menu

Undertale (2015)

mijn stem
3,98 (23)
23 stemmen

Macintosh / PC / PlayStation 4 / PlayStation Vita / Nintendo Switch / Xbox One
RPG
single player

Ontwikkeld door Toby Fox
Uitgegeven door Toby Fox, 8-4 en Fangamer

Een kind besluit op een regenachtige dag te schuilen in een grot, waar hij een groot gat in de grond vindt. Wanneer hij deze nader inspecteert valt hij in het gat en ontdekt hij een ondergrondse beschaving van monsters. Zal hij deze moeten verslaan om weer terug te keren naar de mensheid, of is het beter om het gebruik van geweld te mijden?

Trailer

https://www.youtube.com/watch?v=1Hojv0m3TqA

Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.

Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat GamesMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe GamesMeter met je privacy omgaat.

zoeken in:
avatar van Marcellussss
5,0
Zojuist voor de tweede keer uitgespeeld. Ten eerste, hoe minder je van tevoren weet hoe beter. Negeer de omschrijving, de trailer hierboven en al het onderstaande als je het meest uit de game wilt halen. Alles wat je hoeft te weten is dat dit de meest unieke en herspeelbare RPG van de afgelopen paar jaar is, en dat hij slechts een een tientje kost. Als je fan bent van Earthbound en klassieke JRPG's op zich dan is dit een no-brainer. Probeer de demo, ook al is dat slechts het topje van de ijsberg.

Wat Undertale met name zo goed en verfrissend maakt is dat het, in tegenstelling tot andere games, zich totaal niet focust op graphics of esthetiek. Op deze vlakken is het spel namelijk alles behalve indrukwekkend, en bevat het enkel het broodnodige. Hierdoor lijk je op het eerste gezicht met een vrij gemiddelde indietitel te maken te hebben, maar al gauw merk je dat de graphics net zoals in Earthbound een nadere overweging waren. In plaats van tijd steken in het maken van een goede eerste indruk, concentreert Toby Fox zich vooral op het creëeren van een unieke gameplay ervaring en het vertellen van een verhaal. Undertale is de zoveelste indiegame die teruggrijpt naar de visuele esthetiek van de vroege jaren 90, maar is één van de weinige titels die trouw is aan de ontwerpfilosofie van die tijd; een tijd waarin het moeilijk was om met graphics te imponeren en waardoor designers zich zodoende meer op andere game-elementen concentreerden. Fans van oude Final Fantasy snappen ongetwijfeld wat ik hiermee bedoel.

De gameplay is moeilijk te omschrijven, maar is vooral een mix tussen klassieke JRPG turn-based combat en een bullet hell arcade shooter. Een betere omschrijving is echter dat het een combinatie is tussen het combatsysteem van Earthbound en de minigames van WarioWare. Wanneer een vijand aanvalt verschijnt er een klein scherm met een minigame waarin je projectielen moet zien te ontwijken om schade te voorkomen. Dit werkt bij elke vijand anders, en regelmatig worden de regels compleet veranderd of zelfs gebroken (vooral tijdens boss battles). Zo zit je bij een gevecht met een spin ineens vast op een grid (zoals in een web) waarin je andere spinnen moet ontwijken, en veranderd het spel in gevecht met een andere vijand ineens in een platformer. Zelfs in hetzelfde gevecht heb je zelden een idee wat er gaat gebeuren, wat ervoor zorgt dat je constant op het puntje van je stoel zit. Niet alleen dat, het wordt regelmatig gebruikt als onderdeel van het narratief of voor karakterontwikkeling; met name gedurende het laatste gevecht.

Een ander inventieve mechanic is dat Undertale een RPG waarbij je de optie hebt om nooit te levellen, door vijanden ervan te overtuigen dat je geen kwaad in de zin hebt. Dit werkt op eenzelfde manier als hoe je met sommige demonen in Shin Megami Tensei kunt onderhandelen om confrontaties te voorkomen. Zo kun je een kwal versieren, een depressieve geest opvrolijken met een mop, of een confrontatie vermijden door een goede gast te zijn tijdens een televisieprogramma. Niet levellen maakt de wereld een stuk aangenamer, maar maakt de game zelf een stuk moeilijker doordat je minder stats hebt en zodoende minder fouten kunt maken. Elke vijand kan worden verslaan of bevriend, en elke beslissing draagt bij aan alternatieve conclusies en dialogen, nieuwe area's, side quests en nog veel meer.

Zoals in Earthbound speelt humor een grote rol en wordt het afgewisseld met hartverscheurende momenten. Zelden heb ik zoveel met een game gelachen en met karakters meegeleefd. Ook wordt constant de vierde muur doorbroken. Er zijn meer spellen die dit doen, maar ook dit wordt hier wederom verwerkt in de gameplay en geen ander spel wat ik ken doet het op deze manier. Zo is er een vijand die net zoals jij in staat is om het spel op te slaan en zodoende de tijd kan beïnvloeden door eerdere save states te laden, en is er een vijand die in staat is om al je aanvallen te voorspellen (beetje zoals Psycho Mantis in MGS). De game is ook één van de meest herspeelbare; sterker, een tweede en misschien zelfs derde playthrough is haast vereist om te zien hoe bijzonder Undertale is. Mijn tweede playthrough voelde namelijk voor een groot deel alsof ik in een heel andere gamewereld was, zelfs wanneer ik vergelijkbare beslissingen nam. Niet alleen dat, maar sommige karakters herinnerden mij aan beslissingen die ik genomen had tijdens mijn vorige playthrough. Het spel ridiculiseerde mij wanneer iemand per ongeluk doodging en ik het spel herlaadde zodat ik haar kon redden, en veroordeelde mij dat ik karakters opnieuw zoveel ellende liet doorleven puur omdat ik andere scenario's wilde zien. Undertale speelt constant met video game conventies en is één grote mindfuck.

Ik kan er nog uren over door typen, maar denk dat dat weinig meer toevoegd. Unieke game mechanics, fantastische storytelling vol unieke karakters en messcherpe dialogen, enorme replay value en één van de beste 16-bit soundtracks ooit. In een jaar met MGS:V, The Witcher 3 en Bloodborne en binnenkort nog Fallout 4, lijkt gek genoeg deze knotsgekke kleine indietitel mijn favoriete game van het jaar te worden. Een must voor fans van Earthbound en old school JRPG's, en eigenlijk voor iedereen die video games als een vorm van artistieke expressie ziet zonder dat graphics eraan te pas moeten komen. 5*, en een plaats in mijn top 10.

avatar van Sinner
Bedoel ik dus met dat creativiteit nog lang niet dood is, zeker niet in de Indie-scene. Had hier zelfs nog niet van gehoord maar na de positieve bespreking pleur ik het in ieder geval op mijn wishlist.

SouthParkFan
Speel het nu ook en Undertale is echt een meesterwerk Het is echt zo verslavend, meestal wil ik maar heel even spelen en ben ik 2 a 3 uur verder.

avatar van Marcellussss
5,0
Neem aan dat je hem dan minimaal één keer hebt uitgespeeld?

avatar van horizon
Door jouw review ben ik benieuwd geworden. Wat een enthousiasme!

SouthParkFan
Marcellussss schreef:
Neem aan dat je hem dan minimaal één keer hebt uitgespeeld?


Nog niet, maar de geweldige dialogen en fantastische karakters slepen me wel echt in het verhaal. Ik ben nu trouwens bij het gevecht tussen de 2 wachters (net na de kookshow), weet je ongeveer hoe ver ik dan ben? Ik speel Pacifist

avatar van Marcellussss
5,0
horizon schreef:
Door jouw review ben ik benieuwd geworden. Wat een enthousiasme!

Thanks! Dat was de bedoeling.

SouthParkFan schreef:
Ik ben nu trouwens bij het gevecht tussen de 2 wachters (net na de kookshow), weet je ongeveer hoe ver ik dan ben? Ik speel Pacifist

Dan zit je op zo'n 80% denk ik. Zou ook een keer voor het normale einde gaan als ik jou was. Heeft naar mijn mening de beste boss fight.

SouthParkFan
SouthParkFan schreef:

Dan zit je op zo'n 80% denk ik. Zou ook een keer voor het normale einde gaan als ik jou was. Heeft naar mijn mening de beste boss fight.


Het normale einde is dan de Genocide mode ga ik van uit? Bedankt voor de tips!

SouthParkFan
SouthParkFan schreef:
(quote)


Het normale einde is dan de Genocide mode ga ik van uit? Bedankt voor de tips!


Whoops, ik speel het dus op Neutral en niet Pacifist... Ik wist niet eens dat er een verschil was

avatar van Marcellussss
5,0
Het normale einde krijg je wanneer je niet iedereen hebt gespaard, maar ook niet iedereen hebt vermoord. Aangezien het makkelijk is om in beide opzichten een foutje te maken (ik vermoordde per ongeluk Toriel omdat ik dacht dat je haar eerst moest verzwakken) krijg je deze hoogstwaarschijnlijk tijdens je eerste speelbeurt.

SouthParkFan
Marcellussss schreef:
Het normale einde krijg je wanneer je niet iedereen hebt gespaard, maar ook niet iedereen hebt vermoord. Aangezien het makkelijk is om in beide opzichten een foutje te maken (ik vermoordde per ongeluk Toriel omdat ik dacht dat je haar eerst moest verzwakken) krijg je deze hoogstwaarschijnlijk tijdens je eerste speelbeurt.


Ik heb tot nu toe alleen per ongeluk de eerste training dummy vermoord. Telt dit?

avatar van Marcellussss
5,0
SouthParkFan schreef:
Ik heb tot nu toe alleen per ongeluk de eerste training dummy vermoord. Telt dit?

Jep! Ik ook trouwens de eerste keer.

SouthParkFan
Uitgespeeld op True Pacifist en No Mercy. Ik ga hier geen woorden meer aan geven, iedereen moet het gewoon spelen.

avatar van Marcellussss
5,0
En speel daarna meteen Mother 3. Helaas alleen te pindakazen, maar is naar mijn mening nog een stukje beter dan deze en heeft veel overeenkomsten.

SouthParkFan
Marcellussss schreef:
En speel daarna meteen Mother 3. Helaas alleen te pindakazen, maar is naar mijn mening nog een stukje beter dan deze en heeft veel overeenkomsten.
Kun je dat spel wel spelen zonder Mother 1 en Earthbound te hebben gespeeld?

avatar van Marcellussss
5,0
SouthParkFan schreef:
(quote)
Kun je dat spel wel spelen zonder Mother 1 en Earthbound te hebben gespeeld?
Ja. Vergelijkbaar met de Final Fantasy serie: veel thematische overeenkomsten maar verder een heel ander verhaal.

SouthParkFan
Na het spel uit te hebben gespeeld op True Pacifist, Neutral and No Mercy ben ik nu bij het Sans gevecht aangekomen bij Genocide. Deze laat ik door een ander spelen, gewoonweg onmogelijk. Wel mooi hoe ik 30+ uur verder nog lang niet uitgespeeld ben.

avatar van niels94
5,0
Ik heb zo langzamerhand ook wel zin om op te geven bij Sans. Met name die aanvallen waarbij hij de zwaartekracht steeds verandert zijn echt geen doen. En die menu attacks helpen ook niet mee. Ik zou graag gewoon weer opnieuw beginnen. Maar ja, ik zou ook graag dit einde zelf zien. Het verste dat ik ben gekomen is bij aanval 21, dus zo ver weg was ik ook weer niet. Maar als ik dan zijn special attack zie... Misschien nog een paar keer proberen

Wel een absoluut fantastisch spel, verder. Ik heb me echt laten opslokken door deze geweldig uitgewerkte wereld vol hilariteit en (soms behoorlijk zieke) mindfucks. Een topervaring die ik iedereen kan aanraden, of je van gamen houdt of niet. En inderdaad: hoe minder spoilers, hoe beter.

SouthParkFan
niels94 schreef:
Ik heb zo langzamerhand ook wel zin om op te geven bij Sans. Met name die aanvallen waarbij hij de zwaartekracht steeds verandert zijn echt geen doen. En die menu attacks helpen ook niet mee. Ik zou graag gewoon weer opnieuw beginnen. Maar ja, ik zou ook graag dit einde zelf zien. Het verste dat ik ben gekomen is bij aanval 21, dus zo ver weg was ik ook weer niet. Maar als ik dan zijn special attack zie... Misschien nog een paar keer proberen

Wel een absoluut fantastisch spel, verder. Ik heb me echt laten opslokken door deze geweldig uitgewerkte wereld vol hilariteit en (soms behoorlijk zieke) mindfucks. Een topervaring die ik iedereen kan aanraden, of je van gamen houdt of niet. En inderdaad: hoe minder spoilers, hoe beter.


Het is ons uiteindelijk gelukt en Sans is vermoord! Mocht je na het spel in Genocide uit te hebben gespeeld, weer terug willen gaan naar True Pacifist (het beste einde), heb je hier een mooi programma voor: _alyx; - fucknohtml.tumblr.com

avatar van Animosh
3,5
Origineel en confronterend, maar niet helemaal geslaagd.

Wat me vooral bij zal blijven van dit spel is dat het je confronteert met bepaalde gamegewoontes. In reguliere RPG's draait alles om het verslaan van vijanden: hoe meer vijanden je verslaat, hoe meer "ervaring" je opdoet en hoe sterker je wordt - wat uiteindelijk resulteert in een happy ending waarin jij de held bent die de wereld redt. Niets van dat in Undertale. In dit spel word je juist gestimuleerd om zo min mogelijk slachtoffers te maken - en doe je dat wel, dan kun je een happy ending wel vergeten. Experience points heten hier execution points, en hoewel die je sterker maken vernietigen die ook je menselijkheid.

Dat is mijns inziens een interessant uitgangspunt, mede doordat bij mij oude gewoontes soms moeilijk te onderdrukken waren, en het spel je daar hard op wijst. Bij de eindbazen had ik soms bijvoorbeeld geen zin in de "moeilijke", pacifistische weg en koos ik ervoor om ze "gewoon" te verslaan in plaats te riskeren dat ik sterf en weer opnieuw moet beginnen omdat ik een gesprek probeer aan te gaan, en dat wrijft het spel er vervolgens genadeloos in. En dat kun je daarna niet meer terugdraaien. Je save state ben je kwijt.

Genoeg interessante punten dus. Maar alles bij elkaar representeren die misschien 10% van de ervaring, en de rest van het spel is mijns inziens een stuk minder sterk. Dat de wereld er nogal saai uitziet - dat kan ik deze kleinschalige RPG wel vergeven (de muziek was wel best leuk). Een groter probleem is echter dat het spel vaak gewoon niet leuk is om te spelen. De gevechten voelen aan als een middelmatig ontwijkspel dat je gratis op internet kan spelen, en dat het soms ook nog eens behoorlijk pittig is maakt het er niet leuker op. Bovendien voelen de pacifistische opties vaak nogal ... flauw, en gekunsteld. Als misleidend flirten en het geven van leugenachtige complimenten nodig zijn om ervoor te zorgen dat iemand je niet zomaar doodt begin je je toch af te vragen waar je al die moeite voor doet. Het pacifistische "vechten" is een leuk idee, maar het had wat mij betreft een iets minder hoog knuffelgehalte mogen hebben.

Daarnaast zijn lang niet alle aspecten van de inhoud memorabel. Ja, het spel is soms erg confronterend, heeft een aantal originele ideeën en heeft een boeiende back story (over de strijd tussen monsters en mensen). Maar een groot deel van de dialogen bestaat uit flauwe woordgrapjes en andere cheesy humor. En meer in het algemeen is de humor, ook wat betreft de pacifistische tactieken bijvoorbeeld, niet van een erg hoog niveau. Het is wel geinig, maar zelden hilarisch, en soms zelfs eerder irritant dan grappig.

Undertale is wat mij betreft dus niet het meesterwerk dat anderen er wel in zien. In sommige opzichten is het erg innovatief en confronterend, maar de gameplay is te middelmatig en de humor te flauw. 3.5*

Ulysses
Eigenlijk helemaal eens met de woorden van Animosh. Beetje overrated en niet echt altijd mijn humor. De earthbound ode is wel leuk, maar verre van de klasse dat earthbound is.
Maar wel zeker een leuk om tussendoor te spelen. Lekker kort en cheesy fun, op dat vlak zeker eens een aanrader om te doen.

avatar van Mart
3,0
Undertale is zo'n game waarvan ik het concept leuker vind dan de game zelf.

De game neemt op leuke wijze RPG- en gameplay-elementen op de hak, de boss battles zijn creatief gevonden en de humor vind ik op momenten erg geslaagd (met name de twee skeletten).

Probleem is echter dat bovenstaande elementen hooguit 20% van de game omvatten. Het merendeel van de tijd vond ik Undertale simpelweg niet leuk om door te komen. Met name in de eerste twee werelden ben je voornamelijk van scherm naar scherm aan het bewegen, zonder dat er veel gebeurt. Op veel momenten moest ik mij echt door de game heen worstelen.

De verschillende eindes en de boss battles zijn daarentegen erg indrukwekkend, confronterend en creatief. Op die momenten wordt je op briljante wijze geconfronteerd met jouw gamegewoontes. In dat opzicht snap ik wel waarom Undertale zo'n grote following heeft. De muziek is daarnaast erg mooi.

Feit blijft echter dat de (voor mij) positieve elementen maar een klein deel van de game omvatten. Ik vind het een beetje te vergelijken met een film van 4 uur, waarbij alleen het laatste uur indruk weet te maken.

Alles bij elkaar kan ik Undertale nog net 3 sterren geven, omdat de game op de positieve momenten behoorlijk wat indruk op mij heeft gemaakt. Persoonlijk ben ik echter meer een liefhebber van The Stanley Parable, als het gaat om games die gameplay-elementen op de hak nemen.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:28 uur

geplaatst: vandaag om 15:28 uur

Let op: In verband met copyright is het op GamesMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.