Red Dead Redemption II (2018)

Zit nu op 60%. Heb net in een luchtballon gezeten om te kijken waar John gevangen wordt gehouden. Om daarna samen met Sadie (een vrouw naar mijn hart) een aantal O'Driscolls dood te schieten. Ben blijkbaar ook doodziek (tuberculose). Dat was wel een verrassing.

Het gedeelte in Guarma was top, maar ben blij om weer op een paard te zitten op het vaste land. De muziek als je naar het nieuwe kamp rijdt was wel een kippenvelmoment. Heb het alleen daarom al rustig aan gedaan.

#verylatetothegame

Hallo allemaal,

Tja, Rockstar... ik heb veel GTA's gespeeld, eveneens Canis Canem Edit als L.A. Noire. Leuke games, zeker wel; maar nooit ben ik erin geslaagd om ze effectief uit te spelen. Ik weet niet, vaak werd ik gewoon te overweldigd van de mogelijkheden en details die je als speler hebt, wat voor anderen net een enorm pluspunt is, maar mij eerder afschrikt. Ook de verhalen/personages konden mij niet altijd bekoren.

Maar kijk, omdat deze discussie een tijdje terug op Far Cry 6 ook ging omtrent hoe goed de Rockstar-games zijn, besloot ik deze RDR2 (5 jaar na release) toch een kans te geven.

Momenteel ben ik net bij Chapter 4 beland en ik ben zeker van plan om verder te spelen. De visuals zien er adembenemend uit en het verhaal boeit mij deze keer wel. Leuke personages ook!

Maar ja, de eerste speeldagen schrikten mij toch weer af. Die eindeloze mogelijkheiden en details, zoals dat je underweight of overweight kan zijn, tot verschillende kruiden die je moet zoeken waar je nieuwe middelen mee kan maken, tot olie om je wapens weer mee op te lappen, tot een spul dat je moet hebben zodat je geen lichaamsgeur hebt, wat dan weer goed is bij het jagen; tot zelfs het aanpassen van je kogels. Yikes, opnieuw de typische Rockstar overweldiging.

Die nieuwe mogelijkheden zorgden er ook voor dat ik vaak de missies louter speelde, maar eigenlijk geen idee had wat ik precies deed. Uiteindelijk heb ik maar een beginners guide op YouTube gevonden en, ondanks de twijfel en schuldgevoel of zoiets niet valsspelen was, ben ik toch blij dat ik dat gedaan heb. Ik speel de game nu met meer zekerheid en plezier.

Bepaalde dingen blijf ik wel raar vinden... Waarom zie je de objectives pas nadat je de missie voltooid hebt? Alsook: mijn Honor Meter veranderde nooit, ondanks dat ik meehielp in het kamp, geld doneerde aan mijn team als goede doelen en daklozen, en ook crapuul wegjoeg van weerloze dames. Het was pas in Chapter 4, wanneer ik in het nieuwe kamp hout hakte, dat mijn meter plots enorm naar rechts schoof. Huh?

Ook kwam ik wat bugs tegen, zoals Arthur die in de koets bleef zitten terwijl hij eruit had moeten stappen, of een cutscene die pas na 2 minuten geactiveerd werd. Maar goed, details details.

Ga ik de storyline uitspelen? Waarschijnlijk wel, wat meteen dan de eerste uitgespeelde Rockstar game gaat zijn (GTAIV deed ik met cheatcodes, die telt niet). Het viel bovendien op dat de game vrij gemakkelijk is als je de objectives negeert. Ga ik voor de 100%? Hmmm.... ik denk het niet. Je kan Ubisoft dan wel afbreken, maar die games zijn toch een stuk simplistischer wat je personages en keuzes betreft, en vreemd genoeg kan ik zoiets net meer omarmen.

Al dat gedoe wat betreft olie, lichaamsgeur, het oplappen van je wapens en kogels, overgewicht of ondergewicht etc. Daar heb ik allemaal niet op gelet. Ik moet ook zeggen dat ik niet jaag. Ik zit op m'n paard om naar een volgende missie te gaan, ik zie een hert of een konijn, en ik schiet het dood.

Ik zit nu op 70% (heb net met John een brug opgeblazen), en ik heb in die 40/50 uur dat ik het spel nu speel ook totaal niet gelet op m'n wapens. Ze deden het altijd, en ik had altijd genoeg kogels. Ik heb ook niet gelet op m'n gewicht. Ik koop genoeg eten en let op m'n 'health bar'. Genoeg slapen en goed eten. En goed voor m'n paard zorgen uiteraard.

De zijmissies zijn leuk, maar ik doe ze niet allemaal. Als ik een vraagteken op de kaart zie ga ik er ook niet gelijk op af. Er staat sinds chapter 2 al een witte vlek met een naam op de kaart om iemand te helpen met zijn foto's (Albert Lingdon volgens mij), maar na één keer hem helpen vond ik het wel genoeg .

Ik had weinig problemen met een aantal van die zaken. Af en toe wat olie kopen en je gun poetsen is wel noodzakelijk, maar dat heb je snel gedaan. Maar dat van je lichaamsgeur, geen idee. Nooit gedaan. Maar ik heb ook niet echt gejaagd op een paar keer na. De game is al groot genoeg met de hoofdmissies en de side missions.

I guess, I… I’m afraid.

Na een tergend langzame en idioot saaie start van ongeveer een uur of twee mag je eindelijk je gang gaan in de grote, wijde wereld. En die wereld ziet er schitterend uit. Grafisch gezien is het pure pracht en praal. In mijn bijna 70 uur ben ik zúlke ontzettend mooie en diverse omgevingen tegengekomen, die bovendien ook nog eens enorm rijk aan detail zijn. Op deze immense schaal is RDR2 veruit de meest grafisch geavanceerde en ambitieuze game die ik ooit heb gespeeld. Uit m’n hoofd gezegd komt op deze schaal alleen Elden Ring dichtbij, maar RDR2 oogt indrukwekkender – vooral omdat deze een jaar of 4 eerder is uitgekomen.

Dan mag je spelen en de eerste indruk is… wat voelt alles traag aan. De besturing an sich is traag, alsof Arthur net uit het water komt en er halters aan hem vastzitten. De ouderwetse en typisch Rockstar control schemes maken het er niet beter op. Een knop indrukken om te rennen en zelfs te tappen om te sprinten is gewoon slecht. Al helemaal in 2018. Los van de besturing lijkt het erop alsof alles is ontwikkeld om zo veel mogelijk dingen zo langzaam mogelijk te maken. Een poging tot realisme of simpelweg een ‘trucje’ om alles achter kleine laadschermpjes te verstoppen? Geen idee. Maar vrijwel alles gaat gepaard met kleine cutscenes hier en daar, van het villen van dieren tot het plukken van planten, en noem maar op. Doet me denken aan een uitspraak die de CEO van Take-Two recent deed, dat ‘ie liever wil dat de waarde van games gekoppeld wordt aan de speelduur. Nou, doe maar niet, als Rockstar hiermee de speelduur van hun games wil opkrikken.

Daarnaast is de missiestructuur- en progressie ronduit bagger. Rockstar lijkt zich op dat gebied echt nauwelijks te hebben ontwikkeld sinds het PS2-tijdperk (GTA 3, Vice City en San Andreas). Het merendeel van de missies is samen te vatten als volgt: startpunt (vaak kamp), rijd ergens heen met je paard, de lange rit ernaar toe wordt vaak opgevuld door een briefing van je crew, arriveer op be-stemming, doe iets, shit gaat scripted verkeerd, schietpartij, keer terug naar kamp. Van de 100 ofzo missies ben ik zeker wel een dozijn geweldige missies tegengekomen, maar het merendeel is zo hersendodend. Doet ernstig afbreuk aan de memorabele personages en het op zich wel interessante verhaal.

Verder heb ik het gevoel dat het hele Honor-systeem ontzettend oppervlakkig en slecht uitgewerkt is. Op het unlocken van een aantal optionele Honor-missies na verandert er naar mijn gevoel nauwelijks tot niets aan het hoofdverhaal. Nog even los van de geweldige karakterontwikkeling die Arthur doormaakt, heeft je Honor geen enkele invloed op hoe hij reageert in het hoofdverhaal. Ook heb ik meerdere malen gehad dat ik ergens getuige was van een misdaad en ik als goeierik probeer daar natuurlijk iets tegen te doen. Of ik ben net te laat: Honor omlaag (wat überhaupt al nergens op slaat), of ik handel af met de agressor: ook Honor omlaag, waarna ik ook nog eens een bounty om de oren krijg. Zelfs geweldloos is geen optie, want ik heb al een aantal keer geprobeerd de agressor met m’n lasso te pacificeren en als een goede burger af te leveren aan de sheriffs. Maar dat wordt dan blijkbaar gezien als ontvoering, waardoor ik tóch weer een bounty te verduren krijg.

Al met al kan ik eindelijk zeggen dat ik RDR2 heb uitgespeeld, dat door velen gezien wordt als één van de beste games aller tijden. Maar daar herken ik mezelf absoluut niet in terug. Sterker nog, op de schitterend vormgegeven wereld en het solide schietsysteem na heeft RDR2 opvallend veel gebreken. Het verhaal is interessant, de personages zijn memorabel en Arthur maakt een geweldige karakterontwikkeling door, maar de uitwerking laat echt veel te wensen over. Als ik dan naar de ontvangst hiervan kijk (97 MC!), dan denk ik “ben ik nou gek of is de rest gestoord?”. Het antwoord laat ik in het midden.

Het antwoord ligt ook in het midden, want het is denk ik maar net hoe je een game beleeft. Een maat van me vond het helemaal niks, hij heeft me nota bene 2 dagen na release de game gratis en voor niks meegegeven!

Voor mij was het echt een meesterwerk, omdat ik helemaal opging in de wereld en alles ook op m'n dooie gemakje deed. Af en toe een missie, dan weer een stukje paardrijden om tegen een random encounter aan te lopen. Dan weer bezopen worden in de kroeg, wapentje kopen, vissen etc. etc. Op die manier werd het voor mij nooit eentonig en kon ik me totaal niet storen aan de missie structuur die jij benoemt.

Desondanks snap ik jouw minpunten wel, het heeft mij alleen niet dusdanig gestoord.

Bijzonder. Ik herken op de traagheid na helemaal niks van je kritieken in je review bij mezelf terug. Maar schijnbaar is dit een game die niet voor iedereen is. GTA van Rockstar is denk ik toegankelijker.

Mag ik vragen hoelang jij erover hebt gedaan?

Met 70 uur vind ik namelijk dat ik nog best rustig m'n tijd heb genomen om deze prachtige wereld te verkennen. Mijn regel bij dit soort sandbox games is altijd één of twee main story missies en dan even iets anders. Ik heb bijvoorbeeld alle multi-part Stranger missies gedaan die ik kon vinden, de Honor missies, alle wapens gekocht en geüpgraded, een beetje Red Dead fashion gespeeld met een volle kledingkast, uiteraard de Epiloog afgerond, en hier en daar ook de mini-games gedaan (al moet ik zeggen dat ik na drie keer vissen het wel gezien had).

Maar toch stoorde ik me echt enorm aan de gameplay loop waarbij je 80% in essentie hetzelfde doet. De wereld, personages en het schieten zelf maakten veel goed, maar zelfs dan.



Blijkbaar is dit juist wel een game die voor iedereen is, anders scoor je geen gemiddelde score van 97% en heb je ook geen miljoenen mensen die hierbij zweren. RDR2 is nou niet meteen hét voorbeeld van een cultgame denk ik zo. Dus nee, ik denk niet dat RDR2 een gevalletje ontoegankelijk is.

Ik heb er volgens mij een uurtje of 75 a 80 over gedaan, dus niet eens zo veel langer dan jij.
Dan is het misschien toch ook gewoon een smaak dingetje.

Kan de hoge score misschien ook komen doordat mensen die het fantastisch vinden de game uitspelen en dus ook een hoge score geven, maar de mensen die er niks aan vinden (en die zijn er echt genoeg) spelen dit twee uurtjes, stoppen, en geven dan ook geen cijfer.

Voor mij is dat de reden dat mijn gemiddelde hier op GamesMeter veel hoger is dan op Moviemeter. Als ik een film slecht vind na een half uur, kijk ik deze vaak toch af zodat ik een stem kan geven. Bij een game die ik na een paar uur slecht vind, stop ik en dan geef ik ook geen cijfer

Zaterdag na 65 uur en tweeëneenhalve maand eindelijk deze prachtgame afgerond. Ik kan nog ontzettend veel ontdekken (zit pas op 77% qua volledigheid), maar ben nu wel toe aan iets anders. Red Dead Redemption 2 is een spel dat niet snel overtroffen zal worden qua meeslepend realisme. Realisme is uiteraard fijn in dit soort spellen, maar het kan ook snel saai worden. Niet in RDR 2. Alles ziet er schitterend uit, de personages zijn sterk uitgewerkt, de voice-acting is subliem en de missies zijn leuk om te doen.

Niet alle zijmissies zijn interessant, maar op een gegeven moment kreeg ik er wel een beetje handigheid in welke ik beter kon overslaan, en welke ik moest doen. Het op X drukken tijdens het paardrijden stoorde eigenlijk ook niet meer, en het schieten (met Dead Eye) ging steeds beter. Enige minpunt is eigenlijk dat ik tijdens de hele lange epiloog met John Marston er op een gegeven moment wel klaar mee was. Gelukkig was Sadie er nog (geweldig personage), maar hier begon de game wel te slepen.

Nu is het weer tijd voor wat popcornvermaak. Uncharted 2!

Brilliant moment in het spel.

How to stare down a Bear

Nog brillianter is een reactie op de video die niet door heeft dat het een spel is en in alle serieusheid begint over dat het fake is, met een getrainde beer en het al heel toevaĺlig moet zijn dat er een cameraman in de buurt is

Beste spel wat gemaakt is echt geweldig alles is perfect aan dit spel echt een aanrader