Hotline Miami 2: Wrong Number (2015)

Ben er twee uren mee bezig geweest en oh wat is het weer heerlijk verslavend.
Deel 2 heeft veel langdurige levels en veel meer vijanden, waardoor meer geduld en tactiek nodig is. Op dat gebied voelt het iets anders aan dan deel 1. Maar over het algeheel is het dezelfde game met meer geduld en taktiek.
Er is ook weer extreem veel explicit content (waaronder blood and gore) aanwezig die je overigens ook uit kunt zetten.
De nieuwe soundtrack is ook weer lekker.

De mensen en reviews die het een zwak cijfer geven hebben gewoon geen geduld en zijn niet tactisch ingesteld. Retro gamers (zoals mezelf) zullen het in ieder geval fantastisch vinden, dat is zeker.

Kun je alle bloed en gore uitzetten? Heeft de censuurknop niet alleen betrekking op seksueel geweld?

Edit: als ik het goed lees kun je inderdaad alleen seksueel geweld minderen (bron). Ik ben geen fan van bloed en gore, maar de gameplay en sfeer zien er in ieder geval weer erg vlot en verslavend uit!

Sexual violence kun je uitzetten, dus blijkbaar niet de blood and gore.
Ja deze Hotline Miami 2 is erg bloederig, nog erger dan het eerste deel.
Met een kettingszaag te werk gaan zegt al genoeg hoe bloederig het is.

Jammer, ik zie de aantrekkingskracht niet van extreem geweld (integendeel). Maar net als in het eerste deel zal ik daar waarschijnlijk/hopelijk sneller aan gewend raken dan ik vooraf vrees.

Dit keer kun je trouwens veel meer frustratie ervaren.
Als je dacht dat super meat boy al pittig was, dan heb je deze nog niet gespeeld.
Heb het via muis en controller uitgestest. Qua snelheid zou het opzich kunnen als je er goed voor gaat zitten en vervolgens een muis gaat gebruiken.
Grotendeels had ik een xbox360 controller for windows gebruikt en met controller word het in ieder geval goed tactisch te werk gaan.
Er is nu veel meer geduld nodig. Deel 2 vergt veel meer van je tijd en hij duurt nu wel 10 keer langer dan het eerste deel.
Je bent er wel 6 to 7 uren mee bezig (als het niet meer is). Nu ben ik er zelf nog langer mee bezig geweest omdat ik bepaalde levels (vooral de latere levels) steeds weer opnieuw moest doen. (denk aan demons souls en dark souls)
Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom bepaalde reviewers en users het minder vinden dan het eerste deel. Deel 2 is gewoon veel pittiger omdat je nu meer geduld en tactiek moet gebruiken.
Maar mensen die gek zijn op b-movies "blood and gore" stijl, pittige games en retro games zullen dit waarschijnlijk ook zeer verslavend vinden.
Het verslavingsgehalte is gewoon puur omdat het zo pittig is.
Daarnaast zijn er wel wat kleine bugs en trial&error achtige gameplay. (denk weer aan demons souls en dark souls)
Maar de blood and gore en geweldige soundtrack brengen wel echt iets extra's naar mijn mening.

Normal mode uitgespeeld en ben nu met de hard mode bezig.
Moet zeggen dat het met keyboard en muis prima te spelen is.
Op veel momenten kon ik snel handelingen uitvoeren door middel van een muis.
Met controller liep het veel slomer en vooral in hard mode.
Het auto aim assist systeem in normal mode komt niet in hard mode voor.
Dus met controller zou het volgens mij extreem moeilijk worden als je hard wilt uitspelen.
Naast strategie en geduld is er soms ook een snel reactievermogen nodig.

Hotline Miami 1 was al uitmunted en nu doet deel 2 er nog eens een stap bovenop.
Qua verhaal was deel 1 wel iets beter, al zijn de levels van deel 2 wel een stuk langer (met meer vijanden), intenser en meer strategisch ingesteld. Welk deel nou beter is? het is een kwestie van smaak.
Naar mijn mening is deel 2 beter dankzij de strategische gameplay en veel gevarieerde personages.
Als retro gamer kom ik tegenwoordig maar weinig goede gameplay tegen in tegenwoordige "nextgen" games.
Maar dankzij indie games zoals Hotline Miami is er weer hoop.
Deze game komt direct in mijn top 10 terecht en het word nu weer tijd om mijn top 10 een beetje aan te passen.

Nu ben ik ook van plan om de ps4 versie aan te schaffen (puur voor het supporten van ontwikkelaar Dennaton) en dan zien hoe ver ik kom met controller en qua achievements/trophies.
Geen idee of er ooit een deel 3 uitkomt, maar het zou wel extreem mooi zijn.
Ben in ieder geval benieuwd naar de toekomstige games van Dennaton.

EDIT:
De hard mode bevat trouwens iets meer content en de levels zijn dan in spiegelbeeld.
Dus waarbij je in normal mode bepaalde levels had waarbij je onderaan begon (bijvoorbeeld het winkel level), begin je in hard mode aan de bovenkant en met veel meer vijanden.
De hard mode bevat extra's en dus niet overslaan!

De ps4 versie lijkt overigens minder moeilijk (vergeleken met de pc versie), maar misschien heb ik het wel verkeerd.

Zeer vermakelijk weer.

De negatieve kritiek van veel mensen op dit spel is niet onterecht. Neergeschoten worden door vijanden die je niet kunt zien (aankomen) (omdat ze zich buiten het scherm bevinden) is gewoon irritant, en dat gebeurt in HM2 veel vaker dan in haar voorganger. Het spel heeft meer bugs: zo kwam ik twee keer vast te zitten in een muur, waarvan één keer terwijl ik terugliep naar de auto, waardoor ik het hele level opnieuw moest spelen. Sommige nieuwe elementen vond ik niet goed werken: in het bijzonder dat dubbel-personage (kettingzaag-pistool), maar ook van de legerlevels was ik geen fan. En sommige oude elementen, zoals de bloedirritante klapperende deuren, hadden verbeterd moeten worden.

De positieve aspecten van HM2 overtreffen die minpunten mijns inziens echter makkelijk. Net als het eerste deel is de gameplay weer ontzettend snel en bevredigend. De AI is volstrekt idioot maar dient de gameplay goed: de vijanden reageren voorspelbaar op jouw handelingen, en dat is cruciaal bij een spel als dit. En het perfectionisme dat het spel vereist (één schot of slag en je bent dood) zorgt af en toe weliswaar voor enige frustratie, maar zorgt ook voor meer positieve emotie als je een level haalt.

Net als in HM1 is de sfeer bovendien weer geweldig. De stijl is niet meer dan adequaat (je ziet wat je moet zien en het is kleurrijk, maar verder is er weinig moois aan), maar de muziek is weer zeer sterk: opgewekt, swingend en heerlijk energiek. Het past erg goed bij het spel en vermindert de frustratie aanzienlijk.

En hoewel HM2 een aantal dingen dus iets minder goed doet dan haar voorganger, doet het ook een aantal dingen beter. Het is bijvoorbeeld een stuk gevarieerder in haar levelontwerp en personages, en het biedt ongeveer het dubbele aan speeltijd. Verder is het iets uitdagender, en het surrealistische laatste level vond ik zeer memorabel. Het plot is een beetje warrig, maar vervelend om te volgen is het niet.

HM2 is kortom weer een erg leuk spel: snel, bevredigend en met een zeer swingende sfeer. Het level design is soms wat dubieus, soms voelt het spel wat onafgewerkt aan en soms is het enigszins irritant, maar dat kon de pret voor mij zeker niet drukken. Ook dit deel krijgt dus weer een dikke 4*.

(Ze mogen trouwens wel eens opschieten met de level editor. Vier maanden na de release is hij nog steeds niet af. Geduld is prima, maar het duurt nu wel erg lang. Moeilijker dan Super Meat Boy vind ik HM2 overigens zeker niet, al heb ik de hard mode nog niet gespeeld.)

Ik heb ondertussen de eerste 14 scenes van de hard mode gespeeld, en de moeilijkheidsgraad van die mode is wél even hoog als, zo niet hoger dan, die van Super Meat Boy - en dan heb ik het over de dark world levels. Ik beleef er aanzienlijk minder plezier aan dan aan de regular mode (nu zit je af en toe écht te lang vast in één level, wat de mode nogal repetitief maakt, en keer op keer gedood worden door een "offscreen enemy" is ook niet leuk), maar ik ben er aan begonnen, dus nu wil ik het afmaken ook.

Ik heb nu ook de hard mode uitgespeeld (wel met C'tjes en D'tjes), en ik blijf het een stuk wisselvalliger vinden dan de regular mode. De meeste levels zijn 'gewoon' pittig, maar sommige levels vond ik echt hellish (irritant moeilijk). Het speelt flink anders dan de regular mode, dus het is wel een aanvulling, maar ik raad het alleen aan die hard fans en liefhebbers van een zeer hoge moeilijkheidsgraad aan. Het is het spelen op zich wel waard, maar de moeilijkheidsgraad van de regular mode is beter gebalanceerd imo.

Erg gaaf spel, deel 2 is deel 1 maar dan nog een schepje van alles erbovenop. Meer missies, meer frustraties, meer personages, meer gedetailleerde verhaallijn en meer wapens. Geweldig spel met een mooie setting, soundtrack die knap in 2D zijn verwerkt en doet dus gewoon wat deel 1 doet maar dan alles net iets beter en indrukwekkender.

Best een degelijke opvolger van Hotline Miami. Nog steeds tref je hier die fijne arcade'achtige combat aan waarbij je menig vijand met één kogel kan doden, maar waar je eveneens zelf plotsklaps het loodje kan leggen. Dit laatste vormt hier nadrukkelijker een negatief punt; door de open levels komen kogels van ver buiten het zichtveld, hetgeen frustrerend is. De gebeurtenissen in "Wrong Number" zien we verder door de ogen van een veelvoud aan karakters met elk zo hun eigen speelstijl. Ik ben er nog niet helemaal over uit of dit een goede verandering is. Het creëert variatie, zeker, maar ik mis eveneens de focus van het eerste spel. Ach ja, deze game is al met al geen verkeerde manier om een goede tien uur te besteden.

Een stap terug van zijn voorganger. Het bevat nog steeds leuke kanten van deel 1 zoals het rappe tempo, de trippy sfeer, de pittige uitdaging of het intense gewelddadige karakter. Qua beelden, geluid en besturing zit het ook on par met deel 1, maar de gameplay heeft een aantal veranderingen die het te frustrerend maakte. De levels zijn groter, waardoor het regelmatig gebeurde dat vijanden buiten mijn visie mij konden raken met kogels. De combinatie aan vijanden zit aanzienlijk frustrerender in elkaar en je word gestript van de vrijheid in je speelstijl: er zitten bv meerdere levels waarin je geen wapens van vijanden mag oppakken, maar waar wel verwacht word dat je genoeg kogels overhoud om sterke vijanden te verslaan. Het is, in die gevallen, dus een kwestie van melee forceren zodat je hopelijk genoeg kogels overhoud om de sterkere vijanden te verslaan. Zet dit neer naast deel 1, waarin je geheel de optie had om gunblaze of melee te gaan (afhangend van wat je prettig vind werken in het betreffende level), en dit speelt aanzienlijk minder plezierig.

Deze speelstijl zorgde ervoor dat ik te vaak dat in een hoekje moest campen, vijanden 1 voor 1 neerslaan, om een kans te maken. Als ik een kant opging, maakte niet uit waar, werd ik meestal neergeschoten of kwamen er plots vijanden op me af waar ik niet op kon anticiperen. Als gevolg ervaarde ik dit deel meer als frustrerend dan bevredigend.

Er zitten een aantal interessante nieuwe snufjes in. Dit deel experimenteert met nieuwe type gebieden zoals buitenruimtes, riolen of een club waarin het licht veranderd. Er zijn nieuwe typen vijanden zoals een melee vijand die hard rent of vijanden die je kogels kunnen ontwijken. Deze nieuwe elementen zijn wisselvallig, maar geven de game voldoende vernieuwing om het interessant te houden. Voornamelijk het laatste level was een grote, sierlijke drugstrip waarin de game los ging in vreemde kleuren en beelden.

Heb het tot het einde gespeeld, maar vond het gemiddeld een matig vervolg. Te vervelend level design en te weinig vrijheid in je speelstijl.

3*

Deel 1 nooit gespeeld en ik kwam deel 2 een beetje gratis tegen in de Playstationstore (PS+ Extra abonnement) dus ik dacht ik ga dit proberen.

Maar wat is deze game frustrerend moeilijk op een oneerlijke manier. Ik kom het al geregeld tegen in de comments dat vijanden je buiten beeld doodschieten. Dit werd voor mij persoonlijk na een tijdje echt tergend. Groot nadeel wat mij betreft en het verpest de fun. En dan zomaar ineens een zeldzame bug die ervoor zorgt dat er niks gebeurd als je een level gehaald hebt. En natuurlijk precies bij een extra moeilijk level. Dus het moet weer opnieuw.

Gelukkig is de muziek fantastisch en het speelt lekker soepel. Al werkt het lock systeem niet altijd even lekker.

3*

Kan het alsnog aanraden om deel 1 een kans te geven! Deel 1 is moeilijk voor de juiste redenen en heeft veel frustraties van deel 2 niet.