menu

Night in the Woods (2017)

mijn stem
3,77 (15)
15 stemmen

PC / Macintosh / Xbox One / PlayStation 4 / Nintendo Switch / Apple iOS / PlayStation 5
Adventure
single player

Ontwikkeld door Infinite Fall en Secret Lab
Uitgegeven door Finji, Limited Run en Last Chance

Nadat ze van school wordt gestuurd keert Mae Borowski terug naar het slaperige, vergeten mijnstadje Possum Springs. Daar komt ze in aanraking met haar vrienden van vroeger, en pakt ze samen met hen haar leventje van 'niets doen' weer op. Maar haar leven is niet zoals voorheen. Haar vrienden zijn veranderd en onverklaarbare dingen spelen zich af in het bos nabij het sluimerige stadje.

Trailer

https://www.youtube.com/watch?v=8109dIuc-bo

Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.

Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat GamesMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe GamesMeter met je privacy omgaat.

zoeken in:
avatar van Squall Lionheart
4,5
Squall Lionheart (moderator)
I've got nighmare eyes!

Retro cute, maar stiekem serieus, sfeervol gamepje, dat de duisterdere kantjes van het coming-of-age genre verkent, zonder bang te zijn de edge op te zoeken...

Mae Borowski is een slacker. Net twintig geworden en dropped out, komt ze met hangende pootjes terug thuis wonen in het kleine stadje Possum Springs. Ze is een typische rebelse tiener, die eigenlijk niks heeft om tegen te rebelleren. Haar ouders zijn behoorlijk begripvol en haar oude vriendengroepje verwelkomen haar hartelijk. Alle angst en anger komt puur door haar eigen ontevredenheid en negatief zelfbeeld. Ze heeft een snarky 'hurt them before they hurt me' attitude ontwikkeld, waardoor ze in een negatieve spiraal terecht is gekomen. Mae is best een unlikable karakter, maar ook erg begrijpelijk. Kon me vaak iets te goed in haar inleven en ook haar hele vriendengroep is aardig realistisch uitgewerkt.

Je thuiskomst wakkert constant emoties aan van warme nostalgie en verlammende melancholie, de lolz van 'getting the band back together', voelt ook als de acceptatie van een mediocre life. Dit alles wordt extra verduidelijkt door het contrast van de lievige cartoony animal graphics en de best duistere realistische subject matter. Gelukkig kan je vluchten in retro video games, na elke dag kan je er ook voor kiezen om op je kamer de classic rogue dungeon crawler Demontower te gamen en wat met je vrienden te chatten. En zo ben je, tegen de tijd dat het murder mystery in het verhaal komt kruipen, net als Mae inmiddels gewend geraakt aan je dagelijkse routine van uitslapen, rondlummelen en gamen.

De gameplay van de game zelf is simpele platforming als ondersteuning voor een text adventure, met erg grappigere maar best realistische dialogen, ondanks dat niks gesproken is en alle text langskomt in korte blurbs. En meer game als een visual novel of walking sim, en minstens zo immersive met plenty story-rich feels. Het grootste gedeelte van de game bestaat uit elke dag rondhangen met vrienden en buurtbewoners, met kleine mini-gamepjes, zoals ritme- en behendigheidspuzzeltjes, als tussendoortje. Hierdoor erg herhalend, maar ook behoorlijk sfeervol. En als de occulte gebeurtenissen meer focus geven in het latere gedeelte, valt opeens extra op hoe leuk het 'niks doen' eigenlijk was. En zo weet de game op een magische manier, in combo met de fuzzy cute graphics en retro stijl, dezelfde nostalgie op te wekken, waar de duistere kantjes van het verhaal ook naar hinten.

Net iets te vaak wist de game me een ietwat pijnlijke spiegel voor te houden, waar ik m'n teenage en huidige zelf in herkende. Ik weet niet of het feit dat het in de vorm van een vrouwelijke cartoonkat was nou wel verzachtender werkte.

avatar van -marco-
Komt donderdag naar de Switch. Toch een aanschaf nog maar eens overwegen...

avatar van centurion81
5,0
centurion81 (moderator)
-marco- schreef:
Komt donderdag naar de Switch. Toch een aanschaf nog maar eens overwegen...


Same here, ben behoorlijk geïntrigeerd en de reviews zijn ook niet mis!

avatar van Banjo
Oe! dit lijkt me wel leuk en jullie zijn positief....
Ik ga voor deze..

avatar van centurion81
5,0
centurion81 (moderator)
Mooi diepgaand artikel op IGN over de boodschap van NITW: Revisiting Night in the Woods as an Allegory for the Millennial Condition - za.ign.com

avatar van centurion81
5,0
centurion81 (moderator)
Ben nu een paar uur onderweg en vind het erg indrukwekkend, plot, dialogen, de verschillende minigames en soundtrack zijn echt fenomenaal so far!

avatar van centurion81
5,0
centurion81 (moderator)
eeeeennn Uitgespeeld!

Wat een geweldige game is dit zeg, het is denk ik een walking simulator met veel tekst, maar genoeg game-elementen als platforming, keuzes en light puzzling om meer immersive te zijn dan een film. Ik vind de artstyle en muziek echt fan-tas-tisch, Possum Springs komt zo mooi tot leven! De karakters zijn heel erg memorabel en het verhaal is werkelijk prachtig. Al had het van mij best wat minder weird en meer down to earth mogen blijven.

Dit spel zou bij wijze van spreke van mij ook zo 5* op musicmeter voor de soundtrack, boekmeter voor het verhaal en moviemeter voor de uitwerking kunnen krijgen en die drie dingen komen dan samen als game.

Petje af en een diepe buiging voor Infinite Fall, ik heb heb echt ontzettend genoten en kan niet wachten tot hun volgende game!

Ik heb spontaan mn profile-pic aangepast en een mooie plek in m'n top 10 ingeruimd

avatar van Princess Piranha
5,0
Ik wil een post maken over wat ik van deze game vond, maar weet niet waar ik moet beginnen!

Eigenlijk kan ik net zo goed de berichten van Squall Lionheart en centurion81 pakken en die samen voegen. Wat een fantastische game was dit! Geweldige artstyle, levendige karakters en omgeving, toffe soundtrack, mooie mix tussen laid back en serieus.

Veel emoties en gedachtes van Mae waren erg herkenbaar. Zelf had ik vorig jaar mijn oma verloren en daar best veel moeite mee gehad. In de game krijg je al snel te horen dat Mae haar opa mist. Een van mijn favoriete momentjes in dit spel was dan ook in de kerk. Als je in de bibliotheekkamer een dutje mag doen en dat als je slaapt de geest van haar opa verschijnt en bij Mae op de bank komt zitten. Ik heb een paar minuten gewoon even niks gedaan, ik vond het zo lief en mooi.

Dat is dan ook een van de sterke punten van deze game, allemaal ontdekkingen die je doet. Klein en groot. Vaak zelfs geheel vrijwillig. Het systeem dat je steeds weer een nieuwe dag begint en rondloopt door de stad was slim gedaan. Je kon zoveel of zoweinig doen als je zelf wilde. En ook grappig hoe je eigenlijk in zo'n korte tijd al snel een routine maakt voor het wandelen door de stad. Ik had al snel een vaste route die ik liep om zo alles af te gaan wat ik wilde doen. Ik wilde zoveel mogelijk zien en doen op een dag, maar ik kan mij ook voorstellen dat andere gamers wat minder alles willen uitpluizen. Ook dat is gewoon mogelijk, dus het is mooi hoe ze die keuze bij de speler laten. De opbouw van de game vond ik ook erg goed gedaan. Langzaam aan verandert er vanalles in het stadje en met Mae.

Ik vermoed dat de developers op het eind iets te weinig tijd hadden voor wat ze allemaal wilden overbrengen en maken. Het voelde een beetje bij elkaar gepropt en zelfs hier en daar een lange speech. Gelukkig was dit alleen tegen het eind en deed het voor mij geen afbreuk aan de algehele ervaring.

Mooi, lief, leuk, grappig, interessant, aangrijpend, zielig, hard. Er zit zoveel in deze game, ik vond het fantastisch. 5*!

En het is dat centurion81 al een Mae avatar heeft, anders had ik ook de mijne ook gelijk veranderd haha! (Ik heb wel spontaan Night in the Woods merchandise besteld )

avatar van Princess Piranha
5,0
Zojuist een physical release bekend gemaakt voor De Playstation 4 én de Switch! (Limited Run)

avatar van Fonzzz002
4,0
Fonzzz002 (crew)
Een adventure game vol charme. Night In The Woods heeft een simplistische, maar mooie animatiestijl met een eigen identiteit. Door de game heen zaten er meerdere gebieden die een heel mooi gebruik hadden van kleur, waardoor ik me geneigd voelde om snel allerlei screenshots te maken zodat ik ze als achtergronden voor mijn PC kon gebruiken. Maar de hoofdfocus zit op het verhaal en ook hier schiet Night In The Woods de roos in. De personages zijn hele levendig, driedimensionaal, grappig of ze boden pakkende achtergrondverhalen. Ik genoot ervan om gewoon door de stad te lopen en met zoveel mogelijk personages te praten, wegens het plezier dat de dialogen gaven.

Voor het merendeel van de game is er niet een duidelijke focus, maar dat is juist waar de charme lag: je bent een tijdelijke bezoeker van het leven van Mae, waarin je een goede indruk krijg van het dagelijkse leven in de stad. Ik vond het leuk om dingen te doen zoals pizza eten met vrienden, herrie schoppen of praten met burgers om te horen hoe het er met hun voor stond. Naast het verhaal heb je ook de optie om een muziek minigame te doen of om een soort top-down actiespel te spelen. Hoewel ik weinig belangstelling had voor de actiegame bood het een geinige afwisseling van het dialogen volgen. De muziekstukken vond ik daarentegen erg leuk om te doen en ik merkte bijna elke dag er gebruik van te maken. De nummers waren leuk om naar te luisteren en het kon leuk zijn om te proberen een nummer foutloos te spelen (de laatste was zelfs heel uitdagend), zelfs al kreeg je geen score voor je prestatie.

Vreemd genoeg waren juist de keren dat de game besloot om een doorlopend probleem aan te kaarten mijn minst favorieten momenten. De droomlevels waarin je met Mae een muzieknummer moet aanzetten bestonden uit eentonig heen en weer lopen in een groot gebied, zonder dat er qua verhaal vooruitgang leek te komen. Visueel erg mooi, maar inhoudelijk deed het me weinig. Ik weet ook niet hoe ik me over het einde moet voelen. Ik was erg geboeid wat er ging gebeuren wegens de mysteries, maar inhoudelijk leek het allemaal af te wijken van waar het verhaal zich merendeel van de tijd op focust. Alsof je plots in een ander verhaal sprong. Het voelt als een einde dat ik misschien meer ga waarderen als ik de game zou herspelen of als ik me verdiep in meer uitleg. Voor nu ben ik er iig onverschillig over.

Night In The Woods is een topgame die voelde alsof ik een goede serie aan het kijken was. Een fijn verhaal met sterk geschreven personages, mooie vormgeving en passende muziek. Het einde deed me minder dan gehoopt, maar dat weegt uiteindelijk weinig tegen alle uren aan plezier die eraan voorkwamen.

4/4,5*

avatar van Jordy
2,0
Voor mij helaas te weinig een game, en teveel een (te lange) film waar je grotendeels bezig ben met om conversaties door te klikken. Ondanks dat de personages en onderwerpen best goed geschreven zijn, moest ik moeite doen om het uit te spelen.

avatar van Finidi
3,5
De eerste keer dat ik deze game speelde was in april 2018. De eerste uurtjes was ik zeer onder de indruk, van de dialogen, van de sfeer, van het geweldige stadje, van het doelloze zwerven door de stad. In die tijd was ik net een paar maanden geleden afgestudeerd, en druk op zoek naar een baan. En da’s natuurlijk ook het moment waarop je gaat denken ‘maar wat wil ik nou eigenlijk?’. Ideaal moment om deze game te spelen, want dat is precies het gevoel waar deze game over gaat.

Desondanks heb ik de game toentertijd niet uitgespeeld. Het middenstuk van deze game is namelijk behoorlijk zwak, vind ik. De routine sluipt er al snel in, zelfs al doe je nog zo alsof Mae geen doel heeft in ’t level. Elke dag is wakker worden, met mams praten, beetje door de stad banjeren op zoek naar nieuwe dingen, naar de vriend/vriendin gaan met wie je die dag wil rondhangen, om ten slotte laat thuis te komen en met paps te babbelen. En de wise-ass tieners in de game zijn wel goed geschreven, maar irriteerden op ’n gegeven moment toch. De droomlevels met de tergend trage loopsnelheid en het vervelende gezoek naar de volgende muzikant; ’t was ergernis op ergernis stapelen op ’n gegeven moment.

En toen vond ik een baan en heb ik de game niet uitgespeeld, eventjes geen tijd en toen geen zin om er naar terug te keren. Maar het bleef wel op m’n lijstje staan om ooit weer te spelen.

Dit jaar in mei ben ik geopereerd aan m’n oor, wat betekende dat ik een behoorlijke tijd aan het herstellen was. Ideaal moment om een game te gaan spelen die weinig input vergt en een sloom tempo heeft waar je de vorige keer op bent afgehaakt, want je zit toch als zombie achter de computer te hangen als ’t even lukt. Er wordt toch niks anders van je verwacht.

En ook dit keer merkte ik weer dat de eerste uren ijzersterk zijn, maar dat er daarna wat sleur in komt. Aangezien ik dit keer niks beters te doen had nu wel doorgezet tot het einde, die niet helemaal was wat ik ervan verwacht had en een tikje out there.

Een emotionele game, die veel gevoel bij me los maakte (wat ook wel te merken is aan de persoonlijke noot in de recensie), maar die ik uiteindelijk minder waardeer dan ik zou willen.

3,5/5 (tegen de 4 aan).

Gast
geplaatst: vandaag om 00:10 uur

geplaatst: vandaag om 00:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op GamesMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.