Spider-Man (2018)

Valt op zich nog mee hoezeer het op Arkham zou lijken. Er lijkt in ieder geval te zijn gekozen om niet het vechtsysteem schaamteloos te kopiëren zoals sommige anderen sindsdien wel deden. Het is zoals te verwachten allemaal wat vlotter met meer een nadruk op dodgen en volgens mij tot zo ver helemaal niet eens op counteren. Wat ook al gauw opviel waren bepaalde minigames die allen al eens eerder de revue passeerden. Eentje sowieso bij Ratchet en Clank maar waar ken ik die met die golven ook alweer van.

Het is zoals gezegd allemaal wel vrij hoogstaand kwalitatief vermakend maar een redelijk episch gevoel zoals bij God of War krijg ik er tot dusver nog niet bij.

Vermakelijk spel, dat (leuke) elementen gebruikt van andere games die ik gespeeld hebt.
Kwam echter wel een vreemde bug tegen, waarbij mijn tegenstanders zodra ze in beeld kwamen massaal neervielen. Ik had dit tot nu toe bij de onderstaande stukken:

- Wanneer je met Mary Jane Tombstone tegenkomt
- Level waarin je met Spidey door de liftschachten naar bovenklautert.

Is dit spel ook een aanrader voor mensen die niet zo into super heros zijn of niet echt? Ben namelijk aan het twijfelen over deze, maar uit ervaring weet ik dat superhelden niet echt mijn ding zijn (de batman reeks heeft me bijvoorbeeld nooit echt kunnen raken)

Echt superhelden gek ben ik ook niet zoals ik eerder al min of meer aangaf maar als de speelstijl van Arkham je niet ligt is er weinig reden om aan te nemen dat deze dat wel zal doen.

Om toch maar even iemand op je vraag te laten reageren.

Of je kijkt wat beelden en als je dan zoiets heb van dat slingeren lijk me wel lagge jongen of de vermoedelijke souplesse van de gevechten spreekt je aan kan je eventueel aan de hand daarvan handelen.

Ik ben wel de laatste die je er ooit op zou willen wijzen dat een vraag niet of wel bestaanswaardig zou kunnen zijn.

Sprak nog niet eens zo gek lang geleden een jongen naar het schijnt gesitueerd in Rusland.

Of beter gezegd: hij sprak mij. Moest mij hebben.

Wegens het een of het ander.

Dus dan maar om de tijd te doden en ondraaglijke verveling tegen te gaan vroeg ik hem hoe laat het was daar.

En hij helemaal zo van waarom vraag je zoiets, zoek het zelf even op jij joh.

En dus weet ik het tot op heden nog steeds niet, hoe laat het nu is in Rusland.

Nog geen zin gehad om te koekelen.

En zal me verder een rotzorg zijn ook nog.

En wat hem betreft, meteen netjes afgewimpeld direct in de ban van de hand gedaan.

Uiteraard.

Zure bitch boy gelijk langs de back naarbuiten, als gebruikelijk.

Maar sindsdien heb ik dus wel een dingetje ontwikkeld om mensen te meten.

Mocht je met mij in een PB conversatie geëngageerd raken, een van de eerste dingen die ik je zal vragen of je misschien weet hoe laat het is, of wat voor datum ook alweer, welke dag.

Iets in die aard.

Zodat ik onmiddellijk zou kunnen weten uit welk hout jij was gesneden, aan de hand van je reactie.

En kan ik verder dus enkel hopen dat jouw vraag bij deze voldoende beantwoord is.

Zo niet, hoor ik het wel.

Het verhaal zojuist uitgespeeld en het is een tijdje geleden dat ik zo van een game heb genoten. Het verhaal zat gewoon erg goed in elkaar en de manier waarop de characters hun emoties uiten in deze game in de cutscenes is ongekend. Ik heb net even gekeken en zit op 63% van de game dus er zou nog genoeg te doen moeten zijn in New York dus dat ga ik straks even bekijken, hopen dat dat ook nog een tijdje boeiend blijft. En nu maar hopen dat die sequel niet jaren op zich laat wachten want heb nu al zin om het tegen luitjes als Venom, Mysterio, Sandman, Green Goblin en consorten op te nemen.

"Go get 'em, Tiger."

Nu ik de Platinum heb gehaald, leek het mij wel tijd voor een review.

Op voorhand had ik nooit kunnen indenken dat men ooit nog eens zo een nagenoeg perfecte game over onze vriendelijke webslingeraar zou kunnen maken, maar warempel het is Insomniac daadwerkelijk gelukt! In deze game is Peter Parker al meer ervaren en hoef je dat hele riedeltje met oom Ben en "With great power comes..." gelukkig niet meer door te lopen. Het is echt verfrissend om eindelijk eens een nieuw narratief voorgeschoteld te krijgen, met een nieuwe antagonist. De bekende schurken en bijpersonen zijn uiteraard ook weer van de partij.

New York dient letterlijk als je speelveld; er is geen gedoe met regio's ontgrendelen, waardoor je vanaf het begin kan gaan en staan waar je wilt. Een game over Spider-Man valt en staat natuurlijk met het webslingeren. Ik moet zeggen dat dit werkelijk waar genieten geblazen is. De wijze waarop je met Spidey door New York slingert is ongekend. Als gamer kun je niets anders dan je vereenzelvigen met hem.

Er is goed gekeken naar de 'Arkham' trilogie van Rocksteady, wat zich laat zien in de combat en stealth gameplay. Deze naadloze ervaring verhoogt het plezier enkel. Qua graphics is duidelijk te merken dat het maximale uit de PlayStation 4 wordt geperst, getuige de locaties en cutscenes. In combinatie met de vele referenties zorgt het voor een heerlijk filmische belevenis. Een minpunt is helaas wel dat de frequentie van de meeste activiteiten minder had gemogen, om het gevoel van grinden weg te halen.

Al met al heeft Insomniac met 'Spider-Man' tot nu toe de beste game over mijn favoriete superheld gemaakt. Ik kijk met een gerust hart uit naar de vervolgen die - na dit klinkend succes ongetwijfeld - zullen volgen.

Dikke 4,0 sterren.

Vind deze Spider-Man tot dusver eigenlijk maar een tandje tegenvallend.

Neemt niet weg dat ie dan nog lijkt af te stevenen op een ferme vier sterren beoordeling maar een tikkeltje meer had ik wel gedacht ervan te mogen verwachten.

Topper van het jaar voor mij blijft waarschijnlijk toch God of War, zeer uitzonderlijk hoe verfijnd daar alle elementen tezamen.

Ook haalt dit het, in een meer relevante vergelijking, voor mij niet bij Arkham Knight.

Het hele noir sfeertje aldaar ligt me denk ik toch iets meer en ook vind ik het grapple en gliden uiteindelijk toch net wat lekkerder en meer diepgaand dan het mijns inziens enigszins overgewaardeerde slingeren wat deze bewuste worp natuurlijk in de kern essentie kenmerkt.

Nu maar eens gaan bekijken wat de aankomende Red Dead ons brengen zal, gezien mijn zeer gematigde verwachtingspatroon ditmaal kan dat eigenlijk enkel mee gaan vallen.

Gaan het zien, gaan het meemaken.

Een paar extra weekjes staande op deze aarde met je warmhartig sprankelende levensader:

Moet wel gaan lukken denk ik.

Al weet je het natuurlijk nooit.

Helemaal zeker.

Vind overigens de stealth secties hier ook niet bijzonder sterk en eigenlijk onderdoen voor die van Arkham.

Om nog maar te zwijgen over de geestdodende sequenties waar je plots de controle krijgt over een non-superkracht hulpeloos zijpersonage en je je zo zonder enige mogelijkheid tot zelfverdediging langs een stel kwaadwillende tjappies moet zien te wurmen.

Onbegrijpelijk dat ze dit erin verwerkt hebben.

Eigenlijk is de combat tot dusver het enige waarmee het echt kan wedijveren, in mijn beleving.

Die is heel aardig geslaagd.

Met name wanneer de mogelijkheden toenemen en je bijvoorbeeld gappies hun buksknuppel kan afsnaaien om ze er vervolgens hard mee bovenop hun gelaat mee op te fraaien.

Dat werk.

Is wel een leuk spel.

Spider-Man PS4 is niet perfect maar doet wel iets erg goed namelijk bijzonder vermakelijke gameplay voorschotelen, de gameplay en het verhaal houden het tempo hoog en verveelt de game eigenlijk nergens in de story. RDR2 is een topgame met een diep verhaal waar elk detail tot in den treuren is uitgewerkt maar ik haal uit Spider-Man eigenlijk meer plezier waarschijnlijk door het hoge tempo wat er aangehouden wordt.

Spider-Man is buiten het slingeren (en zelfs dit kwam in Spider-Man 2 op de PS2 al voor de dag) alles behalve vernieuwend, de standaard "gameplay elementen zitten erin. De combat is een op Spiderman aangepaste ripoff van de Arkham games, waar ook de variatie aan enemys vandaan lijkt te komen (een met een knuppel, of een zwaard, of een schild of de grote sterke vent die gestund moet worden voor je mag aanvallen, we kennen het allemaal al) maar het is prima gejat van Rocksteady en heerlijk om te spelen.

De stealth secties zijn ook vergelijkbaar met de Arkham games, de puzzel die je moet oplossen om alle enemys 1 voor 1 neer te hoeken. Hierin vind ik persoonlijk wel dat Batman met zijn gadgets beter voor de dag komt, het slingeren van Spidey gaat iets minder soepel al mag het de pret niet drukken en is het de enkele keer dat je er toe verplicht wordt vermakelijk om te doen.

Het moeten spelen met de andere "non superhero" karakters is wisselend. Het haalt je wat uit de flow en het tempo van de game en voegt mijn inziens niet meer toe dan een goed geplaatste cutscene (die in de game sowieso van een bijzonder hoog niveau zijn). De stukken zijn relatief kort en zijn eigenlijk ook niet vervelend, de AI van de enemys is in deze stukken wel tergend, de uber getrainde militia van Sabel moeten toch een keer voorbij aan de plaatselijke opticien want ze zien het toch vaak allemaal net niet. Verder prima dat ze proberen om afwisseling in het brawle te brengen en ze voeren het niet tot zo'n belachelijk niveau door als wat RS met Arkham Knight en de batmobile heeft gedaan. De mini games die je als Peter Parker speelt een beetje van het zelfde erg makkelijk en voegen ook niks meer toe dan de cutscene.

De open wereld is prima, de side missions zijn over het algemeen erg vermakelijk en helpen je om al je suits vrij te spelen. Ze brengen de side content ook in fases wat beter is in mijn ogen aangezien je in het begin van de game toch geconfronteerd wordt met een erg volle map. De research stations en alle hide outs die verslagen dienen te worden vond ik vermakelijk, het zoeken van rugzakken en duiven minder maar hierin is ook weer het geval dat de content je prima stuurt om het gene te gaan doen wat voortreffelijk werkt namelijk het slingeren door een geloofwaardig NY is vooral de eerste uren erg vermaakelijk en een verandeming tov Arthur Morgans paard (). Ik heb tijdens mijn hele playthrough geen fast travel gebruikt, dit is positief aangezien je regelmatig van links naar rechts gestuurd wordt. Het enige wat ik in deze open wereld niet nodig vond (zit nu op 98%) is de misdaad bestrijding ongeveer 180x een simpele crime stoppen, die random gespawnd wordt. Teveel van het goeie en iets wat Spider-Man helemaal niet nodig had als filler content, de rest was meer dan genoeg om een 60eu trippel a game te zijn bij release.

Het verhaal vind ik erg sterk (voor dit genre) goede dialogen goede wisselwerking tussen Spidey/Peter Parker en zijn kompanen en ook de enemys. Prima had zo gepast in een Marvel film, simpel en vermakelijk met hier en daar een plot twist die je mijlen ver aan ziet komen. Hierin doet Insomniac eigenlijk het gene wat ze met de hele game doen het is leuk en allemaal erg vermakelijk om te doorlopen.

De keuze om plezier voorop te stellen ipv vernieuwende, inovatieve gameplay elementen te implementeren goed te kijken wat andere hebben gedaan met vergelijkbare games hebben ze een toptitel afgeleverd. Het haalt niet het epische niveau van GoW, is technisch niet zo indrukwekkend als RDR2 maar ik vond Spider-Man wel veruit de leukste game om te spelen dit jaar dikke 4.5 voor een heerlijk begin van de Spider-Man's triologie van Sony/Playstation! Nu nog even door de DLC heen gaan slingeren!

Man, man, man, man, man. Toen ik deze game voor het tijdens de Sony E3 in 2016 zag, was ik erg blij. Naarmate ze meer lieten zien zoals gameplay en screenshots, werd ik echter gek. Toen ik eenmaal de game kocht en uitspeelde, applaudiseerde ik tijdens de credits.

Wat heeft deze game mijn hoge verwachtingen overtroffen, vooral op 1 ding: het verhaal. De consistentie was zo sterk dat het op een film leek. Dat was ook de focus want de muziek, angles van cutscenes waren echt motion picture minded, wat gewoonweg goed is.

De gameplay is amazing, though. Het webslingeren voelt zo heerlijk om besturen en de gevechten zijn van topklasse. De abilities die je unlocked zorgen ook voor hoge meerwaarde betreft combat. Spider-man itself is ook zo sterk ingesproken. Peter Parker wat je van hem gewend: sarcastische opmerkingen en responsibility-minded(uncle ben).

Het enige minpunt is het repititivie gebeurden van misdaadbestrijding. De gevechten zijn tof alleen zit er weinig variatie op welke wijze de villains worden verslagen. Zat die flaw er niet in, werd het moeilijk om verdere minpunten te vinden.

4,5 ster. Mijn personal game of the year. Anders was het Smash geweest

Deze vorige week uitgespeeld, ook maar even een woordje hieraan wijden...

Een hele leuke game, dat zeker. En heerlijk, soepele gameplay, kan ik niks anders van zeggen. Echt een wereld van verschil nadat ik RDR2 heb gespeeld...

Ik zit te denken hoe ik deze mini-review op moet bouwen. Laat ik beginnen met gameplay. Zoals hierboven al gezegd; het was echt een genot om door het zorgvuldig gebouwde New York heen te zweven. Goed nagemaakt ook en lekker herkenbaar door de vele gebouwen en plaatsen. Vanaf de eerste minuut zit je er goed in en het verhaal ontvouwt zich op een hele leuke en goed te volgen manier. Op het laatst slipt het wat uit de bocht, maar goed; het is en blijft een superhelden-game. Vooral leuk vond ik de afwisseling in de hoofdmissie. Ook de stukken dat je met MJ kan spelen vond ik erg grappig gedaan en zorgden voor een welkome afwisseling...

....de afwisseling die de zijmissies wat minder hadden. Dit vond ik wel érg copy-paste werk. Je voelde het al in het eerste uur aankomen dat dat wel eens heel saai zou kunnen worden op den duur. Hoe erg de hoofdmissie ook boeide; de zijmissies waren mij echt een doorn in het oog en belette je zelfs soms om de hoofdmissie door te spelen.
Het principe begrijp ik; je moet levelen om beter te worden en betere outfits en gadgets te vergaren (zo werkt dat nou eenmaal met Open Wereld games), maar hierin zat juist het pijnpunt. Je bent na een tijdje al sterk genoeg om zelfs lastige klussen te klaren, en die gadgets waren ook niet wereldschokkend nieuw, dus de noodzaak van de zijmissies vergaat daardoor finaal. Dit voelde voor mij zo erg als 'werk' dat ik er na 40% al helemaal klaar mee was en zelfs de hele game mij tegen begon te staan. Net als RDR2, was deze game als Lineaire game (of half open wereld) veel beter tot z'n recht gekomen.
Als je een freeroaming game wilt maken (zoals bijvoorbeeld Assassin's Creed - hate it or love it), doe het dan goed. In deze structuur gaat de plezier van het oorspronkelijke gamen verloren vind ik. Doe dan zoiets als Half-Life 2, Bioshock of, meer recent, Metro:Exodus. Een goed verhaal in semi-open werelden. Ik denk dat we nou wel eens klaar zijn met deze structuur van Freeroamgames. Ik wel in ieder geval...

Dus concluderend: wel een erg leuke game, zolang je de hoofdmissie aanhoudt en bijkans af en toe een zijmissie. Grafisch erg goed en gameplay is ook leuk (het vechten werkt heerlijk). New York verkennen met al zijn charmes is super. Maar als je dan toch de vergelijking moet treffen met een Batman, vond ik dat wel leukere games.

3*

Na het fantastische Into The Spider-verse te hebben gezien was mijn enthousiasme voor Spider-Man te groot om niet aan deze game te beginnen, en de game sloeg er goed in om het merendeel van de tijd dit enthousiasme vast te houden. Batman Arkham City, maar dan met Spider-Man, is een idee dat veel potentie heeft. Deze game maakt goed gebruik van de potentie door een prima vechtsysteem te hebben, goede controls die je veel vrijheid geven in hoe je Spider-Man door de stad laat voortbewegen, stealth secties die leuk gebruik maken van Spider-Man’s webkrachten of gewoon genieten van een goed Spider-Man verhaal in de cutscenes. Niet alles wat het probeerde werkte evengoed, maar als je een liefhebber van Spider-Man bent zal je zeker krijgen wat je hoopte te zien.

Allereerst: de game ziet er echt ontzettend mooi uit! Ik heb het op 4K gespeeld en ik zat regelmatig met open mond te kijken hoe gedetailleerd alles eruit zag. Niet alleen de character models zijn een goede, realistische vertaling van de stripfiguren, maar ik heb ook foto-vergelijkingen gezien van New Yorkwaarin ze gebieden tot in het detail hadden nagemaakt. Het heeft ook een mooi gebruik van licht, waarin de reflectie van de zon over de gebouwen of de natuurgebieden regelmatig voor prachtige beelden zorgde. Ik ging gewoon stilstaan om regelmatig te genieten van het uizicht (en heel wat Spider-Man selfies maken). De muziek is passend en ik kreeg het idee dat ze veel inspiratie haalde uit de Tobey Maguire trilogie, want sommige tracks sloten zich qua sound & feel goed aan op de soundtrack van die reeks.

Het verhaal is één van de sterkste kanten van de game. Het is alsof ik een mini-serie keek met sterk onderbouwde personages en een fijne balans tussen komedie en drama. Dit is misschien wel de sterkste neerzetting van Peter Parker die ik heb gezien. Spider-Man word neergezet als de vriendelijke held die gewoon andere wilt helpen omdat een goede daad doen van zichzelf een beloning is, maar Peter Parker heeft het daarentegen behoorlijk zwaar onder het masker: geen ouders, overleden oom (die zijn voogd was), ingewikkelde relatie met z’n ex, financieel houd hij het nauwelijks vol om een prut appartement te betalen, zijn baas voor de krant loopt hem constant af te kraken en het lab waarin hij werkt staat op het punt om failliet te gaan. Peter moet met zoveel dingen dealen dat het soms als een wonder aanvoelt dat hij de kracht blijft vinden om het masker op te doen en de Friendly Neighbourhood Spider-Man blijft zijn. Deze game weet heel goed die struggle neer te zetten. In het masker kon ik regelmatig lachen om de flauwe opmerkingen die Parker maakte om de spanning te breken, maar onder het masker voelde ik medeleven met hem en wou ik dat dingen gewoon eens hem mee zaten.

De gameplay is waar de minder sterke kanten van de game naar voren komen. Het is leuk om te doen, maar het is teveel van hetzelfde en het had soms wat stappen verder moeten gaan om meer uit de gameplay te halen. Bv: er zitten meerdere stealth secties in de game. Dit is een leuk aspect waarin je jezelf aanleert om tactisch gadgets te gebruiken, of door van bovenaf vijanden hun gedrag te bestuderen om een plan te verzinnen ze uit te schakelen, zonder gezien te worden. Echter, 95% van de tijd is het geheel optioneel en kun je net zo goed meteen in actie komen. Zelfs met alle zijmissies waren er maar rond de 3 momenten waarin stealth een noodzaak was. Dit hadden ze wat meer op je mogen forceren zodat ik niet steeds op hand to hand combat uitkwam. De vuistgevechten beginnen als matige button mash momenten, maar naarmate je meer gadgets krijgt en er meer type vijanden komen dan word het een stuk leuker. Op gegeven moment leerde ik het meeste uit alle gadgets te halen en kon ik regelmatig mijn aanpak veranderen, aan de hand van het type vijand dat er was. Dit werd echter rond de laatste paar uur ook teveel van hetzelfde, toen er geen nieuwe vijanden meer kwamen en ik alle goede upgrades al had.
De grootste kracht van de gameplay is door de stad slingeren. Je hebt gewoon zoveel controle over hoe Spider-Man beweegt, evenals dat hij op geloofwaardige wijze reageert op zijn omgeving, dat het heel satisfying was om naar missies te reizen of om hoge gebouwen te beklimmen. Dit onderdeel was echt uitzonderlijk goed gedaan.

Zeker de moeite waard. Pakkend verhaal, mooie wereld met hele aardige gameplay. Het was allemaal iets teveel van hetzelfde om echt weggeblazen te zijn, daarom twijfel ik nog iets teveel over de DLC aanschaffen. Maar de hoofdgame heb ik me iig goed mee vermaakt en krijgt een duimpje omhoog.

4*