Shadow Warrior 2 (2016)

Niet te geloven. Niet alleen is er niemand in mijn omgeving die dit spel ook maar wil proberen, maar zelfs hier is het compleet stil. Wat is er misgegaan? Probleem met de marketing? Concurrentie? Of gewoon een niet-populair concept? Doom was een succes, ook op GamesMeter, maar waarom Shadow Warrior 2 achter moet blijven snap ik niet zo. De games spreken hetzelfde publiek aan, met eenzelfde soort gameplay in de basis, maar uiteindelijk denk ik dat Shadow Warrior 2 toch mijn favoriet is van de twee. Met een campagne die zeker twee keer zo lang duurt, minstens vier keer zoveel nét zo creatieve monsters, wapens, en power-ups, en voor de helft van de prijs, heb je een game die een stuk verslavender speelt, meer replay value heeft, en op zichzelf ook nog eens een bad-ass vertoning is.

In dit vervolg op de reboot uit 2013 zien we wat de gevolgen zijn geweest van de gebeurtenissen in dat deel. De wereld is nu overspoeld door demonen die zich doodleuk tussen de mensen hebben gemengd. Je speelt wederom als Lo Wang en ditmaal is het je taak om de ontvoerde Kamiko te redden uit de handen van Zilla... maar dat is slechts het begin. Okee, okee, ik zal er niet omheen draaien. Het verhaal is vreselijk slecht en lekker cliché, maar het spel is daar zelf bewust van. Door middel van (soms wel hele flauwe) humor blijf je echter bij de les en door de heerlijke gameplay wil je ook steeds verder. Wat meteen opvalt is de enorme bewegingsvrijheid die SW2 met zich meebrengt. Je bent een ninja, en waar het vorige deel toch wat meer de reguliere bewegingssystemen hanteerde, heb je hier echt het gevoel de omgeving meester te zijn. Klimmen, springen, rennen, dashen... zelfs zonder combat is het al leuk. En dan de combat; alle moves die het vorige deel ook al met zich meebracht zijn terug en veel beter en sneller toegankelijk. De enorme selectie aan wapens (met zeer veel details!) maakt ook dat je steeds kunt variëren in aanpak. Of je monsters nu aanpakt met een dual katana, met berenklauwen, met een ouderwetse revolver, een triple-barreled shotgun, een saaie uzi, een beestachtige minigun, pijl en boog, een enorme rocket launcher, een kettingzaag, of één van de 60 andere wapens in het spel; je zult steeds meer willen variëren, maar nooit verliest het de magie. Vooral de melee combat voelt heel vloeiend aan en hoewel het soms chaotisch kan worden op het scherm, is de performance bij mij altijd goed geweest.

Het spel is onderverdeeld in de main quest en side quests, welke je in een hub kan verkrijgen. Main quests vorderen het verhaal; side quests geven je extra kansen om sterker te worden en meer loot te vinden. In elke quest heb je de main objective, en een onafhankelijke mini-boss met een nieuw wapen of anderszijds toffe loot om te vergaren. De loot is precies wat het spel zo verslavend maakt. De semi-open world levels zijn deels "on the spot" gegenereerd uit reeds gemaakte stukken uit een soort database. Dit maakt dat je soms dezelfde plekken terug ziet, maar dit gebeurt heel weinig. Er zijn over het algemeen drie thema's; wildernis, stad, en Zilla Industries, welke ook hun eigen soort monsters en vijanden bevatten. Aangezien dus alles willekeurig gegenereerd is, blijf je rondcirkelen in een map om steeds weer nieuwe vijanden in stukken te hakken/schieten, om vervolgens alle loot te verzamelen die ze laten vallen. De loot bestaat uit minutie, health, chi, of zogenaamde 'gems'. Deze gems kun je toevoegen aan je wapen of aan jezelf om deze beter te maken. Dit kan op allerlei vlakken, zoals grotere clip, meer damage, of een alternatieve vuurmodus. Ook introduceert SW2 een elementensysteem, waar vijanden en wapens een elementaire aanval (en zwakte) hebben, wat ook compleet willekeurig is gegenereerd. Vijanden komen ook in verschillende grotes. Van elke vijand heb je een normale variant, een Superior versie, en een Elite rang. Het klinkt willekeurig en slordig in de uitvoering, maar in de praktijk speelt dit juist verfrissend en zelden heb je het gevoel dat je een gevecht twee keer hetzelfde moet doen.

Is dit spel dan perfect? Dat misschien niet. Shadow Warrior 2 heeft absoluut sterke kanten en daar is het zich ook van bewust. Af en toe is het echter wel een overkill op al die elementen. Teveel gems in mijn inventory maken het onoverzichtelijk, ook al is er een goed systeem om deze te ordenen en te sorteren. Teveel wapens blijven ook onaangeraakt en de non-stop stroming van flauwe grapjes begint op den duur ook wel te vervelen. Echter voor de prijs die Steam vraagt heb je een game die je zeker drie keer zoveel content geeft als de gemiddelde shooter voor de helft van de prijs, met gratis DLC en een (helaas afgelopen) zeer memorabel Holiday Event (met zéér aardige loot). Oh, en dan heb ik het nog niet eens gehad over de 4-speler online co-op. Flying Wild Hog is inmiddels uitgegroeid tot een van mijn favoriete ontwerpers.