SeptuSword schreef:
I Ook ingame zijn de NPC's en dus ook Aloy vrij zielloos... Het praat allemaal maar wat, veel futuristische clichés maar weinig emotie. Ik vind dat de game hier compleet de immersie weghaald voor mij.
Mee eens hoor, toch maakte voor mij de gameplay alles goed. Het kost even wat tijd voordat je er echt inkomt. Dan opent het spel zich wat meer doordat je wat meer finesses leert bij het jagen op de metalen monsters.
Aloy is ook niet echt een geloofwaardig bewoner van de wereld, ze lijkt als overtuigd atheist haar wijsheid en kennis uit de Verlichting hebben gehaald terwijl deze wereld daar niets van bewaard heeft en zich duidelijk vastklampt aan godsdienstige, magische verklaringen. Prima als je een karakter zo skeptisch maakt maar hier moet ook een motivatie voor bestaan, want waar komt die overtuiging anders vandaan? Als Aloy nu veelvuldig zou filosoferen en veel kennis tot zich zou nemen, zou dit te verklaren zijn, maar ze jaagt, reist en zoekt vooral. Nu is ze een soort Robert Heinlein achtig personage (of Mary Sue, zo je wil) die meteen al alles beter weet dan de rest.
Emotie was zeker ver te zoeken meestal. Het solisme van Aloy is hier ook debet aan, met geen enkel karakter krijg je echt een band. Die ijzeren dino's, die hebben nog meer persoonlijkheid! Het spel heeft wat dat betreft hetzelfde probleem als Jurassic Park. Maar goed, dit spel gaat vooral om de lol van het jagen/verzamelen.