-verleden.

Net als de discussie over de moeilijkheidsgraad. Je kan klagen over 999 manen (vind ik ook dat er te veel in zitten), maar dat zorgt er wel voor dat er voor elke gamer wat te halen valt. De casual gamer kan de game prima uitspelen, de ervaren gamer kan voor de veel moeilijkere manen gaan (en die zijn er talrijk) en de verzamelfreak kan een paar honderd uur door de kingdoms rennen om alle manen, muntjes en geheimen te ontdekken.

Nog even bezig geweest met de vanishing road en ik kan 'm toch echt enkel als retepittig omschrijven.

Als je het niet gespeeld hebt en het filmpje ziet lijkt het misschien makkelijker omdat hij 'm er daar dus wel even doorheen fietst, de hele opzet van het filmpje, maar ga 'm maar even nadoen, laat staan helemaal zelf uitvogelen wat je moet doen.

Zowel die driedubbele sprong als de duik voorwaarts werken niet zo vanzelfsprekend als wellicht lijkt, de timing komt erg nauw, keertje per ongeluk ground pound in plaats van duiken en het is al afgelopen, de weg onder je voeten spoedig foetsie.

Heel eerlijk betwijfel ik of ik 'm ooit ga halen maar heb ook nog nergens echt de motivatie gevoeld me erin vast te bijten, daar de eerste keer dat ik er tegenaan liep toch alweer rond de kerst was.

Dit gevoel heb ik bij meerdere manen al gehad. Op Youtube is het zo simpel, in het echie niet. Die voorwaartse duik is inderdaad best lastig, zeker tig keer op rij.

Hij bestaat ook nog uit drie delen. Het eerste deel is nog wel te doen, was er zelf vrij snel achter dat ik daar rollend vrij vlot langs kon. Maar dan kom je dus bij dat tankje daarzo. Zelf nog niet voorbij geweest nee. En als dat al lukt kom je dus bij het derde deel. Verkloot je daar wat zoals je de eerste keer in de meeste gevallen zal, het hele riedeltje weer van voren af aan, wederom langs dat tweede stuk zien te komen.

Nee je hoeft bij mij echt niet aan te komen dat dit allemaal niet zo veel voorstelt.

In het bijzonder niet als je eerder in dit topic nog liep te klagen over de besturing van de tankjes.

En zo geschiedde dus.

Bovenstaand scenario werkelijkheid.

Eindelijk een keer voorbij het tweede stuk gelijk even wegleggen rustig ademhalen, wat denkte.

Onderuit bij de derde.

Voren af aan, nu weer een keer of tien niet langs het middenste.

Maar denk wel nou dat ik het een van deze dagen ga klaren want inmiddels wel op dat punt aanbeland waar mijn bestaan in zijn geheel incompleet kan worden geacht zolang ik deze niet heb.

Dat vond ik trouwens wel een serieus minpuntje, dat je soms best lange stukken opnieuw moet spelen na je dood. Zo'n safe functie halverwege zo'n retelastig parcour was wel fijn geweest.