The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel (2013)

Zeer leuke RPG, die ik momenteel op de PSVita speel. Een spel dat me waarschijnlijk zeer lang gaat bezig houden, want na 9 uren ben ik nog steeds met chapter 1 bezig. Verhaal komt langzaam maar zeker op gang, TBC...

Ik ga zelf voor de EU versie, dus haal 'm einde maand pas. Maar ben er wel erg benieuwd naar. Ondanks dat ik nog veel RPG's voor de Vita onaangeroerd heb liggen, ga ik deze wel voorrang geven. De game ziet er inderdaad erg goed uit. Misschien mijn eerste Falcom game die ik eens uit ga spelen.

In de tussendtijd alweer een 74-tal uur in dit spel gestoken en in het 6de van 7 chapters aangekomen. Ik vermaak me goed en kom dagelijks weer graag terug om te spelen, maar er zitten toch ook problemen in wat betreft pacing. Want wat mij betreft had het verhaal nu toch al langzaam ijn climax mogen bereiken. Maar de manier waarop het spel is opgebouwd, namelijk deel school-sim en deels dungeon-crawler, maakt dat je telkens weer terug naar school gestuurd wordt, ook al staat Erebonia zogezegd in rep en roer. Dat begint langzaam toch een beetje langdradig te worden. Maar goed, 5/7de achter de rug, nu zal ik die laatste 20 of 30 uren ook nog proberen vol te houden.

Ik was pas aan ToCS 3 begonnen op de Switch, maar dacht meteen; eigenlijk wil ik eerst deel 1 en 2 spelen, verder kijk ik nog walkthroughs van oudere Trails games (geen tijd om die ook nog allemaal te gaan spelen misschien als er ooit een voor mij voor de hand liggende re-release van komt)
Ik heb nu de eerste chapter afgerond en bevalt uitstekend! Er is een waanzinnige hoeveelheid aan verhaal, tekst, en character building, het combat systeem is lekker uitgebreid maar toch niet te ingewikkeld om te begrijpen wat je aan het doen bent, simpele graphics maar super aantrekkelijke desgins en de muziek is ook perfect van sfeer. Tot nog toe wat ik er van gehoopt had, Falcom verraste mij met Ys 8 een van mijn mooiste game belevingen. Dit geeft een mij een soort gelijke vibe maar dan veel meer in-depth rpg en minder live action.

Het is zeker niet te complex, hoewel er veel speelruimte is om je eigen voorkeuren aan te passen, en de relatie tussen orbs, quartz, crafts, attacks en arts een beetje omslachtiger is als had gemoeten. Ik betrap me er ook op bijna alle battles met (S-)crafts te bestrijden gemengd met wat attacks om de nodige CP op te laden. Ook ga ik een paar extra battles per dungeon aan om te grinden en de moeilijkheidscurve voor te blijven. Er zijn blijkbaar ook broken combinaties mogelijk met master-quartz etc. maar wat fun is eraan dat op te zoeken online.

Het . is . ge . beurd .

Na ongeveer 111 uren (en 4 jaar) heb ik hem afgespeeld. Nog maar het vierde spel waar ik ooit minstens zo veel tijd ingestoken heb. En het was het grotendeels waard. Een episch begin van een crazy groot avontuur want nog maar het eerste van 4 delen. Een RPG dat zich enorm veel tijd neemt om op te bouwen, maar daardoor ook een enorm uitgewerkte wereld voorschotelt met alle mogelijke fracties en intriges vandien.Ook een RPG dat de verschillende karakters enorm gedetailleerd uitwerkt en daarbij ook best van de JRPG tradities durft afwijken, meestal toch.

Jezelf speelt als Rean, een burger die door een adelige geadopteerd wordt en zich aan de Thors militaire-academie inschrijft. Daar leert hij zijn klasgenoten van de speciaal opgerichte Class VII kennen. Het spel heeft over 7 hoofdstukken verdeelt grofweg telkense dezelfde indeling. Je speelt eerst een vrije dag op school waar je de kans krijgt bonding activiteiten met je klasgenoten uit te voeren, je kunt gaan vissen of andere missies afwerken. Deze vrije dag eindigt telkens met een uitstap in het oude klasgebouw. Hierna krijg je vaak een praktisch examen om dan gevolgd te worden door een klasuitstap met speciale opdracht.

Bij deze laatste gebeurt het meeste qua verhaal en merk je al snel dat de uitstapjes niet willekeurig gekozen zijn maar nauwkeurig verweven met de politieke gebeurtenissen in Erebonia.

Het spel kent wel zijn lengtes en af en toe heb ik moeten doorbijten, vooral de dungeons tijdens de field-trips kunnen zich nogal rekken, en hier of daar heb ik ook urenlang moeten grinden om de gevechten (dan wel makkelijk) te doorstaan. Beneden, in een vroeger bericht heb ik al aangeduid dat het vechtsysteem wel wat mogelijkheden biedt. Maar ook typisch JRPG, heb je die mogelijkheden slechts zelden echt nodig, en kan het wel gebeuren dat je dan ook niet de juiste taktieken paraat hebt. Ik hoop dat ik met het geleerde in Deel 2 iets kan aanvangen.

En ik denk dat ik daarmee ook mijn interne vraag beantwoord heb: ga ik de reeks verder spelen? Ik denk het dus wel, maar of dat voor morgen gaat zijn betwijfel ik. Even op adem komen en misschien eens een korter (J)RPG aanvatten.