Dark Souls III (2016)

Vandaag met veel genot uitgespeeld. Sterker nog, op momenten is dit derde deel beter dan de eerste. De vier lords of Cinder behoren bijvoorbeeld tot de origineelste bossbattles uit de serie. In tegenstelling tot DSII en I zijn de individuele levels consequent aangenaam, doch niet meer zo origineel. De muziek is verder ronduit fenomenaal. Desalniettemin is de wereld van dit spel nog steeds ietwat lineair; ik heb een voorkeur voor de eenzame, verbonden wereld van DS1. Dit derde deel draagt een soort massaliteit uit, hetgeen vaak ook slaagt, maar niettemin komen de omgevingen soms schreeuwerig over. Dark Souls III is daarmee een erg sterk spel, maar helaas wordt het ook nooit meer dan de som der delen. Ik kom uit op een ruime 4.5*

Na vele pogingen heb ik me er (als PC gamer) eindelijk eens aan gezet. Dark Souls had ik al vaak geprobeerd maar nooit doorgezet.
Het eerste deel vond ik (toen) onspeelbaar, zeker met KB/M en een afschuwelijk slechte port.
Het tweede deel ergerde ik me ook mateloos aan met zo'n relatief traag combat systeem.

Enfin, de eerste twee delen dus telkens na een half uur ofzo aan de kant gelegd en nooit meer geprobeerd. Misschien moet ik wel een nieuwe poging doen, te starten met de remastered versie van deel 1.

Het derde deel ben ik wel door de start geraakt en nu al 21u in zitten. Echt geweldig spel dit. Verrassend in zijn eenvoud en toch zoveel diepgang. Geniaal hoe sommige vijanden eerst aartsmoeilijk zijn en je die na een paar keer oefenen bij wijze van spreken blind kan afmaken omdat je hun moveset kent. Tot ze je één keer raken, dan ben je zelfs na zoveel levellen nog altijd quasi onmiddellijk dood
Aanrader voor degene die niet zo die-hard zijn: ik speel het met een walkthrough om mijn frustraties en hoeveelheid gametijd een beetje te beperken, anders was ik wellicht nog 10x vaker dood gegaan dan nu

Main game na circa 50u volledig uitgespeeld, incl. de optionele areas & bosses.
Dit spel benadert echt de perfectie. Alle gameplaymechanics, het verhaal, voice acting... Geweldig en enorm origineel!

Laatste boss bleek uiteindelijk de makkelijkste voor mijn build, een int/dex sorcerer. Neergehaald bij de 2e poging..
Moeilijkste bosses voor mij waren Pontiff duidelijk op nummer 1. Oneindige combos, zo snel in het overbruggen van de afstand... Pff echt lang over gedaan. Op nr. 2 de Lothric princes, puur omwille van die teleport move die bijna onmogelijk te ontwijken was.
De rest viel al bij al wel mee. Sowieso heb ik alle bosses solo gedaan omdat het met multiplayer echt te makkelijk is.
In het algemeen eigenlijk weinig gebruik gemaakt van het online aspect. Achteraf wel een beetje spijt van. Nu ik meer vertrouwd ben met het spel en de mechanics spreekt dat me wel aan. Sowieso nog eens volledig spelen met een melee build en dan veel meer in andere werelden gaan invaden

Ik weet niet meer precies met wie we het waar hadden over de Dark Souls Trilogy die NIET naar Europa kwam destijds maar kijk eens wat deze week is aangekondigd? En dat in een prachtige collector's edition voor de, houd je vast, spotprijs van maar 450 pond (wat zich wellicht laat vertalen in slechts 500 euro of zo.

Dark Souls

Mooie editie, deze Dark Souls 3. Zowel qua beeld in de vorm van de grauwe, troosteloze omgevingen en enkele geweldige boss-designs, als qua soundtrack. Behoorlijk pittig ook, dit 3e deel. Waar ik in Dark Souls 1 het parryen aardig onder de knie had, vond ik veel vijanden hier te snel en het parryen wat traag. Heb er uiteindelijk geen gebruik van gemaakt en meer vertrouwd op backstappen of reguliere combat. Ook dit backstappen was vaak een stuk moeilijker uit te voeren, doordat vijanden een stuk slimmer zijn dan in het eerste deel. Dikwijls hebben ze een schild o.i.d. die ze inzetten als je achter ze probeert te rollen. In tegenstelling tot de andere from software games had ik op een of andere manier nergens het gevoel het spel ‘meester’ te zijn. Dat vond ik wel jammer.

Hoef alleen DS2 nog te spelen en dan heb ik alle From titels uitgespeeld die op de PS4 zijn verschenen. Welke de moeilijkste is vind ik lastig. De boss fights waar ik het meest moeite mee had, waren de gevechten die mij het meest frustreerden, niet zozeer degene waar ik het vaakst ‘dood’ ging.

Ik ben dit jaar begonnen met het opnieuw spelen van alle spelletjes die ik in het verleden niet heb afgemaakt omdat ze te moeilijk voor me waren. Na Bloodborne was het nu de beurt aan Dark Souls III. Wat een heerlijk vette game weer zeg. Alle bazen, inclusief die van de downloadcontent, zijn neer: Ember Restored! En wat een bazen zijn dat: Pontiff Sulyvahn, Dancer of the Boreal Valley, Nameless King, Lothric Younger Prince and Lorian, stuk voor stuk epische gevechten. Maar net als in Bloodborne bewaarden ze de beste voor de downloadcontent. Wat een zweet heeft er gevloeid bij Slave Knight Gael, Darkeater Midir, Demon Prince, en voor mij de aller moeilijkste boss van alle gespeelde Souls games: Sister Friede! Na haar laatste fase heb ik eventjes staan juichen

Ik denk dat deze Souls game een mooie tweede plek krijgt. Ondanks dat ik de bazen in DS3 het best vond, heb ik nog meer genoten van Bloodborne. Dat had vooral te maken met het sterke verhaal, de perfecte lengte (DS3 is echt te groot), het beheersbare aantal wapens (DS3 heeft er echt teveel), en de gotische sfeer. En nu even wat rustige activiteiten en dan vlug door met Sekiro Shadows Die Twice en Hollow Knight.

De eindbaas van Souls spellen is trouwens wel keer op keer aardig teleurstellend als je daarvoor de DLC's hebt gespeeld. Die was bij de tweede keer al neer. Dat was andere koek dan Darkeater Midir daarvoor.

De laatste baas van DS1 had ik al snel afgemaakt met een paar goede parry's. De laatste van DS2 vind ik het beste ontwerp, maar het gevecht zelf kan ik mij niet heel goed herinneren. Eindbaas DS3 was niet gedenkwaardig moeilijk, maar ik vond het wel een heel gaaf gevecht.

Ik heb de DLC gespeeld van DS2 en daar zit 1 van de moeilijkste gevechten in ooit. The Fume Knight. Het is mij tot op heden nog niet gelukt om hem te verslaan en over 20 jaar zal ik dat nog steeds zeggen .

Ja die zit in Crown of the Old Iron King, toffe DLC is dat met rete moeilijke bosses. Ik vond Sir Alonne daarin ook zo gaaf. Als je hem afmaakt zonder geraakt te worden, dan pleegt hij Seppuko

Ik ga nu even een relaxed spel doen voordat Sekiro aan de beurt komt. Daar is de eindbaas (en vooral de laatste optionele baas) wel serieuze topsport.

Online servers voor PC liggen al geruime tijd stil van DSR, DS2 en DS3.
Serieus RCE probleem dat ook Elden Ring (PC) kan beinvloeden:

Elden Ring and Dark Souls 3 Can Be Used To Hack Your Computer - YouTube

Dark Souls 3 perfectioneert veel van wat de vorige Dark Souls games probeerde en als resultaat is het op veel vlakken de beste van de series.
(hierin tel ik Bloodborne niet mee, want die heb ik nog niet gespeeld)

Dark Souls 3 speelt en voelt bijna precies als de vorige twee games, alleen dan wat beter gefinetuned. Toch maakt dat in zo'n games toch een enorm verschil, omdat je alleen maar bezig bent met het vechten tegen verschillende soorten uitdagingen. Van wat ik weet is deze game een mix tussen de wat langzamere gameplay van Dark Souls 1 en 2 en van de snellere gameplay van Bloodborne. Dit zorgt ervoor dat de gameplay snel is terwijl er ook soms nog mogelijkheden zijn om je te verbergen achter een schild als het wat te gevaarlijk wordt.

qua atmosfeer is het naar mijn mening misschien wel het minste van de 3. Veel stukken van de wereld lijken op die van vorige games, op een paar na. Daarbij heb je ook gewoon weer het fast-travel element bij de bonfire net zoals in Dark Souls 2 wat ervoor zorgt dat de wereld veel minder levend voelde omdat je gewoon van het ene punt naar het andere punt kan gaan. De eerste game deed dit heel anders omdat je helemaal geen fast-travel had tot later in de game waardoor je echt een heimwee gevoel krijgt als je verder de onbekende wereld in gaat. Dark Souls 2 en 3 laten je gewoon op elk moment terug teleporteren naar bekend gebied waardoor je nooit echt vast zit op onbekend gebied wat juist zo'n grote rol heeft in de hele atmosfeer van Dark Souls.

Je kan niet teleporteren in Dark Souls 1 voor een groot gedeelte van het spel en daardoor moet het spel zelf maar shortcuts maken zodat je terug kan naar de Firelink Shrine zonder het hele zelfde pad terug te hoeven lopen. Daardoor is de wereld zo connected dat het net een doolhof wordt met de paden die ervoor zorgen dat je niet helemaal terug hoeft en zo weer een snellere weg hebt om naar bekend gebied te gaan. Dit maakte Dark Souls 1 ook zo goed. De wereld waarin het zich allemaal afspeelt. Dark Souls 1 heeft wel andere problemen die Dark Souls 3 oplost met vooral de gameplay en combat, maar Dark Souls 3 mist deze levende wereld wat Dark Souls 1 zo mooi en uniek maakte buiten de gameplay.

Dark Souls staat vooral bekend om de bosses en Dark Souls 3 doet die het beste van ze allemaal.
Dark Souls 1 had veel goede bosses maar sommige waren gewoon teleurstellend zoals Pinwheel die niet eens de kans krijgt om iets te doen voordat die dood is en Bed of Chaos die gewoon heel erg vervelend is met de grond die onder je weg valt. Dark Souls 2 had heel veel bosses waarvan sommige goed waren maar veel ook gewoon slecht. Dark Souls 3 heeft misschien één boss die gewoon echt teleurstellend was en dat waren de deacons of the deep. Voor de rest waren ze bijna allemaal gewoon heel erg goed.

Een ander punt waar Dark Souls natuurlijk bekend om staat is de moeilijkheidsgraad.
Dark Souls 1 was naar mijn mening best te doen omdat je vaak gewoon achter je schild kon schuilen en kon wachten totdat je de kans kreeg om te slaan. Dark Souls 2 was lastiger, maar vaak ook gewoon omdat de hitboxes echt heel slecht konden zijn. Dark Souls 3 is naar mijn mening wel de lastigste van de 3. Het gaat allemaal een stuk sneller en sommige vijanden krijgen je dood voordat je überhaupt weet wat er aan de hand is. Toch voelt het altijd eerlijk hier. Waarbij ik bij Dark Souls 2 soms twijfelde of ik die aanval wel echt kon zien aankomen of dat monster me nou echt raakt.

Dark Souls 3 doet de gameplay het best van de drie games, maar mist wat elementen die Dark Souls 1 had die de game zo onvergetelijk maakte. Voor mij blijft Dark Souls 1 toch beter maar Dark Souls 3 komt heel erg in de buurt.