Final Fantasy VII Remake (2020)

Maar daar knaagt het natuurlijk een beetje, je speelt hier tenslotte niet het volledige verhaal maar slechts 1/4de of hooguit 1/3de. Het is dan ook jammer dat je zal moeten wachten op de vervolgen. (hopelijk?).

Ik zou hem vroeg of laat graag eens spelen, en niet alleen 'ter vergelijking'. Maar goed. Even kijken of ik me binnen x aantal jaren alsnog een nieuwe console haal.

Woeha, ik heb hem. Tweedehandsie, maar wat maakt het uit. Graphics zijn alvast vingerlikkend mooi. Gameplay is hopelijk verslavend genoeg.

Wat raar dat hier maar 1 mening staat trouwens.

Ik ga ook proberen een tweedehands te scoren, dit alles in het kader van duurzaamheid natuurlijk.

Kun je nou nog steeds gratis upgraden naar de PS5 versie?

was dat niet een heel gedoe? Afhankelijk of jet het spel fysiek of digitaal op PS4 hebt, en nog helemaal anders als je het via PS+ hebt gescoord. Je kunt het blijkbaar wel gratis upgraden als je de fysieke versie hebt. Maar om de Integrade episode rond Yuffie te spelen zul je toch moeten betalen.

Wat een gedoe. Da's ook een heel ding dat mij tegenwoordig een beetje tegensteekt. De diverse uitgaves in diverse prijscatogerieen en al dan niet fysiek of digitaal met gratis dit, dat, dus of zo. En is het niet kan je het eventueel later misschien wel erbij kopen als DLC. Of weer niet. (zoals bvb de drie verschillende edities van Borderlands 3 bij launch, de limited Epic only timed exclusive op PC daarbij komende etc etc).

Ik heb een disc version van de PS5. Laat nog wel weten of het me lukt met de fysieke versie van dit spel.

Betaalde DLC doe ik niet aan. Zelden de moeite waard.

je bedoelt PS4? Want PS5 is natuurlijk gewoon de Intergrade versie.

Wacht...mis ik hier iets van? Is de remake dan 'compleet'? Of volgen er nog episodes? Want ik heb het FF VII remake gebeuren even niet gevolgd maar was het niet de bedoeling dat er nog episodes of stukjes zouden volgen?

Capcom brengt remakes naar de next level. Deze remake is in 30 a 35 uur uit te spelen, maar het betreft de eerste 5 uur van het origineel. Wat mij betreft iets te overdreven. Het origineel is in ongeveer 50 uur uit te spelen. Als het zo doorgaat krijg je straks een game waar je 300 uur over doet om uit te spelen.

Integrade heeft 1 extra "episode", waar je in parallel met het hoofdspel, de acties van het karakter Yuffie speelt. Deze episode is er enkel in de PS5 upgrade, een soort van DLC zeg maar. Maar FFVII op zich is inderdaad bedoeld als een saga die over meerdere spellen gaat. Hoewel FFVII - 2 nog niet is aangekondigd, als ik het goed heb.

Ah ok. Dat verklaard het wat beter. Dacht al dat het dan wel bizar snel aan me voorbij was gegaan allemaal.

Mijn console is de PS5 disc version. Ik heb een fysiek (tweedehands) exemplaar van de PS4 versie van dit spel gekocht.

Zal dinsdag wel binnen komen, dan zal ik eens kijken of hij kan geworden geüpgraded naar de intergrade versie en of dat gratis kan. Zo niet, prima, zo wel, mooi meegenomen.

Ben wel benieuwd, het origineel maakte genoeg indruk een paar jaar geleden om in mijn top 10 te belanden.

Net even opgezocht en getest: indien je jet PS4 spel hebt, zelfs onafhankelijk van het feit of je deze fysiek of digitaal hebt gekocht, krijg je een gratis upgrade naar de PS5 versie.

Indien je echter de de INTERmission episode wilt spelen, die enkel op de PS5 te spelen is, moet je deze als DLC apart voor 19,99€ aanschaffen. Je kunt dus maw niet gratis upgraden fan FFVII Remake - PS4 naar FFVII Remake Intergrade - PS5.

Gisteren voor het eerst gespeeld. Ik heb eerst de PS4 versie geïnstalleerd en daarna via de store geüpgraded naar de PS5 versie en de PS4 versie verwijderd. Wellicht dat die eerste stap niet had gehoeven, maar soit.

Eerste indruk is dat het spel erg erg mooi uitziet (ik heb de PS4 versie niet vergeleken met de PS5 versie). Ik heb ruim de tijd genomen om alles te bekijken (behalve toen ik de Mako reactor moest ontsnappen natuurlijk). Het oog voor detail is verbluffend, één van de meest in het oog springende dingen zijn de materia die je in het Buster zwaard van Cloud ziet zitten.

Het battle systeem is weer even wennen, maar redelijk intuïtief en interactief. Er zitten in het begin al direct een paar taaie bazen (de robot schorpioen en de soldaat met schild). Nu kan het zijn dat mijn tactiek niet helemaal goed was, maar het voelde alsof ik nauwelijks voortgang maakte.

Verder uiteraard positief verrast door de muziek. Alle klassieke tunes zitten erin, maar natuurlijk voorzien van een flinke upgrade.

Ik ben benieuwd wat de rest van dit deel me gaat brengen en wat de toegevoegde waarde gaat zijn van de remake behalve mooiere graphics en voice acting.

Klein puntje van kritiek wat dat laatste betreft: die gasten blijven maar praten, net als in FFXV. Ik verlang alweer naar de stilte van FFVII op de PSX.

Nu in chapter 8 aangekomen. Heb er zo'n 13 uur opzitten.

Ik heb een beetje gemengde gevoelens. Ik heb het origineel in mijn top 10 staan, maar ben geen fan van het eerste uur, ik stapte immers pas in bij deel VIII. Ik heb het spel een jaar of vijf geleden voor het eerst helemaal gespeeld en de laatste playthrough is al een poos geleden. Ik kan dus niet helemaal op mijn geheugen vertrouwen wat de inhoud van de remake betreft.

Aan de ene kant voelt het alsof de personages waar de fans zoveel van houden nu eindelijk wat meer ruimte krijgen om wat meer van zich te laten zien, aan de andere kant voelt veel als filler.

Het probleem met moderne spellen als deze, maar ook FFXV is dat het zoveel tijd kost om een deel van de wereld te maken dat het haast onmogelijk is om een wereld te maken die écht groot aanvoelt. Die wereld wil men dan optimaal benutten door een groot deel van het spel er in te laten afspelen, dus ben je een poos zoet met side quests (hunts) in de slums en moet je 4 lampen uitschakelen in reactor 5. Als de rest van het spel op deze schaal wordt gemaakt dan vraag ik me af in welk decennium het afgerond is.

Wat me het meeste stoort is de continue stroom aan mini tutorials en Barret en Tifa die je zeggen wat je moet doen als je ook maar even de verkeerde kant op loopt, of andersom als je een verborgen schat aan het zoeken bent. Dat contrasteert enorm met de behoorlijk taaie boss fights. Air Buster en Reno zijn behoorlijk taai, zeker aangezien je niet echt kan level grinden. Oh en materia dat zich niet dupliceert als je het gemasterd hebt.

Het gevoel wat me continu bekruipt is dat ik heel erg graag het origineel wil spelen. Dat ga ik dan ook zeker doen als dit uitgespeeld is.

Vraag me wel af, of je bij deel 2 de stats en wapens van dit deel behoudt of je vanaf 0 begint.

Mijn hemel, ze hebben wel uitgepakt met Wall Market zeg!
Niet alleen hebben ze Could in drag erin gehouden, maar ook nog eens een dans scene met een openlijk homoseksueel personage. En Don Corneo is nóg sleazier dan in het origineel.

Wat wél een beetje BS is, is dat je het spel drie keer moet spelen om de de 'nines' trophy te halen.

Verder valt me op hoe veel er gevloekt en gescholden wordt in de remake. Square gaat wel echt all out met dit deel. Ze zijn ver gekomen sinds het vervangen van Holy door Pearl omdat het te 'aanstootgevend' was, of het weghalen van een tweepersoons bed omdat dat buitenechtelijke seks zou insinueren.

PS: small gripe, maar ben ik de enige die vind dat de borsten van Tifa té groot zijn?

PPS: Aerith

Ja. Borsten kunnen allen te groot zijn als mannen ze hebben. Bij vrouwen staat er geen limiet op. Overigens, als je ze 'TE groot' vind telt dat niet als een 'small' gripe.

Dan vind ik dat idee dat je het spel drie keer moet doorlopen om die trophies te halen wel een wat vervelender probleem. Hoewel...dat heb je dan sowieso bij de meeste RPG's en Open World of games met keuzemogelijkheden dan weer.

Disproportioneel groot dan?

Sowieso moet je hem twee keer spelen omdat er ook een trophy is voor uitspelen op Hard en dat kun je niet bij de eerste playthrough. Hoop wel dat dat new game+ is dan...

En wat de jurken betreft: blijkbaar is dat afhankelijk van wat je zegt en welke quests je doet.

Nu bijna door chapter 11. Ik vermoed dat ik aan het eind ga verlangen naar meer, maar dat ik zeer lang zal moeten wachten. Heb nog niet veel gehoord daarover.

Valt het einde van dit deel samen met het einde van disc 1 van het origineel?

Geen idee helaas, ik heb het tot nog toe alleen van ziens en wacht gespannen af tot volgend jaar of jaar erop wanneer ik ook een PS5 aanschaf en ondermeer deze aan de collectie kan toevoegen.

Gisteren na ca. 50 uur uitgespeeld. Ik ben daarna direct begonnen aan een replay van het origineel en dan pas valt op hoeveel Square heeft toevoegd aan content. En dan ben ik pas bij Wall Market aangekomen.

Alhoewel sommige dingen echt als filler aanvoelen, met name de 24 (of 26) quests vind ik het verder nergens storend. Gevoelsmatig krijgt het verhaal en de personages nu écht de ruimte om te ademen. Het origineel voelt bijna als een speedrun, of samenvatting. Logisch ook, vanwege de (technische) beperkingen destijds moesten ze haast wel een compromis sluiten, zeker in Midgar.

De voorbeelden zijn legio. Waar je in het origineel bij wijze van spreken twee trappen af moet dalen om bij de reactor core te komen, duurt dat in de remake veel langer (logisch ook, zo'n ding is natuurlijk gigantisch), zónder dat het langdradig wordt.

Ook de weg naar Mako Reactor 5 is langer gemaakt, je klautert over onderdekse platformen, die duidelijk niet gebruikt worden om je via een conventionele weg toegang te bieden aan de reactor. Het voelt veel meer als spionage/infiltrage. Ook de weg terug is langer, door haast eindeloze gangen met onderweg stations waar je Air Buster kunt saboteren.

Dan de val door het dak van de kerk in sector 5. Daar is een extra gevecht tegevoegd met Reno. En waar de weg vanaf de kerk naar de slums in het origineel één scherm verderop is, moet je hier écht een omweg nemen. Of de weg naar en de tour door Wall Market. Grappig genoeg is daar de zoektocht naar de jurk, parfum en ondergoed omgezet naar diverse sidequests met een leuke knipoog naar het origineel, van de kniebuigingen tot de kotsende persoon op de WC.

Al met al voel ik veel meer betrokkenheid bij de personages. Ook vind ik hoe Cloud zich aansluit bij Avalanche veel overtuigender gedaan. Hij is duidelijk een ingehuurde 'merc' die het alleen voor het geld doet en dat botst regelamatig met Barret. Maar waar Barret Cloud in het origineel vrijwel in zijn armen sluit (bij het missen van de trein al, lijkt het), duurt dat hier veel langer. Ook is duidelijk dat Wedge, Biggs, Jessie en Barret een heckte club vormen (waar in het origineel Wedge en Biggs ook ingehuurde krachten lijken).

En zo zal de lijst nog wel even door kunnen gaan, maar zoals gezegd ben ik pas bij Wall Market in het origineel.

Wat mij betreft maakt de remake de torenhoge verwachtingen meer dan waar. Waar de reboot van Ratchet & Clank volgens sommigen veel diepgang en story arc verwijderde, lijkt hier de omgekeerde route bewandeld. Je leert de personages veel beter kennen, hun motivatie, de onderlinge verhoudingen, maar ook de omvang van een stad als Midgar.

Ik verlang echt naar het volgende deel. Persoonlijk verwacht ik dat daar relatief meer in zal zitten van het origineel. No way dat ze dan weer 5 a 6 uur gameplay oprekken naar 40 a 50 uur. De episode in Midgar ging ook misschien wel té snel in het origineel, veel zaken werden als 'for granted' afgedaan. Dat is nu goedgemaakt. De basis is gelegd en de verwachting misschien nog wel hoger.

Waarom dan toch geen 5*? Op medium is het niveau goed, de boos fights zijn uitdagend en vereisen enige tactiek (met alleen maar button mashen kom je er echt niet). Maar wat dan enorm storend is, is dat je wat betreft de overige continu aan het handje wordt gehouden. Prima bij een game als Ratchet & Clank, maar op een gegeven moment hoef ik niet meer te horen dan ik het andere team moet bellen als ik in de Shinra building ben, bijvoorbeeld. Je krijgt amper de tijd om dingen zelf uit te vogelen of het wordt alweer verklapt.

Dan zijn er nog de trophies. Op hard speel je dus zonder items. Leuk voor een fan-made challenge/speed run, maar wat mij betreft te extreem om een trophy aan te hangen, zeker omdat ook nog eens alle monsters en bosses een hoger level zijn. En daaraan zitten weer tal van andere trophies gekoppeld, zoals het maxen van een wapen, alle enemy skills leren. Of bijvorbeeld de Biker Boy trophy and de 9 jurken die je moet verzamelen. Ik heb niks tegen grinden, maar niet op deze manier, zelfs al kun je de hoofdstukken los spelen. Dat maakt dat ik me totaal niet gemotiveerd voel om platimum te halen, en dat is al een poosje geleden (FFX met de 200 bliksems en de chocobo race met broken controls).

Voor dat laatste vind ik het wat flauw om punten af te trekken, immers betreft het 'extra' content, maar mijn eerste punt van kritiek zorgt toch echt wel voor wat aftrek.

Zonde, want dit spel doet echt wel heel veel goed. Het battle systeem zit dynamisch in elkaar, normale aanvallen kun je altijd plegen, speciale aanvallen moeten worden 'opgeladen'. Ik vind het wel een gemiste kans dat materia dat gemasterd is zichzelf niet cloont, maar ja.

Grafisch is het spel een plaatje (al zijn de mondbewegingen van NPC's wat raar), de soundtrack is een eerbetoon aan het origineel én het heeft een flinke upgrade gehad. En dan de voice acting. Die is ook spot on. Barret zal daarbij de grootste uitdaging zijn geweest, voor je het weet heb je met een veredelde Mr. T te maken, maar de ruwe bolster met blanke pit wordt overtuigend gebracht, evenals de happy go lucky mentaliteit van Aerith en de stoicijnse Cloud. Of Wedge, de klungel met een hart van goud.

Eén ding vraag ik me wel af, wie is nou in die 'flashback' op het eind die kerel met het zwarte haar en het Buster Sword die Cloud naar Midgar draagt? Is dat Sephiroth in zijn jongere jaren? Of gewoon een random SOLDIER?

Da's Zack Fair, Aerith's ex, die SOLDIER waar Cloud zijn personality grotendeels van had gejat. Die stierf in het origineel, maar lijkt te overleven in deze nieuwe/alternate tijdlijn... Zijn hele verhaal is te beleven in de, helaas zelf nooit gespeelde, PSP spin-off Crisis Core. Ook zijn er aardig wat nods naar de gebeurtenissen uit de film Advent Children en de novel On the Way to a Smile.

Reunion!
...en Rebirth!

Het werd frikkin tijd!

Begin 2022 heb ik mijn eerste JRPG (uit)gespeeld in de vorm van Chrono Trigger en die is me toen zo goed bevallen dat ik uitkeek naar andere klassiekers uit het genre. Final Fantasy VII behoort daar uiteraard toe volgens velen. Maar helemaal bekoren deed ie voor mij niet, met name de random encounters vond en vind ik strontvervelend.

Na een aantal uur door het origineel geploeterd te hebben, kon ik via PS+ Extra deze remake spelen. De eerste indruk was geweldig. Visueel ziet het er schitterend uit en ook het gevechtssysteem is superleuk, gevarieerd en mijns inziens een stuk beter dan het origineel. Beetje een gevalletje best of both worlds, waarin het actieve actie georiënteerde systeem wordt aangevuld met het ATB-systeem dat net dat stukje tactiek toevoegt aan het geheel. Meer dan prima. Vooral als 'Let the battles begin' draait, heerlijk! What's there not to love?

Nou, o.a. het tempo. Vaker wel dan niet ligt het tempo zo ontzettend tergend traag, vooral als je een paar uur het origineel gespeeld hebt. Segmenten van een kwartiertje uit het origineel hebben ze hier weten uit te rekken naar 2+ uur of misschien zelfs meer. Sommigen zullen dit toejuichen als het uitbreiden van content, maar ik weet niet of dat per se for the better is. Vaak gaat het om fetch quests en andere zaken die sterk neigen naar het kunstmatig uitrekken van de speelduur. Dat de personages daarnaast grotendeels eendimensionaal zijn en het verhaal niet echt trekt (op het laatste hoofdstuk na), maakt het voor mij niet beter.

In tussentijd ben ik verdergegaan met het origineel. Dat bevalt nu gek genoeg iets beter. Maar ik weet niet of ik het in me heb om het 2e en 3e deel van deze remake-trilogy te doorstaan. Op zich is het fundament geweldig, maar het tempo speelt deze remake mijns inziens echt parten.