menu

Crash Bandicoot N. Sane Trilogy (2017)

mijn stem
4,00 (23)
23 stemmen

PlayStation 4 / Nintendo Switch / Xbox One / PC
Platform
single player

Ontwikkeld door Vicarious Visions
Uitgegeven door Activision

N. Sane Trilogy is een verzameling van remakes van de eerste drie games in de Crash Bandicoot serie; Crash Bandicoot, Cortex Strikes Back en Warped. Net als in de originele games maak je als Crash Bandicoot gebruik van spring en draaitechnieken om je vijanden te verslaan. Dit alles om de kwaadaardige Doctor Neo Cortex en zijn vreselijke plannen te dwarsbomen. De games zijn volledig opnieuw ontworpen met high-defenition visuals en audio - en de klassieke gameplay blijft behouden! Daarnaast beschikken de drie games nu ook over nieuwe menuopties, zoals een pauzefunctie, checkpoints en automatische save-functie.

Trailer

https://www.youtube.com/watch?v=r5yAjgP2vnM

Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.

Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat GamesMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe GamesMeter met je privacy omgaat.

zoeken in:
Ulysses
Toch wel één van de games waar ik het meest naar uit keek. Vroeger eindeloos veel uren gestoken in deel 2 & 3 en zijn in mijn herinnering nog steeds mijn favoriete platformers. Al zelfs moet ik er wel even bij vermelden dat ik niet veel Mario games gespeeld heb, maar daar komt binnenkort verandering in.

Sinds maandag al vele uren in deze gestoken gehad. Warped heb ik ondertussen al uit en Cortex Strikes Back loopt tegen het einde aan. Ik ben erg tevreden van deze reboots, het is en blijft de gameplay van vroeger maar in een erg mooi modern jasje gestoken. Grafisch is er erg keurig aan gewerkt geweest en ook de soundtrack klinkt beter dan ooit.
Leuke features zijn vooral dat je ook kan spelen met Coco en de autosaves.

Heerlijk om deze nostalgie nog eens te herbeleven.

avatar van Maarten0402
Heel vet dat deze ook op PC komt. Heb hem al aan mijn Steam wishlist toegevoegd.

Ik heb deel 1 van deze trilogy bij mijn broer op de PS4 gedaan. Ziet er echt stukken beter uit dan de originele. Vooral voor deel 2 ben ik benieuwd. Ik heb het origineel van deel 2 mogen lenen, maar vind deze echt het minst fijn spelen van de drie. Hele rare bugs tegengekomen en het perspectief vind ik hier ook raar. Het is lastig te zien op welk moment je moet springen en dit probleem had ik minder bij deel 1 en 3 (originele delen). Dus hopelijk hebben ze dat opgepoetst in deze N. Sane Trilogy.

avatar van Banjo
Het is best apart dat een Crash Bandicoot op een Nintendo console uit komt..
Op de Ps1 had je toen Tomb Raider, Resident Evil, en Crash Bandicoot dat waren typische Sony spellen.
Toen was de strijd ook heftiger, wat betreft de exclusieve spellen op een console. ik ging daar helemaal in mee...

avatar van Maarten0402
Ja op de Switch wel apart, maar goed tijden zijn veranderd. Op PC doen dit soort platformers het goed. Resident Evil is ook al lang op PC beschikbaar. De oude versies al. Net als Silent Hill. Niets nieuws onder de zon dus.

Mensen vergeet niet dat er zo nu en dan nieuwe levels worden klaargezet voor download. Er zijn al 2 nieuwe levels. Te weten Stormy Acent (het moeilijkste Crash level ooit) en Future Tense. Ze zijn te vinden in de Play Store. Er is ook een trailer klaargezet met de eerste 3 Spyro in de remaster stijl net als Crash. Spyro Ignited Trilogy komt 21 september uit.

avatar van Confusie
4,5
Om even op eerdere berichten in te haken:

Crash en Nintendo troffen elkaar 10 jaar terug ook al eens, echt revolutionair is dit dus niet te noemen.

Sterker nog:

In z’n totaliteit over de gehele linie geheel helemaal niet zelfs.

Overigens wel redelijk een moetje op de Switch voor mij deze.

Hebbon.

Voordeel:

Je hoeft niet te gaan zitten wachten tot ie afprijst.

Dusss.

Waar wacht je nog op dan.

avatar van Julian McArthur
4,0
Tof spel maar voor mij persoonlijk ligt de moeilijkheidsgraad van sommige levels te hoog. High Road bvb... wtf... en om platinum te gaan moet je bereid zijn om er mentaal volledig onderdoor te gaan.

avatar van Pepino
4,0
Julian McArthur schreef:
Tof spel maar voor mij persoonlijk ligt de moeilijkheidsgraad van sommige levels te hoog. High Road bvb... wtf... en om platinum te gaan moet je bereid zijn om er mentaal volledig onderdoor te gaan.

Heb bij bepaalde levels ook enorm lang vastgezeten, totdat ik switchte naar een personage waarvan de snelheid het maximum is. Daarmee haalde ik toch moeiteloos de rest van de trofeeën. Misschien helpt deze tip?

avatar van Finidi
4,0
Een klassieker die ik vroeger nooit gespeeld heb, want we hadden geen console. Wel mochten we af en toe de PS1 lenen van de buren, en daar zat wel Crash Bash op en dat was geweldig toen. Er is dus wel een stukje Crash nostalgie, waardoor ik deze game ben gaan checken.

Uiteindelijk is het gewoon een erg vermakelijke, erg solide platformer. Wat ik wel interessant vond, is dat Crash 1 verreweg het moeilijkste is (zelfs als je Stormy Ascent negeert). Daar is het puur platforming, puur 2d platforming, weinig extra moves. Doordat er weinig moves zijn en geen variatie in de vorm van de levels, is de manier waarop ze de game interessant kunnen houden de moeilijkheidsgraad, denk ik. In Crash 1 moet je daardoor veel preciezer zijn in je bewegingen. In deel 2 en 3 heb je meer moves (sliding, en meer variatie in de levels (op een ijsbeer rondrennen, op een motor rondrijden, in een boot, en zo nog een paar). Deze game zijn ook een stuk makkelijker om de levels te doorspelen, en ook om de speedrun relics te krijgen.

Stormy Ascent 100%’en was een bitch, maar het is uiteindelijk gelukt.

4/5

SeptuSword
Net even voor de gein opgestart op de PC. Had met de release de PS4 versie gekocht.. maar humblebundle had mij toendertijd verwent. WAUW! 60 FPS, motion blur uitzetten, de game speelt zoals het zou moeten. Heb er zin in!

avatar van Fonzzz002
3,5
Fonzzz002 (crew)
Plezier met een boel frustratie. Crash Bandicoot is altijd een prettige platformreeks geweest: soepele besturing (voor het grootste gedeelte), korte levels die je gemakkelijk tussendoor kan doen, niet te makkelijk of te moeilijk. Beginners kunnen er plezier aan beleven door de gebalanceerde moeilijkheidsgraad van een standaard level, maar probeer alle dozen te raken of andere optionele items te verzamelen, en plots word het heel uitdagend voor de ervaren platformspeler. In principe hoef je alleen te springen en aan te vallen om door een level heen te komen, maar de games weten je telkens met iets nieuws uit te dagen. Dit kan door vijanden met ander gedrag, nieuwe obstakels, nieuwe stage gimmicks of (wat in de vervolgen voorkomt) nieuwe moves. Hierdoor voelde geen 1 level hetzelfde en brachten ze altijd voldoende vernieuwing met de vervolgen.

De grootste verbeterpunten (buiten graphics) zitten geheid in het eerste deel. Ditmaal is het save systeem aanzienlijk verbeterd en de besturing zit over het algemeen prettiger in de vingers. Waar ik bij het origineel opgaf kon ik hier motivatie vinden om door te blijven spelen. Verder ziet de game er kleurrijk uit met energieke animaties, goede mixen van catchy tunes en zelfs 2 pittige extra levels om oude spelers iets nieuws te bieden. Dit maakt de N. Sane Trilogy zonder twijfel de beste manier om deze games te spelen.

Toch zit het allemaal minder prettig in de vingers dan ik me herinner. Diepte inschatten kan een serieus probleem zijn door de camera en de stage gimmicks waren eerder irritant dan een leuke toevoeging: de jetpack, ijs levels, waterscooter levels, motor levels.. de besturing werkt gewoon niet prettig meer zodra je Crash van zijn gebruikelijke platforming weghaalt. Hoe het mensen lukt om time trial te halen op de waterscooter, zonder door te draaien, is mij een raadsel.

Een ander aspect dat me stoort is hoe je optionele items verzameld: je moet alle dozen breken in een level, maar dit is in een aardig deel van de levels niet mogelijk. Het kon heel vervelend zijn om voor alle dozen te gaan, allerlei levens te verliezen in een poging ze te breken, om vervolgens te zien dat een zijpad nog niet vrij is. Je speelt de zijpaden vrij door alle dozen te breken in andere levels, maar er is nergens een indicatie van waar je moet zijn (of in welk level je paden vrijspeelt als je wel alle dozen vind). Nu word er van je verwacht om levels meerdere keren door te spelen in de hoop dat de extra paden wel toegankelijk zijn.
In sommige levels heb je de keuze tussen 2 paden, maar je moet wel de dozen breken in beiden paden om de extra items te halen. Om dit te doen moet je op een onpraktische wijze de game spelen zoals ie niet bedoeld is: via het andere pad proberen terug te lopen.

Het gebeurde te vaak dat ik plezier had, waarna het omsloeg in frustratie vanwege één van de genoemde minpunten. Crash werkt het beste als hij gewoon op de grond aan het springen is, van beneden naar boven of links naar rechts. Die momenten houden nog goed stand en die zou ik, los van de rest, een 4* willen geven. De andere aspecten waren iets te overheersend waardoor het cijfer lager eindigt.

3,5*

avatar van Fonzzz002
3,5
Fonzzz002 (crew)
Finidi schreef:

Stormy Ascent 100%’en was een bitch, maar het is uiteindelijk gelukt.


respect! Ik verloor maar liefst 60 levens om het één keer te halen en wilde het daarna niet eens meer proberen.

avatar van Finidi
4,0
Fonzzz002 schreef:
Een ander aspect dat me stoort is hoe je optionele items verzameld: je moet alle dozen breken in een level, maar dit is in een aardig deel van de levels niet mogelijk. Het kon heel vervelend zijn om voor alle dozen te gaan, allerlei levens te verliezen in een poging ze te breken, om vervolgens te zien dat een zijpad nog niet vrij is. Je speelt de zijpaden vrij door alle dozen te breken in andere levels, maar er is nergens een indicatie van waar je moet zijn (of in welk level je paden vrijspeelt als je wel alle dozen vind).


Herinner ik me dit verkeerd? Ik dacht dat het zo was dat je gekleurde gems moest verkrijgen om naar de zijpaden te kunnen. Die gems kun je dan wel krijgen door alle dozen te krijgen, en dat werd dan vaak op 't laadscherm van het level weergegeven. En bij deel 2 of 3 staat me ook nog iets van bij dat je het kon zien op de UI van het level vóór je het level in gaat. Maar goed, weet dit niet allemaal meer 100% zeker en het is sowieso niet ideaal.

Fonzzz002 schreef:

respect! Ik verloor maar liefst 60 levens om het één keer te halen en wilde het daarna niet eens meer proberen.


Haha, ik heb het level voor het eerst gehaald op 25 december 2018, en pas op 28 oktober 2019 de speedrun. In 2018 raakte ik ook gefrustreerd en heb toen 't spel een poos weggelegd, maar toen ik met deel 2 en 3 bezig was een nieuwe poging gedaan en toen lukte het wel!

avatar van Fonzzz002
3,5
Fonzzz002 (crew)
Finidi schreef:
Die gems kun je dan wel krijgen door alle dozen te krijgen, en dat werd dan vaak op 't laadscherm van het level weergegeven. En bij deel 2 of 3 staat me ook nog iets van bij dat je het kon zien op de UI van het level vóór je het level in gaat. Maar goed, weet dit niet allemaal meer 100% zeker en het is sowieso niet ideaal.


Als dat zo is dan is het een blunder van mijn kant en heb ik een soort hard mode gedaan Haha.

avatar van Fonzzz002
3,5
Fonzzz002 (crew)
Heb het nog even bekeken. Er zijn indd hints in de laadschermen van de levels (zat meestal op mijn mobiel tijdens de laadschermen) zoals "get the red gem somewhere else", wat je een duwtje in de juiste richting geeft. Ik zat echter te hopen op iets meer concreets, zoals een icoon dat aangeeft of de extra route inmiddels beschikbaar is. Op die manier kun je van tevoren zien of het zin heeft om voor alle dozen te gaan, of dat het niet mogelijk is ze allemaal te krijgen. Ik hoop dat dit een puntje is dat ze in de nieuwe Crash gaan meenemen.

5,0
Vanaf me jeugd zijn dit 1 van mijn favoriete games. speelde het voor het eerst toen ik vier was (wat gaat de tijd toch hard ) deel 1 was toen echter te moeilijk in die tijd. Deel 2 en 3 kon ik als mijn broekzak.

Dit is eigenlijk hoe een spel heruitgebracht dient te worden. Wat een aparte gewaarwording om deze games met mooiere graphics te spelen.

Deel 1 is veruit het moeilijkste , sommige stukken gaan zelfs richting het oneerlijk toe. Toch als je door weet te zetten krijg je een frustrerende game terug maar die toch geweldig is . Het geef je echt een voldoening wanneer je na dertig keer het uiteindelijk net wel redt. Deel 1 was ook achtergebleven nadat ik deel 2 en 3 al geplatineerd had. Na ontiegelijk veel bloed , zweet en tranen is me dat uiteindelijk gelukt. Vooral die twee levels met die bruggen zijn om gek van te worden. In deel 1 heb je ook nauwelijks moves , je kan niet sliden , dubbelspringen of andere fratsen , je kan alleen slaan en springen.
Een goede timing is vereist

Deel 2 was al beter te behappen ( mijn eerste game die ik speelde en dus mijn persoonlijke favoriet ) al die geheimen had ik vroeger zelf ontdekt want in die had je nog geen YouTube.
Het lastige aan deze game vind ik de tijd challenges( die in het orgineel niet zaten) ook vond ik bepaalde diamanten in de 5de warp room erg lastig)

Deel 3

Net als deel 2 een geweldige game die ik in mijn jeugd helemaal grijs gespeeld hebt. Vind deze game tussen het drietal ook ver uit het makkelijkste, wel heb je enorm veel afwisseling tussen de levels. De race tegen de ufo's vond ik hierbij het moeilijkste

Conclusie

Fullscore. Was elk jeugdsentiment maar zo mooi

avatar van Confusie
4,5
Dankzij de ps plus collectie ook weer eens aan het spelen. Blijft inderdaad heerlijk.

avatar van Duke Nukem
5,0
De Crash Bandicoot games zijn zo'n beetje de beste platformers die ik ooit heb gespeeld. Ik heb er uren plezier aan beleefd op mijn eerste PlayStation console. En nu zitten ze alle drie in één pack, mèt een grafische upgrade! Sommige levels zijn inderdaad nogal moeilijk en soms zelfs op het randje van oneerlijk. Het kan erg moeilijk zijn om een sprong juist in te schatten. En als je levens op zijn, dan roep je het natuurlijk uit van de frustratie.

Oude Observator
Op 19 juli 2021 begon ik aan deze trilogie. Nu ik de laatste game op de knieën gedwongen heb is het tijd om de drie reviews die ik geschreven heb te bundelen.




CRASH BANDICOOT (geschreven op 06/08/2021)


Waar ooit een donker, onbekend wolkendek heerste schijnt nu de zon mijn gemoed naar nieuwe hoogten. Talloos zijn de uren die ik in Crash Team Racing en Crash Bash gestopt heb maar de platform-klassiekers, waar het ten slotte toch allemaal mee begon, had ik nooit eerder gespeeld. Nu ik de eerste worp bedwongen heb en de smaak van victorie doorheen mijn aderen vloeit zijn Mr. Bandicoot en ik voor eeuwig en altijd onafscheidelijk. Binnenkort neem ik deel 2 & 3 tot mij, of hoe mooi anticipatie blinken kan.

Ook al kijk ik nu met enige trots op mijn avontuur terug, nederigheid blijft mijn deel. Want deze game heeft veel van mijn geduld gevraagd. Crash Bandicoot moet zich meermaals afgevraagd hebben of de gamer in kwestie suïcidaal of misschien stomdronken was. Ontploffen, in een ravijn storten, verbranden, door een laser verpulverd worden, gebeten worden door een slang, gespietst worden door booby-traps, … een eindeloze lijst aan kwellingen met de grote “K” van Knullig.

Na een schier eindeloze doodstrijd transformeerde ik echter, zonder enige waarschuwing, zonder enige aanduidbare reden. Plotsklaps sprong ik van platform naar platform alsof ik nooit iets anders gedaan had. Van toen af aan kon ik pas écht van de game genieten en bedwong ik alle obstakels relatief gemakkelijk. Uitdagingen zoals het behalen van de gekleurde gems die ik voorheen onmogelijk achtte vonden in mij plots een doortastende en onverschrokken uitdager.

Mijn favoriete level is misschien wel “The Lost City” - de setting spreekt me enorm aan (ik heb een gezonde interesse in verdwenen beschavingen) en het was ook het eerste level waarin ik een gekleurde gem haalde. Om dit te doen moet je alle kisten in het level breken, zonder te sterven. Wat heerlijk is aan de gekleurde gems is dat je daardoor geheime paden opent in andere levels, waardoor je eerdere levels kan herontdekken of zelfs steil achterover kan vallen over wat in het verborgene op u lag te wachten. Een prachtvoorbeeld is The Great Gate, dit level wordt eenmaal je de juiste gekleurde gem veroverd hebt maar liefst 2x zo groot. En in Native Fortress kan je door de wolken gekust worden, een schitterende ervaring.

In Crash Bandicoot word je beloond voor jouw volharding. Zoals eerder gezegd krijgen de levels een extra dimensie maar de grootste beloning schuilt in wat Crash Bandicoot jouw ziel te schenken heeft. Goeie games zijn niet diegene die jou clichématig als een leeggezogen zombie achterlaten, maar diegene die jou energie geven en laten transformeren. Games die jou achterlaten als een beter mens. De eerste Crash Bandicoot overwinnen was tevens een overwinning op mezelf, een onbetaalbare ervaring.




CRASH BANDICOOT 2: CORTEX STRIKES BACK (geschreven op 30/08/2021)


Cortex slaat terug. Na zijn nederlaag in de eerste game krabbelt hij terug en probeert hij Crash Bandicoot voor zijn kar te spannen. Onze held heeft inmiddels niet stilgezeten want hij heeft enkele nieuwe moves te zijner beschikking. Crash kan nu sliden, bukken en hoger springen dan voorheen. Ook is hij het berijden van een ijsbeertje machtig geworden en heeft een jetpack geen geheimen voor hem. Dit alles levert een gevarieerdere game dan de eersteling. De uitbreiding van bewegingsmogelijkheden maakt de game ook eenvoudiger - al lijkt het er ook op dat de moeilijkheidsgraad in Cortex Strikes Back sowieso een graadje lager is. Dat mocht ook wel, aangezien deel 1 soms enorm frustrerend was. De eindbaas was wel lachwekkend gemakkelijk, toch een vreemde keuze na een nog steeds vrij pittig spel.

Van de hub world ben ik geen grote fan. Ik verkies dat kleurrijke kaart die je in Crash Bandicoot 1 mocht doorkruisen boven de steriel aanvoelende warp-ruimtes. En nu we toch dit onderwerp aansnijden… ook van de ‘alternatieve’ paden die sommige levels hebben word ik niet warm. Niet in het minst omdat ik sommige geheimen nooit zou gevonden hebben zonder op YouTube te spieken, sommige zaken zijn gewoon een tikkeltje te ver gezocht. Maar oké, voorgenoemde zaken categoriseer ik onder de noemer ‘persoonlijke voorkeuren’. Wat wél problematisch is zijn de passages waarin je moet backtracken. Door de manier waarop de camera gepositioneerd is veroorzaakt het steevast problemen wanneer je moet teruglopen. En in sommige levels heb je geen andere keus dan dit te doen. Die secties vond ik steevast enorm enerverend.

Het was wel weer een enorm geslaagde game, waaraan ik veel plezier beleefd heb. Deel 2 voelt op nagenoeg ieder vlak als een upgrade van de eerste game. Ik ben benieuwd wat deel 3 brengen zal. Persoonlijk hoogtepunt van Crash Bandicoot 2: wanneer Crash door een bij gestoken wordt zwelt hij helemaal op, het resultaat vind ik echt hilarisch. De manieren waarop Crash sterft zijn sowieso altijd een beleving op zichzelf.

Mooie franchise. Dat is na deel 2 te hebben gespeeld overduidelijk.




CRASH BANDICOOT 3: WARPED (geschreven op 10/09/2021)


Na tweemaal een zure nederlaag te hebben geleden is er in Doctor Neo Cortex een soort defaitisme geslopen. Zijn eigen creatie - Crash Bandicoot - blijkt onverslaanbaar. Wanneer in ‘Crash Bandicoot 3: Warped’ de duistere godheid Uka-Uka ter hulp komt merk je op subtiele wijze dat Cortex nog weinig hoop koestert, ongeacht de machtige bondgenoten die hem in de strijd vervoegen. Het is een schitterend schouwspel en een fraai staaltje humor, iets waarin Naughty Dog wel vaker heeft uitgeblonken.

Het slotstuk van de trilogie wijkt behoorlijk sterk af van de vorige twee delen. De variatie in levels is op zijn zachtst gezegd enorm. Je springt van de Middeleeuwen naar het Oude Egypte, de Chinese muur, de prehistorie en de diepten van de oceaan. Dit is uitermate vermakelijk maar betekent ook dat er tussen de levels weinig samenhang is. De warp-room is aantrekkelijker dan in Crash Bandicoot 2 maar ik blijf fan van concept uit de eerste game: een landkaart waarover je je verplaatst - hierdoor krijg je meer het gevoel dat je daadwerkelijk een lange weg aflegt richting het einddoel. Jammer ook dat de grote variatie in het derde deel niet altijd even goed uitpakt, met name de onderwaterlevels laten qua besturing zwaar te wensen over (een euvel waarmee wel meerdere games te kampen hebben uiteraard).

Grote verandering - en wat mij betreft een pluspunt - is het feit dat je na het verslaan van een boss telkenmale een nieuw skill verwerft. Dit geeft het verslaan van een badass als Dingodile toch net dat extra beetje voldoening, aangezien er jou een beloning wacht. Iedere verworven skill maakt de game wel aanzienlijk gemakkelijker (logisch) terwijl de algemene moeilijkheidsgraad sowieso doorheen de trilogie steeds teruggeschroefd werd. Niet dat ik hier rouwig om ben, ik herinner me de frustraties die het eerste deel met zich meebracht immers levendig.

Crash Bandicoot 3: Warped is een waardige afsluiter van de trilogie. Het is ook het deel waarin Crash zich als ultieme eindbaas presenteert: hij heerst nu over land, lucht en zee. De game sprankelt, is kleurrijk, snel en bitsig, eclectisch en enorm entertainend.




Nu ik de trilogie eindelijk afgesloten heb vind ik geen enkele game er echt bovenuit steken. Iedere worp heeft zijn eigen zwaktes en sterktes. Uiteindelijk zijn het alle drie heel goeie platformers, die samen een mooi geheel vormen en stuk voor stuk kunnen gekoesterd worden om hun persoonlijke kwaliteiten.

À propos, dat Wumpa Fruit ziet er verdomd lekker uit.

avatar van Pepino
4,0
Pepino schreef:
(quote)

Heb bij bepaalde levels ook enorm lang vastgezeten, totdat ik switchte naar een personage waarvan de snelheid het maximum is. Daarmee haalde ik toch moeiteloos de rest van de trofeeën. Misschien helpt deze tip?

??? Waar had ik het hier zelfs over? Had ik mij nu vergist van Crash-game? In wat voor sferen zat ik toen?

Gast
geplaatst: vandaag om 08:18 uur

geplaatst: vandaag om 08:18 uur

Let op: In verband met copyright is het op GamesMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.