Dishonored 2 (2016)

Gewoon nog een keertje uitspelen dus Awake78

Ja, heb ik ook echt wel over nagedacht. Om nu met Emily te spelen. Ik weet nu in elk geval waar ik heen moet en hoe je het spel het best kunt spelen. Maar ik kan mezelf echt niet nog een keer hier doorheen wurmen vrees ik, daarvoor is het een te frustrerend spel. Hetzelfde heb ik bijvoorbeeld met Deus Ex.

Buiten dat ga ik hem vandaag inruilen voor Horizon, dus ik spreek je daar binnenkort wel

Meer van hetzelfde.

En dat bedoel ik niet zozeer slecht, maar vergeleken met het eerste deel is hier weinig vernieuwend aan.

Het begint gelijk al met het herkauwde verhaal waar - je raadt het nooit - er weer een onttroning plaatsvindt. Echt veel stelt het allemaal niet voor, ondanks dat er gepretendeerd wordt dat er een heel complot achter zit. Desondanks heb ik me er niet aan gestoord.

Deze reeks draait namelijk om de gameplay die hevig op stealth leunt. Aan jou de keus welk pad je neemt om je doel te bereiken, hoewel dit in het begin wel erg zoeken is. Afhankelijk van het personage dat je kiest krijg je weer andere krachten mee; dat heb ik zelf niet zo meegekregen, omdat ik eerst met Emily begon met geen krachten op Low Chaos en daarna in New Game Plus op High Chaos met Corvo waar je alle krachten al hebt verkregen. Overigens grappig om nu eens Corvo's stem te horen.

Qua level design zitten er een aantal interessante dingen tussen, zoals een herenhuis dat alsmaar van vorm verandert en een missie waar je op een inventieve wijze gebruik maakt van tijd. Helaas wordt het tegen het einde veel van hetzelfde waarmee men zich niet kan onderscheiden. Grafisch is het idem dito eigenlijk.

Al met al een vermakelijke game voor de stealth liefhebbers onder ons, maar buiten dat valt er net zoals zijn voorganger vrij weinig uit te halen. Nu eens kijken of er nog een onttroning zal plaatsvinden in de komende jaren.

3,5 Sterren.

Paar dagen geleden in de summer sale gekocht en inmiddels staat de teller op bijna 60 uur. Ondanks dat hij niet per se beter is dan het eerste deel, en ondanks dat de performance nog steeds niet heel best is, zit ik toch al weer in mijn derde playthrough. Derde playthrough's zijn bij mij eigenlijk alleen en enkel aan de orde bij soulsebourne games maar Dishonored 2 maakt daar gemakshalve een uitzondering op.

Na high en low chaos/ghost runs te hebben gedaan zijn we inmiddels bezig met het verzamelen van alle collectables + achievements. Echter houdt het daar niet op, tussendoor ben ik inmiddels ook weer aan het speedrunnen gegaan en ook die Dishonored verslaving hem ik weer gretig opgepakt.

Mij overigens direct maar even aangemeld bij de fanclub van Arkane Studios.

Gisteren eens met deze begonnen en... oh ja... Even vergeten hoe historisch slecht ik ook alweer was in stealthgames. .

Echt elke poging om te sneaken eindigt weer in vier man achter me aan, omdat ze me gezien hebben. Die ik dan soms in close combat ook nog wel omleg. Al zie je dan dat de game daar eigenlijk niet voor bedoeld is, want dit gaat me dan een partij houterig.

Nee ik hoop dat ik nog beter ga worden, maar ben bang dat ik het einde niet ga zien.

Haha ik heb dat ook echt altijd met dit soort spellen. Je begint eraan met het idee dat je het wel 'even' op z'n stealths gaat proberen... lukt niet en uiteindelijk knal je gewoon iedereen af ? Zeker bij dit spel moet je even de spel-mechanieken onder de knie krijgen en doorkrijgen hoe het spel wil dat jij moet spelen.

Ik vind bij dit spel ook het leveldesign irritant werken; soms ploeterde ik mezelf anderhalve dag door allerlei kamertjes op mijn beste stealth om vervolgens gewoon weer uit te komen bij het beginpunt ?

De stealth is belachelijk in dit spel. Het eerste deel had in de stad de juiste dosis van manschappen. Deze totaal niet. Game nooit meer aangeraakt sinds ik voor de eerste keer voet zette in de stad. Frustrerende shit en ik hou ontzettend veel van stealth games.

Met een hoop trial & error ben ik uiteindelijk als Emily al sneakend naar het einde gekropen. En ik heb weer ontzettend genoten van Dishonored 2. Voornamelijk in de steden vond ik het heerlijk om vanaf de daken alles gade te slaan, in gebouwen speuren naar Runes of Bone Charms en proberen ongezien de straten door te komen. Helaas vond ik sommige indoor levels wat minder. Het door velen geprezen Clockwork Mansion vond ik 1 van de minst leuke missies. Sowieso een tiefushekel aan die Clockwork Soldiers, geen leuke toevoeging. Ze komen ook verder in de game nog maar een enkele keer terug dus het nut ervan ontging mij volledig.

Het einde vond ik ook ietwat te simpel, Delilah was eenvoudig van achteren (hehe) te besluipen en daarmee eindigde het verhaal voor mij in een soort anti-climax. Wellicht had het einde leuker en uitdagender geweest als je lethal te werk was gegaan, echter was dat niet mijn aanpak.

De graphics vond ik in eerste instantie wat tegenvallen, maar hoe verder ik in de game kwam hoe meer dingen mij gingen opvallen. Best veel details in gebouwen en buiten af en toe prachtige vergezichten. Het cartoony stijltje paste eigenlijk ook wel goed en het character design is toch redelijk uniek, met al die hoekige posturen en gezichten.

Mocht er een derde deel komen dan zal ik die zeker weten weer aanschaffen, ik heb een zwak voor deze reeks!

Véél beter dan de eerste. Deel één was toch een beetje te barebones voor wat het probeerde te zijn, dit tweede deel is zoveel rijker in elk opzicht. Veel meer non-lethal opties, interessantere powers en upgrades, uitgebreider bonecharms systeem, het voelt allemaal stukken dynamischer aan. Waar de powers in deel één de game vooral verder veréénvoudigde (zeker als je echt stealthy speelde), zijn de powers/upgrades in dit tweede deel veel sterker geïmplementeerd en creëren ze echt nieuwe, interessante speelstijlen.

Ook het level design ontstijgt het eerste deel met gemak. Grandioze en groots opgezette missies die je heerlijk op je eigen houtje kan verkennen, het voelt echt aan als een open-world game. Talloze geheimen, side-missions en locaties die je makkelijk kan missen tijdens een eerste speelbeurt. Oog voor detail is subliem. Met Prey in het achterhoofd zie je ook echt de ontwikkelingen die Arkane als developer gemaakt heeft, ondanks dat de setting totaal verschillend is zag ik veel overeenkomsten tussen beide games qua world building en level design. Verder nog enkele missies die zowaar enorm inventief zijn, zoals de Clockwork Mansion (ronduit briljant) en de Crack in the Slab missie met het tijdreis device (ietwat gimmicky, maar technisch gezien vrij geniaal). Mijn persoonlijke favoriet is echter de Royal Conservatory, zó ontzettend sfeervol.

Grafisch gezien uiteraard een enorme upgrade, dat was te verwachten. Wel lijken de makers hier voor een net iets realistischere aanpak te gaan. Het cartoony stijltje is nog steeds wel aanwezig, maar voor mijn gevoel niet zo prominent als in het eerste deel. Mij bevalt het wel, vond het sowieso net iets te kitscherig.

Een kritiekpunt dat ik ook voorbij zie komen is dat het verhaal an sich sterker was in het eerste deel. Nja, niet per se mee oneens, maar het verhaal kan me eerlijk gezegd gestolen worden in een spel als deze. Het eerste deel was verder ook weinig bijzonders en wat mij betreft is dit een gameplay-first spel pur sang. Ze zullen ook wel 't één en 't ander versimpeld hebben om het met twee verschillende personages speelbaar te maken, mij hoor je niet klagen in elk geval.

Enige jammere blijft toch wel het stealth systeem zelf. Heb me er minder aan gestoord dan in het eerste deel, mede dankzij enkele nieuwe, interessante powers die een stealth speelstijl wat dynamischer maken (Shadow Walk bijv), maar verder blijft het allemaal nogal aan de simpele kant. Zeker na net Thief: Deadly Shadows opnieuw gespeeld te hebben voelt het gebrek aan een schaduw/licht systeem aan als een gemis. Ook geluid speelde voor mijn gevoel een te kleine rol, alles is eigenlijk gebaseerd op line of sight. Wel beter dat vijanden je nu ook kunnen detecteren als je je boven ze begeeft, dat was in het eerste deel zo belachelijk overpowered.

Ik merk achteraf dat ik dit spel wel héél vaak vergelijk met het eerste deel, maar dat is vooral omdat Dishonored 2 wat mij betreft zovéél dingen beter doet. Hoewel de kern gameplay vrij vergelijkbaar is liggen mijn cijfers dan ook vrij ver uit elkaar (3* en 4,5*). Al bij al wordt ik in elk geval een stuk enthousiaster voor een potentieel derde deel. Misschien pik ik Death of the Outsider ook nog mee.

Juist, deze game is idd een dikke topper.

leatherhead, je hebt het in ieder geval voor mekaar met je mooie recensie dat ik de game nu eindelijk ben gaan spelen. Bevalt meteen erg goed

Ik ben nu deze game aan het spelen en wat me vooral direct opvalt zijn de graphics en mechanics tov andere games op de ps4. Deze kwam weliswaar uit in 2016 maar een game als RDR2 was maar 2 jaar later en toch lichtjaren verschil wat dat betreft. Ligt dat aan mij?

Wat bedoel je daar precies mee dan? Dat je deze game grafisch niet mooi vindt?

Heb zelf de game op pc gespeeld wat ongetwijfeld voor een verschil zorgt, maar vind het grafisch één van de mooiste spellen die ik al gespeeld heb. Misschien moet de stijl je een beetje liggen.

drezic bedoel je echt grafisch? of bedoel je de artstyle? Die laatste kan ik nog wel begrijpen, dat moet je liggen. Heb hem zelf op de Xbone S gespeeld en eind vorig jaar nog een achievement run gedaan. Vind hem er nog steeds mooi uitzien moet ik zeggen.

Zit eraan te denken om nog een no-powers run te doen. Dat lijkt me wel een stevige uitdaging.

Vooral het realisme (grafisch); hoe de characters bewegen en reageren. Lopen ziet er uit als schaatsen. Het voelt in alles als een opgepoetste ps3 game waar ik het toch echt op de ps4 speel. De AI is ook heel matig. Ik vermaak mee heel prima en vindt het nog steeds een toffe game maar het is niet te vergelijken met een aantal net iets nieuwere games.

Grafisch één van de mooiste games? Heb je RDR2 of Tlou2 ook gespeeld? Dat is hier toch echt lichtjaren van verwijderd..

Edit: ik zie dat fallout: new Vegas je favoriete game is. Dan heb je de lat grafisch ook niet erg hoog liggen

Nee, de jouwe ligt natuurlijk een stuk hoger met het antieke Half-Life op no. 1 .

Maar na je argumenten snap ik wel dat de game je grafisch niet zo ligt, de game wil namelijk ook niet echt gaan voor een realistische stijl. Mooi hoeft verder natuurlijk ook niet enkel te betekenen hoe scherp de textures zijn of hoe sterk de postprocessing effecten. Die zullen bij recentere games als RDR2 of TLOU2 misschien beter zijn, maar ogen verder wat saai en hebben niet echt het visueel karakter van Dishonored wat mij betreft. In die zin dus idd mooier ja.

drezic Je vergelijkt de game natuurlijk ook met twee grotere en nieuwere releases (2 & 4 jaar later) van studios die veel groter zijn. Maar, zoals leatherhead ook al aangeeft, ga je meer voor een realistische uitstraling. Daar is dit inderdaad niet de game voor, de stijl is hier belangrijker. Dan is je kritiek ook wel begrijpbaar.

Met dit doe je de game echter wel echt te kort vind ik.

Heb je toevallig Prey (2017) al eens geprobeerd? Is ook van Arkane, maar heeft een wat realistischere uitstraling dan de Dishonored games. Die zou je voor mijn gevoel wat meer moeten liggen. Hoewel ik niet weet in hoeverre je fan bent van het type game.

Hahaha ja dat kon ik verwachten. Ik weet nog dat New Vegas uitkwam en veel recensies de oude engine kraakten, daar doelde ik meer op. Maar in time is dat wellicht idd niet meer zo relevant.

Natuurlijk zijn RDR2 etc recenter maar ook weer niet zoveel recenter; mijn punt was eigenlijk dat ik het verschil zo opvallend vond. Nogmaals, ik vind dit wel echt een toffe game en ben er behoorlijk aan verslaafd. De sfeer is tof en ik hou van ronddwalen en alles looten wat te looten valt en dat kan lekker in deze game. Het doet me wat dat betreft aan Deus Ex denken. Het hoeft idd niet altijd grafisch pracht en praal te zijn.

Oh, ik word een beetje verkeerd begrepen denk ik. Ik zeg het nu in twee antwoorden maar ik vond het grafische deel vooral opvallend. Ik hou wel echt van dit type game verder. Je tip van Prey is een goede! Ik wist niet dat die in dezelfde trant als Deus Ex en Dishonered was. Die ga ik zeker nog checken!

Ik zag het waarschijnlijk wat kritischer dan je bedoelde, waarschijnlijk ook omdat ik mijzelf daar niet ik kon vinden. Ach zolang je er maar van geniet toch, gameplay > graphics

Prey ligt dichter tegen Deus Ex aan dan Dishonored trouwens. Dus daar zou je dan zeker veel plezier uit moeten halen. En die hele setting is ook gewoon geweldig.

Sinds kort weer opnieuw aan het spelen en ik denk dat ik de game toch gewoon naar 5* verhoog. Er zit gewoon letterlijk geen zwak level tussen. Enkel Crack in the Slab, hoe technisch geniaal het ook ontworpen is, gaat dankzij de tijdreis gimmick die je al kent en het gebrek aan powers toch een beetje als een sleur aanvoelen naarmate je hem vaker speelt.

Replay value is ook enorm, veel groter dan bij de eerste Dishonored. Met New Game + heb je toch beschikking tot 11 verschillende powers, erg leuk om verschillende combinaties uit te proberen en steeds bij elke playthrough weer voor verschillende speelstijlen te gaan. Misschien dat ik hierna nog eens een Flesh and Steel playthrough zonder powers doe. Het fijne aan het design van deze game en de meeste Arkane games is dat er gewoon geen ''foute'' manier van spelen is, voor zo'n beetje alles is wel een alternatieve oplossing of route te vinden. Als het om immersive sim/sandbox games gaat kunnen daar maar weinig studio's tippen, enkel de recente Hitman games schieten me te binnen.

Overigens, de ''meer van hetzelfde'' commentaren die ik hier nu lees slaan echt nergens op. Buiten het feit dat de game op een compleet andere engine gemaakt is dan DH1 en een groot deel van de artstyle omgegooid is, heb je beschikking tot een totaal nieuwe set powers, hebben al bestaande powers nieuwe functionaliteiten gekregen, zijn er talloze nieuwe mechanics toegevoegd en is het level design vele malen grootser.

Crack in the Slab is inderdaad een lastige bij het herspelen, hoewel voor mij de Shadow achievement dat level wel flink uitdagender maakte. Helemaal als je het goed wilt doen en je dan in beide realiteiten een berg aan mensen hebt rondlopen. Sowieso breekt dat level de flow een beetje aangezien je niet zo vrij bent als bij de andere levels.

Ik hoop nog steeds op een derde deel , Death of the Outsider was ook maar een bonus. Voor mijn gevoel haalt Deathloop niet hetzelfde effect als Dishonored en Redfall wordt en open-world co-op game. Dat wordt dus ook maar afwachten.