Cosmic Star Heroine (2017)

Cool RPG'tje in zogenoemde mega-drive-stijl. Ik vind het eens verfrissend een SF-RPG te spelen, en het speelt zich heel vlot en aangenaam.

Alles lijkt best doordacht en er zijn geen vervelende design-keuzes. Zo kun je opslaan wanneer je wil en de moeilijkheidsgraad op elk moment aanpassen (hoewel dat wel raar werkt in het menu).
Je kunt mogelijke tegenstanders op afstand zien, grinden is tot nu toe niet nodig en mogelijk, en de gevechten hebben een leuke twist. Je kunt voor elk karakter uit een 8 tal acties kiezen. Eens een actie gekozen vervalt die, totdat het karakter in defense-mode gaat. Dit noodzaakt tactisch spel en goed opletten wanneer je wat kiest. Dit leidt ertoe dat de gevechten een beetje op puzzles lijken, toch zeker op de 3de van 4 moeilijkheidsgraden. Ikzelf heb na een paar chapters de moeilijkheidsgraad op 2 teruggeschroefd. Daardoor kan ik beter van het spel en verhaal genieten. Ik ben niet zo de speler die elk boss-fight 3 keer wil proberen totdat het eindelijk lukt.

Het verhaal is tot nu toe ook best goed ingevuld, en de omgevingen nodigen uit tot ontdekken (hoewel lineair tenminste tem chapter 4).
Je kunt elke NPC aan spreken en dat leidt vaak tot grappige gesprekjes ("I should have specified the species when I ordered my milk", zegt een mens in een bar vol met aliens).

TBC...

Lijkt me een leuke game! Benieuwd naar je verdere verhaal!

Na een 18,5 uur stop ik ermee, ik heb de credits gezien en ook nog een paar easy trophies meegepakt, en ook al is de platinum niet veraf, ben ik niet iemand die daar per se voor wil gaan, voornamelijk omdat ik dan oftewel nog veel tijd in het uitzoeken moet stoppen of een platinum guide volgen, en wat is daar de fun aan?

Een kleine review:

-Verhaal:

Ook al is het geen fenomenaal verhaal, enkel het feit dat het een space opera is, is al de moeite waard, niet een zeldzaam genre maar toch in het algemeen ondervertegenwoordigd. Thema is natuurlijk weer het redden van het universum, want waarom zou een spel over kleinere thema's gaan?
Toch is het verhaal een pluspunt, want Alyssa en haar kompanen, waaronder een wirwar van aliens zijn super-sympathiek en goed uitgewerkt. Het is altijd leuk om de kleine gesprekjes aan te gaan en altijd weer plezant als een van de NPC's besluiten zich bij jouw crew te voegen.

- Technisch:

Ik heb de vita versie gespeeld, en ik weet niet of het daaraan ligt, of alle versies eronder lijden maar er zijn toch wat probleempjes. Heel af en toe moest ik het spel afsluiten en opnieuw opstarten omdat het beeld bevroren was. Ook de laadtijden zijn niet optimaal. Wat ik ook altijd slordig vind, maar best vaak voorkomt is dat de begin-generiek hapert, geen idee waarom ze dat niet oplossen.

- Muziek/Graphics:

Muziek is heel goed in dit game, van de deuntjes en riedeltjes heb ik genoten. De liedjes gaan direct in het oor en zijn aangepast aan de wereld of plaats waarin je je bevind. Lauren haar song zou ik graag in een studio versie willen horen, lijkt me een blijver. De graphics zijn adequaat, de kleine karakter-portraits leuk om naar te kijken. Af en toe lijkt het alsof de fantasie op was, want bv. de ruimteschepen zijn nogal amateuristisch getekend. De omgevingen daarentegen zijn gedetailleerd en creeren een passende stemming.

- Gameplay mechanics:

Zoals ik al eerder schreef, is dit een RPG gebaseerd op een old-school RPG aanpak, maar verrijkt met precies de juiste moderne elementen, die het geheel zeer vlot speelbaar maken. De gevechten gaan zeer snel in vlees en bloed over, en zijn boeiend genoeg tot het einde. Je hebt een hele resem aan party-leden, waar je meestal vrij uit kunt kiezen, en elk karakter heeft zeer specifieke eigenschappen.
Het battle-systeem ben ik zo in geen enkel game tegengekomen en is voor herhaling vatbaar. En zelfs de vele crew-leden die je tegenkomt en op je schip verwijlen zorgen voor afwisseling, daar je vrij kunt kiezen welk crew-lid en dus bonus je party helpt. Ook goed vond ik dat tegenstanders niet re-spawnen, een euvel van veel (J)RPG's.
Ik heb agent (de 2de van 4 moeilijkheidsgraden) gespeeld en ben een paar keer een aangename uitdaging tegengekomen maar de meeste gevechten waren redelijk makkelijk. Ook de 3de moeilijkheidsgraad lijkt me interessant, omdat de gevechten dan eerder op puzzels lijken, maar goed, daar had ik geen zin in.

Het wordt soms met Chrono-Trigger vergeleken, definitief te hoog gegrepen, maar ik snap wel waarom.
Als dit spel in de jaren 90 was uitgekomen zouden we nu van een klassieker spreken, maar alas.

Mijn finale score:

3.5*

Fijne review, Grovonion!