The Witcher III: Wild Hunt - Blood and Wine (2016)

Verleidelijk en Thx voor de tip. Maar ben echt geen lezer, sterker nog, heb er echt een schurfthekel aan

In dat geval houdt the Witcher hier voor jou op zonde.

Dit was dan het laatste avontuur met Geralt.
Voor mij is The Witcher 3 en ook deze expansion het beste dat ik ooit heb ervaren op het gebied van gaming.

The Witcher 3 was het hoofd gerecht. Hearts of Stone was een klein tussendoortje. Deze expansion voelt aan als een nieuw hoofd gerecht, met uiteindelijk ook nog een heerlijk, onverwacht dessert.

Waar te beginnen? Toussaint is prachtig. De bergen, het water, de wijngaarden, zon, regen. Ik heb veel rondgereden, gelopen en bewust stil gestaan puur om de omgeving van de game in mij op te nemen en te bewonderen.

Het gebied is groot en er is weer enorm veel te doen en te ontdekken, buiten de main story om.

Er zijn leuke toevoegingen (een nieuwe Gwent-factie, de nieuwe mutations). Ook op het gebied van gear en loot veel leuke toevoegingen. Het bezitten en uitbreiden van je eigen landgoed was een geinige extra.

Ook zijn er veel nieuwe soorten monsters met serieus vervelende aanvallen en aanvalspatronen. Dit zorgt voor leuke, nieuwe uitdagingen. Bij een aantal monsters moet je echt weer even ontdekken hoe je deze kunt aanpakken.

De game bevat (zoals verwacht) grappige, leuke en humoristische sidequests. Die quest in de bank en bijvoorbeeld die met de granite stones van het standbeeld Ook zijn er een aantal leuke easter eggs. My brother gave me a sword, I named it Needle.

De main story is werkelijk waar weer fenomenaal. Vanaf de eerste tot de laatste seconde heeft de main story mij (positief) verrast. Er zijn veel leuke, verrassende plotwendingen en ontwikkelingen die je op het puntje van je stoel houden en er voor zorgen dat je de game het liefst in één zit uitspeelt.
De main story bevat een aantal heerlijke quests hoe vermakelijk was die quest met fables in het sprookjesland?! en prachtige, memorabele momenten die ook emoties te weeg brengen.

Het einde was zeer sterk gedaan. Ik had een bad ending waarbij Syanna vermoord werd door Dettlaff en ik in de gevangenis belandde. De scène waarin Geralt samen met Regis wat drinkt, zegt dat hij aan rust toe is en in de camera kijkt was perfect. Wauw. Toen ik hierna nog in mijn estate een ontmoeting met Ciri speelden mijn emoties weer helemaal op.

Alles aan de game klopt. De game blinkt uit in story-telling en het onderdompelen van de speler in een geloofwaardige wereld die uitdagende combat en bizar veel uren vermaak biedt.

Voor mij is The Witcher 3 (de hoofdgame) en deze expansion het beste dat ik ooit op het gebied van gaming ervaren heb.

CD Projekt Red: niks dan chapeau. Dankjewel. En dankjewel Geralt en Andrzej Sapkowski.

Hoe geweldig ik The Witcher 3 ook vond, Hearts of Stone ben ik niet doorheen gekomen. Teveel sterke bosses, in vergelijking met de main quest, iets waar ik niet zo van hou.

Is dat in deze DLC anders?

Het verschil tussen de hoofdgame en Hearts of Stone was qua moeilijkheid een redelijk grote stap inderdaad.

In mijn beleving en geheugen is dat bij deze uitbreiding minder het geval. Je hebt nieuwe monsters (geen bosses) waarbij je eerst wel even moet wennen aan hun aanvalspatronen voordat je deze slim weet te verslaan, maar qua echt moeilijke boss fights valt deze zeker mee in mijn beleving!

Zoals hierboven al eens mooi omschreven; Blood and Wine is een heerlijk dessert, de kers op de taart, maar eigenlijk ook gewoon een tweede 'hoofdgerecht' op zichzelf. Want vergis je niet; deze DLC is gigantisch. Ik zou niet meer precies kunnen zeggen hoelang ik hierover gedaan heb, maar dat moeten toch gemakkelijk 30 uurtjes geweest zijn. Alles bij elkaar genomen dan natuurlijk, want hier wordt gewoon een compleet nieuwe regio geïntroduceerd; Toussaint. Eentje die dan ook nog eens zo ongelooflijk anders aanvoelt dan alle eerdere regio's die je in het hoofdspel bent tegengekomen, dat je daadwerkelijk opnieuw heel veel zin hebt om hier alles te verkennen.

De sfeer in deze DLC is echt chef's kiss. Zonnig, vrolijk en sprookjesachtig, prachtig felle kleuren, een stralend blauwe lucht, intens groene velden, wijngaarden en idyllische riviertjes (een beetje Zuid-Frankrijk) maar natuurlijk gecombineerd met de gekende duistere zaken in het verhaal en zo kenmerkend voor de brute wereld van The Witcher, maakt hier een hele unieke combinatie van. Het is tegelijkertijd een duister sprookje én een omkering van alle verwachtingen die je van een fairy tale hebt. Het hoofdverhaal is top, er zijn weer tal van zij-missies, nieuwe monsters, nieuwe uitrustingen en wapens, een volledig nieuwe Gwent-deck (!). Nieuwe memorabele personages, én op het einde dan toch ook eindelijk een blij weerzien met oude bekenden.

Blood and Wine voelt echt als de perfecte afsluiter die The Witcher III verdiende; alles voelt heel mooi, afgesloten en bevredigend aan op het einde, beter dan op het einde van de main game zelfs. Wanneer de laatste cut scene voorbijkomt heb je het gevoel dat je van goede vrienden afscheid neemt. Wat is Geralt zo'n ongelooflijk fijn en charismatisch hoofdpersonage; hem geraak je na 200+ uur absoluut nog niet beu. Dat komt ook echt door zijn Voice actor, die ik nog niet benoemd heb, maar echt heel veel karakter en charisma verleent aan het personage, maar zonder twijfel ook door het schrijfwerk van CD Project Red. Zij zijn voor dit spel echt above and beyond gegaan, en m'n eeuwige respect daarvoor.

Wat een ongelooflijk goed spel, en wat een belachelijk goede DLC. Hearts of Stone heeft het betere verhaal, de betere vijand en de betere boss battles, maar de algehele ervaring van Blood and Wine, de wereld die hier weer zo feilloos wordt neergezet, en de atmosfeer die zo perfect wordt opgeroepen, is toch echt iets heel speciaals. Dikke 5*.