System Shock 2 (1999)

Net uitgespeeld. De positieve en negatieve punten blijven hetzelfde. De graphics zijn helaas zeer matig waardoor een groot gedeelte van de sfeer verdwijnt. Ook is er een gebrek aan enge en moeilijke monsters om het echt eng te maken. Spannend is het af en toe wel, zeker in het begin als je per ongeluk weer zo'n klote alarm hebt getriggerd en je met 2 kogels moet proberen te overleven.

De gameplay is gelukkig wel goed, zeker in het begin moet je de juiste keuzes maken om te overleven. Later in het spel krijg je zoveel cyber modules dat het allemaal niet meer uitmaakt. Grootste nadeel is wel het spawnen van monsters. Ik heb daar doorgaans niet zo'n probleem mee maar hier grenst het aan het belachelijke. Ik heb letterlijk meegemaakt dat ik me even omdraaide in een volkomen lege kamer en dat er dan toch plotseling een enorme robot achter me stond.

Ondanks de minpunten een fraaie game met vooral een erg sterk verhaal en een erg sterke bad guy/girl/thing.

4*

Deze stond al geruime tijd op mijn 'nog spelen' lijst en ik heb hem zojuist uitgespeeld. Met een niet officiële patch die ik op internet vond kon ik hem zonder problemen in hoge resolutie spelen op Windows 7.

De game zelf is uitstekend! Vooral in het begin is het erg uitdagend en moet je vechten voor je leven, aangezien ammo schaars is en je elk schot moet laten tellen. De sfeer is geweldig en behoorlijk creepy, er bekruipt je constant een gevoel dat er een hybrid vlak achter je staat, klaar om je klap te verkopen met een loden pijp (door het soms belachelijke respawn beleid gebeurt dit ook nog regelmatig). De balans tussen de karakter upgrades (in de vorm van cybernatic modules), nanites (de in-game currency) en goodies die verstopt zijn in hoeken en gaten is perfect uitgevoerd. Je wordt naarmate de game vordert steeds sterker en kunt meer wapens en items gebruiken, maar je voelt je nooit overpowered. Ik voelde me gedwongen goed na te denken over elke upgrade die ik maakte: "wil ik mijn wapens beter kunnen onderhouden, of zal ik toch maar punten in 'Research' steken zodat ik dat ding kan onderzoeken dat ik uit de buik van die intergalactische spin heb getrokken?"

Aan het eind vond ik de game iets minder worden, ook het eindgevecht kon me niet helemaal bekoren. Echter, dit doet maar weinig af aan de uitstekende game die SS2 is!

~ Your flesh is an insult to the perfection of the digital. ~

Ik heb weleens gehoord van deze System Shock 2, voornamelijk dat het de spirituele voorloper van BioShock zou zijn. Ik heb nooit echt de behoefte gehad om hem te spelen, andere spellen kregen vaak de voorkeur. Maar aangezien ik recent BioShock opnieuw heb gespeeld en er nog veel meer dan eerst van heb genoten, was ik het aan mezelf verplicht om hem in elk geval een keer te proberen (uiteraard met visuele mods). En dat proberen werd al snel ervaren en genieten. Want ik zie inderdaad de gelijkenissen tussen de twee, vooral in hoe het verhaal wordt opgebouwd en hoe de wereld middels vrijwillig verkennen wordt vormgegeven.

Het eerste wat je meteen mee krijgt, is dat je in een ruimteschip bent omringd in een ruimte van duisternis. Alleen dat al is genoeg om je ongemakkelijk geïsoleerd te laten voelen, maar al gauw blijkt dat er ook nog eens vreemde dingen op het schip zijn gebeurd. Je was er niet bij op die bewuste momenten, maar door middel van verkennen, het beluisteren van audio logs en dergelijke ontdek je nieuwe stukjes van de puzzel. Er wordt je verder wel verteld wat je ongeveer moet doen, maar het grootste deel moet je zelf uitzoeken. Geen hints of pijltjes die je naar je doel wijzen. Gameplay is verder ook heel uitgebreid, wellicht qua animaties en dergelijke wat gedateerd hier en daar, maar niks extreem. Combat is wel wat minder flexibel dan BioShock omdat je hier als RPG zijnde natuurlijk vastzit aan de punten die je geïnvesteerd hebt.

Maar niet alles is even goed. Ten eerste zijn er geen ondertitelingen. Mijn Engels is prima, maar soms was het minder goed te verstaan door achtergrondgeluiden. Nou is dat natuurlijk niet een minpunt in de breedste zin van het woord, eerder een verbeterpuntje, maar wel een beetje jammer. Op zich gemakkelijk te verhelpen door het bericht meteen via je Log te beluisteren, want dan krijg je naast audio ook tekst te zien, maar dan is het hopen dat er geen vijanden in de buurt zijn. Daarnaast vond ik de cyberpunk muziek niet echt passen bij de thriller/horrorachtige sfeer die SS2 uitstraalt. Het klonk zo misplaatst dat ik het halverwege maar uit heb gezet. Bleek geen slechte beslissing, want daardoor ervaar je de sfeer allemaal net iets intenser.

Verder vond ik 't in het begin merkwaardig hoe snel vijanden respawnen, wat soms tot frustraties leidde aangezien je in de eerste paart uurtjes niet echt veel middelen hebt om jezelf te verdedigen of te genezen. Later leek het wat minder te gebeuren of ik schok er geen aandacht meer aan. Ten slotte eindigde het eindgevecht tenenkrommend slecht. Na het prima eindgevecht met SHODAN is er nog een korte monoloog waarna opeens blijkt dat de protagonist zijn tong nog heeft en heel laconiek reageert met "nah". Hoe kom je daarop? Hoe is dit ooit door QA gekomen? Niemand bij Looking Glass of Irrational die dacht "hey, dat past niet bij de rest van de serieuze sfeer"? Wat een stomme en bovendien heel onnodige zure nasmaak aan een voor de rest uitstekende ervaring.

+ Claustrofobisch gevoel van isolatie, druipt van de sfeer.
+ Heerlijk sinistere en interessante antagonist, goed verhaal.
+ Optionele audio logs dragen bij aan de sfeer.
+ Uitgebreid gameplay systeem met veel keuze.
+ Weinig tot geen handjes vasthouden.

-/+ Gebrek aan ondertitelingen maakt het soms wat minder goed om te verstaan.
- Uitbundige cyberpunk muziek past vaak niet bij het gevoel van isolatie.
- Vijanden in sommige delen spawnen wel heel snel, wat kan leiden tot frustraties.
- Het laatste deel van het eindgevecht is belachelijk slecht.