Alien: Isolation (2014)

Uitgespeeld. Heb er bijna 17 uur in totaal over gedaan. Zeker de beste Alien game die ik ooit gespeeld heb. Ook vind ik dit een van de betere survival horror games. Vooral in het eerste gedeelte van de game is dit goed uitgewerkt. Het gevoel van constante dreiging i.v.m. de Alien, donkere gangetjes in het schip en soms niet echt weten waar je heen moet. Zorgt toch voor aardig wat suspense Toch vind ik dit geen klassieker, waren namelijk ook wat minpuntjes. Wat veel reviews al aangaven, de game is best lang, te lang eigenlijk. Sommige missies voelde gewoon als opvulling aan, zeker tegen het einde aan. Het einde vond ik ook niet helemaal bevredigend. Waarschijnlijk wordt ze gewoon gevonden, en komt er een deel twee.

Eindelijk weer eens iets anders dan de zoveelste shooter...
Ik houd wel van overleven met weinig opties, dan ga ik toch elk hoekje afzoeken
naar spulletjes. In andere spellen blaas je er toch door heen.
Resident Evil 1 en 2, Dead space, en Alien Isolation dat soort spellen zijn toch wel echt mijn ding.
Ik hoop dat we nog meer toffe Survival spellen kunnen verwachten in de toekomst.

Alleen even een vraagje ik heb net een pistool gevonden met 1 kogel?
In welk menu kan ik die weer terug vinden en gebruiken?

Een fijn, bij momenten zeer creepy horrorspel inderdaad. Maar wel één met duidelijke gebreken.

Maar laat ik positief beginnen. Het spel begint mijns inziens erg sterk. Je wordt langzaam, stapje voor stapje, op een natuurlijke wijze aan de spelwereld geïntroduceerd. Je ontdekt beetje bij beetje wat er aan de hand is en je hebt alle tijd om de physics en mechanismen van het spel te leren voordat je in het diepe gegooid wordt. Er gebeurt weliswaar nog niet zoveel, maar dat vond ik niet zo erg: de sfeer van het spel is vanwege met name het geweldige sounddesign namelijk uitmuntend. De piepjes en bliepjes, de krakende omgeving, het gestamp van de alien: het werkt allemaal geweldig. In visueel opzicht is het spel minder indrukwekkend, maar passend claustrofobisch en duister. En de gameplay met de alien is zeker in het begin erg spannend: je bent weerloos, de alien is onkwetsbaar, dus het enige wat je kan doen is het wezen angstvallig ontwijken met behulp van je motion detector. En er is geen quick save, dus je hebt ook wat te verliezen, al is een save point vrijwel nooit meer dan 5-10 minuten ver weg. De moeilijkheidsgraad viel me ook mee: het is soms best uitdagend, maar als je voorzichtig te werk gaat, ga je maar zelden dood. Het spel is verder goed geoptimaliseerd: het liep prima op mijn bescheiden laptop. En de muziek was niet geweldig (ik had liever dark ambient gehoord in plaats van filmische muziek), maar ook zeker niet vervelend.

Het probleem is alleen dat het spel meer is dan de eerste helft van haar missies en meer biedt dan alleen confrontaties met de alien. Niet dat de rest van het spel slecht is: zeker niet. Maar de mensen en de androids zijn veel minder angstaanjagend dan de alien en voelden voor mij daardoor een beetje aan als filler. Vooral de mensen vond ik irritant, met hun stopzinnetjes en gewelddadige neigingen terwijl ik hen gewoon met rust liet. Maar ook met de androids had ik niet zoveel: te veel simpele actie, te weinig tact - en daar blinkt dit spel gewoon niet in uit. Het is wel aardig, maar zelden intens.

Een groter probleem zit hem echter in de ontmoetingen met de alien in het tweede deel. Of preciezer: het probleem zit hem in de vlammenwerper. Met de vlammenwerper kun je de alien verjagen, en daardoor verlies je meteen je weerloosheid. Je moet de alien nog steeds ontwijken om munitie te conserveren, maar als de alien je toevallig ziet schiet je gewoon wat vuur op hem af, en weg is 'ie. Het plot vertoont in de tweede helft bovendien steeds meer stuiptrekkingen: in de zeer lange tiende missie riskeer je bijvoorbeeld je leven vanwege een slecht uitgedacht plan dat aanvankelijk faliekant mislukt, en daarna zijn er een aantal "alles wat verkeerd kan gaan gaat mis"-ontwikkelingen zoals generatoren die uitvallen of een alien die je meesleurt net voordat je een pak aan wil doen, die het spel kunstmatig verlengen en ervoor zorgen dat de gameplay soms een gevoel van urgentie mist. Ook de tweede helft heeft een aantal geweldige momenten (zoals in het nest), maar mede door gewenning mist het spel doorgaans de intensiteit van de eerste helft.

Alien: Isolation is kortom een spel van twee helften en twee soorten gameplay. De eerste helft is frisser, spannender en meer gericht op pure stealth; de tweede helft voelt repetitiever en uitgerekter aan, is minder intens en is meer gericht op actie (vooral in de laatste missie lijk je wel in Tomb Raider terecht te zijn gekomen). De eerste helft heeft duidelijk mijn voorkeur, maar ook de tweede helft is echter gewoon solide. Het sounddesign blijft uitstekend, de alien blijft creepy en de sfeer blijft sterk. Het spel is zeker niet perfect, maar op het gebied van stealth horror is er desalniettemin weinig beters te vinden. 3.75*

Alien Isolation is precies waar ik op hoopte: een ode aan de klassieke film en tegelijkertijd een uiterst modern survival horror spel. De retro sci fi look ziet er waanzinnig mooi uit en je waant je onmiddellijk in de wereld van de eerste film. Hoewel ik wist dat Alien Isolation de trend dat spellen weer moeilijk mogen zijn zou volgen, begon ik het spel op niveau hard ('the recommended way of playing this game'). Maar zodra de alien ten tonele verscheen belandde ik keer op keer in de klauwen van dit monster. De totale paniek die je voelt zodra je ontdekt wordt, gevolgd door de afschuwelijke hulpeloosheid in de seconden dat je einde nadert, vond ik van begin tot eind een traumatische ervaring. Het spel biedt enkele hulpmiddelen om deze situaties te voorkómen (of misschien zelfs te overleven), maar waar de meeste spellen je na de ontdekking van bijv een geimproviseerd explosief in een verkapte tutorial de waarde en beperkingen ervan duidelijk maken, zul je er hier zelf mee moeten experimenteren. Ik denk dat het iets zegt over de kracht van het spel, maar het tegelijkertijd een zwakte is dat ik hier vrijwel niet aan toe kwam, zo voorzichtig was mijn speelstijl, het grootste deel van de tijd verscholen onder tafels en in kluisjes, de moed aan het verzamelen om de volgende gang over te steken.

Na een paar levels heb ik de moeilijkheidsgraad een stap teruggezet en maakte ik zowaar enige vorderingen. Het spel kent dan een mooie opbouw met telkens nieuwe elementen, waarvan de introductie van de vlammenwerper de belangrijkste is. Dit verandert niet alleen de flow van het spel maar zorgt bij herhaling ook voor één van mijn favoriete momenten, waarbij je een aanstormende alien met een steekvlam probeert af te schrikken, op de grond geworpen wordt, enkele momenten denkt dat alles voorbij is, wacht tot de klauwen en tanden in beeld verschijnen, maar je dan beseft dat de alien toch verjaagd is.

Het kat-en-muisspel met de alien, van begin tot eind een overtuigende en angstaanjagende tegenstander, is een groot succes. Minder geslaagd is de manier waarop het verhaal verteld wordt, met fletse menselijke personages en sleutelscènes die zich op de achtergrond afspelen terwijl ik meestal m'n volledige aandacht nodig had om te overleven. In tegenstelling tot de her en der verspreide logs met soms weinig interessante achtergrondinformatie kun je deze scènes later niet terugroepen. Tot slot duurt het spel net te lang. Wat mij betreft had het na het opblazen van het nest afgelopen mogen zijn, maar misschien zegt dat nog het meest over mijzelf en het zenuwslopende karakter van dit spel.
4*

Bijzonder sfeervol. Zoals al eerder aangehaald straalt de game Alien (1) uit. De typische jaren 70/80 kijk op de toekomst van computers, de plastic look, de lampjes. Daarom ook een halfe ster extra. De game zelf ademt één en al sfeer uit, maar valt helaas, hoewel het voor het genre te begrijpen is, veel in herhaling. Ga via A naar B en keer dan weer terug naar A alvorens naar C te kunnen situaties. Het 'verstoppen' voor de alien wordt op den duur ook zeer repetitief. Dat gezegd hebbende, misschien duurt de game gewoon te lang. De graphics zijn prachtig en authentiek, evenals het geluid. Audiovisueel niks dan lof dus, maar de lengte gecombineerd met de repetitieve ervaring weerhoudt deze game er van een echte topper te zijn.

De end credits schuiven as we speak over mijn beeldscherm! (Eigenlijk zijn ze zojuist afgelopen maar het klinkt toch leuker om te zeggen dat ze nog bezig zijn en misschien moet ik ook niet zo eerlijk zijn wat dit soort dingen betreft.) Maar godsámme wat ben ik blij dat het erop zit. En ook weer niet. Ik had in eerste instantie een haat/liefdeverhouding met de game. Ik heb 'm al jaren in bezit, heb 'm in het begin in korte etappes gespeeld, halverwege de game vervolgens een jarenlange pauze ingelast en twee weken geleden de draad weer opgepakt en, jawel, bijna obsessief gespeeld. Ik ben niet echt een horrorgamer, maar ik zit wel vuistdiep in het Alien-universum (strikt gesproken alleen de eerste film) en dit lijkt me dan verplichte kost. Het is me uiteindelijk enorm bevallen.

Ik denk dat dit toch top 10-materiaal gaat worden. Fantastisch vormgegeven - het is goed dat Creative Assembly een handvol terrabytes aan officiële Alien-informatie tot hun beschikking kreeg. Ik ben zelden weinig onder de indruk van filmmonsters, maar de Xenomorph blijf ik angstaanjagend vinden - en omdat CA dicht bij Gigers originele ontwerp is gebleven komt dat de spanning wat mij betreft alleen maar ten goede. Ook het ontwerp van de ruimtestations zijn fenomenaal. Je zou inderdaad af en toe gewoon eens stil willen staan om rond te kijken.

Maar goed, ik ben toch wel blij dat het voorbij is en ik door kan gaan naar wat minder stressvolle games. CA heeft een geslaagde poging gedaan om de stresslevels tot grote hoogten te pompen. Je voelt je vrijwel nergens veilig doordat de Xenomorph overal kan opduiken - en omdat 'ie geen vaste routines heeft is het iedere keer een raadsel waar en wanneer hij zal opduiken. En dankzij kleine details blijf je altijd de neiging houden om over je schouder te kijken: saven, inloggen op computers en de rewires duren altijd nét iets langer dan je eigenlijk zou willen, subtiele geluidseffecten houden je constant alert en als je midden in een gang of kamer iets metaligs moet gaan opensnijden maakt dat voor je gevoel altijd véél te veel lawaai.

Kudos voor Creative Assembly dat ze deze game zo serieus hebben behandeld - van de nerveuze gameplay tot de accurate ontwerpen en sfeervolle sound effects (de originele muziek, dat kraken en dreunen van het ruimtestation - vooral in de laatste pakweg 20 minuten is het de moeite om het volume flink wat hoger te zetten). Ik ga even bijkomen!

Oef, uitgespeeld in hard mode. Zeer aan te raden voor wie hem voor de tweede keer speelt en daarbij is wederom de tip om de koptelefoon te gebruiken. Weer een fantastische ervaring. Ik heb weer een paar jaar van mijn leven eraf gehuiverd maar het was de poepbroek waard. Nu heb ik er al een review aan besteed maar omdat toch een aantal zaken nu meer opvielen vind ik het de moeite nogmaals mijn indruk te geven.

Grafisch blijft het verbazingwekkend mooi afgewerkt en slim om veel omgevingen vaker te gebruiken maar dan in nieuwe situaties met meer tools zodat je meer ruimtes in kunt.

Ook varieren de dreigingen waardoor het leuk blijft. Zeker gezien de vele manieren waarop je er mee om kunt gaan.

Geluidseffecten zijn niet alleen top, ze zijn ook zeer functioneel omdat ze je helpen met hints. Als de alien ongeduldig wordt omdat hij geen prooi vindt en van plan is elders zijn heil te zoeken hoor je dat bijvoorbeeld. Als hij net uit een plafondrooster gaat springen ook.

De muziek versterkt de ervaring. Meer spanning in de muziek betekent meestal ellende die op de loer ligt.

De lange speelduur van het spel maakte extra indruk (ik denk dat ik toch wel 30 uur geklokt heb, misschien wel 40?). Natuurlijk deed ik er langer over op hard mode maar het bleef wel gaaf en het voelde echt als een gigantisch spel.

Nu vielen natuurlijk ook wel wat kritiekpuntjes op. Het aanvankelijk wat onduidelijke item creatie systeem had ik in mijn eerste recensie al genoemd, hieraan was ik wel gewend. Ik was wel vergeten dat je componenten voor die items kunt committen en daarmee opslagruimte in je virtuele broekzak vrijmaakt.

Het wiel met items was soms echt een probleem. Want hij pakte niet altijd het item wat je wilde selecteren omdat je er net iets naast zat en dat kon oh zo dodelijk zijn. Wel vond ik het cool dat er nooit echt pauze in het spel zit, alles wat je doet, ander item pakken, creatie, het kostte even tijd. En dat kan altijd een probleem vormen. Dit hield de spanning er wel in dus.

Savepunten zijn genoeg verdeeld, maar soms zijn ze helaas niet op de kaart aangegeven. Mooi is wel het dilemma dat je vaak genoeg zult hebben: doorgaan omdat je er bijna lijkt te zijn of teruggaan, met risico, voor die save. Heel goed gebalanceerd.

Cutscenes hadden er iets meer bijgekund, je ziet soms te weinig. Je ziet bijv. nooit de Torrens van de buitenkant of dat andere schip wat erbij komt. Op het einde wilden ze door wat gebeurt teveel oeh's en aah's erin gooien waardoor het bij een aantal over de top scenes echt niet geloofwaardig meer was.

Verder vielen nog een aantal zaken op bij deze tweede playthrough die ik niet perse negatief vind maar gewoon als ontdekking wil delen. Bijvoorbeeld aan het gedrag van de alien. Een enkele keer kom je hem tegen in de ventilatieschachten waar je zelf in kunt maar veel vaker bevindt hij zich in die schachten in het plafond. Slijm verraad dat hij daar zit te wachten.

De alien heeft zogenaamd sterke zintuigen maar eigenlijk zijn dat enkel horen en zicht. Want ruiken doet hij dus niet. Je kunt er soms echt vlak naast staan! Niet op zijn staart natuurlijk. Maar als hij zich niet naar je draait dan leef je nog. Verder heeft de alien amper split vision, hij kijkt vooral heel goed voor zich, maar draait zijn kop wel. Naar beneden kijken doet hij alleen als er een buitengewoon interessante flare is neergelegd of zo.

De eerste keer dat ik speelde kroop ik meer. Nu is het afhankelijk van wat de motie detector registreert lopen of kruipen. Lopen is veilig zolang je geen beweging detecteert (hoewel dit ook tricky is want soms staat het zwarte loeder gewoon stil). Er blijft altijd een zeker willekeur in het spel zitten, vaak sterven is onvermijdelijk. De tafels waren erg goede schuilplaatsen als ze er waren maar soms kon je toch in het blikveld komen van de alien.

Face huggers zijn met perfecte timing dood te slaan met de hamer. Maar je hebt brandstof voor de vlammenwerper heel hard nodig omdat die het killen ervan zoveel makkelijker maakt. Een enkel keer had ik dit niet en moest ik hem doodslaan. Een Molotov betekent zelfmoord in kleine ruimtes en was ook niet het antwoord.

Die revolver is ook wel tof hoor want de zenuwen die je krijgt als de kogeltjes bij reloaden er 1 voor 1 ingeduwd moeten worden als het tegenzit zijn onbetaalbaar (je kunt gewoon vierkant blijven drukken om je cilinder te vullen maar het kost tijd!) . Vooral nuttig wapen tegen mensen, maar goed mikken op een Working Joe's hoofd werkt ook.

De stun baton doet erg weinig tegen een Working Joe. Je kunt ze een, soms twee meppen verkopen maar daarna moet je echt wegrennen en het afmaken met goed gemikte kogels, liefst uit een shotgun of de latere bolt gun. Toch heb ik de stun baton bij 1 stukje super hard nodig gehad. Ik heb er een stealth takedown mee gedaan van een menselijke bewaker wat betekende dat er geen lawaai was voor de alien om snel op af te komen.

De Working Joes zijn op hard mode verrekte lastig. In het begin waren EMP granaten goed tegen groen geklede Joes (ze raken dan in de war waardoor je ze een paar flinke meppen kunt verkopen, genoeg voor een takedown meestal) maar ze leken totaal niet effectief tegen de oranje geklede Joes. Idem w.b. flashbangs. Deze hadden nul effect op ze terwijl je bij goeie timing een groene Joe tijdelijk kon desorienteren met een flashbang. Die oranje Joes leken ook beter beschermd tegen brand, op een gegeven moment schepte eentje op hoeveel hitte hij kon verdragen! De bolt gun werd het ultieme wapen om Joes te slopen, duidelijk was dat ook het ontwerp.

Ik heb later puur als afleiding voor de alien nog wel wat aan flashbangs gehad. Verder niet heel nuttig, je moet er ook mee oppassen want je kunt zelf verblind worden.

Rookbommen vond ik meestal ook niet heel nuttig. Vooral tegen mensen heb je er nog wat aan. Het kan zowel afleiding betekenen door de plof (wat de alien aantrekt) maar je ook minder zichtbaar maken. Die combinatie is nogal tegengesteld. Er was 1 segment waarbij hij wel superhandig was omdat mensen vlakbij op de loer waren terwijl ik daar ergens een knop moest indrukken.

De pipebomb is geweldig tegen bijna alles, vooral groepen robots of mensen, maar niet tegen de alien. Die schrikt er hooguit een beetje van. Verder erg gevaarlijk te gebruiken net als de Molotov, er moet genoeg afstand zijn.

Afleiding is vaak een sleutel om verder te komen, met flares als standaard, deze kun je niet maken maar vind je genoeg. Best spannend die te gebruiken want je moet hem eerst aansteken en niet in het zicht van de vijand zijn op dat moment.

Het gooien van noisemakers en flashbangs is een erg handige afleiding maar supervervelend is als ze afketsen, dan komt het probleem juist naar je toe. Verder worden ze genegeerd als de alien te ver weg is of als je ze in een kleinere kamer gooit. Bijna al die gadgets hebben toch een potentiele backfire, wat toch wel veel toevoegt.

Een benarde situatie waar ik toch nog uitkwam was eentje waarbij ik zowel een Joe als de alien vlakbij had, ik geloof dat ik de vlammenwerper gebruikte op beiden omdat ze in dezelfde lijn stonden. De alien vluchtte voor het vuur en tegen Joe kon ik me vrij worstelen.

Hilarisch werd het een andere keer toen een Joe in de weg stond voor de alien. Ik had me onder een tafel verstopt en de Joe zag dat wel maar was niet in staat me eruit te sleuren, hij gaat hooguit schoppen geven maar soms kun je ver genoeg wegkruipen. De alien kan je wel onder de tafel sleuren als hij weet dat je daar bent. Maar Joe stond dus in de weg. Joe werd uiteindelijk na veel boos gesis alsnog weggeduwd en toen was ik toast.

Het saven als de alien in de buurt is levert meestal niet zo'n probleem op. Zolang je niet gezien wordt op tijdens de seconden van saven kan het. En dan kun je erna weer snel verstoppertje spelen.

De lockers om je in te verstoppen zijn best handig maar je moet ze niet te vaak gebruiken. Het is vooral opportuun om er eentje in te duiken als je de bekende schachtgeluiden hoort van de alien want dan weet je dat hij komt en ben je nog op tijd. Dit geeft je even wat veiligheid tussendoor en je kunt ook horen als hij weer vertrekt. Maar erin duiken als hij al in dezelfde kamer loopt maakt teveel lawaai en zal hem op den duur doen besluiten die kast eens open te maken.

Het spel lijkt je wat coulance te geven als je aan het computeren of lassen bent maar toch kun je tijdens het klussen soms ook te grazen genomen worden.

Er zit een vrij complexe kunstmatige intelligentie van de alien in het spel, met een zekere randomness (geluk speelt zeker vaak een rol) waardoor het nooit te voorspelbaar wordt. Toch wel tamelijk briljant ontwikkeld, want het blijft altijd te doen maar ook een uitdaging en slim spelen en goed timen verhoogt je kansen aanzienlijk. Tegelijkertijd weet je ook gewoon dat je in het echie geen schijn van kans zou maken tegen de "perfect lifeform". Anderzijds wordt je ook wel heel erg gestalked door het monster omdat hij altijd wel enigszins in je buurt is. En dat is natuurlijk wat raar op een enorm groot station (Sevastopol) waar heen en weer gependeld wordt via liften die de alien niet weet te bedienen.

Lang geleden dat ik zo intens een game heb gespeeld en vooral heb beleefd. Ik had deze al jaren op de plank liggen maar was nooit verder gekomen dan het eerste gedeelte. Omdat Alien een van mijn favoriete films allertijden is samen met Aliens schaamde ik me eigenlijk dat ik deze nog nooit echt had gespeeld. Twee weken geleden dan toch eindelijk echt mee begonnen en As we speak rollen de end credits nog over mijn scherm heen. Dit is by far de meest enge game die ik ooit heb gespeeld, de confrontaties met de Alien waren keer op keer een traumatische ervaring. En dan begint de game nog zo rustig. De eerste paar uur van de game krijg je alle tijd om aan het spel te wennen en zul je nog geen Alien tegenkomen, langzaam maar zeker krijg je door wat er allemaal op het schip aan de hand is. Vanaf het moment dat je het enorme wezen voor het eerst waarneemt wat zeker een uur of vier duurt begint het verstoppertje spelen voor de Alien pas echt en zit je zeker in het begin continue in een kat en muis spel. Als de Alien je pakt, is het direct klaar. Verstoppen in kasten en onder tafels werkt in principe maar als hij je daarin hoort gaan is het direct klaar en word je echt continue in een extreem brute cutscene genadeloos afgeslacht. Je hebt verder wel wapens, Flares, emp's en dat soort dingen maar dat gaat echt niks uithalen tegen de alien, enkel de vlammenwerper die je pas veel later in de game krijgt weet hem even te verjagen. De rest van de tijd zat ik verscholen onder tafels, lockers, ventilatieschachten en weet ik het allemaal te wachten totdat de Alien verdwenen was of het geluid weg was of whatever. Want soms denk je dat het reusachtige beest weg is maar dan komt ie toch nog even een tweede keer om de hoek kijken, de AI van de Alien is echt extreem goed hebben ze heel goed gedaan. Je merkt echt aan alles in deze game dat het met veel liefde gemaakt is met de eerste film in het achterhoofd, van de bliepjes op de computerschermen tot de muziek, en tot naja, tot alles eigenlijk. Buiten de Alien om zijn er ook nog andere vijanden, deze worden The Working Joes genoemd en zijn minstens even eng bijna als de Alien, wat misschien gek klinkt maar deze gasten staan soms ineens achter je en ondanks ze heel beleefd klinken word direct je hersenpan ingeslagen als ze je vinden. Ze zijn te doden, dit is echter zeer moeilijk want zelfs door ze in de fik te steken lopen ze nog vrolijk door dezelfde optimistische quotes (die echt tering freaky zijn) erin te gooien. Verder ben je vooral deuren aan het zoeken, deurschakelaars aan het zoeken en aan het omzetten en veel door ventilatieschachten aan het kruipen om tot een bepaald punt te geraken. Want soms, en dat is tevens ook het enige minpunt wat ik heb aan deze game is het totaal niet duidelijk waar je nou naartoe moet omdat de Map zo onduidelijk als het maar zijn kan is, echt de slechtste game map die ik ooit heb gezien zowat, waardoor je echt constant rond loopt te rennen in cirkeltjes totdat je op een punt komt wat wel heel vaag staat aangegeven op de map. Maargoed, het is een klein iets want verder heb ik echt niks slechts over deze game te zeggen. Ik ben heel blij dat ik hem eindelijk heb gespeeld en dit is ook absoluut een top10 game voor mij geworden. Deze game was echt een extreem beangstigende ervaring en deze zal ik in de toekomst zeker nog eens spelen.