Detroit: Become Human (2018)

Zoals hierboven gezegd; eigenlijk zou je best snel na je 1e speelsessie meteen een 2e moeten doen, omdat je dan nog een beetje de keuzes weet (en gebeurtenissen en afloop) van de 1e keer.
En laat ik daar nou net geen zin in hebben (om een game een 2e keer te spelen überhaupt, maar zeker niet vlak erna).

Wel jammer, want dan zie je misschien nog beter hoe goed deze game is...

Begonnen aan deze game, want de Playstationstore biedt de game gratis aan voor PS+ bezitters. Fijne game om te spelen, maar los van de werkelijk fantastische graphics zie ik het nog niet als een meesterwerk. Maar ik ben nog niet zo heel erg ver. Op zo'n 35-40% vermoed ik.

Gister de hele dag gespeeld en uitgespeeld. Ik heb het niet ervaren als een meesterwerk helaas. Een game als dit is te traag voor mij. En een aantal missies zijn gewoon te saai en op momenten is het zeer cliché. Sowieso niets nieuws natuurlijk de omgangsvormen tussen mens en androïde. En het personage Hank Anderson is ook al zo afgezaagd als de pest. Wel een erg tof karakter overigens!

Ok, nu kwam ik erg zuur over. Ik heb absoluut genoten van deze game. De fenomenale graphics, het acteren, de emoties, de muziek, de keuze(stress), de gevolgen ervan, het is allemaal bijzonder goed gedaan en uitgewerkt! En daar scoort deze game toch wel dikke punten mee! Het verhaal is goed, alleen niet opvallend goed. Het spel gaat in principe over 3 androïden met elk hun persoonlijke verhaal. Je wisselt dus steeds af. En mijn grote favoriet is met stip Connor. In de poll blijkt dat de meeste mensen op hem gestemd hebben. Vind ik altijd erg leuk als je kan zien hoe andere mensen gespeeld hebben en welke keuzes ze maakte. En de poll die in de game zit vind ik ook erg interessant.

Ik ben dus enthousiast over Detroit: Become Human, maar meteen weer opnieuw beginnen.. Hmm, daar wacht ik nog even mee. Maar wel zin om de platinum te halen.

4,0*

Ik ben nu met Heavy Rain bezig en een gigantisch minpunt vind ik de controls. Is dat bij deze game een beetje aangepakt?

richiedoom Heavy Rain niet gespeeld en ook niet van plan.. Ik heb mij niet geïrriteerd aan de controls wat Detroit: Become Human betreft.

jawel! Met beyond two souls al een verbetering!

Zojuist uitgespeeld, wat een waanzinnige ervaring zeg! Dit zijn normaal gesproken niet de Type games die ik direct aanschaf, maar als ik ze eenmaal speel dan vind ik het geweldig. Wat mij betreft is heavy rain hier geperfectioneerd. De controls zijn sterk verbeterd en het verhaal is nóg wat meeslepender.

Mijn einde: de androids hebben vrede bereikt met Marcus als hun leider en Connor aan hun zijde. Wat dat betreft het perfecte einde dus wat mij betreft. Aan de andere kant heeft Kara de overtocht overleefd, in tegenstelling tot het kleine meisje helaas. Ik heb Kara wel door laten leven maar heel vrolijk was het allemaal niet

Zo hey...ik ging net zeuren 'als dit nou eens naar de pc kwam net als hun vorige titels' en wat zie ik in het kopje hier? Maar even op internet gekeken en waarempel...ik zal hem niet kunnen draaien maar hij komt wel ?

Of alleszins het lijkt me sterk dat ik hem kan draaien, maar er is wel op voorhand een demo dus ik kan het nog altijd eens proberen. Zoniet jammer maar helaas. Maar wel leuk dat meer gamers de kans krijgen om ze te proberen, al is het via de Epic Store - die nog niet erg populair is.

Maar qua freebies wel een topper is getuige het feit dat ik al 40 games in mijn lijst heb, meerder bekende namen en toppers en 0 euro heb moeten uitgeven. En toch weigert iedereen die ik ken het te installeren.

Gisteren tot diep in de nacht doorgespeeld tot het einde omdat ik moest weten hoe het verhaal voor mij zou gaan eindigen. Zelfs als ik de game niet aan het spelen was, moest ik af en toe denken aan de keuzes die ik had gemaakt en nog zou kunnen maken. Ik wilde constant verder. Detroit: Become Human is daarom ook de eerste PS4 exclusive die de aankoop van de console (voor mij persoonlijk) echt de moeite waard heeft gemaakt.

Ik vind het vooral indrukwekkend hoe Quantic Dream het verhaal heeft vormgegeven. De verschillende manieren waarop je de situaties kan aanpakken zijn zeer uitgebreid en kunnen zowel op de lange als korte termijn een duidelijke impact hebben op het leven van de drie hoofdpersonages en de personages in hun omgeving. Hierdoor voelt bijna elke beslissing nuttig aan.

Als je, vooral in de latere hoofdstukken, de storychart bekijkt, zie je zoveel paden dat je hoofd er bijna van op hol slaat. Ik kan me alleen maar voorstellen hoe moeilijk het voor David Cage en zijn team moet zijn geweest om al die paden op elkaar af te stemmen. Een kleine fout en je hele game valt als een kaartenhuis in elkaar. Mijn verhaal en keuzes stonden als een huis, maar ik kan me voorstellen dat dit voor iemand met andere keuzes niet geldt. Dat is altijd het grote gevaar bij dit soort games en ik kan me niet voorstellen dat Quantic Dream foutloos is geweest in dit proces.

De vraag of technologie een gevaar is voor de mens is al op veel verschillende manieren verteld en Detroit: Become Human doet op dit gebied dan ook geen baanbrekende dingen. Het bleef mij vooral boeien door de personages die, hoewel soms een beetje cliché, leuk zijn uitgewerkt. Hierbij steken vooral Kara, Connor en Hank erbovenuit. Met name de (in mijn geval groeiende) relatie tussen de twee laatstgenoemde vond ik zeer smaakvol en interessant.

In tegenstelling tot de andere Quantic Dream games die ik heb gespeeld (Heavy Rain en Beyond Two Souls) zie ik mezelf deze game om de zoveel jaar wel weer opnieuw spelen. Ik ben wel benieuwd hoe het verhaal uitpakt als je de dingen heel anders aanpakt. Oh, en die androïde in het hoofdmenu die dingen tegen je zegt en reageert op je keuzes vind ik ook heel leuk bedacht. Dit geeft zelfs iets ogenschijnlijk simpels als een menu een diepere laag.

Die 4,5* heeft Detroit: Become Human wat mij betreft zeker verdiend.

Een van de betere Decision-making games die ik gespeeld heb. Net als het eerdere Heavy Rain (Beyond heb ik even gemist) had ik hier erg het gevoel dat de keuzes die ik maakte invloed hadden op het verhaal, en dat was ook absoluut zo. Een leuke toevoeging vond ik de flowchart aan het einde van ieder hoofdstuk, waarin je te zien krijgt wat andere spelers gekozen hebben en welke afslagen je nog had kunnen nemen. Het verhaal zelf vond ik weinig verrassend, vooral aangezien ik kort geleden Westworld gezien heb. Het concentratiekamp in Kara's verhaal op het einde maakte wel indruk.