DXHR vond ik erg goed, ik weet niet helemaal waarom ik zo lang heb gewacht met het spelen van de opvolger (ik heb hem al drie jaar in mijn bibliotheek). De game had wel wat tekortkomingen. De bossfights pasten niet in een pacifist-speelstijl, qua tempo sloeg de game soms de plank mis, en sommige gameplay-elementen voelten wat houterig aan. Ik ben dan ook blij verrast door Mankind Divided (DXMD), want alle bovengenoemde punten zijn in dit deel verbeterd!
De game biedt je dit keer écht de vrijheid om te gaan voor een pacifistische speelwijze, alle bossfights (die naam klopt misschien niet eens meer) zijn op meerdere manieren op te lossen of zelfs te omzeilen. De beste toevoeging vindt ik de confrontaties die je door slim conversatie-opties te kiezen volledig met woorden op kunt lossen. Dit hebben we al eens eerder gezien (waaronder in deze serie...), maar ik heb een game nog nooit zo sterk de spanning erin zien houden tijdens deze momenten. Ik heb meerdere malen een zucht van verlichting (en voldoening) geslaakt toen ik me uit een benauwde situatie wist te praten.
Ook qua gameplay vind ik de game verbeterd, het standaard controllerschema is vrij belabberd voor een wat meer actiegerichte speelstijl, maar er zijn meerdere alternatieven beschikbaar en op de pc is het waarschijnlijk sowieso prima. Ik heb me verder voornamelijk geërgerd aan het vallen van randjes e.d., maar ja ik was ook zo handig om de icarus landing-augmentation uit te schakelen, dus eigen schuld...
Het verhaal zit wat mij betreft ook weer prima in elkaar. Natuurlijk, het zit vol clichés, maar het hele pakket samenzweringen, geheime diensten, hackers, corrupte overheid enz. is gewoon mijn ding. De uitvoering is goed, met overwegend interessante karakters, op meerdere punten moeilijke maar relevante keuzemomenten, en vele details verstopt in de wereld die informatie toevoegen aan het verhaal.
Over de wereld gesproken, Praag is echt heel goed vormgegeven voor een beperkte open wereld. Ik heb me er geen moment aan gestoord dat het niet "echt" een open wereld is. Sterker nog, ik ging heel veel op in de fantastische details, en sidequests die de stad echt tot leven deden komen. Er zitten ook heerlijke details en easter eggs verstopt in de graffiti, winkels en cafés in de stad.
Het grootste nadeel, en daarin sluit ik me aan bij
banjo, is dat de game (net als de vorige) een rommelig begin heeft, en je ook slecht introduceert aan veel gameplayconcepten (en DXMD heeft er een hoop...). Wat dat betreft is het echt even door de zure appel heen bijten, want toen ik er eenmaal in zat, ging het ook hard en heb ik de game in een week met veel plezier uitgespeeld.
Kortom, ik heb me hier door de verbeterpunten nog meer mee vermaakt dan de vorige, en heb er daarom zeker een 4,5* voor over!