In vergelijking met het hoofdspel een ietwat teleurstellende DLC. Hij is inderdaad erg kort (zo'n vijf uur), maar wat mij het meeste stoorde zijn twee andere zaken. Ten eerste is de hoeveelheid vijanden regelmatig ergerlijk groot, waar soulsgames niet op gebouwd zijn (want je hebt weinig mogelijkheden om meerdere vijanden tegelijk aan te vallen, en vijanden doen zoveel schade dat zelfs simpele mobs in een groep al snel dodelijk zijn), waardoor die secties vooral frustrerend (in plaats van uitdagend) zijn. Met name dat stuk in het begin met die archer in de toren vond ik zeer irritant, en daar ben ik uiteindelijk maar doorheen gerend na de collectibles te hebben opgepikt. En ten tweede zijn de beloningen zeer mager. Ik deed de DLC na het hoofdspel uitgespeeld te hebben, en wat moeilijkheidsgraad betreft was dat mijns inziens een goede keuze. Maar de vijanden geven veel minder souls dan de vijanden in de late gebieden, en de collectibles zijn vaak volstrekt nutteloos in de late game (veel dingen om je wapens naar +6 te krijgen bijvoorbeeld, terwijl mijn wapen al lang op +10 zat). Het verkennen van de DLC is in dat opzicht dus helaas weinig lonend.
De eindbaas van de DLC (Friede) is inderdaad wel één van de beste van het spel (hoewel ik haar onzichtbare aanval een beetje goedkoop vond), maar op haar na is Ariandel mijns inziens één van de minst leuke gebieden van het spel, en een duidelijke stap terug in vergelijking met de main game (waar de enemy placement en algehele progressie doorgaans veel beter gebalanceerd waren). 3.25*