The Legend of Zelda (1986)

De eerste en het beste, van alle zelda's.
Gewoon grandioos goed.
Wist na een tijd ook alles te vinden, drankjes, geheime doorgangen alles.
een wel verdiende.
5

ik probeer deze nog te vinden om op NES te kunnen spelen.
Iemand een gouden tip voor mij om deze spel te vinden in doos en al?

Ik heb beide Zelda's nog hier.
Samen met heel veel andere beroemde spellen. (Mario 1,2,3)
Maar als ik even wacht is dat spul straks goud waard.

Waarom nog wachten als het cartridge al in het goud is?

Haha, idd.

Ahhh de allereerste echte adventure game...

The Legend of Zelda is één van de bekendste game-reeksen ooit gemaakt. En op de NES is het allemaal begonnen. Het mannetje (genaamd Link) in een groen pakje bewapend met zwaard en schild gaat op avontuur om de prinses Zelda te redden uit de klauwen van Ganon. Onderhand een klassiek gegeven geworden voor vele oude én nieuwe games.

Tijdens het avontuur groeit Link en de wereld om zich heen ook. Je vind magische wapens en in elk hoekje zit een geheim verborgen. De manier hoe dit naar voren komt in deze 23-jaar oude game voelt aandoenlijk en heel natuurlijk aan. Ik kan helemaal begrijpen dat een kind hier vroeger compleet in werd opgeslokt. Alleen de Zelda-tune ademt al avontuur en plezier!

Je komt langs bergen, rivieren, bossen en donkere kerkers. In die kerkers zitten vaak de meest vreemde wezens en je kan er niet zomaar even doorheen lopen. Een goede voorbereiding is vereist! Koop dus vooral wat magische drankjes en houdt die Heart-containers in de gaten. Je gaat ze nodig hebben...

Tijdens mijn speelsessie naar het einde toe wilde ik steeds meer dat ik deze game als klein kind had kunnen spelen. Ik ben pas vanaf de SNES en Megadrive begonnen met games en heb de NES periode dus gemist. Een gevoel van nostalgie had ik dus niet. Maar toch vond ik dit spel speciaal, en zat ik er helemaal in. Het bracht het kleine kind in me weer naar boven. Geen mooie 3-d beelden of ingewikkelde gameplay. Gewoon jij en de fantasiewereld die voor een groot gedeelte uit jouw inlevingsvermogen leunt.

Dat inlevingsvermogen speelt een belangrijke rol in dit soort (gedateerde) spellen. De kracht in The Legend of Zelda ligt dan ook in het feit dat je inlevingsvermogen gestimuleerd word. Alles is zo goed bedacht en met passie in elkaar gezet dat je vanzelf Link word en een avontuur gaat beleven. Niet veel games hebben dit talent, het op een natuurlijke manier opbrengen van een identiteit in een simpel videospelletje. Metroid Prime is trouwens ook een perfect voorbeeld hiervan. Alleen deze game komt uit 1987!!

Omdat The Legend of Zelda dit talent heeft en het daarnaast ook nog eens een verdomd leuk spel is beoordeel ik hem dan ook met *5 sterren.

Een langdurig, uitdagend meesterwerk dat zelfs nu nog zijn mannetje staat. Bedankt Shigeru Miyamoto

*5,0

Ey, compleet met je eens glimlicht Echt een meesterwerk dit spelletje. Immersief, spannend en avontuurlijk, een fijne voorproef van wat de LoZ franchise te bieden heeft goeie review!

Vrolijke 25e verjaardag

Moge deze gamingreeks nog vele geweldige delen krijgen

Een mooi eerbetoon aan de games!

Deze aan het (her) spelen op de 3ds, dankzij de E-shop

Echt jeugdsentiment dit, heerlijke game toch, zelfs anno 2012.

Samen met Mario toch wel 1 van de absolute klassiekers op de NES. Als ik mij niet vergis was dit ook het enige spel wat ipv een grijze een goude cartridge had.

Ik ga dit spel eens spelen met een walkthrough aan mijn zijde want ik weet echt niet hoe je moet beginnen. Wel frappant dat deze eerste Zelda het meest gemeen heeft met de laatst uitgebrachte Zelda. Je wordt in een wereld gedropt en je mag er lekker zelf aan beginnen. Dus eigenlijk is breath of the wild niet vernieuwend maar ging het terug naar de roots. Het heeft alleszins wel iets.

Ik merk dat ik spellen met die opzet verkies boven een meer "on rails"-ervaring. Het creëert eigenlijk direct een gevoel van avontuur en mysterie.

Op vlak van breath of The Wild wel. Dit vind ik veels te abstract maar ik merk wel andere positieve punten op die ik later misschien zal neerpennen. Hou ook wel van de games die zich tussenin bevinden. Bijvoorbeeld in Ocarina Of Time was er nooit echt een marker op je map voor side quests of items maar door te praten met npcs gaven ze je toch een pad aan dat je moest volgen. Je kon niet meteen naar de eindbaas om maar te zeggen en sommige gebieden waren gewoon verboden.

Helemaal on rails met een marker dat je moet volgen voor je volgende objective is ook niet aan mij besteed en word ik snel beu. Breath of the wild had dit ook wel maar het gros van de gameplay was toch wel het ontdekken van de shrines en dat was heel fijn om zelf te doen. Vooral de Ubisoft games hebben vaak grote werelden maar zijn gewoon niet interessant genoeg.

Pet af voor alle gamers die The Legend Of Zelda vroeger zonder gebruik van internet hebben uitgespeeld. Godzijdank zijn er vandaag de dag voor spelers zoals ik wel Walkthroughs en save slots beschikbaar en neen, voor deze game vind ik dat echt geen probleem.

De moeilijkheid ligt hem hier in hoe abstract alles is. Er wordt je helemaal niets verteld en in typische NES fashion zou het dus de bedoeling zijn om op elk scherm eens je vlammetje te gebruiken want van de 30 bomen zou er toch wel een kunnen tussen zitten waar een geheim in zit. Hetzelfde met muren en rotsen die je uiteraard moet bombarderen. Dit terzijde is de game ook op vlak van combat best pittig. De Wizzrobes (ben ik juist?) en de ridders die je enkel langs achter of langs de zijkant mag aanvallen zijn uitermate irritant maar op een positieve manier. Ze doen er alles aan om zich te keren naar jouw gezichtsveld en je neer te slaan of met een projectiel te schieten. Ongelooflijk eigenlijk hoe slim die gasten zijn voor zo een oud spel.

Eventjes stoppen met zagen nu en over naar het positieve gedeelte. Net als bij Super Mario Bros is het zalig om te zien dat deze game toch wel het fundament is voor de volgende generatie Zelda Games. De Theme blijft een klassieker van formaat en items als hartjes, medicijnen , pijl en boog, boemerang, bommen zijn ook paraat. De kerkers vind ik voor een spel uit 87 heel mooi vormgegeven. Elke kerker draagt een naam en heeft dan ook die vorm op de kaart. Naarmate je sterker wordt en de overworld wat kent, wordt het een plezier om hartjes en rupees te verzamelen om een medicijn te gaan kopen. Ook leuk dat The Lost Woods en Death Mountain al een intrede maken (inclusief doolhof en vallende rotsen).

Het enige dat wat simplistisch is, zijn de eindbazen. De plant met zijn vier hoofden en Ganon vond ik wel geinig maar de rest was iets te gemakkelijk. Ook tof dat Gohma en Dodongo hier ook zitten.

Als ik moet kiezen tussen Super Mario Bros en The Legend Of Zelda, opteer ik toch voor deze. Zelda is natuurlijk twee jaar ouder maar het zijn eigenlijk de enige NES games die ik echt ken en kan vergelijken. Mario is altijd goed in wat hij goed doet. Zorgen voor platformplezier. Zelda voegt ook al met dit eerste deel net wat meer toe door het exploreren. Nog wel op een heel abstracte en soms frustrerende manier maar toch wel eens de moeite waard om door te nemen. 4* en met zijn allen naar het tweede telg in de reeks!

Ongeopend exemplaar eerste The Legend of Zelda-spel levert 870.000 dollar op | NU - Het laatste nieuws het eerst op NU.nl


Altijd leuk om dit soort berichten te lezen dan hoop ik dat mijn collectie over 10 jaar (of zo) ook meer waard
word. Maar een spel niet uitpakken dat kan ik eigenlijk niet.. daarvoor ben ik veel te gretig.
Een goede App voor als je wilt weten wat je spellen/consoles waard zijn dan is Game eye daar heel geschikt voor en je kan al je spellen in een bibliotheek zetten.

Deze aan het herspelen ivm recente aanschaf op de GBA. Nostalgische trip en anno 2024 nog steeds speelbaar en genieten.

Zojuist The Legend Of Zelda op de GBA Micro uitgespeeld.

Wat een trip down memory lane, om deze klassieker uit ‘86 weer te hebben doorlopen.