De laatste tijd ben ik bezig met Yu-gi-oh games afgaan (wat aanzienlijk goedkoper is dan kaarten kopen. Een leuke maar dure hobby..). Yu-gi-oh is een naam die je geneigd bent te associëren met de anime gericht naar kinderen, maar het kaartspel zit daadwerkelijk sterk in elkaar en het is nog steeds leuk om op volwassen leeftijd te doen. Een goede mix van combo’s maken, tegenstanders lezen en flexibel kunnen omgaan met de kaarten die je in de hand hebt. Potjes zijn kort, maar daardoor word de vaart er goed ingehouden en is het verleidelijk om vlug een paar duels achter elkaar te doen.
Waar deze game zich op positieve wijze van andere Yu-gi-oh games onderscheid is dat het alle fases van het kaartspel ondersteunt: de eerste fase waarin normal summons en trap cards de meta waren, het fusion summon tijdperk, synchros, xyz kaarten en de link monsters. In plaats van al deze kaarten in 1x op je af te gooien kun je zelf kiezen welk tijdperk je wilt spelen. De enige andere game (voor zover ik weet) waar je dit kunt doen is de online game Duel Links, maar niet in een single player ervaring.
Tijdens de campaign speel je iconische duels uit de anime. Dit is een leuke, nostalgische ervaring voor wie de serie heeft gekeken. Al is dit slechts 1/5e van de ervaring, geziene alleen de Yugi anime in Nederland is uitgezonden. Maar zelfs als iemand die de andere series niet heeft gezien bied de campaign een leuke tijd door de grote hoeveelheid verschillende decks waarmee je leert spelen. Het kon leuk zijn om het beste te maken van kaarten die mij voorheen onbekend waren, of juist misbruik te maken van broken decks vol met banned kaarten (het Exodia deck van de Rare Hunter is echt bullshit. Je bent eerder patience aan het spelen dan een duel houden).
Legacy of the Duelist vormt een humoristisch contrast met de serie: strategieën en kaarten die daar werden geprezen blijken in de praktijk te complex te zijn om consistent uit te voeren. Tegenstanders kwamen meestal niet toe aan hun sterke monsters of magic card setups, en zelfs als het ze lukte kon ik ze met een simpele trap hole of MST stoppen. Waar de serie 2 uur kon vullen aan 1 duel ben je hier met hetzelfde duel in 2 minuten klaar.
De campaign draagt echter wat vervelende nadelen met zich mee. Je komt er namelijk achter dat de personages voor een groot deel bagger kaarten gebruiken en dat ze eerder door puur geluk wonnen dan door een strategisch deck. Het gebeurde regelmatig dat de tegenstander een deck had waar het story deck weinig tegen kon beginnen, waardoor ik structure decks moest gebruiken om een kans te maken. Op gegeven moment voelde ik me zelfs niet meer geneigd om story decks te gebruiken, wetende dat ik een slechtere kans zou maken. Ook is er weinig afwisseling in de muziek en beelden. Op gegeven moment ging ik maar eigen muziek aanzetten om het interessant te houden.
Geen grootste game die je moet spelen, maar als liefhebber van het kaartspel (en iemand die nostalgisch is voor de anime) is er genoeg plezier uit te halen om het van tijd tot tijd aan te zetten.
3*