Tomb Raider II (1997)

Leuk vervolg, maar toch iets minder dan het origineel. Dit komt m.i. omdat ze de nadruk meer op de actie hebben gelegd en minder op het puzzelen.

TR vind ik sowieso wel leuk, maar inderdaad niet zo goed als deel 1. Ik vond die sleutels zoeken geweldig, dat kwam hier ook wel in voor, maar niet zo als bij deel 1.

3*

Inderdaad minder dan deel 1 maar zeker nog goed te spelen! Na deze werd het minder.

Vooral de speedboat levels in Venetie waren cool

4*

Vind deze juist beter dan deel 1. Mooiere locaties enzo (Chineze muur, Venetië! etc.). Heb hier hele mooie herinneringen aan, helemaal uitgespeeld samen met mijn zus en mijn ouders op de bank . Was overigens wel knap lastig!

4.5*

Lastig sowieso, maar dat vond ik ook al bij sommige stukjes uit deel I, deel II is nog moeilijker maar dat maakt het wel spannender, leuker en verslavender . Ondanks dat net als Tsjo-Wi 4,5*.

Ik ben het met TTsjo-Wi eens dat dit spel beter was dan zijn voorganger. Inderdaad de locaties en de sfeer die in dit spel aanwezig zijn zijn voor mij echt onovertroffen. Als ik terug denk aan de tijd dat ik dit spel tot in de late uurtjes speelde krijg ik alweer kippenvel.

Nr. 4 in mijn top 10

De enige delen die ik speelde uit de reeks zijn deze en het verguisde, maar in mijn ogen toch nog meevallende The Angel of Darkness.
Tomb Raider 2 was een erg leuke game waar ik werkelijk uren mee zoet ben geweest. Had nog nooit dit genre van spel gespeeld, dus het was een openbaring.

De sfeervolle muziek verdient zeker ook genoemd te worden.

Dat vind ik nou ook, echt prachtige muziek bij die Tomb Raider delen, alleen jammer dat het zo weinig te horen is. Het zijn vaak hele korte fragmentjes van een minuut of twee, vaak te horen als je een nieuwe grote locatie binnenstapt. Had toch wel wat meer gemogen.

Hoor je wel vaker van Games, jammer want zonder muziek is de Game lang zo goed niet. Het geeft je altijd dat leuke sfeertje of natuurlijk duistere sfeertje

Muziek was is inderdaad prachtig in dit spel. Ik ben nog altijd op zoek naar het muziekstuk dat afgespeeld wordt in venetië. Misschien weet iemand hier of er ergens een soundtrack te vinden is.

De Playstation-CD van deze game bevat alle soundtracks uit het hele spel + alle irritante tussenstukjes uit de oefenmode + de game zelf. Je kunt deze game dus even pindakazen als je hem niet hebt speciaal voor de soundtracks

Weet niet of je deze zoekt: http://www.nl.bol.com/is-bi...

Maar dat is de Score. Als je de Soundtrack wil is die ook verkijgbaar op bol.com: http://www.nl.bol.com/is-bi...

Weet niet of jullie het verschil weten tussen Score & Soundtrack: Score is alleen muziek zonder zangnummers, en een Soundtrack bevat beide!

Soundtracks zijn ook hier te vinden:

http://www.tombraiderchronicles.com/soundtrack/anniversary_soundtrack.html

Het eerste Tomb Raider-spel dat ik speelde en waardoor ik ook gelijk een adept-for-life door werd. Achteraf bezien zijn er sommige delen beter doordat de nadruk iets teveel op actie ligt, maar sommige levels, zoals Mariah Dorea, Tibet en Chinese Wall staan voor altijd in m'n netvlies gebrandt.

4,5.

Ook voor mij de eerste Tomb Raider die ik speelde (1998), ik heb deze inmiddels al drie keer uitgespeeld, ik vindt vooral de Venetie levels erg mooi, maar ook de levels "Offshore Rigg" en de levels op het ondersteboven liggende schip (Maria Doria) zijn erg goed.
Ik heb deze (net als TR3) vijf sterren gegeven......

5 Sterren is deze Game zeker waard! De beste van de Reeks Tomb Raiders die verschenen zijn.

Persoonlijk vind ik deze weer minder dan Tomb Raider en Tomb Raider: Anniversary. De setting sprak mij minder aan want het hele middle-of-nowhere gevoel had je hier niet echt meer. Wat ik wel lekker creepy vond waren de zogeheete "wrak" levels halverwege het spel. Vooral het level Wreck of the Andrea Doria had bijna dezelfde duistere en verlaten sfeer als Palace Midas, The Cistern en andere vergelijkbare levels. Daarnaast was TRII ook nog eens abnormaal moeilijk en zelfs bijna onmogelijk als ik terug denk aan het laatste levels met die messenwerpers en stenen krijgers.

Of het gedeelte bij de Chinese muur met al die vallen waar je in één keer langs moet zien te komen. Bij dit deel word je wel ineens in het diepe gegooid (ik wilde zeggen "voor de leeuwen geworpen" maar dat was bij de eerste TR het geval in de griekse levels). Maar het is ook vrij standaard om bij elk nieuw deel de moeilijkheidsgraad te verhogen. Dat was bij de Mega Man games op de NES ook het geval jammergenoeg. Verder vond ik dat er teveel menselijke tegenstanders in deze game waren gezet waardoor de sfeer en de magie van het eerste deel compleet verloren gingen.

Qua fantasie ging het soms ook een beetje te ver naar mijn zin bij het spelen van Floating Islands. De pluspunten noem ik dan ook even op natuurlijk: het huis waarbij je dit keer ook naar buiten kon, de toevoeging van flares en voertuigen zoals die speedboat, ratten in een wat logischer formaat (zie: de reuzen ratten in TR1), de atmosfeer in de "wrak" levels en toch ook wel weer het feit dat de locaties wat variërender zijn dan in het eerste deel. Bij buiten locaties heb je ook echt het gevoel dat je buiten bent en niet in een enorme grot met een pikzwart plafond (Lost Valley in TR1). En om niet te vergeten de optie om overal en op elk moment te saven!

PS: Weet iemand hoe het komt dat bij mijn PS versie van deze game helemaal geen T-Rexen tevoorschijn komen in dat enorme gat? Ik liet me over het ravijn heen zwiepen doormiddel van die kabelbaan en dat was het!

Deze game evenaarde deel 1 denk ik wel. Dat was lastig, maar het lukte wel.
Rondrennen bij jouw villa en je butler pesten was natuurlijk leuk haha.

De game was gewoon goed. Hier ging men verder op het uitstekende concept van deel 1. Terug de natuur in. Naar die gekke grotten, watertandende wolfen en kranige kraaien
Lara bleef weer een toppertje, de game net zo goed!
TR 1 en 2 speelden gewoon zo lekker! Ik vond het echt leuk en dat is toch het belangrijkste als je een game speelt.
Hierna ging de serie helaas snel bergafwaarts.

4*

Dat was juist één van de punten waar dit deel minder in uitblonk dan de eerste Tomb Raider. Het gevoel dat je compleet afgezonderd was van de buitenwereld en dat de nadruk meer lag op het puzzelen dan het uitschakelen van menselijke tegenstanders is juist het kenmerk van de originele Tomb Raider. De griezelige sfeer was dan weer wel aanwezig in TRII en dan met name de levels die zich afspelen in dat enorme wrak.

Voor mij blijft Tomb Raider de beste game in deze serie met Anniversary op de tweede plaats. De gebieden die zich afspelen in de mensenwereld mogen van mij achterwege gelaten worden. Het gevoel dat je er letterlijk alleen voor staat en moet zien te overleven in enorme grotten, tempels, valleien en gewelven en het opneemt tegen wolven, leeuwen en zelfs raptors blijft voor mij de ultieme Tomb Raider ervaring.

Die levels met die monniken en die yetis vind ik ook vrij geslaagd.

Je moet de 'kabelbaan' (haha) even laten voor wat het is en vanaf de richel kijken welke opties je hebt. Het gaat hier dus om het verkrijgen van de laatste secret van het level en er is dus een pad naar beneden die je moet zien te volgen. Eenmaal beneden wordt je niet getracteerd op 1, maar op 2 van die lieve beestjes! Later kun je terug naar je kabelbaan!

Het gevoel dat je er alleen voor staat is in TR2 voor mij even groot als in TR1. Want van die jongens van Bartoli heb je in TR2 ook weinig hulp te verwachten . Ik vond TR2 ten opzichte van TR1 in alle opzichten een enorme verbetering ondermeer door de afwisseling in omgevingen en de introductie van menselijke tegenstanders. TR1 was daarbij vergeleken vrij eenvormig en grauw. Maar wel met fantastische puzzels natuurlijk.

Ik kan me nog herinneren dat ik dit spel minder leuk vond dan het eerste deel. Vooral het stuk in Venetië beviel me niet zo, te veel menselijke vijanden.
Het deel in het schip maakte dat dan weer voor een deel goed (creepy!)

4 sterren

Ik vond deze ook meer dan de moeite waard, met zijn combinatie van menselijke vijanden en juist mythologische gedrochten. Het is heerlijk vergezocht en je reist letterlijk de hele wereld over. Misschien op sommige punten beter dan het origineel...?!

Aardig maar te veel een hype.

Het gevoel van isolatie was toch wat meer aanwezig in TR1 naar mijn mening. Maar dat de atomsfeer een stuk duisterder en enger was weet ik wel van wrak levels, Ice Palace en het level Floating Islands.

Vind deel 2 eerlijk gezegd leuker dan het eerste deel, zoals donkerwoud al vermelde, de combinatie van menselijke vijanden en mythologische gedrochten.

Die tijgers in het begin van spel zal ik nooit vergeten, verder een heerlijke game, speelt lekker weg.

een stuk of 10 keer uitgespeeld toen ik 10 was:P

krijgt een 4

Nu zal het waarschijnlijk weinig voorstellen maar in die tijd zat ik zowat in me broek te zeiken als ik door die tempels enz liep,was echt te spannend en lastig soms.