Life is Strange (2015)

You're Tearing Me Apart, Lisa!

Ghehe, vuil ja. Had haar zo netjes gewaterd in vorige delen... Apparantly done overdid it!


I kissed a girl and I liked it!
Bij m'n eerste playthrough er wel voor gekozen om Chloe te kussen, (she dared meh I tell ya). Vond het op zich wel een leuke wending en de voorgaande pool scene wel mooi, maar de shift kwam wat onhandig getimed over en vond het gewoon niet zo bij de chars tot dan passen. Misschien was het idd juist niet serieus genoeg, of het kwam door de wat crappige waterpret animations .

Moest bij die pool scene erg denken aan die clip van DyE, zou ook wel een leuke twist zijn geweest .

De vierde episode is de beste tot nu toe. Begint wel erg traag, maar wordt snel spannender en er komen eindelijk wat dingetjes aan het licht. Hele toffe sfeer op de Vortex party en kreeg zelfs een beetje een 'Bowling for Columbine' gevoel door Nathan. Sterke cliffhanger ook en ben benieuwd hoe het 'einde van de wereld' zich nog in het verhaal mixt.

Vond alleen de clues zoeken een beetje geforceerd en het is dat ik me de security code van de bunker nog herinnerde van het briefje van Nathan maar anders zou ik geen idee hebben hoe je binnen moest komen...

Goede ep idd! Wel iets te weinig vrijheid in de structuur en het duurt wat te lang voordat de game, na de big twist uit de vorige ep, weer back on track is. Ook iets te weinig impact choices en rewind gevolgen dit keer (bijvoorbeeld David's sleutels terugleggen ging niet eens, paar keer gehad dat ik dingen ongedaan wilde maken, maar dat die mogelijkheid er niet was). Maar verder goed uitgewerkt, verhaal weer goed op gang en lekkere cliffhanger idd. Gemiddelde blijft op 4*.

Die numpad puzzle was overigens ook met semi trial & error op te lossen: drie van de buttons waren een stuk meer afgesleten als de rest.

Ah vandaar, niet eens gezien. Meteen het nummer ingevoerd

In mijn playthrough heb ik in episode 2 Kate's zelfmoord niet kunnen voorkomen. Maar ik zie nu dat er in episode 4 een scene zit waarin je Kate opzoekt in het ziekenhuis. Die scene heb ik nu natuurlijk volledig gemist. Color me impressed. Ik had niet verwacht dat de gevolgen van je keuzes zo ver zouden doorwerken, en je daardoor zelfs volledige scenes kunt mislopen.

Laatste episode verschijnt op 20 oktober: klik

Awyeh, eindelijk!

Brr, was blij dat ik Arcadia Bay had opgeofferd. Heb daarna het andere einde gekozen maar dat is bijna hartverscheurend te noemen. Sowieso de meest emotionele episode, dit slot.

Zegt meteen ook iets over deze reeks natuurlijk. Het is meeslepend omdat de personages overtuigend zijn. De vriendschap tussen Chloe en Max(ine) is erg vertederend, zo erg zelfs dat er regelmatig lesbische vibes voelbaar zijn. Het verhaal is boeiend, al raakt het allemaal wel wat van het padje af in de laatste episode. Wel trippy bij momenten en een erg sfeervolle soundtrack.

Zeker een geslaagde serie in elk geval die me geregeld wist te raken. Alleen jammer van een aantal stealth-elementen. Ook in de laatste episode enorm irritant.

Het is gisteren nachtwerk geworden dankzij deze laatste episode - maar het was absoluut de moeite waard! Hoewel de game me iedere episode weer in positieve zin wist te verassen, was ik toch een beetje bevreesd voor deze laatste episode. De afsluitende episode stelde gelukkig geenszins teleur. Beter nog - een mooiere afsluiter dan dit had ik me niet kunnen wensen. Heerlijk emotioneel en sfeervol, met name in de tweede helft. Enkel het stealth deel was inderdaad een beetje jammer. Werkt niet echt lekker, en haalt je ook een beetje uit de flow.

Ik ben overigens direct voor het Sacrifice Chloe einde gegaan. Voelde voor mij gewoon als de enige juiste keuze en afsluiter op dat moment.

Voor mij was het ook nachtwerk. Het was een mooie episode. Alleen bij dat stealthgedeelte dacht ik even "aah hier heb ik nu geen zin in".

Hoewel wat voorspelbaar toch een erg mooi einde! ik had ook als eerste Chloe gesacrificed, voelde idd als de enige juiste keuze, hoe heartbreaking 't ook was...

Even alle eps op 'n rijtje:

Ep1: 4,0*
Ep2: 5,0*
Ep3: 3,5*
Ep4: 4,0*
Ep5: 4,5*

Gemiddelde rond ik toch af naar boven, want als geheel was het gewoon een prachtige ervaring en tot nu toe m'n favoriete episodic consequence adventure. Dontnod heeft al laten weten dat (als Squeenix er wat in ziet) ze graag een 2de seizoen maken. Erg benieuwd wat dat gaat worden.

Dat zou erg vet zijn! Heb ook erg genoten van deze game. Vooral de soundtrack was erg innemend met het toch wel erg mooie setting van de game.

Coming of age is een genre dat ik niet meteen had verwacht in een game. Met prachtige knipogen naar Donnie Darko en The Butterfly Effect. De game zit ook voor de rest vol met andere mooie referenties naar films of boeken.

Even mijn cijfertjes:

Ep 1: 4.5*
Ep 2: 5*
Ep 3: 4*
Ep 4: 4.5*
Ep 5: 4.5*

Zal deze game ook een keer los te koop zijn in de winkel? Ik hu niet van games die je alleen kan downloaden, ik wil een hoesje erbij hebben

Daar was ik laatst ook over aan het denken, ik denk dat de kans niet onbestaande is...

Dan wacht ik het nog even rustig af. Er zijn nog zoveeeeel games die ik wil spelen.

Life is Strange physical op xboxone en PS4. Helaas niet op PC. Hoewel ik wel overweeg voor hem aan te schaffen - artbook en soundtrack vind ik altijd erg leuk.

en dan ook maar direct op pre-order geplaatst, erg cool spel, misschien wel het beste adventure sinds Heavy Rain.

het haalt het niveautje van heavy rain nog niet met episode 1. maar ik ga ze wel allemaal spelen.

Gisteravond uitgespeeld, maar deze game, het verhaal en de personages dwarrelen nog steeds actief rond in mijn hoofd. Heb ik de juiste keuze gemaakt of niet? Waarom maakt het überhaupt iets uit? Het bewijst in ieder geval dat de game me emotioneel wist te grijpen en ik erg met de personages meeleefde. Het is bijzonder hoe een fictionele situatie je toch kan raken en doet laten nadenken over de (ethische) gevolgen. Wat is de juiste keuze? Maar wat zeggen je eigen gevoelens? Kies je voor jezelf of voor anderen? Op gevoel of verstand?

Een game als dit zou verplicht voer moeten zijn voor middelbare school leerlingen (en ouder). Leerzaam, verhelderend, reflectief, fascinerend en aangrijpend.

Hallo, wie kan me wat informatie geven? Ik zou het wel weer eens leuk vinden een adventure te spelen. Is dit een beetje pakkend en niet krankzinnig moeilijk? Ben niet het type die 3 uur naar een sleuteltje wil zoeken ofzo. Heb ook al tig jaar geen adventure meer gespeeld, maar dit klinkt wel tof. Ik neem aan dat er wel een box te koop is met alle 5 de delen voor de Xbox One?

Dit spel is niet moeilijk, het is meer een inter-actieve film in de trant van Heavy Rain, waarbij je beslisslingen het verhaal voortstuwen. En vergelijking met Heavy Rain is dit zelfs gemakkelijker, want je kunt gelijk welke beslissing direct weer terugdraaien in de tijd en er zijn geen quick-time events die je kunt missen.

Die box, ik vermoed dat je het over een fystieke uitgave hebt, die komt begin volgend jaar uit, PS4 en PC, niet zeker van Xbox One. On-line wel natuurlijk compleet te verkrijgen voor 20 euro of zo.

Ja, zulke interactieve films lijken me erg boeiend. Een aantal interessante adventures waar ik wel eens aan dacht kwamen niet op Xbox uit.

Ik zoek inderdaad een fysieke versie. Neem aan dat de fysieke versie dan ook wel voor de One beschikbaar wordt.

Jop, er komt ook een boxed Limited Edish naar de Xbone.

Wel iets prijziger als de digitale versie, maar mooie uitvoering. Hier de pre-order.

Hm, ik had gewoon een standaard editie willen zien voor een leukere prijs. Maar we wachten maar even af dan.

Life is Strange is een interactive-drama game van DONTNOD. In Life is Strange speel je een jonge meid, genaamd Max, die de gave krijgt om tijd terug te draaien. Vanaf het moment dat ze deze kracht krijgt staat haar leven op de kop. Door de omgeving te onderzoeken voor bruikbare objecten en door het maken van morele keuzes bouw je een weg door de 5 episodes.

Life is Strange is een prachtervaring om gespeeld te hebben. De personages zijn erg sterk en ik merkte volop met ze mee te leven, het verhaal is ontzettend spannend en het verhaal houd voldoende mysteries vast om me merendeels van de tijd op het puntje van me stoel te houden, daarnaast zijn de graphics kleurrijk, de designs van de personages leuk en is de muziek passend. Ik merkte zo geboeid te zijn door het verhaal dat ik urenlang kon spelen zonder verveling en zodra ik thuis kwam van werk deed ik gelijk de game aan, omdat ik persé wou weten hoe het verderging. Deze ervaring zorgde voor het eerste (en enige) moment in een game dat ik een traantje moest weghalen. Wat het verhaal zo sterk maakt is dat de personages interessant & herkenbaar zijn. Ik heb mensen als Kate, Victoria, Nathan, Warren en Chloe ontmoet. Het zijn menselijke personages, met hun sterktes & zwaktes wat hun geloofwaardig maakt. Ze zijn geromantiseerd, ik zou het niet de meest realistische neerzettingen van studenten die je ooit zult zien noemen, maar naar mijn idee week het nooit te ver van de realiteit af.
De tijdsbeheersing-mechanic van de game werkt goed in de game zijn voordeel waardoor het zich voldoende onderscheid van andere interactive-drama games. Ik was bang dat het tijdreizen volledig de spanning van het keuzes maken zou ontnemen, maar integendeel: weten wat je hebt voorkomen kan een extra grote bevrediging geven, in sommige gevallen paste het zelfs mijn kijk op een personage aan omdat ik een andere kant van het personage te zien kreeg. Je kunt maar een korte hoeveelheid tijd terugdraaien en soms moet je zware keuzes maken op basis van hoe het op lange termijn uitspeelt, waardoor naar mijn idee de spanning van het keuzes maken niet ontnomen werd.

Wat minder is aan Life is Strange is dat de gezichten niet altijd emoties uitstralen en dat de lippen niet altijd goed meebewegen met de audio. Het is niet een kleine misschieter die eens in de zoveel tijd voorbijkomt, nee, het is een probleem wat van begin tot eind aanwezig is. Er waren momenten dat personages boos werden terwijl de gezichten zo dusdanig neutraal bleven dat het eerder grappig werd. Telltale games zijn misschien minder gedetailleerd in hun vormgeving maar de Telltale personages kunnen goed emoties uitstralen, wat bij een interactive-drama games een pre is. Verder zijn er kleine hinderen zoals dat ik bepaalde bonusactiviteiten makkelijk over het hoofd zag. Zelfs wanneer ik deze activiteiten deed kreeg ik niet een beloning, anders dan een groen vinkje die zei dat je de bonusactiviteit gedaan hebt.

Als je mij, na het spelen van de eerste 4 episodes, had gevraagd welk cijfer ik vind dat Life is Strange verdiend dan had ik gezegd het een 5* te willen geven, op basis van gevoel althans (een 4,5* op basis van een kritische blik). Onlangs dat de gezicht-animaties & lip-animaties niet altijd goed zijn, en de bonusactiviteiten niet veel toevoegde, merkte ik zo verwikkeld te zijn in het verhaal dat ik de minpunten niet merkte. Episode 5, daarentegen, bied misschien de meest teleurstellende game-ervaring die ik ooit heb gehad en het haalt de gehele game omlaag. Om het zo spoilervrij mogelijk te verwoorden: Life is Strange heeft meerdere verhaallijnen. Naar mijn idee had de game een perfect einde gehad rond het begin van episode 5, maar omdat de game meerdere verhaallijnen heeft werd de game een paar uur uitgerekt. De laatste paar uur waren overbodig en ik merkte niet half zoveel spanning te voelen als in de andere episodes. Ik denk dat de game beter af was het in 4 episodes te doen. Niet dat ik het slecht vond, er zaten goede elementen in verwerkt, maar in vergelijking met het torenhoge niveau dat de eerste 4 episodes hadden merkte ik teleurgesteld te zijn. Ook heb ik wisselvallige meningen over het einde. Het heeft goede elementen erin maar ik merkte niet de bevredigende afsluiter te zijn waar ik op hoopte omdat het, naar mijn idee, het verhaal tegensprak waardoor ik met een onprettig gevoel eindigde.
De game had het beste kunnen eindigen bij de kunsttentoonstelling of één extra scene toevoegen waarin het verhaal werd afgerond. De hoofdfocus is het geheim van de Prescotts (met de geniale plottwist van Jefferson), en dat verhaal werd afgerond rond het begin van episode 5. Het gehele verhaal van de tornado heeft niets te maken met de game. Je zou het eruit kunnen knippen en niks missen, maar het is deze subplot die de game in ander licht zet. Ik moet eerlijk zeggen erg ontevreden te zijn met de "verklaring" waar het einde mee aankomt. Max krijgt te horen dat haar krachten de oorzaak zijn van de tornado. Dat tijdreizen vanaf het begin fout was en dat ze het niet had moeten doen. Als dat zo is: wat is dan het nut van de gehele game? Wat heeft Max moeten leren van deze plotwending? Dat mensen helpen fout is? Het is niet dat vanaf moment A duidelijk was dat tijdreizen slechte gevolgen voor de stad had of dat Max met opzet een tornado creëerde. Als het al die tijd de bedoeling was dat Max geen gebruik maakte van tijdreizen, waarom heeft ze dan die gave gekregen?
Het einde gaf me het gevoel alsof niets binnen het verhaal waarde had. Alle personages waar ik om ging geven, alle keuzes die ik had gemaakt, het voelde allemaal voor niks. Voor een game waarin het verhaal de essentie is was dit een erg slechte toon om op te eindigen.


Als je een liefhebber bent van interactive-drama dan is Life is Strange een must om geprobeerd te hebben. Ik hield van de personages, het verhaal, de keuze momenten en de levendige wereld. De gezicht-animaties & lip-animaties waren minder goed dan nodig is. Hoeveel ik ook van de eerste 4 episodes hield, onlangs sommige tekortkomingen, de laatste episode was naar mijn idee compleet overbodig en het einde sprak de gehele game tegen.

4*

Ik zie dat de game wel uitkomt in de winkel voor ps4 en xbox one, maar klopt het dat de game niet zal verschijnen voor de ps3?? :S behalve via ps-store natuurlijk.
Zou wel vreselijk jammer zijn.

~ Life is... weird. ~

Disclaimer: ik speel normaal gesproken geen interactieve games, ben er geen fan van. Maar ik heb Life is Strange als cadeau van een vriend gekregen, dus het minste wat ik kon doen was er eens doorheen te gaan. En ik moet zeggen, dat was me wel een bijzondere ervaring zeg. Ik kan misschien niet zeggen dat ik plotseling fan van het genre ben, maar Life is Strange lijkt de lat voor mij wat dat betreft wel erg hoog gelegd te hebben. De grootste pluspunten liggen zonder twijfel bij de vele soorten keuzes die je kunt maken, en daarmee ook de consequenties die daarbij horen. Zelfs de op het eerste oog kleinste en meest nietszeggende keuzes lijken - al dan niet in een wat kleinere vorm - uitgewerkt te zijn in latere episodes. Erg tof om te zien hoe de personages erdoor beïnvloed worden en hoe zij er op reageren. Dat draagt allemaal bij aan de hoge replay value die Life is Strange weet te bieden. Het verhaal zelf vind ik misschien niet per se heel interessant, maar de personages zijn leuk, vooral de chemie tussen Max en Chloe die oprecht aanvoelt, met een bevredigend einde (waarbij ik ervoor koos om Chloe op te offeren, het andere einde voelde erg misplaatst).

Aan de andere kant heb ik een controversiële uitspraak. Het terugdraaien van de tijd vind ik eigenlijk een beetje afbreuk doen aan de uitstekende keuzes en consequenties. Bij lange na niet een slechte keuze natuurlijk, maar ik heb het gevoel dat Life is Strange misschien zelfs nog beter zou kunnen zijn als je de tijd niet kon terugdraaien. Enerzijds zou dit dan helaas wel betekenen dat een paar toffe segmenten niet zouden bestaan, maar anderzijds zouden die keuzes en consequenties een nog hardere impact hebben. Kijk alleen naar de keuzes die je moet maken waarbij je de tijd juist niet kunt terugdraaien (zoals - in mijn geval - de zelfmoord van Kate). Die consequentie heeft bij mij een veel hogere impact gehad dan de meeste andere keuzes waarbij je de tijd wel gewoon terug kon draaien. Zo erg zelfs dat ik serieus aan het overwegen was om de episode opnieuw te starten. Meer van zulke permanente keuzes zou fantastisch geweest zijn.

Daarnaast is de gameplay - afgezien van het terugdraaien van tijd - niet echt heel bijzonder. Voor het grotendeel gewoon wat lopen en amateurspeurwerk. De echte kracht zit 'm zoals gezegd in de keuzes en consequenties, en hoe dat de memorabele personages om je heen kan beïnvloeden. Ten slotte is het een klein minpuntje dat het beeld er soms niet altijd even netjes en scherp uit ziet, vooral te wijten aan het overmatige gebruik van motion blur en chromatic aberration. Juist van de PC-versie zou je verwachten dat je dit uit kunt schakelen, maar dat kan dus helaas niet.

+ Veel verschillende keuzes om te maken.
+ Veel keuzes hebben diverse en soms verstrekkende gevolgen.
+ Om die reden hoogstwaarschijnlijk een hoge replay value.
+ Leuke personages, vooral de chemie tussen Max en Chloe.
+ Mooie soundtrack, past goed bij de sfeer.
+ Spannende plotwending.

- Misschien controversieel, maar het terugdraaien van tijd is een beetje jammer.
- Afgezien van die tijd gimmick is de gameplay niet zo bijzonder.
- Overmatig gebruik van motion blur/CA.

Om aan te vullen op me recensie: heb de game herspeeld en ik ben positiever over het einde. Hoewel ik nog steeds van mening ben dat de game het beste in 4 episodes had gekund heb ik nu een beter beeld wat de makers probeerde te bereiken. Er is maar één sequentie die slecht in de smaak viel terwijl de rest van de episode van een heel redelijk niveau is. Ik kan, onlangs mijn wisselvallige meningen over de laatste episode, het nog steeds één van mijn favorieten games van de laatste tijd noemen en een 4* doet dat geen eer aan. In dit geval overstijgen de positieve kanten bij verre verte de negatieve. Daarom verhoog ik mijn cijfer maar 4,5*.

Wat spoilers betreft:
Ik ging er eerst vanuit dat het een Final Destination scenario was en dat Max moest kiezen tussen eeuwig Chloe van natuurrampen redden (en andere mensen offeren) of Chloe te laten sterven, omdat Chloe “voorbestemd was te sterven en dat Max nooit de tijd had mogen terugdraaien”. Dit concept sprak de game naar mijn idee compleet tegen omdat het hele tijdreizen nutteloos leek. Dit concept is echter niet aan de orde. Omdat Max de tijd bleef terugdraaien ontstond er een scheur in de realiteit, opbouwend naar een tornado. Na de tornado komen er geen rampen meer, mits Max de tijd niet nogmaals terugdraait. Althans: zo interpreteerde ik het bij het herspelen, de game geeft hier geen bevestiging van. Ik vind het idee dat tijdreizen zogenaamd rampen veroorzaakt die niets met het tijdreizen te maken hebben onzin, ben meer van Prince of Persia waarin enkel je verandering telt. Maar het is de emotionele invloed die het heeft op de personages en de pittige keuze waar het mee afsluit die het de moeite waard maakte.

Ook ik ben afgelopen week maar eens begonnen aan Life is Strange. De verhalen die ik lees zijn allemaal heel positief en na 4 episodes kan ik het daar alleen maar mee eens zijn. LiS stelt gameplay technisch niet zo heel veel voor, maar dat is dan ook niet de insteek van de game. De manier waarop het verhaal tot stand komt en de manier waarop je keuzes invloed hebben op het verdere verloop, maken het een spannend en interessant gegeven.

Toch vraag ik me enigszins af hoeveel impact je keuzes nu echt hebben. Sommige dingen zijn overduidelijk (pleegt Kate zelfmoord? En gelooft Victoria je als je haar waarschuwt voor Nathan?) . Terwijl iets als het aangeven van Nathan bij het hoofd van de school niet veel uitmaakt aangezien hij Nathan toch wel van school stuurt als jij die keuze maakt in een latere episode.

Misschien heb ik het ook wel mis, maar daarom hoop ik dat je na episode 5 kunt zien wat nu precies op wat effect heeft gehad. Toch was het niet helemaal verrassend dat Mr. Jefferson er iets mee te maken heeft. Daarentegen is het ook nog de vraag hoe Nathan in dit plaatje past, maar daar ga ik dus nog achter komen.

Na Episode 5 een cijfer van mijn kant, maar het gaat sowieso een hoog punt worden.

"I don't have time."

Aan de ene kant snap ik de lyrische berichten, maar dit is een type game die je moet liggen.

'Life is Strange' is een typische verhalende game in de trant van wat Telltale al jaren doet, met als grootste opmerking dat de keuzes die je maakt ook daadwerkelijk invloed hebben op het verloop. Helaas is het verhaal zelf niet bijster interessant, vooral niet vanwege de meest clichématige figuren die je tegenkomt; de protagonist heeft er ook een handje van met haar hipster gedrag. Desondanks geven de onderlinge relaties stof tot nadenken.

Centraal staat uiteraard de mogelijkheid om de tijd terug te draaien en alsmede andere uitkomsten te creëren. Hoewel dit in de meeste gevallen iets te makkelijk is, omdat de impact niet aankomt. Naargelang de game vordert, lijkt men zelf de regels te bedenken zonder een bepaalde logica in acht te nemen. Hierdoor is met name het einde onbevredigend te noemen, aangezien je het lot van mensen niet kan veranderen.

De stemmencast is goed, alleen is het jammer dat de lip-sync niet naar behoren werkt, ondanks dat Dontnod hier na de eerste aflevering meer werk in heeft gestoken. Op deze manier komt het gebeuren niet overtuigend over. Grafisch is het ook niet je van het, maar daar valt mee te leven. Het leukste blijft dan nog de soundtrack die de sfeer meermaals verhoogt, zeker tegen het einde van elke episode.

Al met al een vermakelijke game, maar niet echt baanbrekend.

3,5 Sterren.