Red Dead Redemption 2 (2018)

Ik kwam deze ode aan de game nog tegen op Youtube:

Red Dead Redemption 2 - A Flawed Masterpiece - YouTube

Niet echt een review, vooral een vertelling van alles waar de game voor staat. Kost je een half uur, maar wel bijzonder tof. En met mooie beelden.

Na flink wat uitstellen, ga ik deze dan toch eindelijk aanslingeren vanavond. Ik voel dat ik er klaar voor ben Ergens wel blij dat ik gewacht heb, want ik las dat er pas recent een update geweest is die voor fatsoenlijke HDR zorgt. Hoe spelen jullie dit: met of zonder auto aim? Met is eigenlijk tegen m'n principe, maar zonder bij een Rockstargame werkt ook niet altijd even lekker...

Ik speel de game zonder auto aim. Schieten vanaf je paard (of een koets) is best lastig, al kun je dit verhelpen door een shotgun te gebruiken. Bij dat wapen hoef je minder accuraat te richten om de vijanden te raken. Het is ook aan te raden om veel wapenolie bij je te hebben, want de conditie van je wapens gaan namelijk snel achteruit.

Dan kun je ook nog kiezen tussen First person en Third person. Bij First Person kun je nauwkeuriger richten met name op afstand. Bij Third Person heb je een beter overzicht van je omgeving. Daardoor heeft Third Person doorgaans mijn voorkeur. Je kunt gemakkelijk tussen beide switchen trouwens, werkt volgens mij op dezelfde manier als bij GTA V.

Bewegen tijdens het gebruik van cover vind ik het grootste struikelblok in deze game. Zo is het lastig om naar een nieuwe positie te gaan nadat je dekking hebt gezocht. De controls zijn dus wel even wennen in het begin, maar met wat oefening is free aim goed te doen.

Je laatste regel benoemt het al. Mét dus. Maar dan nog moet je genoeg zelf doen in een gevecht hoor. Jammer alleen dat ze niet voor een Gears of War achtig schietsysteem hebben gekozen. Al stoort het allemaal niet hoor.

Ik vond de shoot outs niet eens een van de betere dingen van RDR2. Dit speel je vanwege het verhaal, de sfeer en de waanzinnig levendige open wereld.

Het spel kun je helemaal naar je hand zetten hoe je het maar wilt spelen. Zoals hierboven al gemeld wordt zijn er genoeg opties om aanpassingen door te voeren.

Tijdens mijn eerste walkthrough speelde ik gewoon in Third-Person, omdat je op deze manier naar mijn mening toch het beste kunt genieten van de wereld. Momenteel ben ik opnieuw begonnen in First-Person, wat dan weer zorgt voor meer voeling met het spel.
Op beide momenten zet ik auto-aim af. Dit zorgt voor een hogere moeilijkheidsgraad, maar dat hoort er hier een beetje bij. Met auto-aim spelen is naar mijn mening te gemakkelijk en verpruts ook wat het 'realiteits' gehalte van het spel.
Tot slot zet ik ook mijn aim-cursor zo klein mogelijk. Moest ik kunnen mikken via een iron sight, dan had ik hem zelfs helemaal afgezet, om het realisme in het spel zo hoog mogelijk te houden. Mikken op paarden is dan inderdaad lastig, maar ik kan me gerust inbeelden dat dit in de praktijk ook niet al te gemakkelijk is

De conclusie is in ieder geval dat je zelf je settings moet aanpassen naar wat het beste voelt voor jou. Iedereen zal je hier namelijk een andere mening op geven

Dit was eigenlijk best wel een gok voor mij, wist niet zeker of dit wel een leuk spel zou, maar goed, de reviews waren positief, dus ik heb het spel gekocht. En ik ben zeker niet teleurgesteld! Alleen het spel zelf al ziet er heel mooi uit, een lekkere grote wereld ook. ? Het verhaal is ook interessant en ik kan erg genieten van de personages! Alleen de besturing en het schieten vind ik wat minder. Maar voor de rest: top spel dit!

Dit is toch wel echt een pareltje van een game. Ik heb er lang over gedaan, maar dat kwam door een gebrek aan tijd en de enorme (maar ècht enorme) lengte/grootte van het spel en de wereld. Het is uiteindelijk ook een game waar je eens goed voor gaat zitten en rustig je tijd voor neemt; daar lijkt het voor gemaakt te zijn.
Ik heb begrepen dat sommige mensen het trage tempo een minpunt vonden, wat ik begrijp, maar juist dit rustig voortkabbelende tempo verhoogde voor mij het spelplezier en zorgde voor een heerlijk kalmerend sfeertje. Gewoon wat paardrijden in de gigantische open wereld, die er adembenemend mooi en realistisch uitziet, hier en daar een Stranger tegenkomen en verwikkeld raken in een doldwaze missie, of gewoon wat jagen in de uigestrekte wouden; heerlijk noem ik dat. Deze wereld lééft, dat is de enige manier waarop je het kan omschrijven. Ja, het is een slowburn, maar daardoor krijg je wel ook een grote voeling met de wereld, die je in weinig andere spellen zult tegenkomen (enige wat me nu te binnen schiet is het briljante The Witcher III).
Maar voor wie het tempo toch iets hoger mag, en voor wie niet zoveel geeft om het ontdekken van de gigantische wereld, is er natuurlijk nog een geweldig verhaal, dat op eigen tempo gevolgd en uitgespeeld kan worden. Ik moet zeggen dat het verhaal wel echt op gang moet komen, en ik zeker in de eerste pakweg vijftien uur meer geïntereseerd was in een spelletje poker in een saloon of een geweldige zijmissie, maar zeker rond de helft van het hoofdverhaal, wordt ook dat héél erg meeslepend. Emotioneel zelfs, op het einde. Vanaf chapter 4 wil je eigenlijk in een ruk doorspelen tot het einde. De personages maken dit verhaal ook tot wat het is. Arthur is een fantastische protagonist, maar elk personage van de gang, of toch bijna elk personage, brengt iets moois met zich mee, en je leert de meeste ook echt kennen door middel van vele missies. Dutch's verval in waanzin, tot hij op het einde een full on villain is, is verhaaltechnisch zeer sterk geschreven.

Ik heb hier echt enorm van genoten, en ik ga zeker af en toe nog eens terugkomen om nog wat zijmissies af te werken en gewoon nog wat te genieten van deze ultralevende, sfeervolle wereld. En nee, niet alles is perfect (dat is het nooit): sommige personages van de bende worden en blijven onderbelicht en zeker in het begin is het groot aantal personages overweldigend. Ook waren sommige missies in de eerste helft van het spel wat repititief (ga daar naar toe, schiet iedereen dood, keer terug naar kamp, repeat). Ten slotte vond ik het jammer dat je na het verhaal niet meer met Arthur kon spelen. Maar dat is eerder persoonlijk.
Zoals ik al zei, geen enkele game is volledig perfect, en RDR2 komt maar zo dicht in de buurt als mogelijk is.

Zeer dikke aanrader, en een verdiende 5*.

Keurige review, goed geschreven ook! Hoewel ik het een waardeloos spel vond, ben ik blij dat anderen er wel van hebben genoten ☺️

Misschien komt ie ook naar de Switch (het zo me niks verbazen).


Did Red Dead Redemption 2 Just Leak For Nintendo Switch? - YouTube

Voor mij het beste spel ooit gemaakt. Halfje er af voor dat chapter systeem. Een aantal missies en trophies kan ik op mijn buik schrijven omdat ik niet alles keurig had afgerond voor het volgend hoofdstuk begon. En de vrijheid om te kiezen wat je doet is nou net zo belangrijk in een open wereld. Maar verder benadert het spel voor mij de perfectie.

Beste spel ooit gemaakt echter geef je 6 games een hoger cijfer?

Game ziet er likkebaardend lekker uit, de vibe van het wilde westen is geweldig en het verhaal is fenomenaal. Het begint wat traag maar je moet het de tijd geven, en alleen spelen als je minimaal 2 uur de tijd hebt.

Ik heb hier nu zo’n zeven/acht uur in gestopt, totdat vier zaken mijn aandacht trokken: Borderlands 3 op Steam, Halo: CE, Doom Eternal en Ori and the Will of the Whisps.

Het voelt een beetje alsof je bij een hypotheekadviseur bent met wie je een akte aan het doornemen bent terwijl er vier kinderen rondom je aan het jengelen zijn. Je wilt die ellenlange akte goed in je opnemen, maar kind 1 roept dat hij liever gaat rondstruinen in het bos, kind 2 gilt dat hij heel de dag tekenfilms wil kijken, kind 3 wil schreeuwerige sciencefictionfilms zien en kind 4 wil gewoon demonen terug naar de hel knallen.

Dan bezwijk je toch. Ben doorgaans niet vies van trage zaken. Maar als er vier interessante games zich op korte termijn aan mij gaan opdringen, ben ik geneigd om deze 110 gigabyte aan sfeer en filmisch realisme maar even te laten voor wat het is. Qua realisme gaat dit me misschien ook wat te ver.

En misschien liggen dit soort games me momenteel even niet. Met een vriendin, een kind en een drukke baan vind je niet frequent genoeg de tijd om je volledig door de sfeer te laten absorberen. Dan kies ik liever voor wat vlottere gameplay. Dus wat mij betreft geen kwaad woord over RDR2, maarre... Neuh.

Herkenbaar! Al liggen grote games me nog wel, mits ze leuk in korte bursts speelbaar zijn Ik wil met elk uur dat ik er insteek wel een gevoel hebben dat ik iets van progressie heb geboekt ofzo, om dezelfde reden laat ik deze ook voor wat het is momenteel!

Dankzij Game Pass zoals Ajax&Litmanen1 meldt, ben ik maar aan deze game begonnen. In 1 week uitgespeeld, heb nog nooit een game van 40 uur lang in 1 week uitgespeeld.. Ik was helemaal 'hooked'. Juist in deze tijden en ook met mijn privé omstandigheden is RDR2 zo'n fantastische ontsnapping van de buitenwereld. Het langzame is juist wat de game zo immersief maakt. Koptelefoon op en genieten maar.

Arthur is geweldig, een vent dat bestaat uit 1% water en 99% testosteron. Ook de chemie tussen Arthur en John Marston was erg goed uitgewerkt. Dutch ook zo fantastisch ontwikkeld personage. Gek genoeg is het avondje stappen met Lenny in Valentine mij het meest bijgebleven om 1 of andere reden.

Ben direct begonnen aan deel 1.