Dark Souls II: Crown of the Ivory King (2014)

Crown Of The Ivory King heeft met Frigid Outskirts denk ik een van de meest gehate Soulsborne-levels ooit. COTSK en COTOIK hebben allemaal een zelfde soort opbouw met betrekking tot bossfights: twee zijn er noodzakelijk en een is optioneel en absoluut het skippen waard. Aava is verdomd moeilijk, maar biedt alsnog wel voldoening, terwijl de Burnt Ivory King zelf een weergaloze en soms frustrerende battle oplevert (waarbij het echt essentieel is om de andere knights te vinden om het jezelf iets makkelijker te maken, want anders is het heel veel rennen, ontwijken of dood gaan). De introductie tot dit gevecht is fabuleus en het gevecht met de koning zelf voelt episch aan op de beste manier mogelijk.

Het level zelf roept onder de fans flinke verdeeldheid op. Frigid Outskirts is wat mij betreft ook een enorme smet op de Soulsborne reeks, omdat zelfs een speedrun door dit gebied bijna niet te doen is, maar verder vind ik de met ijs en sneeuw bedekte kasteelomgeving wonderschoon. Terwijl ik deze recensie type trek ik echter alsnog een half puntje van de score af, vanwege een extreem extra frustrerend stukje in het spel. In je zoektocht naar alle ridders die je kunnen helpen om de Ivory King te bevechten, kom je een bepaald moment een groep verschrikkelijke stekelvarken-achtige beesten tegen, die je het leven zuur maken en waar bijna geen normale tactiek behalve afstand houden op toe te passen is. Dit in combinatie met een NPC die je in je rug aanvalt na eerst friendly te zijn EN de aanwezigheid van een sterkere Covetous Demon als normaal monster, zorgt wederom voor een stukje geforceerde moeilijkheid waar ik onmogelijk van kan genieten.

Als DLC zeker voor het gros wel te genieten en een klein stukje beter dan Crown Of The Sunken King, maar het moge in het geval van Dark Souls II duidelijk zijn dat de extra gameplay lang niet zoveel toevoegt als het wel doet bij de andere spellen.