Review Bound by Flame (Xbox 360)
Normaal schrijf ik nooit een review over een game die ik niet helemaal heb uitgespeeld, maar voor Bound by Flame maak ik graag een uitzondering. Niet omdat het zo'n goede game is - o nee dat zeker niet - maar om het feit dat ik het na een paar uur spelen wel een beetje gezien heb in de wereld van Vertiel.
Vol goede moed drukte ik op New Game om erachter te komen dat je maar uit zes gezichten en zes haarstijlen per geslacht kunt kiezen. Normaliter verlies ik mezelf altijd in het maken van mijn eigen perfecte held, waar ik vele uren van kan genieten. Nu ging het niet veel verder dan een paar balkjes verschuiven om een 'best aardig' personage te maken. Je hoeft de naam van je held trouwens ook niet aan te passen; je wordt te alle tijden Vulcan genoemd.
Ah daar is het intro filmpje dat mij gaat vertellen over het verhaal. Ice lords die de wereld willen veroveren? Een leger van wandelende doden? Genoeg materie om er iets van te maken lijkt mij. De uitwerking is echter niet zo spannend. Je bent een huurling van een groep genaamd de Freedom Blades die de taak hebben gekregen om een groep magiërs te beschermen. In tegenstelling tot de meeste RPG's ben jij niet de leider van de groep, maar een sergeant die onder leiding staat van kapitein lik mijn reet. Mijn hemel wat heb ik me geërgerd aan die gozer. Vulcan: "Ah kapitein ik heb denk ik iets gevonden waar we wat mee kunnen!" Waarop de kapitein antwoord: "Oh mooi dan verzin ik wel weer iets om het de grond in te boren!" Het feit dat je zelf niet de 'baas' bent voelt heel erg vervelend aan en dan vooral als je te maken hebt met zo'n figuur.
Daar komt nog eens bij dat developer Spiders wel een beetje graag met 'f-bombs' strooit in hun dialogen. Het probleem is niet zozeer dát ze gebruikt worden, maar wel wanneer en in welke mate. De demoon die in je zit zorgt nog wel eens voor wat leuke opmerkingen, maar voor spannende gesprekken hoef je Bound by Flame echt niet te doen. De gesprekken met je companions zijn alles behalve boeiend en echt warm of koud wordt je er niet van. Het feit dat je geen face-to-facegesprekken met de leden van je groep hebt neemt een groot deel van de beleving weg. Alleen Edwin kon me nog een beetje bekoren en dat had waarschijnlijk meer met haar lichamelijke aspecten te maken.
De gameplay is best aardig en is het beste te beschrijven als een slecht uitgewerkte combinatie van The Witcher 2 en Dragon Age 2. Hierin heb je de keuze uit twee verschillende gevechtsstijlen: de Warrior en de Ranger. De Warrior concentreert zich op grote zwaarden, bijlen en hamers die langzaam zijn en veel damage doen. Met deze wapens kun je aanvallen blokkeren en als je dit op het juiste moment doet kun je een counter uitvoeren. De Ranger maakt gebruik van daggers en is vooral heel snel. Daarnaast heeft deze class een dodge waarmee je vijanden kunt ontwijken. Het is alleen een beetje jammer dat je alleen naar achter kunt stappen. Ten slotte krijg je ook de beschikking over vuurkrachten, zoals het schieten van een vuurbal en je wapens in de fik zetten. Het grote probleem zit hem ook niet in de classes, maar in de oersaaie gevechten. Het helpt ook niet echt dat je maar één companion mee kunt nemen en dat ze binnen 60 seconden al dood neervallen.
Bound by Flame is een game die leuk is als je echt niks te doen hebt. Voor een goed verhaal en boeiende personages in een middeleeuwse setting verwijs ik je liever door naar Dragon Age of The Witcher. Misschien dat ik de game nog eens op pak als ik door mijn grote collectie aan games heen ben, maar tot die tijd is het een leuk hoesje in mijn verzameling.
Pluspunten
+ De demoon in je lichaam maakt leuke opmerkingen;
Minpunten
- Slechte gevechtsscenario's en nutteloze companions ;
- Saaie dialogen brengen de personages niet tot leven;
- Teveel nadruk op 'f-bombs';
- Grafisch gezien geen hoogvlieger;
Eindbeoordeling: 4,5 (2*)