Spider-Man (2018)

Valt op zich nog mee hoezeer het op Arkham zou lijken. Er lijkt in ieder geval te zijn gekozen om niet het vechtsysteem schaamteloos te kopiëren zoals sommige anderen sindsdien wel deden. Het is zoals te verwachten allemaal wat vlotter met meer een nadruk op dodgen en volgens mij tot zo ver helemaal niet eens op counteren. Wat ook al gauw opviel waren bepaalde minigames die allen al eens eerder de revue passeerden. Eentje sowieso bij Ratchet en Clank maar waar ken ik die met die golven ook alweer van.

Het is zoals gezegd allemaal wel vrij hoogstaand kwalitatief vermakend maar een redelijk episch gevoel zoals bij God of War krijg ik er tot dusver nog niet bij.

Vermakelijk spel, dat (leuke) elementen gebruikt van andere games die ik gespeeld hebt.
Kwam echter wel een vreemde bug tegen, waarbij mijn tegenstanders zodra ze in beeld kwamen massaal neervielen. Ik had dit tot nu toe bij de onderstaande stukken:

- Wanneer je met Mary Jane Tombstone tegenkomt
- Level waarin je met Spidey door de liftschachten naar bovenklautert.

Is dit spel ook een aanrader voor mensen die niet zo into super heros zijn of niet echt? Ben namelijk aan het twijfelen over deze, maar uit ervaring weet ik dat superhelden niet echt mijn ding zijn (de batman reeks heeft me bijvoorbeeld nooit echt kunnen raken)

Echt superhelden gek ben ik ook niet zoals ik eerder al min of meer aangaf maar als de speelstijl van Arkham je niet ligt is er weinig reden om aan te nemen dat deze dat wel zal doen.

Om toch maar even iemand op je vraag te laten reageren.

Of je kijkt wat beelden en als je dan zoiets heb van dat slingeren lijk me wel lagge jongen of de vermoedelijke souplesse van de gevechten spreekt je aan kan je eventueel aan de hand daarvan handelen.

Ik ben wel de laatste die je er ooit op zou willen wijzen dat een vraag niet of wel bestaanswaardig zou kunnen zijn.

Sprak nog niet eens zo gek lang geleden een jongen naar het schijnt gesitueerd in Rusland.

Of beter gezegd: hij sprak mij. Moest mij hebben.

Wegens het een of het ander.

Dus dan maar om de tijd te doden en ondraaglijke verveling tegen te gaan vroeg ik hem hoe laat het was daar.

En hij helemaal zo van waarom vraag je zoiets, zoek het zelf even op jij joh.

En dus weet ik het tot op heden nog steeds niet, hoe laat het nu is in Rusland.

Nog geen zin gehad om te koekelen.

En zal me verder een rotzorg zijn ook nog.

En wat hem betreft, meteen netjes afgewimpeld direct in de ban van de hand gedaan.

Uiteraard.

Zure bitch boy gelijk langs de back naarbuiten, als gebruikelijk.

Maar sindsdien heb ik dus wel een dingetje ontwikkeld om mensen te meten.

Mocht je met mij in een PB conversatie geëngageerd raken, een van de eerste dingen die ik je zal vragen of je misschien weet hoe laat het is, of wat voor datum ook alweer, welke dag.

Iets in die aard.

Zodat ik onmiddellijk zou kunnen weten uit welk hout jij was gesneden, aan de hand van je reactie.

En kan ik verder dus enkel hopen dat jouw vraag bij deze voldoende beantwoord is.

Zo niet, hoor ik het wel.

Het verhaal zojuist uitgespeeld en het is een tijdje geleden dat ik zo van een game heb genoten. Het verhaal zat gewoon erg goed in elkaar en de manier waarop de characters hun emoties uiten in deze game in de cutscenes is ongekend. Ik heb net even gekeken en zit op 63% van de game dus er zou nog genoeg te doen moeten zijn in New York dus dat ga ik straks even bekijken, hopen dat dat ook nog een tijdje boeiend blijft. En nu maar hopen dat die sequel niet jaren op zich laat wachten want heb nu al zin om het tegen luitjes als Venom, Mysterio, Sandman, Green Goblin en consorten op te nemen.

"Go get 'em, Tiger."

Nu ik de Platinum heb gehaald, leek het mij wel tijd voor een review.

Op voorhand had ik nooit kunnen indenken dat men ooit nog eens zo een nagenoeg perfecte game over onze vriendelijke webslingeraar zou kunnen maken, maar warempel het is Insomniac daadwerkelijk gelukt! In deze game is Peter Parker al meer ervaren en hoef je dat hele riedeltje met oom Ben en "With great power comes..." gelukkig niet meer door te lopen. Het is echt verfrissend om eindelijk eens een nieuw narratief voorgeschoteld te krijgen, met een nieuwe antagonist. De bekende schurken en bijpersonen zijn uiteraard ook weer van de partij.

New York dient letterlijk als je speelveld; er is geen gedoe met regio's ontgrendelen, waardoor je vanaf het begin kan gaan en staan waar je wilt. Een game over Spider-Man valt en staat natuurlijk met het webslingeren. Ik moet zeggen dat dit werkelijk waar genieten geblazen is. De wijze waarop je met Spidey door New York slingert is ongekend. Als gamer kun je niets anders dan je vereenzelvigen met hem.

Er is goed gekeken naar de 'Arkham' trilogie van Rocksteady, wat zich laat zien in de combat en stealth gameplay. Deze naadloze ervaring verhoogt het plezier enkel. Qua graphics is duidelijk te merken dat het maximale uit de PlayStation 4 wordt geperst, getuige de locaties en cutscenes. In combinatie met de vele referenties zorgt het voor een heerlijk filmische belevenis. Een minpunt is helaas wel dat de frequentie van de meeste activiteiten minder had gemogen, om het gevoel van grinden weg te halen.

Al met al heeft Insomniac met 'Spider-Man' tot nu toe de beste game over mijn favoriete superheld gemaakt. Ik kijk met een gerust hart uit naar de vervolgen die - na dit klinkend succes ongetwijfeld - zullen volgen.

Dikke 4,0 sterren.

Vind deze Spider-Man tot dusver eigenlijk maar een tandje tegenvallend.

Neemt niet weg dat ie dan nog lijkt af te stevenen op een ferme vier sterren beoordeling maar een tikkeltje meer had ik wel gedacht ervan te mogen verwachten.

Topper van het jaar voor mij blijft waarschijnlijk toch God of War, zeer uitzonderlijk hoe verfijnd daar alle elementen tezamen.

Ook haalt dit het, in een meer relevante vergelijking, voor mij niet bij Arkham Knight.

Het hele noir sfeertje aldaar ligt me denk ik toch iets meer en ook vind ik het grapple en gliden uiteindelijk toch net wat lekkerder en meer diepgaand dan het mijns inziens enigszins overgewaardeerde slingeren wat deze bewuste worp natuurlijk in de kern essentie kenmerkt.

Nu maar eens gaan bekijken wat de aankomende Red Dead ons brengen zal, gezien mijn zeer gematigde verwachtingspatroon ditmaal kan dat eigenlijk enkel mee gaan vallen.

Gaan het zien, gaan het meemaken.

Een paar extra weekjes staande op deze aarde met je warmhartig sprankelende levensader:

Moet wel gaan lukken denk ik.

Al weet je het natuurlijk nooit.

Helemaal zeker.

Vind overigens de stealth secties hier ook niet bijzonder sterk en eigenlijk onderdoen voor die van Arkham.

Om nog maar te zwijgen over de geestdodende sequenties waar je plots de controle krijgt over een non-superkracht hulpeloos zijpersonage en je je zo zonder enige mogelijkheid tot zelfverdediging langs een stel kwaadwillende tjappies moet zien te wurmen.

Onbegrijpelijk dat ze dit erin verwerkt hebben.

Eigenlijk is de combat tot dusver het enige waarmee het echt kan wedijveren, in mijn beleving.

Die is heel aardig geslaagd.

Met name wanneer de mogelijkheden toenemen en je bijvoorbeeld gappies hun buksknuppel kan afsnaaien om ze er vervolgens hard mee bovenop hun gelaat mee op te fraaien.

Dat werk.

Is wel een leuk spel.