Tales of Berseria (2016)

Deze lijkt een beetje ondergesneeuwd door Persona 5 en Final Fantasy XV? Op de een of andere manier werd ik toch nieuwsgierig naar deze game, door het duistere verhaal en setting, ook zo'n handmatig getekende cover vind ik wel charmant! Momenteel ben ik nog redelijk aan het begin van het spel, met name het verhaal, de muziek, characters en mooie animé cutscenes bevallen zeer goed. De omgevingen zijn daarentegen erg minimaal en ogen een beetje gedateerd, ik denk dat je ze het best kan beschouwen als simpele decortjes waar je doorheen wandelt. De combat moet ik me nog wat meer verdiepen om er wat over te kunnen zeggen, ik lijk nog vaak weg te komen met wat button mashen maar ik denk dat er toch meer in zit, vijanden hebben bepaalde zwaktes en er zijn verschillende combo's te maken. Ook kan je van character switchen in een gevecht.

Heb zelf ook het idee dat je de game uit kunt spelen met button bashen. Tenminste, ik druk op wat knoppen en dan gebeurd er al heel veel. Heel veel flitsende lichtjes bijvoorbeeld. Het voelt allemaal wel enorm vloeiend en soepel aan: de characters zwiepen er zo lustig op los dat het lijkt alsof je in een hack & slasher bent belandt.

Maar het vechtsysteem is véél meer dan alleen maar knopjes rammen. Denk ik. Ik zit nu zo'n 16 uur in de game en ik krijg nog steeds (battle) tutorials voor m'n kiezen. Ik heb zelf wat moeite om op te letten met wat ik nu precies doe. In Tales of Symphonia is het vechten nog overzichtelijk - in Berseria gaat iedereen helemaal los in een gevecht en is het zo goed als onmogelijk om je te concentreren op je eigen moves. Dat maakt het vechten op zich niet minder interessant, want die chaos heeft in dit geval ook wel zijn charme. Maar vreemd genoeg valt de uitdaging toch een beetje weg. Wellicht dat het in een hogere moeilijkheidsgraad anders is.

Ik speel dit op de pc en het loopt en speelt als een trein. Mooie, scherpe graphics. Goede character designs. Het verhaal zal me een zorg zijn, al is het wel interessant dat het wat donkerder is dan de voorgaande delen. Enorm veel skits en gesprekjes ook, wat we van de Tales of-serie wel gewend zijn. Wat we inmiddels ook van deze serie gewend zijn: bij de dungeons lijkt veel knip- en plakwerk aan te pas te zijn gekomen. 't Zit niet echt in de weg, maar het is wel een kanttekening. Ik vermaak me hier in ieder geval prima mee.