Life is Strange (2015)

Blijkbaar ben ik niet de enige die Life is Strange in de summer sale heeft opgepikt

In ieder geval vanavond afgerond na ongeveer een 12tal uurtjes en ik ben, net als de meesten, toch heel erg gegrepen door het hele verhaal. Misschien inderdaad wat cliche-matig bijwijlen, maar ach, het werkt dus daar doe ik absoluut niet moeilijk over. In ieder geval viel het bij mij erg in de smaak en gebeurt het zelden dat ik me de lotgevallen van de karakters (ook diverse zij-karakters) danig aantrok dat ik zelfs best emotioneel reageerde hierop.

Ik heb overigens de rewind-functie enkel gebruikt in de gevallen dat het spel dit echt vereiste, dat maakt een twee playthrough binnen xx aantal maanden waarschijnlijk toch weer wat interessanter. Ook het feit dat er dus ook best weel veel consequenties (soms wat kleiner, soms wat groter) aan de keuzes vasthangen ben ik erg blij mee - ik ben een enorme fan van de Telltale games, maar vind het af en toe jammer dat daar het hele gebeuren toch net wat meer scripted aanvoelt dan dat het hier het geval is.

Overigens vond ik episode 5 (de meest controversiele blijkbaar) helemaal geweldig. Ik kan zeker de kritiek volgen dat het spel al relatief vroeg in dat deel had kunnen aflopen en/of zelfs samengevoegd kan worden met episode 4, maar ik vond het hele nachtmerrie / droom gebeuren erg boeiend. Het raakte me emotioneel gezien bijwijlen zelfs behoorlijk.

In ieder geval een 4,5 voor mij. Net als Oxenfree zeker bij de beste games die ik in deze summer sale heb gekocht.

Vanaf vandaag is Episode 1 gratis beschikbaar op de Playstation Store.

Blah. Blijkbaar komt er een live-action televisie serie gebaseerd op het spel. Iets wat ik totaal overbodig vind.

Weet ik eigenlijk niet, vond de kern van het verhaal wel interessant. Een aparte take op het tijdreis-cliche. Vond in de game alleen de personages en de gameplay vrij eenzijdig en saai. Met de goede schrijvers en producers zou er best een leuke show van gemaakt kunnen worden.

Denk wel dat die serie heel erg gaat afhangen van de acteurs die ze kiezen, maar op zich zie ik zo een serie wel zitten.

Ik had even niets anders, dus deze maar gekocht via de Playstationstore. Ik heb nu 3 Episodes gespeeld en het is best geinig. Tot nu toe is het een variant op de film The Butterfly Effect waarin gebeurtenissen veranderen consequenties heeft. (logisch natuurlijk) En in Life is Strange is dat ook. Max redt bijvoorbeeld de vader van Chloe, maar Chloe raakt daardoor verlamd en komt in een rolstoel te zitten. Leuke game, maar niet fantastisch.

Genoten van dit spel en de keuzes die je moest maken. Wat deze game anders maakt dan alle anderen, is dat je je keuzes in de meeste gevallen terug kan draaien als je tot de conclusie komt dat je de verkeerde keuze hebt gemaakt.

De 'puzzels' in dit spel heb ik gemengde gevoelens bij. Een aantal keren vond ik ze daadwerkelijk lastig en moest ik even goed nadenken wat ik het beste kon gaan doen. Als voorbeeld de flessen zoeken op de vuilnisbelt, ik had ze vrij snel allemaal gevonden, maar heb er gigantisch lang over gedaan om uit te vinden hoe ik op de boot moest komen. Daar tegenover staan weer puzzels als het zoeken van eieren en spek, wat ik allemaal een beetje kinderachtig vond.

Het verhaal zelf vond ik in veel gevallen interessant en ook in dit spel kan je je eigen einde kiezen. Ik heb het andere einde ook gezien en toen tot de conclusie gekomen dat ik het verkeerde eind heb gekozen. Gelukkig heb ik het andere eind ook kunnen zien en doet het er niet meer zoveel toe.

Ik had al langere tijd gemengde gevoelens over Mr. Jefferson en had al vrij snel door dat David waarschijnlijk best een goede man was. Uiteindelijk werd dan ook duidelijk dat mijn gevoel het bij het rechte eind had. Prima uitwerking, met soms spannende stukken in het spel.

Ik voelde me echt heel betrokken bij het verhaal, de personages. Veel personen waar ik om ben gaan geven (met name kate). De high school experience vond ik bij het begin nog wel een beetje irritant. De populaire praat, de wat stereotypen bitch, jock, stoner/skater enz. Maar naarmate ik de karakters (soms met maar een minime rol) tot uiting kwamen ben ik ze meer gaan waarderen. Warren, Kate, David, die congierge, Jefferson, Victoria. Allemaal spelen ze een wezenlijke rol in de wereld van Life is Strange.

Op één na. En dat is dan ook gelijk een van de hoofdpersonages. *trommelgeroffel*. Chloe. Wat een walgelijk, egoïstisch mens. Ze doet alsof haar leven kut is terwijl ze het er zelf van maakt. Als ze nou 14 was, ala, maar ze is 18. Gedraag je niet als een door hormonen op hol geslagen puber met een identiteitscrisis. Ik merkte al gelijk op dat ik bij alle keuzes neigde naar de optie om het haar zo kut mogelijk te maken. Ik was dan ook blij dat ik de mogelijkheid leek te hebben d'r te laten overrijden door een trein, na een veel te lang slepende scene op de schroothoop. Het saaiste en vervelendste gedeelte van het spel. Maar Helaas. Die dood, dat duurde nog wel effe.

Hoewel ze zo irritant is naar mijn mening, spelen zij en haar gezin een wezenlijke rol. Daarom kon ik haar ook wel verdragen. Naar mate het verhaal vordert wordt ze ook iets minder irritant.

Het verhaal draait allemaal om twee dingen: Ene Rachel Amber, goede vriendin van Chloe, is vermist. Je speelt het hoofdpersonage, de neutrale Max(ine) die aan het begin van het spel ontdekt dat ze de tijd terug kan draaien.

De eerste episode was een soort introductie van de meeste personages. Vrij lange introductie (20% van het spel) wat mij betreft. Het leert je de tijd terug te draaien en de mogeijkheden te ontdekken. Je kunt gesprekken voeren, de tijd terugdraaien om zo de informatie die je zojuist heb gewonnen in je voordeel gebruiken. Op het schoolplein leer je spelen met de kracht.

Rond de helft van het spel komt het verhaal pas echt op stoom. Inmiddels voelde ik me emotioneel betrokken bij het hele verhaal. Anders dan in een film. Je kan je vrij bewegen, de tijd nemen om alle spullen in een ruimte te bekijken met de gedachten van Max. Heerlijk vind ik dat.

Af en toe zijn er kleine puzzels. Hoe krijg je die kluis open? Touw aan het slot, groot object van boven pakken, omhoog klimmen, tijd terugdraaien om het grote object terug te krijgen, touw aan het slot. Etc. Soms even doordenken, maar soms ook wel érg simpel. Bij een aantal puzzels is er maar één optie nodig. Namelijk: eerst de fout maken, dan pas is er de mogelijkheid om iets aan te passen, zodat het wel lukt. Voor het gemak denkt Max ook nog even 'oei ik moet nu wel de tijd terugdraaien'. Kan niet fout gaan dus. Bij andere puzzels is er een tijdslimiet (je kunt niet ongelimiteerd de tijd terugdraaien).

Als er een keuze wordt gemaakt met consequenties verschijnt er een vlindertje in beeld. Er zijn kleine keuzemogelijkheden en grote. Per episode zijn er 4 of 5 'grote' keuzes. Voorbeeld van een grote: je bent ergens waar je niet mag zijn. Ga je je verstoppen? Zo ja, bemoei je je met het geen wat gebeurd terwijl je verstopt bent, zodra dat uit de hand loopt?

Het zijn ethische vraagstukken (behalve bij Chloe in mijn geval.. want.. fuck haar). Die bitch, geef je haar een koekje van eigen deeg zodra de gelegenheid zich voordoet? Of hou je de eer aan jezelf?

De game wordt écht goed in de laatste twee episodes (4 en 5). Dan komen langzaamaan de puzzelstukjes op zijn plaats. Het spel, wat begint als een onschuldig high school drama, wordt donker en grauw. Ook ontdek je dat er gevolgen zijn aan het gebruiken van je kracht. Ik wil er niet te veel over loslaten, maar het heeft mij op meerdere momenten echt geraakt. Na zo'n 12 uur met de karakters in het spel te hebben doorgebracht, en er écht creepy, ernstige dingen gebeuren. Episode 5 brengt het geheel op een geheel nieuw level. Met een plot twist van heb ik jou daar (hoewel ik lees dat anderen 'm eerder doorhadden..)

Het grootste nadeel, qua gameplay dan, iets waar ik pas na een lange tijd spelen achterkwam. Je keuzes: ze maken vrij weinig uit. De verhaallijn loopt zoals die loopt, en sommige keuzes hebben slechts een kleine aanpassing in dialogen tot gevolg. Zelfs de 'grote' keuzes geven het verhaal nauwelijks een andere wending. Ze kunnen zorgen voor een iets voordelige uitkomst bij latere gesprekken (bijvoorbeeld: je hebt iemand geholpen, die je later makkelijk kan overhalen om jou weer te helpen).

En zo gaat dat in telltale games. Ik vraag mij echt af of er eens een spel komt waar daadwerkelijk de verhaallijnen sterk te beïnvloeden zijn. Waar er 10 verschillende grote verhaallijnen mogelijk zijn, bijvoorbeeld.

Ik moest ook denken aan de game The Stanley Parable, die op een grappige manier laat zien dat keuzes in games, eigenlijk geen keuzes zijn. Je wordt onder controle gehouden, het is een illusie. Maar zou dat altijd zo moeten zijn? Wanneer krijgen we de eerste telltale game met daadwerkelijk replay waarde?

Al met al, dikke 4,5. Ik ben fan van dit type game (zie Heavy Rain en Fahrenheit in mijn top 10). Ik kan me voorstellen dat het verhaal of de setting je niet aanstaat. Maar voor mij was het een betrokken en meeslepende (uiteindelijk zelfs emotionele) ervaring. Net als bij eerder genoemde games die nog beter zijn.

De makers hebben bevestigd dat er een nieuw deel aan gaat komen!

Jaaa deel 2

Ik hoop wel dat het geen 'deel 2' wordt, maar meer een soort van spirituele opvolger. Het verhaal van deze karakters is wat mij betreft wel voorbij. Het einde was een mooie afsluiter. Ik hoef echt geen 'de verdere avonturen van...'.

Dus...nieuwe karakters...nieuwe setting...nieuwe verhaallijn. Zou een mooie anthology reeks maken.

Volgens dit artikel komt dat wel goed...

Maarrr, dat was geschreven tijdens de ontwikkeling, ergens tussen de episodes in. In de tussentijd willen ze hun fokzeug misschien niet zo snel laten gaan....?

Ja, wist dat ik 't ergens gelezen had, kon alleen dit ouwe artikel zo gauw vinden, maar iig...


Maar wie is dan de fokzeug, Max, of Chloe... of Time-Travel?

Goed punt, hopelijk het 'sfeervolle' concept..?

Hopelijk. Ik mag dit soort Twilight Zone -achtige verhaallijnen graag smaken. Ik kijk in ieder geval uit naar meer nieuws en de aankondiging dat ook dit niet op de Switch gaat verschijnen

Blijkbaar komt er, als onderstaand artikel correct is, een prequel uit op Life is Strange. Van een andere developer. En neen. Daar heb ik dus helemaal geen interesse in. Maar goed het kan net zo goed uit de lucht gegrepen zijn aangezien het vooral speculatie op wat artwork is.

Looks like there's a Life is Strange prequel, for some reason

Las 't net ook al op Kotaku.

I'm tellin' ya, ietsa frickin' fugazi... Fugeddaboudit!

Voor alle Playstation Plus gebruikers: de game is deze maand gratis te downloaden in de PS store. Zeker de moeite waard eens te proberen!

De game was sowieso al niet duur, maar inderdaad goede game. En nu dus gratis!

Het was aangenaam om eens een game te spelen zonder een hartslag van 250 beats per minuut. Denk aan boss fights Bloodborne/Dark Souls

Voor mij was het zelfs extra ontspannen, want mijn R2 knop functioneert bij sommige games niet. En laat dat hier nou precies de ren knop zijn.

LOL

Vanavond de volledige game gekocht en net een uurtje gespeeld. Indrukwekkend. Sympathiek meisje in de hoofdrol en ik ben benieuwd wat je met de terugspoel-gameplay kan gaan doen.

Vraagje, hoelang doe je over een episode? Dan kan ik een beetje een inschatting maken hoeveel tijd de hele game me kost.

Goeie vraag. Heb over de hele game bijna 13 uur gedaan volgens Steam. Dus schat op iets meer dan een uurtje of 2?

Ja, soms iets meer en soms iets minder dan 2 uur. Ik heb er in totaal zelfs 15,5 uur aan gespeeld. Maar wel een paar chapters opnieuw gespeeld omdat het resultaat me niet aanstond of om wat trophies te vergaren.

Ja, geldt ook voor mij.. Tussen de 2 en 2,5 uur zo'n beetje.

Wat is dit goed zeg. Episode 1 uitgespeeld, was al behoorlijk pakkend en met een paar lastige keuzes. En dan begrijp ik dat de echt goede episodes hierna pas volgen? Ben al wel gehecht aan de lieve Max geraakt, die nogal wat voor haar kiezen krijgt. Ben ook benieuwd naar de rest.

1 ding, ik wilde me verstoppen op Chloe's slaapkamer, maar ik kon geen enkele plek vinden waar dat kon Maar eens online bekijken waar dat wel kon, verbaasde me echt.

Wat ik trouwens afvraag, op het einde kreeg ik een overzicht te zien met wat ik wel en niet had gedaan qua acties. Hebben al die kleine handelingen ook invloed op het verhaal, of alleen de grote keuzes?

Het einde is een voor iedereen dezelfde keuze (tot grote kritiek van velen), maar in dit spel hebben sommige beslissingen invloed op hoe het spel zich ontwikkelt naar die vaste keuze. En daar zit wel vrij veel verschil tussen.

Episode 2 eindigt wel bijzonder heftig met de zelfmoord van Kate. Ik koos er in de lunchroom voor om met Chloe weg te halen en Kate's telefoontje te negeren. Als ik wel opgenomen had, had ik Kate dan kunnen laten leven? Voelt wel wrang aan dat ze is overleden als slachtoffer van de online video. Overigens ook later de keuze gemaakt om David de schuld te geven van haar dood en niet Nathan, want uit dat gesprek volgde dat ik geschorst zou worden en de ouwelui zouden worden gebeld. Maar heb er wel spijt van eigenlijk.

Het was wel mogelijk om haar te redden (en daar krijg je in een latere episode een scene voor terug), maar het hoe en wat weet ik niet meer zeker. Het had inderdaad te maken met wat je allemaal daarvoor had gedaan rondom Kate. Zoals haar telefoontje opnemen, haar helpen toen David haar pestte op school (in plaats van een foto maken) en nog een paar momenten die ik niet meer uit mijn hoofd kan opnoemen. Echter was het gesprek op het dak ook belangrijk.

Ik moest mezelf vanochtend om 5:30 echt dwingen om nog even een paar uurtjes slaap te pakken. Kon Life is Strange gewoon niet laten liggen. Inmiddels bij episode 3 en ook bij mij sprong Kate (ondanks goede keuzes voorafgaand op het gesprek, maar uiteindelijk toch één foutje gemaakt). Straks weer een nachtje doorhalen