Dreamfall (2006)

Perfect spel. De besturing is wennen maar na gewenning is het een uiterst prettige besturing.
De mooiste adventure die ik ooit heb gespeeld, wat een verhaal.
Een spel waar ik niet mee kon stoppen uit nieuwsgierigheid naar het verloop van het verhaal.
Het is vrij makkelijk om uit te vinden wat je moet doen, maar dat heb ik als erg positief ervaren. Het is ook wel eens leuk om niet urenlang in dezelfde omgeving rond te lopen.

Het verhaal en de grafics van dit spel zijn erg mooi, maar ze hebben de puzzels een beetje naar achteren gedrukt en die puzzels waren juist zo goed in het eerste deel. Erg jammer en daarom geef maar 3,5 sterren.

Prachtig verhaal , soms goede stukken actie erin en ook weer relaxte puzzels erin!

top game! *4

Vorige jaar uitverkozen door Gamespot als "the best game no one played" Dramatisch geflopt (zeker in de vs) maar een fantastisch vervolg op The Longest Journey. Helaas wat te simpel en een aantal overbodige aktie mini-games, maar qua characters en storytelling (en ook zeker grafisch) op het allerhoogste niveau. Jammer van het abrupte en onbevredigende einde, hopelijk toch nog een vervolg al rekent niemand erop momenteel.

En dat ik met mijn 30 lentes nog verliefd kan worden op een gamecharacter, jeetje wat is Zoë leuk.

Vond ik ook!

Wel een te gekke game verder, vond hem alleen soms ietsje langdradig door iets teveel heen en weer geren. Verder sfeer was perfect en Zoë idd een te gek character (wonkers ook), verhaal en graphics prachtig, vond hem iets minder als TLJ1, maar een waardig vervolg nonetheless. 4*

een prachtig verhaal, alleen de gameplay was wat houterig en simpel. Ik ben eens met rpger en Squall Lionheart. het einde geeft een onbevredigend gevoel. Maar het laat genoeg open voor nog een sequal.???

Ik lees net op wiki dat er bevestigd is dat er een vervolg komt:
Dreamfall Chapters.

http://en.wikipedia.org/wiki/Dreamfall_Chapters

Ik ben nou op de helft met deze game maar ik ben iets minder enthousiast dan de meeste. Het constante geswitch tussen de karakters haalt je behoorlijk uit het spel. Bovendien moet je ala shenmue gewoon veel rondlopen en valt er weinig echt te avontureren. Daarnaast vind ik de setting niet echt top, die magische wereld trek ik slecht. Ik vond het begin van de game dan ook top maar nu vind ik het verhaal toch wel te veel over de top gaan. Ik snap dat mensen dit vet vinden maar het is niet helemaal mijn ding.

Heb je deel 1 wel gespeeld?

Alleen een demo, dat was wel een echte point and click game toch? Ik heb op wikipedia wel even het verhaal doorgenomen van die game en dat is een lauwe manier maar dat dimensie switchen enzo. boeit me gewoon niet zo.

Wel aardig verhaal, graphics OK, beetje simpel.

Hele irritante camera! Verder ging het spel nog wel

Wat is er gebeurt met April Ryan?

Dat was me het avontuur wel zeg! Ik had deze een tijdje geleden geprobeerd maar was er vrijwel meteen weer mee gestopt omdat het geen klassieke point & click adventure was. Een domme fout, zo blijkt. Want Dreamfall is een volwaardig vervolg op het evengoede The Longest Journey.

Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen. Ik ben nog een beetje overwhelmed door het verhaal en het hele avontuur. The Longest Journey had ik een tijdje geleden gespeeld, maar veel details zoals plaatsen en namen was ik vergeten. Gelukkig weet Zoë net zo weinig, en dus is het makkelijk verplaatsen in haar. Op den duur kom je echter wel weer op oude plaatsen en ontmoet je veel oude bekenden.

Zoals gezegd is het geen point & click adventure meer. Het is een adventure met een WASD-besturing en soms - vaker dan me lief was - waren er actie- en sneakonderdelen. Zo moet je af en toe vechten, met een vechtsysteem dat niet werkt. Echt een misser. Bij één kerel werd ik 20x in elkaar geslagen voordat ik er voorbij kwam. Bij de rest is het gewoon button-bashen. De sneakonderdelen waren wel makkelijk, maar persoonlijk heb ik er nooit zoveel zin in. In een adventure wil ik lekker achterover leunen en alleen met mijn muis spelen, in plaats van betrapt te worden of zelfs dood te kunnen gaan. Voordat je deze events instapt wordt de game echter wel ge-autosaved.

De graphics zijn zelfs voor 2006-begrippen niet mooi te noemen. Het is allemaal wat houterig, en sommige voorwerpen of achtergronden zijn opgemaakt uit enorme pixels. Brengt me toch weer bij de vraag waarom het zo moeilijk is om een adventuregame er mooi en realistisch uit te laten zien. Ik weet er geen één. Het dichtst in de buurt komt Fahrenheit denk ik, en Heavy Rain gaat daar sowieso overheen. Maar mij lijkt het dat je juist minder rekenkracht nodig hebt, vanwege de grote rechtlijnigheid van zo'n spel, waardoor er meer ruimte overblijft voor mooie graphics. Maar dat zal ik dan wel verkeerd zien...

Je speelt met Zoë, een sexy twintigjarig meisje die op haar bed TV aan het kijken is in een hot pants. Zodra ze naar buiten gaat trekt ze een niet veel minder sexy truitje aan en wandelt ze naar buiten. Mooie, zonnige omgeving, leuke wereld. Natuurlijk belandt ze in de puree en komt ze uiteindelijk in Arcadia terecht. Hier ontmoet je oude bekende waarmee je ook gaat spelen, zo ook April, die inmiddels een slonzige, egoïstische trut met strokapsel en fietsenrek is geworden. Jammer, in het eerste deel was ze veel leuker. De afwisseling tussen de verschillende verhaallijnen vond ik vaker irritant dan een verfrissing. Ik wil spelen met Zoë! Leukste personage dat we (weer) tegenkomen is Crow! Voor een erg serieuze game als dit - die vanwege het verhaal nogal moeilijk te volgen is - komt Crow als geroepen om er een paar geniale quotes tegenaan te gooien.
"So if we hit her on the head with a frying pan she'll snap out of it right. (What?) Yes, Yes, its called therapy i read about it somewhere... Well not read more like heard... In a seedy tavern near the docks...After eleven thimbles of Merry Minstrum's yellow fire... Just before dawn on a Monday... but i remember the fellow who told me! Big lad. Arms as thick as oak trees. A stunning collection of scars. Nice eye patch. A real therapist he was... or wait maybe it was 'rapist' ..." Of: "You do the talking and the running and the saving the world. If a helpful hint or you know an inappropriate joke is needed BAM! I'm right there."

De echte puzzelaar komt trouwens van een koude kermis thuis. De puzzels zijn erg simpel gehouden, hoewel ik soms dingen gewoon over het hoofd zag omdat de wereld vrij open is. Nu moet je niet denken dat het Oblivion is, hoewel Marcuria er soms sterk aan deed denken. Ook bevat de game enorm veel tekst en zit je soms gewoon 10-15 minuten te kijken hoe het verhaal uit de doeken wordt gedaan.

En dan het einde. Het is zo'n game die duizend vragen opwekt. Het verhaal en de wereld is briljant, maar moeilijk. Soms kreeg ik er gewoon koppijn van. Een vervolg moet er sowieso komen, en ik verbaas me dat de filmwereld nog niet heeft toegehapt. Hier zijn wel een stuk of vijf trilogieën van te maken. Toch is het einde inderdaad niet zo bevredigend. Ik zat wel met een kleine brok in m'n keel toen ik hoorde over het experiment en wanneer Zoë samenkomt met Faith. Maar bijvoorbeeld; wat gebeurd er met Damiën/Kian/Goddess/White Dragon ( dood? door wie?)/April ( dood, just like that?) en Reza? Hij komt op het laatste terug, maar is niet zichzelf? Sommige dingen waren enorm vaag, en ik weet nog steeds niet precies waarom Zoë die berichten doorkreeg van Faith. Omdat ze zussen zijn? Wat heeft dat te betekenen? Dus...vragen, vragen, vragen. Ik zal morgen nog eens ergens een plot opzoeken op internet, misschien schept dat duidelijkheid.

Een game met een uitstekend verhaal dus. Helaas waren de actie- en sneakelementen irritant, niet alle characters even boeiend en kakte het verhaal in het midden een beetje in. Ik werd verveeld. Daartegenover staat een verhaal om over na te denken, de ontzettend leuke Zoë, sfeervolle werelden en veel conversaties. Voor fans van het eerste deel is het eigenlijk verplichte kost.

De graphics zijn zelfs voor 2006-begrippen niet mooi te noemen. Het is allemaal wat houterig, en sommige voorwerpen of achtergronden zijn opgemaakt uit enorme pixels. Brengt me toch weer bij de vraag waarom het zo moeilijk is om een adventuregame er mooi en realistisch uit te laten zien. Ik weet er geen één. Het dichtst in de buurt komt Fahrenheit denk ik, en Heavy Rain gaat daar sowieso overheen. Maar mij lijkt het dat je juist minder rekenkracht nodig hebt, vanwege de grote rechtlijnigheid van zo'n spel, waardoor er meer ruimte overblijft voor mooie graphics. Maar dat zal ik dan wel verkeerd zien...

Hier heb je wel een punt inderdaad. Ik vroeg me dat ook af tijdens de laatste twee Broken Sword delen. Dat was ook zo statisch en lelijk dat je die games puur voor de nostalgie en uit armoede gaat spelen. Ik vind je kritiek over het verhaal ook wel herkenbaar trouwens. Bij heeft het echter ook meer met de stijl te maken, het hele verhaal is niet echt mijn ding.

Het einde was heel, maar dan ook heel erg onbevredigend. Als de game nou niet zo geflopt was zou er ongetwijfeld wel een vervolg komen maar dat zit er nu ook niet in zoals het er naar uit ziet.

Desondanks is het erg leuk om terug te keren in de wereld van Arcadia en Stark en oude characters maar ook omgevingen terug te vinden. Verhaal zit verder weer goed in elkaar alhoewel de pacing soms wat sloom is. Deel 1 was vermakelijker maar deze zit er niet eens zo heel ver achter. Maar dat einde...

Afgelopen boekenfestijn in Utrecht dit spel op de kop getikt voor 1,50. Dat kan toch bijna niet meer fout gaan, zou je denken...

Niet over het einde of zo, maar toch ietwat spoiler:

Ze is links op de hoes te zien. Ze zit in het spel en ze is 1 van de hoofdpersonen maar je begint het spel niet als April.

Ik vond dit een tof avonturen spel en 1 van de meer bijzondere Xbox games. Omdat ik The Longest Journey al gespeeld had jaren ervoor, voegde het spel ook wel wat extra's toe voor mij.

De combat is zeker een misser, vreselijk houterig en ook is er iets mis met de graphics hier en daar omdat de verhoudingen niet kloppen, in het begin zie je dat vooral. Gameplay is geen heel sterk punt maar het verhaal werkt goed.

Wederom is de muziek een sterk punt, nu door een zanger, Magnet. Ik ben door deze games geinteresseerd geraakt in een paar van zijn albums die ik prima vond.