Fonzzz002 schreef:
Tot de volledige game uitkomt en het huidige niveau tot het einde vast word gehouden hou ik het op:
Inmiddels alle chapters gespeeld. Om verder te gaan op mijn recensie:
King’s Quest biedt één van mijn favorieten game ervaringen van de laatste paar jaar, zoals staat omschreven in mijn vorige recensie. De game heeft een levendige wereld vol leuke personages, leuke puzzelachtige taken, creativiteit, mooie gebieden, het is een genot in deze wereld te zijn. Chapter 1 tot 3 zijn ijzersterk, maar vanaf chapter 4 vond ik het echter aanzienlijk minder worden waardoor ik mijn cijfer aanpas van een 5* naar een 4,0* (met afwijking naar 4,5*). Deze “vervolg recensie” gaat daarom over waarom chapter 4 en 5 mij gemiddeld minder bevielen.
De elementen die goed waren aan de voorgaande chapters werden vanaf de 4e minder: het verhaal begon deels van zijn charme te verliezen en de puzzels waren niet altijd even leuk. Waar de voorgaande chapters met sterk uitgewerkte personages kwam zit chapter 4 ietwat haastig in elkaar. Je krijgt weinig tijd om dingen een impact te laten maken, in plaats daarvan maakt het verhaal rap tijdsprongen.
In het begin wilt Manny, de vijand, Graham pijn doen door zijn kind te ontvoeren uit wraak, maar voor je het weet ben je 20 jaar verder en is het kind weer terug. Alsof hij nooit weg is geweest. Vervolgens besluit Graham op vakantie te gaan. Toevallig ook de plek waar Manny bezig was een vrouw geestelijk te manipuleren zodat ze deed wat hij wilde. Al deze plotwendingen leken mij echter niet nodig. Niet alles hoeft terug getrokken te worden naar Manny, op gegeven moment vond ik het zelfs vermoeiend hem steeds weer op te zien duiken. Ik denk dat het verhaal beter was als de zoon niet ontvoerd werd zodat de game meer tijd had om Graham met zijn kinderen te laten zijn waardoor je meer een band met ze vormt, evenals dat Manny de sfinx niet hoefde te zijn maar dat de sfinx een origineel en nieuw personage was. Op die manier breid je het universum uit, laten zien dat er meer is dan Manny die achter alles zit.
Vanaf chapter 4 word de game heel puzzelachtig qua gameplay. Dan heb ik het niet zozeer over adventure game achtige puzzels, maar letterlijk over een kamer in gegooid worden waar puzzelstukken staan en de puzzel oplossen. Deze taken waren leuk om uit te voeren en ze hadden een escape room achtig gevoel. De game deed zoveel mogelijk zijn best variatie te geven in de puzzels waardoor ze leuk bleven om te doen. Ik vond echter wel dat het avontuur gevoel, wat de eerste drie chapters hadden, niet meer sterk werd vastgehouden vanaf chapter 4. Omdat je letterlijk van kamer naar kamer, puzzel naar puzzel word gebracht heb je minder een reisgevoel. Ook had je vanaf dit punt geen invloed meer op het verhaal want je zat telkens vast in puzzelkamers, waardoor één van de elementen die de game zo goed maakte geen rol meer speelt.
Hoewel het avontuur gevoel & het verhaal minder was in chapter 4 was het nog steeds aanwezig: je zag nieuwe gebieden, er waren nieuwe personages die uitwerking hadden. Hierdoor was chapter 4 een leuke chapter om doorheen te spelen, ondanks dat het niet het niveau van de vorige pakt.
Zoals eerder aangegeven voelde niet alle puzzels even eerlijk. Er is bijvoorbeeld een scene waarin je een raadsel moet oplossen, maar na een half uur lang ieder mogelijk antwoord te hebben geprobeerd ging ik uit frustratie het antwoord opzoeken op internet. Toen kwam ik erachter dat het antwoord iets is waar je nooit aan zou denken tenzij de game er een duidelijkere hint over gaf, en het antwoord voelde niet logischer ten opzichten van andere antwoorden die je had kunnen geven. Ook in Chapter 5 zat er een puzzel waarbij je kleuren moest combineren met cijfers, maar ze gaven ronduit de verkeerde kleuren bij bepaalde cijfers waardoor ik ook hier het antwoord moest zoeken op internet, waarna ik me afvroeg waarom ze de kleuren niet duidelijker hadden neergezet. Het zijn echter maar 2 momenten waarin ik vond dat de game oneerlijk was, wat in het geheel niet veel weegt, maar ze waren frustrerend genoeg om me tijdelijk uit de immersie te halen.
Chapter 5 is, soortgelijk als 4, een leuke ervaring maar voor mij pakte het niet het niveau van de voorgaande levels. De chapter begint ijzersterk
met Graham die geheugenverlies begint te krijgen, waardoor de levels abstracter in elkaar gaan zitten en zelfs de besturing niet goed meer meewerkte. Daarna kom je echter terecht in plekken die je al eerder bezocht heb en je lost standaard escape room puzzels op. Geen invloed op het verhaal, geen ontdekking van nieuwe gebieden of aanwezigheid van humor, zelfs de spanning of ontroering werkte niet zo effectief als ze hoopte. Leuk om te doen als een mooi ogende puzzelgame, maar ik kreeg het idee dat de makers geen goede ideeën meer hadden rond dit punt in het verhaal en daarom ervoor kozen oude content te gebruiken. De chapter was ook aanzienlijk korter dan de voorgaande.
De latere chapters zijn leuke adventure game ervaringen. Mijn verwachtingen waren echter torenhoog waardoor het tekort schoot en ik een noodzaak voelde in te gaan op wat me minder beviel. Als geheel is King’s Quest een game waarvan ik sterk aanraad de eerste chapters te proberen en het grootste gedeelte van de game is van hoog niveau. Mijn gemiddelde cijfer:
Chapter 1 t/m 3 = 5*
Chapter 4 = 4*
Chapter 5 = 3,5*
Gemiddeld:
4,0/4,5*