Detroit: Become Human (2018)

Ondanks dat het maar ging om een aankondigingstrailer, vond ik het wel zeer interessant. Al kan dat ook gewoon komen doordat ik een fan ben van Quantic Dream.

Vet! Vind Kara nog steeds een van de mooiste shorts/techdemos die ik ooit gezien heb. Erg cool dat het nu een volledige game wordt. Digitale Valorie Curry ziet er adembenemend uit, echt perfect voor die emotionele android look.

Gemixte gevoelens hier. Grafisch ziet het er zoals altijd weer schitterend uit, maar toch weer zo'n pijnlijk clichématige monoloog in die trailer. Hadden beter gewoon kunnen zeggen dat ze van de Kara short een volledige game gaan maken imo.

Hoop in ieder geval dat ze nauwlettend naar Life Is Strange en Until Dawn hebben gekeken. En de film Ex Machina natuurlijk.

Doet inderdaad denken aan de film Ex Machina. Laat dat nou een zeer boeiend concept en verhaal hebben. Hier zit wel potentie in!

Als het spel net zo goed wordt als Heavy Rain en Beyond: Two Souls wordt dit zeker wel een raden om een PS4 aan te gaan schaffen!

Net zoals bij Heavy Rain en Beyond: Two Souls zijn de meningen weer verdeeld, maar met een tendens naar het positieve. Als fan van vooral Heavy Rain en Omikron ben ik zeker geneigd de positieve meningen te geloven. Ik denk dan dat dit wel eens een van de weinige titels per jaar gaat worden waar ik de volle pot aan uitgeef. Ben ook net net Ni No Kuni 2 klaar (denk ik )

Voor mij een beetje een system seller. (ja echt!!) Ook al moet ik nog een hele tijd wachten. Als ik het geld ervoor heb koop ik me eind van het jaar een Switch en rond deze periode volgend jaar een PS4 met een relatief kleine collectie games (exclusives) die ik mis / per se nog wil hebben (ik denk dat dit zich zal beperken tot een 10 - 15 - 20 games max).

Dave Cage kan wat mij betreft weinig fout doen - de meningen zijn altijd verdeeld maar ik heb altijd (en ook zonder uitzondering) genoten van de rest van zijn games. De enige die ik nooit gespeeld heb is Omikron maar de rest heeft een behoorlijke indruk op me achtergelaten en zijn van die games die ik ongetwijfeld in de toekomst zal herspelen. Het is een beetje te vergelijken met een goede film te herbekijken - maar dan in een soort van Director's Cut - de speelduur is relatief beperkt en je hebt iedere keer weer andere scene's en uitkomsten.

Omikron zeker eens ooit proberen, qua dystopische, verstorende, unieke sfeer zelden zo een cool spel gespeeld.

Heb net gezien dat het op mijn andere favoriete platform, GOG staat. Wellicht dat ik het in een sale een keertje aanschaf.

Ik ben wel benieuwd of je keuzes nu eindelijk een keer echt invloed hebben op de inhoud het verhaal. In plaats van dat je altijd hetzelfde te zien krijgt, ongeacht je keuzes, met hooguit 1 of 2 personages die wel of niet leven.

Voor mij zijn dit games waar ik maximaal 25 euro aan uit wil geven, dus moet nog even geduld hebben

Heb hem nu 1 keer uitgespeeld, dus kan het niet vergelijken met als ik andere keuzes had genomen, maar krijg wel het idee dat het qua keuzes en invloed daarvan het meest vergevorderde spel is tot nu toe. De mogelijkheden zijn in ieder geval zeer divers.

En zelfs buiten dat is het werkelijk waar genieten van de prachtige graphics, interessante personages en het meeslepende verhaal. Echt een topper in z'n genre dit.

Ditmaal is er aanzienlijk meer invloed in je keuzes. Ikzelf ben gehele levels misgelopen en er zijn levels die op andere manieren hadden kunnen verlopen dan ik ze heb gedaan. Je volgt nog steeds een soortgelijk verhaal dat soortgelijke punten bereikt, verwacht geen grootst uiteenlopende sessies, maar er is meer invloed dan de gemiddelde game in het genre. Maar als je niet zoveel daarmee hebt denk ik dat wachten tot prijsverlaging een goede optie is

In de afgelopen paar maanden heb ik Hellblade en A Hat In Time gespeeld, waarbij ik sterk twijfelde of deze een 5* verdiende wegens het hoge niveau dat ze bereikte. Deze twijfel is nu nog groter met het weergaloos goede Detroit Become Human. Heavy Rain, de eerste interactive dramagame van Quantic Dream, is een game waar ik altijd een zwak voor zou hebben en het heeft mijn interesse in dit genre leven gegeven. Detroit Become Human pakt alles wat goed is aan Heavy Rain, maakt het beter en verwijderd (bijna) alle minpunten. Het is tijden geleden dat ik zo dusdanig vastgenageld zat aan een tv scherm. Het was alsof ik een ijzersterke serie aan het bingewatchen was en ik had de game daardoor in 2 dagen uitgespeeld.

Er zijn meerdere manieren hoe je naar het verhaal kunt kijken: je zou het verhaal kunnen zien als een metafoor voor de slavernij, een metafoor voor hoe joden tijdens de 2e wereldoorlog werden behandeld, je kunt het zien als filosofisch gespreksstof over wat het betekend om mens te zijn (soortgelijk als de films Ghost In The Shell en Ex Machina deden), je kunt het zien vanuit een interesse in technologie en science-fiction, of je kunt het kijken als je zoekt naar een pakkend verhaal dat draait om personage ontwikkeling. In al deze opzichten schoot Detroit Become Human voor mij in de roos.

Quantic Dream kiest er altijd voor om sombere thema’s aan te kaarten zoals depressie, dood, verlies, verdriet, seksueel misbruik (en in deze game zelfs kindermishandeling) maar het weet telkens weer deze thema’s met serieusheid te behandelen wat geen onteer doet aan slachtoffers van deze negatieve ervaringen. Dit maken hun games heftig om te spelen, maar op een goede manier die je verwikkeld in het verhaal. Alle 3 de personages die je volgt zijn sterke personages die op logische manier in het verhaal ontwikkelen. De game begint op een perfecte manier met de introductie aan het alledaagse leven van de mensheid en de rol van androïden daarin, maar ieder personage loopt tegen zijn eigen problemen aan die hun programmering tegenspreken. Vanaf dat punt wordt het een strijd voor overleven, zoeken naar eigen identiteit en een plek in de wereld. De verschillende manieren hoe androïden hiermee omgaan word uitgebeeld met de 3 hoofdpersonages. Kara heeft een duidelijk nieuw doel voor ogen waar ze oorspronkelijk niet voor geprogrammeerd was, Markus is radeloos wat te doen omdat hij was weggegooid en besteed zijn tijd aan het zoeken van een nieuw doel, en Connor doet gewoon zijn werk zoals hoort maar krijgt te maken met meerdere dilemma’s die zijn doel in twijfel trekt. Deze 3 verschillende perspectieven geven een duidelijk beeld over wie de personages zijn, hoe de wereld in elkaar zit en wat menselijkheid voor verschillende figuren kan betekenen. Hoeveel ik Heavy Rain ook waardeer, deze thema’s hebben simpelweg meer diepgang en maakte een grotere indruk dan de crime investigation storyline van die game. Ik merkte emotioneel verwikkeld te zitten in het verhaal en even hard te verlangen naar een goed einde als de personages dat deden, wat voor heftige scenes kon zorgen. Kiezen tussen de welzijn van een vriend of het behalen van je missie kon behoorlijk moeilijk zijn, waarbij ik op bepaalde momenten hard baalde van mijn keuzes. Voornamelijk het bagger einde dat ik in mijn eerste run kreeg gaf mij een slecht gevoel in de maag en ik speelde direct het laatste leven opnieuw om mijn fouten ongedaan te maken.

Een kritiekpunt die ik weleens voor Heavy Rain heb gehoord is dat het niet altijd duidelijk is waar je invloed op hebt. Detroit Become Human doet daarom alles in zijn macht om je duidelijk te maken waar dingen anders hadden gekund. Dit wordt uitgebeeld in de flowchart die je aan het einde van ieder level krijgt, die uitbeeld hoeveel alternatieve opties je had. Deze flowchart laat alleen de acties zien die jij gedaan hebt, en de hoeveelheid andere opties die je kon doen, maar niet wat die andere opties precies zijn. Dit is een slimme manier om te zien welke specifieke acties voor welke specifieke gevolgen zorgen. Dit hielp mij met inschatten hoe een scene ongeveer anders had kunnen voorlopen. Hoewel het niet duidelijk is wat de andere opties precies zijn laten ze je zien op welke momenten je andere opties tot je beschikking had. Er waren momenten dat ik dacht “wacht! Er waren meerdere dingen die ik daar had kunnen doen!? Hoe zou ik die tak kunnen vrijspelen?”. Deze flowchart maakte me extra tevreden wanneer ik blij was met mijn keuzes, wetende dat ik mogelijk slechtere uitkomsten voorkwam, en het maakte mij extra nieuwsgierig naar hoe het anders kon lopen. Binnenkort maar eens een full-badguy run doen waarin ik iedereen het leven zuur maak.
Over flowcharts gesproken: de hoeveelheid alternatieve paden die je ditmaal hebt is overweldigend. Niet alleen waren er veel keuzes die later op een bepaalde manier terugkwamen, maar er waren meerdere levels en lange alternatieve paden die ik volledig ben misgelopen. Van alle interactive dramagames (inclusief Until Dawn en Life Is Strange) is dit degene waar ik het meeste de indruk had dat mijn acties grote gevolgen hadden. Misschien dat dit beeld bij het herspelen veranderd, maar het idee dat er keuze was is uitzonderlijk goed gedaan.

Qua besturing weet het een fijne balans te vinden tussen het onnodig complexe Heavy Rain, waarin er teveel quicktime events waren, en het onnodig simpele Beyond Two Souls waarin de quicktime events te makkelijk waren. Hier wisten ze de quicktime events meestal op passende momenten te gebruiken zonder ze al te complex te maken. Hoewel ik nooit bang was om een risicovolle route te nemen, omdat de moeilijkheidsgraad van de quicktime events niet te hoog lag, moest ik wel degelijk mijn kop erbij houden op bepaalde momenten en hielden ze de spanning erin.
Grafisch en qua audio ben ik zeer tevreden. De menselijke models hebben nog nooit zo realistisch eruit gezien in Quantic Dream games, prachtige gedetailleerde omgevingen met veel variatie erin en een pakkende soundtrack die altijd de juiste sfeer weet te pakken. Er waren momenten waarin ik een gezichtsuitdrukking niet helemaal vond werken, dat het net het graadje realisme miste, maar voor het grootste gedeelde ben ik heel positief. Het acteerwerk is wederom van ijzersterke kwaliteit. Er was geen moment dat ik een personage niet serieus nam door een slechte performance of matige animaties.

De minpunten die ik met de game heb zijn klein. Bijvoorbeeld: in de eerste helft vond ik Markus het minst goede character omdat hij voornamelijk lineaire levels had waarin je niets had om te verkennen, of er was een gebrek aan alternatieve eindes in zijn hoofdstukken. Dit werd in de latere levels meer dan goedgemaakt, maar het had even nodig om op gang te komen. Er waren ook gameplay elementen waarin je kon scannen welke aanval je het beste kon doen op een vijand, maar dit was een kwestie van simpelweg opties A-B-C proberen tot er een werkte, wat niet een pakkende mechanic is. Hier en daar zijpersonages die minder sterk zijn, een plot dat niet helemaal geloofwaardig is uitgewerkt of een hoofdstuk dat iets minder aanslaat dan de ander, maar niets wat mijn enthousiasme aanzienlijk verminderde. Het enige waar ik echt moeite mee had is een bepaald plot element dat later kwam. Op gegeven moment kon Markus androïden Deviant maken door op afstand met hun codering te sollen. Het was mij echter niet duidelijk wat hij precies deed en waarom alle androïden hem zonder twijfel volgde. Ik vond het verhaal het beste werken toen androïden uit zichzelf Deviant werden, wat de indruk wekte dat het een ontwerpfout van mensen was, maar nu lijkt het alsof Markus hun manipuleerde zodat ze vrij wilde zijn ipv dat dit een vrijwillige keuze was, wat niet zo goed werkt. Het kan ook zijn dat androïden een standaard menselijk karakter in hun hebben geprogrammeerd, wat naar boven komt wanneer ze teveel tegensprekende taken hebben, die Markus elders wist te oproepen door op afstand met hun codering te sollen. Dat zou het verklaren. Op gegeven moment accepteerde ik dit plot element, maar het had even nodig.

Er bestaat naar mijn idee geen perfectie game, of iig: niet een die ik gespeeld heb. Ik beoordeel games uiteindelijk niet om hoe hoeveelheid minpunten die er zijn, maar om het niveau dat de game gemiddeld weet vast te houden met de pluspunten en hoeveel de minpunten daarvan ontnemen. Hoewel er een aantal mindere momenten waren weet Detroit Become Human zo’n uitzonderlijk hoog niveau te bereiken, en deze merendeels van de tijd vast te houden, dat ik het één van de beste games kan noemen die ik in de afgelopen paar jaar heb gespeeld. Het is beter dan alle games die ik een 4.5 gaf, waardoor dat cijfer niet juist voelt. Een compromis zoeken met een 4.75 of een 5-? Mijn punt is iig duidelijk. Voor zijn krachtig verhaal met sterk ontwikkelde personages, diepgaande thema’s, moeilijke keuze momenten, grote invloed die je hebt, alle optionele wegen die ik ben misgelopen, intensieve scenes die mij op het puntje van mijn stoel hielden, emotionele momenten, immersie, prachtige graphics, sfeervolle muziek en goede acteerwerk is Detroit Become Human de beste interactive dramagame die ik ooit heb gespeeld. Quantic Dream heeft goed geleerd van de fouten van hun voorgangers en ze hebben de lat hoog gelegd voor een eventuele nieuwe game.

4,5/5*

Ik was al fan van B2S en Heavy Rain, maar deze overtreft ze hoor, wat een meesterwerk!!!

Ik schrijf helaas niet zo vaak meer iets voor deze site, maar kijk er nog wel vaak op! Maar na gister deze game te hebben uitgespeeld, voelt het alsof ik hier toch even iets over moet schrijven...

Dit is echt een geweldige game, in alle opzichten. Voor mij is dit een beetje hoe gamen bedoelt is en hoe ik het ook het liefste zie. Werkelijk alles is geperfectioneerd als je kijkt naar de 'voorgangers' Heavy Rain en Beyond Two Souls (welke ook hele toffe games waren). Wat dit soort games voor mij zo leuk maakt; je kunt het prima met je vriendin spelen. Het speelt als een serie, waarvan je de scenes en afloop zelf kunt kiezen. Alles is werkelijk zo goed gedaan, dat je de hele doorloop (ongeveer 10 uur) met open mond van verbazing en spanning zit te kijken. Het vliegt dan (helaas) ook zó om.

Ook merkte ik bij mezelf dat wanneer je een andere game opstart (ik was tegelijkertijd bezig met Rise of the Tomb Raider en Assassin's Creed: Origins), dat je ten eerste een flinke downgrade maakt in graphics (hoewel die 2 games er ook goed uitzien) en ten tweede mis je gewoon echt de keuzemomenten. Het zet je af en toe echt aan het denken en je hebt echt het idee alsof jij bepaalt; hoe het spel voortgaat, hoe de wereld eruit gaat zien, hoe jij de personages bestuurt en hun lot bepaalt. Dit is allemaal werkelijk perfect gedaan.

Ook nog een dikke pluim voor de fantastische filmische muziek, waardoor je echt in het spel zit. Ook de andere geluiden zijn perfect.

Verder is dit het eerste spel die écht emotie opriep bij mij en dat is knap. Alles aan het spel zuigt je er werkelijk in. Het is allemaal even goed en doordacht uitgewerkt. Dit is voor mij echt de perfecte game. Waar je met open-wereld games wordt doodgegooid de laatste jaren, vind ik het erg jammer dat we voor zo'n game weer even moeten wachten. Graag meer hiervan!

Een dik verdiende 5*

Ook niet erg eerlijk om een jaren oude game met een game van dit jaar te vergelijken op grafisch gebied he. Leg er dan Shadow of the Tomb Raider naast Daar word ik grafisch omver door geblazen.

Haha ja dat zal best was ook niet echt een vergelijking qua games hoor. Meer dat ik er echt even in moest komen omdat het grafisch even anders was en dat ik het ineens miste om eigen keuzes te maken in games

je tweede alinea is erg teleurstellend en admin onwaardig maar je eerste snijdt heel hard hout! Ben pas aan het begin heb niet het idee dat je keuzes invloed hebben op het verhaal maar de keuzes ga je meer dan ooit voelen! Ik ben het totaal eens met je "kritiek" maar voor €25 ben je zwz de lachende derde

admin's zijn ook maar mensen hoor

Game is nu 19 euro bij bol, tijd om 'm maar eens te halen.

of 18 bij nedgame

Die stond al op uitverkocht, maar bij bol hadden ze ook PS4 controllers voor 39 euro, dus die er maar bij besteld, komt het nog gratis aan ook (en om welke reden dan ook kreeg ik nog 2 euro korting).

Wel blij dat ik niet al de PS store aanbieding had besteld, scheelt toch weer een tientje

Dat verrast me toch wel, dat een spel als Detroit: Become Human al is uitverkocht. Vermoedelijk steekt hier een strategie achter.

Hopelijk volgt er ook nog een leuke aanbieding op zo'n kekke externe schijf die eerst eens want ik heb gewoon glad geen ruimte meer voor nog meer leuks kan ik je vertellen.

Damn, eerste uren van dit spel zijn al erg indrukwekkend. Grafisch is dit onwaarschijnlijk sterk, super veel details en mega veel realisme aan toegevoegd.
Het verhaal en de keuzes lijkt een combinatie aan vorige games. Het detective verhaal van Conner leunt een beetje aan tegen Heavy Rain. Het verhaal van Kara doet mij hier en daar soms denken aan Beyond Two Souls (Het vluchten.).
Quantic Dream doet er duidelijk alles aan om hun concept te optimaliseren.

Hoogtechnologische kunst, zo zou ik het best deze game willen omschrijven. Sci-fi is zelden zo mooi weergeven en zelfs het gegeven game is zelfs bijna nog nooit zo prachtig grafisch geweest. David Cage heeft zijn team mooi aangestuurd om dit de game van zijn dromen te maken. De bijna perfecte keuze en consequentie game.

Eindelijk hebben keuzes echt consequenties en kan het enorme afwijkingen verzorgen of een vroegtijdige dood. Eindelijk is er een echte uitdaging om de personages te doen overleven en elkaar te laten vertrouwen. En dat allemaal met een prachtig, aangrijpend en boeiend verhaal.

En dat allemaal zorgt er ook voor, dat ik enorm geprikkeld ben om de game opnieuw te doen. Nu ook vaak veel te voorzichtig gespeeld en een aantal steken laten vallen. Die ook werkelijk mij iets deden, mij soms schuldig deden voelen, maar soms ook opgelucht.

Ja dit is een bijzonder stukje gamekunst.

4.5*

Goede review! Enige minpuntje is dat je geen 5* geeft

Ik ga hem binnenkort zeker weer herspelen, hoop dar het gevoel en de ervaring nog hetzelfde is, of nog beter. Voor mij zonder twijfel de game van het jaar...

Een pluspunt is dat, vergeleken met de vorige games, er veel meer vertakkingen zijn in het verhaal. Keuzes hebben regelmatig echt invloed op het verloop, wat dat betreft een goede vooruitgang.

Helaas vond ik de game verder nogal matig. Qua gameplay regelmatig erg rommelig, vooral als de verhaallijnen later bij elkaar komen en je tegelijk personages met tegenstrijdige belangen moet bedienen. Ik had een vechtpartij tussen Connor en Hank, waarbij het mij totaal onduidelijk was wie ik nou bediende met welk commando. Ook vond ik de diagloogkeuzes onduidelijk. Die worden beschreven met 1 of woorden, en je moet maar gokken of dat overeen komt met de keuze je daadwerkelijk wil maken.

Vooral stuitend is verder de manier waarop er een parallel getrokken wordt met bv. de Amerikaanse burgerrechtenbeweging, en de concentratiekamp-achtige scenes richting het eind vond ik helemaal getuigen van grote wansmaak.

Helemaal mee eens. In theorie zorgt dit ervoor dat je met plezier de andere mogelijkheden nagaat.
Toch heb ik na 1 keer doorlopen niet veel zin alles na te spelen. Ik heb tijdens de eerste play-trough hier of daar eens een keuze die ik niet zo goed vond gecorrigeerd, en dat werkte precies zoals ik verwachtte en hoopte, dus wel een pluspunt. Ook heb ik 1 alternatief einde gespeeld, maar daar zat voor mij al een groot nadeel, ondanks dat ik op een aantal punten andere keuzes wou en kon maken, moest ik ook andere delen die me niet stoorden nog eens naspelen. Misschien dat dit enkel de laatste hoofdstukken betreft, maar dat hindert me wel er verder in te duiken.

Daar had ik dan weer geen enkel probleem mee, kwam ook maar heel erg sporadisch voor.

Hier had ik persoonlijk geen probleem mee, ik vond net dat de woorden genoeg meegaven om een idee te geven welke invloed het verder zou hebben, en dat werkte voor mij best goed.

Ook al verschillen we van mening, toch op zich al interessant dat de design-keuzes zo verschillend opgevat kunnen worden. Ik denk dat dit misschien een van de meest polariserende games van 2018 zou kunnen zijn.

dus dat word volgende keer niet meer als een tientje

Zoals hierboven gezegd; eigenlijk zou je best snel na je 1e speelsessie meteen een 2e moeten doen, omdat je dan nog een beetje de keuzes weet (en gebeurtenissen en afloop) van de 1e keer.
En laat ik daar nou net geen zin in hebben (om een game een 2e keer te spelen überhaupt, maar zeker niet vlak erna).

Wel jammer, want dan zie je misschien nog beter hoe goed deze game is...