King's Quest (2015)

Hier ben ik dus ontzettend benieuwd naar. Aanvankelijk was ik erg terughoudend qua verwachtingen en leek het spel eerder een platformer of iets dergelijks dan een echte 'adventure', maar hoe meer er onthuld werd, en afgaande op de besprekingen van anderen lijkt het toch echt wel erop dat het een passend eerbetoon aan de klassiekers is, maar dan in een modern jasje. Met name die verteller vind ik erg leuk gevonden in de filmpjes. Dus ja. Op de wishlist. En indien iemand het koopt en speelt gelieve er even een mening over neer te poten?

Vanavond dan maar gekocht op Steam - meteen de hele reeks ipv de episodes afzonderlijk (vanwege het feit dat er blijkbaar een epiloog bijzit op deze manier - die krijg je naar het schijnt niet als je alles afzonderlijk in huis haalt). Nog maar een tiental-vijftiental minuutjes gespeeld maar jeetje...wat is dit een bijzonder mooi en sfeervol spel. Later in het weekend maar eens op het gemak mee beginnen.

Benieuwd naar je bevindingen. Staat zeker ook op mijn wishlist, al vind ik hem nog wat aan de prijzige kant vergeleken met bijvoorbeeld de Telltale series. Ben vooral benieuwd wat de speelduur nu eigenlijk precies is. Beelden die ik zag zien er in elk geval veelbelovend uit.

Wat kost de game eigenlijk oo Steam en Xbox Live?

Op Xbox live weet ik het niet. Op Steam heb ik 39.99 betaald voor het hele pakket inclusief epiloog. De eerste episode kan je voor 9.99 kopen en een seizoenpass voor 29.99 (maar daar zit als ik het dus moet geloven de epiloog niet bij - dat lijkt een soort buyers incentive te zijn voor het hele spel).

Tot nog toe ben ik in ieder geval erg positief. Gisteren nog een uurtje gespeeld maar het is een heerlijke beleving vol nostalgie en humor. Grafisch vind ik het zelfs een van de mooiste spellen van het jaar. Ook qua gameplay lijkt het snor te zitten - tot nog toe zijn het vrij simpele puzzeltjes, maar die worden wel afgewisseld met wat arcade-achtige segmentjes (zoals wegrennen over een parkoers waar hindernissen in zitten) - en tot nog toe heb ik inderdaad alvast een 'groot' keuzemoment gehad. Het voelt in ieder geval meer aan als een 'echt spel' in tegenstelling tot wat Telltale tegenwoordig doet. (niet ten nadele van Telltale overigens - ik blijf een groot fan van hun games).

Nou ben er net doorheen en ik blijf erbij - het is absoluut een juweeltje en in mijn ogen de prijs waard. De eerste episode was toch makkelijk een 5-6 uur lang - wat toch fors meer is dan de meeste dergelijke games. Ik was zoals eerder aangegeven werkelijk meteen gecharmeerd door de graphics en de manier waarop het verhaal wordt verteld (de interacties tussen Opa Graham en kleindochter Gwendolyn zijn vaak erg leuk - zeker als er weer eens een foute interactie of 'sterfscene' volgt) en dat ben ik nu zelfs nog meer dan voorheen.

Ik kan eigenlijk ook niets opnoemen dat voor mij echt negatief was. Het heen-en-weer geloop tussen de diverse locaties wordt tot een minimum beperkt (nou ok...misschien was een ingame map met quick-travel handig - maar het is niet echt nodig - regelmatig zijn er shortcuts die zich openbaren en ik vond de kleurrijke wereld werkelijk prachtig om door te wandelen), de karakters e.d zijn gewoon leuk en er zitten best een paar goede grappen en verwijzingen in. De afwisseling wordt er ook netjes ingehouden - zo heb je enkele best pittige object gerelateerde en 'logische' (bijvoorbeeld iets in de juiste volgorde plaatsen of schuiven) puzzels en meerdere manieren om deze op te lossen, maar ook een aantal aardige quicktime events om de vaart er wat in te houden.

Dus...ja...ik ben hier uitermate tevreden mee. Ik ben uiterst benieuwd naar de volgende episodes en als ze van dezelfde kwaliteit zijn dan zou dit voor mij makkelijk in een eindejaarslijstje kunnen opduiken. En mogen ze wat mij betreft ook meteen de rechten op Space Quest hebben.

Klinkt super! Enige nadeel dat ik al kan benoemen is dat het episodic is dus ik denk dat ik toch nog even wacht totdat er meerdere - of allemaal - uit zijn. Het is het punt waar ik me bij de Telltale games ook het meeste aan erger, geen touw aan vast te knopen. Maar misschien dat Sierra wel van de afspraken is. Om de maand eentje?

Geen idee eigenlijk hoeveel tijd er tussen de verschillende episodes gaat zitten. Hopelijk is er inderdaad iets van een vast schema - dat is wel iets wat bij Telltale zou mogen, nu je het zegt. Ik erger me er niet verschrikkelijk aan, maar het zou wel leuk zijn als ze op voorhand al konden aangeven hoeveel weken er tussen ieder deeltje zit.

King’s Quest is een fantasy adventure game die uit 5 episodes bestaat, waarvan er momenteel 2 uit zijn. Ik focus me bij deze recensie dus op chapter 1 en 2. Eventueel vul ik mijn recensie aan indien alle delen uit zijn en mijn mening over het geheel gewijzigd is. King’s Quest gaat over een bejaarde man die zijn levensverhaal aan zijn kleindochter verteld. Hij verteld verhalen over avonturen uit het verleden, personages die hij heeft ontmoet en keuzes die hij heeft moeten maken.

In 2015 heb ik niet veel games gespeeld maar ik kan zeggen dat King’s Quest, zonder twijfel, de mooiste game ervaring bied die ik in 2015 gespeeld heb. De magie ligt in het sterke verhaal, de leuke personages, de prachtige werelden en de creativiteit. Ik kon niet stoppen met het spelen van King’s Quest omdat ik teveel genoot van het zijn in de wereld die ze creëren. Iets aan de humor, iets aan het verhaal, iets aan de personages bleef me terugroepen tot ik merkte eten te hebben overgeslagen of slaaptekort kwam. Ik zou niet kunnen zeggen wat precies zo sterk is aan het verhaal. Er is naar mijn idee niet één ding wat de game uitmuntend goed doet maar het ligt meer aan een combinatie van alles. De game heeft een hele fijne feel-good fantasy sfeer. Het is niet een Game of Thrones achtig drama, geen bombastisch verhaal met veel gevechten maar eerder een lichthartig verhaal wat plezier heeft met zichzelf. De game heeft zeker een avontuurlijk gevoel met alle plekken die je bezoekt en opmerkelijke figuren die je tegenkomt, maar van begin tot eind zit het vol met grappen die er een humoristische & zorgeloze draai aan geven. Dit maakt het spelen van King’s Quest een hele aangename en ontspannende zit.
De vormgeving is, in vergelijking met de concurrentie, niet opmerkelijk groot maar voor wat het is staan de graphics sterk in hun schoenen. De cel shaded stijl past perfect bij de lichte toon van de game evenals dat het gebruik van kleuren regelmatig voor prachtige beelden zorgt. Met name de manier hoe de personages zijn vormgegeven viel me goed in de smaak. De voice acting is ook van hoog niveau. Iedere stem past perfect bij het personage en geeft hem/haar het extra graadje persoonlijkheid.
De gameplay is typisch avontuur-game: loop rond, verzamel objecten, praat met mensen voor belangrijke informatie en gebruik je objecten waar je denkt dat ze voor nodig zijn. In het begin is de gameplay erg makkelijk en vraagt het geen denkwerk, maar hoe verder ik kwam hoe lastiger het werd. Opmerkelijk is dat er in beide chapters meerdere manieren waren om door een level heen te gaan. Het hangt puur af van de items die je vind en hoe je ervoor kiest ze te gebruiken. Ik had op een bepaald punt het idee dat ik vastzat omdat ik vroeg in het verhaal verkeerde keuzes maakte, maar de game heeft voor iedere keuze een alternatief waardoor je alsnog een level kan uitspelen. Hier en daar zijn onschuldige mini taken die anders zijn dan wat je normaal gesproken doet. Sommige van deze taken zijn verrassend creatief en geven de game een leuk graadje variatie erbij.

Het liefste zou ik de game een 5* willen geven en het daarbij laten geziene de hoeveelheid plezier die ik eraan beleefde, maar zoals de game is in zijn huidige staat zou ik een 5* iets te vergevend vinden. De grootste hinder bij King’s Quest, wat in bijna iedere adventure game een probleem is, is dat je constant heen & weer moet lopen. Op het eerste gezicht zijn de omgevingen mooi en interessant, maar na urenlang heen en weer lopen op dezelfde stukken gaat deels van de lol ervanaf. Ik kan King’s Quest dit minpunt vergeven aangezien ik altijd een doel voor ogen had. Ik liep nooit radeloos vast, had altijd iets om naar uit te kijken. Ik moest vaak lange stukken heen & weer lopen maar waar deze stukken naar opbouwde was zeker de moeite waard. Het is een minpunt maar ik kan eroverheen kijken. Een kleine andere hinder is dat, in chapter 1, je de cutscenes & dialogen niet kunt overslaan. Als je bepaalde stukken al eerder hebt gezien of bepaalde dialogen eerder hebt gehoord moet je het alsnog aanhoren. Nogmaals: een kleine hinder en het is gefikst in chapter 2. Maar wat me hoofdreden is het geen 5* te geven is de manier hoe het verkocht word. Ik ben beslist geen liefhebber van de “verkoop je game in meerdere stukken en wacht op iedere episode” stijl die ik weleens bij videogames zie. Ik heb voor een volledige game betaald, nu wil ik ook de volledige game spelen. Zeker met een game waarin ik het verhaal zo leuk vind om te volgen. Aangezien er redelijk wat tijd overheen kan gaan tegen de tijd dat alles uit is raak ik een beetje uit het verhaal, en wanneer ik weer in het verhaal zit moet ik weer een lange tijd wachten op het vervolg. Vind dit een onprettig systeem voor een videogame.

Tot de volledige game uitkomt en het huidige niveau tot het einde vast word gehouden hou ik het op:

4,5*

Damn. Wist niet eens dat episode 2 al uit was. Vanavond toch maar eventjes checken. Maar ik ben het dus compleet eens met Fonzzz. Blijft een heerlijk spel.

Leuk grafisch stijltje.

Inmiddels alle chapters gespeeld. Om verder te gaan op mijn recensie:

King’s Quest biedt één van mijn favorieten game ervaringen van de laatste paar jaar, zoals staat omschreven in mijn vorige recensie. De game heeft een levendige wereld vol leuke personages, leuke puzzelachtige taken, creativiteit, mooie gebieden, het is een genot in deze wereld te zijn. Chapter 1 tot 3 zijn ijzersterk, maar vanaf chapter 4 vond ik het echter aanzienlijk minder worden waardoor ik mijn cijfer aanpas van een 5* naar een 4,0* (met afwijking naar 4,5*). Deze “vervolg recensie” gaat daarom over waarom chapter 4 en 5 mij gemiddeld minder bevielen.

De elementen die goed waren aan de voorgaande chapters werden vanaf de 4e minder: het verhaal begon deels van zijn charme te verliezen en de puzzels waren niet altijd even leuk. Waar de voorgaande chapters met sterk uitgewerkte personages kwam zit chapter 4 ietwat haastig in elkaar. Je krijgt weinig tijd om dingen een impact te laten maken, in plaats daarvan maakt het verhaal rap tijdsprongen. In het begin wilt Manny, de vijand, Graham pijn doen door zijn kind te ontvoeren uit wraak, maar voor je het weet ben je 20 jaar verder en is het kind weer terug. Alsof hij nooit weg is geweest. Vervolgens besluit Graham op vakantie te gaan. Toevallig ook de plek waar Manny bezig was een vrouw geestelijk te manipuleren zodat ze deed wat hij wilde. Al deze plotwendingen leken mij echter niet nodig. Niet alles hoeft terug getrokken te worden naar Manny, op gegeven moment vond ik het zelfs vermoeiend hem steeds weer op te zien duiken. Ik denk dat het verhaal beter was als de zoon niet ontvoerd werd zodat de game meer tijd had om Graham met zijn kinderen te laten zijn waardoor je meer een band met ze vormt, evenals dat Manny de sfinx niet hoefde te zijn maar dat de sfinx een origineel en nieuw personage was. Op die manier breid je het universum uit, laten zien dat er meer is dan Manny die achter alles zit.

Vanaf chapter 4 word de game heel puzzelachtig qua gameplay. Dan heb ik het niet zozeer over adventure game achtige puzzels, maar letterlijk over een kamer in gegooid worden waar puzzelstukken staan en de puzzel oplossen. Deze taken waren leuk om uit te voeren en ze hadden een escape room achtig gevoel. De game deed zoveel mogelijk zijn best variatie te geven in de puzzels waardoor ze leuk bleven om te doen. Ik vond echter wel dat het avontuur gevoel, wat de eerste drie chapters hadden, niet meer sterk werd vastgehouden vanaf chapter 4. Omdat je letterlijk van kamer naar kamer, puzzel naar puzzel word gebracht heb je minder een reisgevoel. Ook had je vanaf dit punt geen invloed meer op het verhaal want je zat telkens vast in puzzelkamers, waardoor één van de elementen die de game zo goed maakte geen rol meer speelt.
Hoewel het avontuur gevoel & het verhaal minder was in chapter 4 was het nog steeds aanwezig: je zag nieuwe gebieden, er waren nieuwe personages die uitwerking hadden. Hierdoor was chapter 4 een leuke chapter om doorheen te spelen, ondanks dat het niet het niveau van de vorige pakt.


Zoals eerder aangegeven voelde niet alle puzzels even eerlijk. Er is bijvoorbeeld een scene waarin je een raadsel moet oplossen, maar na een half uur lang ieder mogelijk antwoord te hebben geprobeerd ging ik uit frustratie het antwoord opzoeken op internet. Toen kwam ik erachter dat het antwoord iets is waar je nooit aan zou denken tenzij de game er een duidelijkere hint over gaf, en het antwoord voelde niet logischer ten opzichten van andere antwoorden die je had kunnen geven. Ook in Chapter 5 zat er een puzzel waarbij je kleuren moest combineren met cijfers, maar ze gaven ronduit de verkeerde kleuren bij bepaalde cijfers waardoor ik ook hier het antwoord moest zoeken op internet, waarna ik me afvroeg waarom ze de kleuren niet duidelijker hadden neergezet. Het zijn echter maar 2 momenten waarin ik vond dat de game oneerlijk was, wat in het geheel niet veel weegt, maar ze waren frustrerend genoeg om me tijdelijk uit de immersie te halen.

Chapter 5 is, soortgelijk als 4, een leuke ervaring maar voor mij pakte het niet het niveau van de voorgaande levels. De chapter begint ijzersterk met Graham die geheugenverlies begint te krijgen, waardoor de levels abstracter in elkaar gaan zitten en zelfs de besturing niet goed meer meewerkte. Daarna kom je echter terecht in plekken die je al eerder bezocht heb en je lost standaard escape room puzzels op. Geen invloed op het verhaal, geen ontdekking van nieuwe gebieden of aanwezigheid van humor, zelfs de spanning of ontroering werkte niet zo effectief als ze hoopte. Leuk om te doen als een mooi ogende puzzelgame, maar ik kreeg het idee dat de makers geen goede ideeën meer hadden rond dit punt in het verhaal en daarom ervoor kozen oude content te gebruiken. De chapter was ook aanzienlijk korter dan de voorgaande.

De latere chapters zijn leuke adventure game ervaringen. Mijn verwachtingen waren echter torenhoog waardoor het tekort schoot en ik een noodzaak voelde in te gaan op wat me minder beviel. Als geheel is King’s Quest een game waarvan ik sterk aanraad de eerste chapters te proberen en het grootste gedeelte van de game is van hoog niveau. Mijn gemiddelde cijfer:

Chapter 1 t/m 3 = 5*
Chapter 4 = 4*
Chapter 5 = 3,5*

Gemiddeld:

4,0/4,5*

De oorspronkelijke King's Quest games heb ik nooit gespeeld. Wel ooit begonnen aan de AGDInteractive remake van KQ1: Quest For The Crown, maar ook die nooit uitgespeeld. En dan was daar ineens deze nieuwe reboot(-achtige) game van King's Quest. Om maar met de deur in huis te vallen: een fantastische game! Het heeft een diepe indruk op mij achtergelaten!

Ik zou ieder hoofdstuk apart kunnen beoordelen, maar dat heeft Fonzzz002 al voortreffelijk gedaan wat mij betreft.

De graphics zijn erg goed te noemen, maar moet je wel liggen. Het is de zogenoemde 'cel shading'-techniek. Het zorgt voor een vriendelijke en tijdloze uitstraling. Mijns inziens perfect voor deze game.

De muziek is memorabel genoeg en op sommige momenten zelfs uitstekend. Als je het gaat meefluiten dan zit het meestal wel goed. Ook op Spotify te vinden trouwens, voor degenen die daar van houden.

Voor de gameplay hebben ze het Point & Click systeem, dat toch zo nauw is verbonden met dit genre, losgelaten. Je beweegt Graham met de pijltjestoetsen of W, A, S, en D. Voor interactie gebruik je Enter of Spatiebalk. In principe kun je het spel met één hand bedienen zodat je tijdens de lunch gewoon door kunt blijven spelen. De cutscenes zijn erg leuk, maar ik kan me voorstellen dat sommigen het te langdradig zouden vinden.

Zoals door anderen ook al is vermeld, bestaat de game (op dit moment) uit vijf hoofdstukken en een epiloog. Ieder hoofdstuk beslaat een terugblik op een periode uit Graham zijn leven. Deze hoofdstukken worden op hun beurt weer aan elkaar geweven door een verhaal waarin de ouder wordende Graham centraal staat. Heel erg mooi gedaan allemaal. Je gaat toch meeleven met de personages. Ik was erg gegrepen door het verhaal en toen ik het spel ongeveer een maand geleden had uitgespeeld was ik er toch even stil van. Nu zou ik het spel zo weer opnieuw willen beginnen.

Al het voorgaande gezegd hebbende, blik ik terug op een echt heel goeie game-ervaring. Misschien zou het juist zijn om er een 4* of een 4,5* aan te geven, maar ik kan gewoon niet anders dan 5* hiervoor geven. Was alles dan perfect? Vast niet, maar als een spel mij zo weet te boeien dan verdient het gewoon bonuspunten.

Zojuist de gratis Chapter 1 uitgespeeld. Daar toch nog 8 uur over gedaan. De game is heel mooi vormgegeven. Kleuren en omgevingen zijn erg mooi. Het was veel zoeken en dingen uitproberen, maar een walkthrough heb ik nooit nodig gehad. Ook het verhaal is erg leuk. Een aanrader.

2 jaar na Chapter 1 toch de hele game gekocht via Amazon in de US. Opnieuw de geniale Chapter 1 gespeeld en de rest van de Chapters + Epiloog. Conclusie: Chapter 1 blijft de allerbeste. 2 en 3 zijn van hetzelfde niveau als chapter 1, maar zijn veel korter en dus veel sneller uitgespeeld. Chapter 4 is bijna alleen maar puzzels. Leuk voor even, maar haalt het niet bij 1 - 3. Verder ook 1 zeer frustrerende puzzel aan het eind die me na een paar uur zo ging irriteren dat ik helaas de walkthrough moest gebruiken. Chapter 5 is weer beter dan 4. Helaas ook 2 raadsels die iemand met gezond verstand nooit kan oplossen. Hoe iemand, zeker dat muziekje, ooit ontdekt heeft is me echt een raadsel. De laatste puzzel was zo out of the box denken dat dit voor mij te veel was. Helaas weer Walkthrough. De Epiloog is natuurlijk erg kort, maar wel weer erg leuk.
Zeker een game die ik over een paar jaar nog een keer zal gaan spelen.
Cijfers: Chapter 1-3 een 5 / Chapter 4 een 3,5 / Chapter 5 een 4 en de Epiloog een 4,5